dinsdag, maart 29, 2005

Iemand nog een sterk verhaal over Molenbeek?

Zaterdagavond werd een patrouille van de politie in de Ribaucourtstraat in Sint-Jans-Molenbeek in een hinderlaag gelokt. Je zal maar de directrice van het lokale integratiecentrum zijn die amper twee weken geleden nog een sussende brief schreef naar aanleiding van de controverse rond de reportage van Hind Fraihi. Of Tom Naegels met die column met de eis dat er ook artikels zouden geschreven worden over anderen dan alleen maar de extremistische jongeren, in een «normale context».

Wat was de titel ook al weer van die sussende brief? Juist ja: «Iemand nog een sterk verhaal over Molenbeek?» Twee weken later wordt Loredana Marchi al op haar wenken bediend, maar of dat nu werkelijk de bedoeling was, wil ik wel even betwijfelen. Een citaat om... van te smullen:
En waarom moet dat [de reportage van Hind Fraihi] gebeuren? Opdat Vlaanderen weer wat spannend leesvoer zou krijgen? Liefst over de mislukte integratie, natuurlijk. En over het extremisme. Om van te smullen: het levensgevaarlijke Molenbeek. Liefst met zo weinig mogelijk zin voor nuance. Want nuance heeft geen enkele nieuwswaarde.
Ik zit al vol spanning te wachten op de nuance bij die hinderlaag voor de politie hoort, want ongetwijfeld is het verhaal verdraaid om Vlaanderen weer eens wat spannend leesvoer te geven over mislukte integratie. En trouwens, laten we even serieus blijven nietwaar — hij smijte de eerste kassei diegene die in een wijk woont waar de politie nog nooit in een hinderlaag is gelokt. En waar er geen jongeren rondlopen die op eenvoudig verzoek «On va tuer les Belges! On va faire sauter Bruxelles en l'air!» roepen. Wie deed dat trouwens zelf niet toen hij nog «jongere» was?

Loredana Marchi legt trouwens de vinger op de wonde:
En de Vlaamse krantenlezer, die heeft behoefte aan correcte informatie over Molenbeek. Hij heeft daar recht op, niet op stoere sensationele verhalen van jonge mensen die misschien nog een en ander in hun vak te leren hebben.
Pak vast «pla», met dat sensationele verhaal van jou, want wat voor onzin laat jij daar die korpschef Johan De Becker allemaal uitslaan?
Wij pakken de jeugdbendes in de wijk rond de Ribaucourtstraat hard aan. Sommige jongeren zijn al wel twintig keer gearresteerd. [...] Vooral de minderjarigen weten dat er geen plaats is in de instellingen. Zij storen zich nergens nog aan.
Alsof dat waar zou kúnnen zijn. Die jongeren kunnen helemaal geen twintig keer opgepakt zijn, die zijn immers veel te druk bezig met het theaterstuk Stoemp in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Zeg dat Loredana Marchi het geschreven heeft!

maandag, maart 28, 2005

Supporter van de dood

De spoedige dood van drie mensen een lichtpunt noemen, hoe laag kan men eigenlijk vallen?

Patrick de Witte ergert zich over de berichtgeving over de paus, Terry Schiavo en prins Rainier van Monaco, en besluit als volgt:
Ik zie hier wel één lichtpuntje: al dat geëmmer zal spoedig afgelopen zijn.
Nu, de berichtgeving over de ziekte van de paus begint zo stilaan iedereen de oren uit te komen. Vandaag werd bericht dat hij voor het eerst in 25 jaar de menigte op paasmaandag niet begroet heeft. Ik kan me natuurlijk vergissen, maar vermoedelijk heeft hij deze morgen voor het eerst in 25 jaar ook zijn boterhammen niet zelf gesmeerd op een paasmaandag, en het verbaast me dat ook dat niet bericht werd. Men krijgt er blijkbaar niet genoeg van. Indien binnen een paar weken dan toch het onvermijdelijke zou gebeuren, zal echter niemand nog geïnteresseerd zijn omdat iedereen allang murw geslagen is.

Wat Terry Schiavo betreft zal het inderdaad nog maar een kwestie van dagen zijn. Ook daarover wordt bericht met de nodige spin, waarbij de VRT er zich over verbaast dat warempel zoveel katholieken voor het leven van Terry Schiavo betogen. Zo gaat dat natuurlijk als men zijn huiswerk niet doet; dan valt men inderdaad van de ene verbazing in de andere. Tot nader order is de katholieke Kerk nog altijd de grootste in Vlaanderen, en men zou er zich dan toch wel eens over mogen bezinnen, zowel aan de Reyerslaan als in Mechelen, hoe het komt dat de openbare omroep, grotendeels betaald door belastingsgeld, de officiële standpunten van die katholieke Kerk niet schijnt te kennen.

Hoe dan ook, concluderen dat het geëmmer over de paus, Schiavo en prins Rainier spoedig afgelopen zal zijn, en dat een «lichtpuntje» noemen getuigt naar mijn mening niet bepaald van een goede smaak. Men zou nog kunnen zeggen dat men het einde en lijden van Schiavo en prins Rainier niet nodeloos lang moet trekken, maar men moet al alle respect voor het Leven verloren hebben om hier een lichtpuntje te kunnen onderscheiden, al was het maar omdat de personen in kwestie ook nog familie hebben. Ik vraag me af hoe (pdw) uit de hoek zou komen moest het gaan iemand uit zijn eigen naaste familie.

zondag, maart 27, 2005

Joesjtsjenko niet naar Moskou op 9 mei

De Oekraïense president Viktor Joestsjenko gaat op 9 mei niet naar Moskou om er de zestigste verjaardag van het einde van de Tweede Wereldoorlog te vieren.

De BBC citeert hem als volgt:
Ik zou me ongemakkelijk voelen indien de veteranen van de oorlog zich verzamelen in Kiev terwijl ik op een andere tribune sta. Ik denk dat zowel president Vladimir Poetin als mijn andere collega's dat gemakkelijk zullen begrijpen.
Hij voegt er aan toe dat hij op de vooravond, op 8 mei, wel in Moskou aanwezig zou zijn.

Het is best mogelijk dat Vladimir Poetin en Georges W. Bush dat inderdaad begrijpen, maar ik kan me niet veel politici uit een niet nader genoemd bananenkoninkrijk in West-Europa voor de geest halen die ook maar een vermoeden zouden kunnen hebben van waarover Joestsjenko het eigenlijk heeft. Zo een kans laten liggen om op een tribune in Moskou te kunnen staan pronken naast de Groten der Aarde, wat zou die man toch bezielen? Ik vrees dat men in Europa nog sterren gaat zien met Joesjtsjenko.

Andere leiders die al eerder verstek lieten gaan waren de Estse president Arnold Rüütel en Litouwse president Valdas Adamkus, omdat er volgens hen op 9 mei niet veel te vieren valt. Het einde van de Tweede Wereldoorlog valt voor de Balten namelijk samen met het begin van de communistische bezetting, zeggen zij. Beide presidenten missen hiermee alweer een kans om mooi in het gareel te lopen van Weldenkend Europa. De president van Letland, Vaira Vīķe-Freiberga, zal wel op 9 mei aanwezig zijn in Moskou.

Pasen en de paus

De paus is al geruime tijd ziek, en kon deze morgen de paaszegen niet uitspreken. Wie de berichtgeving de laatste weken heeft gevolgd, kan zich moeilijk van de indruk ontdoen dat menig journalist met nauwelijks verholen ongeduld zit te wachten op de dood van de paus.

Hedwig Zeedijk, die deze middag op de VRT verslag uitbracht vanuit Rome, had het in ieder geval behoorlijk lastig om haar misprijzen voor de paus onder controle te houden. En welke dag past beter dan Paaszondag om de katholieken nog eens goed te schofferen? «De paus murmelde enkele woorden», en «produceerde geluid». De dag dat de VRT het in gelijkaardige bewoordingen over een imam heeft op bijvoorbeeld het feest van Eid eet ik mijn radio op.

Waar komt die haat tegenover de paus vandaan? Ten eerste heeft hij ongetwijfeld bijgedragen tot de val van het communisme («Wees niet bevreesd»), en zit daarmee in dezelfde zak als Ronald Reagan. Tweede reden is dat hij de morele grondvesten van de Kerk weigert op te geven ten voordele van alle progressieve stokpaardjes zoals daar zijn: getrouwde priesters, vrouwelijk priesters, homofilie (de ultieme natte droom: getrouwde lesbische priesters), voorbehoedsmiddelen bij de vleet, vrije abortus en vrije euthanasie. Het is dan ook zijn schuld dat de katholieke Kerk zou leeglopen, alhoewel dat op wereldbasis alvast niet het geval is, en protestante kerken die zich wel overleveren aan de moderniteit in het Westen vaak in een veel grotere crisis verkeren dan de katholieke Kerk. Het zou ook de schuld van de paus zijn dat Afrika uitsterft aan AIDS, niettegenstaande in een aantal van de ergst getroffen landen amper katholieken te bespeuren vallen.

Als die dekselse paus dan toch niet dood wil gaan, is er natuurlijk altijd nog een andere uitweg: een aftreden. Telkens een kardinaal een uitspraak doet die, vaak genoeg herknipt, geïnterpreteerd zou kunnen worden als een mogelijk pleidooi voor een aftreden, wordt ze natuurlijk groot genoeg opgeblazen in de media. Want je kan de Kerk toch niet weken- of maandenlang stuurloos achterlaten terwijl de paus aan het sterven is, is de redenering. De paus is echter ondertussen al een paar jaar bezig aan zijn «laatste weken», tot grote ergernis van de buitenkerkelijke weldenkenden. Maar ten gronde, wat als we inderdaad in een situatie komen van een paus die in het ergste geval maandenlang in coma zou liggen? Zou de Kerk dan werkelijk tot stilstand komen? Of is het aannemelijker dat die paar maanden gewoon in het niet vallen vergeleken met een geschiedenis van 2000 jaar? Janne Haaland Matlary zei in een interview met Aftenposten het volgende over de opvolger van de paus, maar het is even goed relevant voor een zieke paus:
Het is niet zo belangrijk wie er paus is. De Kerk heeft tijdens de rennaisance schurkenpausen overleefd, met deugnieten en idioten op de troon. Het is het beste bewijs voor het waarheidsgehalte van het kristendom. Was het een menselijke uitvinding geweest van een gek uit Palestina 2000 jaar geleden, zou de katholieke Kerk honderden jaren geleden al ineengestort en vergeten zijn.
Misschien iets waar meer dan één weldenkend journalist eens over kan nadenken op een paaszondag met een «murmelende» paus.

vrijdag, maart 25, 2005

Nog meer spionnen?

Wie had gedacht dat het zou stoppen bij «discriminatiespionnen» zit goed fout: uit slecht ingelichte bron werd vernomen dat er bij de PS nog een aantal voorstellen in de pijplijn zitten om een aantal mistoestanden uit de maatschappij te helpen.

Een eerste voorstel zou eruit bestaan dat spionnen naar de zitdagen van allerlei ministers gestuurd worden. Op die manier wil men tegengaan dat ministers hun bevoegdheid te buiten gaan om personen die iets op hun kerfstok hebben een hand boven het hoofd te houden.

Een andere maatregel zou eruit bestaan op de wandelroutes van ministers valse panelen te plaatsen die panden te koop aanbieden aan veel te hoge prijzen. Met deze maatregel zou er in de praktijk wel een probleem zijn omdat tot nog toe nog geen enkele minister erop betrapt is ook werkelijk te wandelen.

Een derde idee zou zijn valse brieven te sturen naar politieke mandatarissen, om na te gaan of zij hun boekje niet te buiten zouden gaan door bijvoorbeeld rechters onder druk te zetten in concrete rechtzaken. Een concreet wetsvoorstel zou hierover op korte termijn al in de Senaat ingediend kunnen worden.

Er zou ook sprake van zijn dat regeringspartijen valse aanbiedingen zouden krijgen om zwart geld in de partijkas gestort te krijgen als compensatie voor openbare aanbestedingen. Partijen die toehappen zouden binnen de week allerlei aanbiedingen voor allesverbranders toegestuurd krijgen.

Rik Daems (VLD) heeft al gereageerd dat hij aan zulke «zotternijen» niet wil meedoen, maar staat wel toe dat er onverwijld een synoptische tabel opgesteld wordt met een overzicht van al deze nieuwe maatregelen.

Democratie in België springlevend

Een greep uit de actualiteit van de laatste dagen: de PS wil discriminatiespionnen inzetten, de Franstaligen willen spoed zetten achter de liberticidewet, en Groen! wil aan de kieswetgeving prutsen om zetels af te pakken van een politieke concurrent. Langs de andere kant worden we geconfronteerd met een briefschrijvende senaatsvoorzitter en een wandelende Minister van Defensie.

Ieder land heeft zo zijn schandalen en problemen, maar wat we de laatste dagen meemaken tart alle verbeelding. Elk voor zich kunnen de problemen en schandalen voorkomen in ieder willekeurig land, maar in hoeveel landen kan dit gebeuren in de loop van één week? Zelfs in de gemiddelde bananenrepubliek maak je zoiets nog niet mee.

Neem nu het voorstel van de PS om discriminatiespionnen in te zetten. Het probleem is dat, alhoewel er wel een non-discriminatiewet is, er naar de mening van de PS te weinig overtredingen vastgesteld worden. Dus moeten de werkgevers en verhuurders maar in de val gelokt worden. Een eerste bedenking die bij mij opkomt: het verwerken van een sollicitatie vraagt tijd en geld. Zullen bedrijven die niet discrimineren vergoed worden voor het behandelen van valse sollicitaties? Wat als zo een bedrijf zelfs overgaat tot de aanwerving? Je zal het maar meemaken dat je net een kandidaat hebt afgewezen, en dan blijkt dat je hem opnieuw mag opbellen met het bericht dat je hem toch wil aannemen, want de kandidaat die je voorkeur wegdroeg bleek een spion te zijn. Mooi hoor. Je zal trouwens ook maar die sollicitant zijn.

Willen we trouwens even vergelijken met hoe het er in Estland aan toe gaat? Minister van Justitie Ken-Marti Vaher van de partij Res Publica veroorzaakte er verleden week de val van de hele regering. Hij had namelijk een anti-corruptieplan opgezet waarin er onder andere sprake was van richtlijnen over hoeveel corruptiezaken er elke maand behandeld dienden te worden. Niet alleen voor de oppositie maar ook voor de coalitiepartners van de Hervormingspartij en de Volksunie was dit een brug te ver, want het plan stonk teveel naar het soort van quota dat ten tijde van de Sovjet-Unie in zwang was. Toen moesten er immers elke maand een voldoende aantal vijanden van het volk veroordeeld worden, en van zo'n toestanden wil men in Estland niet meer weten. De twee coalitiepartners noemden de voorstellen van Vaher daarom ook ronduit anti-democratisch.

Het contrast tussen Estland en België is enorm. In Estland probeert de regering «met alle mogelijke middelen» de corruptie te bestrijden, terwijl in België een walm van corruptie rond zowel een minister als de voorzitter van de Senaat waar te nemen is. Zonder dat één van de twee ook maar voor de positie hoeft te vrezen. Wanneer dan in Estland een minister een stap te ver gaat door maatregelen te willen nemen die nog maar van ver herinneren aan maandelijkse quota, stuikt de hele regering in mekaar. Wanneer in België een partij met dergelijke voorstellen voor de dag komt, mag de VLD wel haar nummertje opvoeren («zotternijen» aldus Rik Daems), maar of het zaakje daarmee helemaal van de baan zullen we nog wel zien. Het zou niet de eerste keer zijn dat er in België «zotternijen» goedgekeurd worden door Kamer en Senaat, indien niet met de actieve steun, dan toch met de passieve steun van de VLD. Ondertussen draait de machine om de grootste partij van het land droog te leggen op volle toeren, en worden er zelfs voorstellen gelanceerd om de zetelverdeling te wijzigen à la tête du client. Voorstellen die dan nog «lauw onthaald» worden in plaats van contant afgewezen.

Het gaat dus goed met de democratie in België. Ondertussen kan men alleen maar medelijden hebben met die arme Esten.

donderdag, maart 24, 2005

Groen!e democratie

Groen! wil lijstenverbindingen bij de Vlaamse gemeenteraadsverkiezingen. Eigenlijk is het voorstel een geval van schaamteloze groene zelfbediening. Als de partij meer zetels wil halen dan het Vlaams Belang, zou ze er beter aan doen voor meer kiezers te zorgen in plaats van de spelregels te veranderen. Dat de partij het voorstel dan nog lanceert onder het motto «meer democratie» is nog de grootste grap.

Vera Dua formuleert het zo:
De lijstenverbinding tussen democratische partijen is het beste wapen tegen de opkomst van het Vlaams Belang.
Of met andere woorden, Vera Dua wil aan de spelregels prutsen omdat een politieke concurrent maar liefst drie keer meer stemmen haalt dan haar eigen mini-partijtje. Haar redenering gaat verder als volgt:
Het zorgt ervoor dat elke stem nuttig is, dat de eigenheid van elke partij aan de kiezer kan worden voorgelegd. Kortom, het versterkt de democratie.
Juist ja, het zorgt ervoor dat élke stem nuttig is, behalve dan de stemmen voor de partij(en) met een eigenheid die niet naar de zin van Dua is. Qua versterking van de democratie kan dat wel tellen. En het houdt nog niet op:
Een lijstenverbinding tussen de democratische partijen zorgt er alvast voor dat extreemrechts, in casu het Belang, niet gaat lopen met stemmen van kiezers die helemaal niet op deze antidemocratische partij willen stemmen.
De lijstenverbinding moet er dus voor zorgen dat onder andere Groen! kan gaan lopen met de stemmen van de kiezers die helemaal niet op die «democratische» partij willen stemmen. Wat zal het volgende voorstel zijn, als het in 2006 weer niet lukt? De stemmen voor het Vlaams Belang maar half laten meetellen?

Ik heb de indruk dat Groen! en Vera Dua vandaag hun ware gelaat hebben laten zien. Wat drijft een mens ertoe om zich aan zijn bureau te zetten en na te denken hoe, bij eenzelfde stemmenverdeling als bij de vorige verkiezingen, de spelregels zo gewijzigd kunnen worden dat een politieke concurrent minder zetels zou krijgen. Wanhoop? Het inzicht dat men de strijd niet in de stembus kan winnen, maar misschien wel bij de telling? Heeft Vera Dua soms haar licht opgestoken bij Josef Stalin? «Wie stemt beslist niets. Wie de stemmen telt beslist alles.» En Vera Dua wil de stemmen tellen.

woensdag, maart 23, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (24)

Vandaag was er een nieuwe bijeenkomst van de Komercommissie Binnenlandse Zaken. De Franstaligen en de Vlaamse paarse regeringspartijen hadden voor deze bijeenkomst blijkbaar vooral één doel voor ogen: het hele zaakje over de paasvakantie tillen.

Verleden week werd nog aangekondigd dat er in het week-end een doorbraak zou komen in het dossier, maar veel was daar niet van te merken. In de kamercommissie werd volgens het Vlaams Belang vandaag een «theaterstukje» opgevoerd. Of die theaterstukjes elitair of experimenteel zijn weet ik niet, maar surrealistisch zijn ze in ieder geval, en gesubsidieerd door de belastingbetaler ook. Pieter de Crem (CD&V) vond dan weer de uiteenzettingen van Johan vande Lanotte en Didier Reynders «nietszeggend», wat ongetwijfeld ook de bedoeling was van de twee biechtvaders, en eiste dat de bespreking eindelijk zou kunnen starten. Andermaal werden CD&V en N-VA bij de bok gezet, want sp.a, SPIRIT en VLD stemden ermee in dat het dossier uitgesteld zou worden tot na de paasvakantie. Een nieuwe veldslag en weeral minstens twee weken gewonnen voor de Franstaligen.

Pieter de Crem maakte anders wel een interessante opmerking, die merkwaardig genoeg in de Vlaamse pers minder aandacht kreeg dan in de Franstalige: Brussel-Halle-Vilvoorde is immers al gesplitst voor de verkiezingen... voor de Moslimexecutieve:
Le chef de groupe CD&V, Pieter De Crem, a aussi fait valoir que l'arrondissement était scindé "de facto" puisque les élections pour l'exécutif des musulmans de Belgique s'étaient déroulés sur la base de 12 circonscriptions: les 11 provinces et les 19 communes de Bruxelles.
Worden hierdoor dan niet de rechten van de Franstalige moslims in Halle-Vilvoorde geschonden?

Ondertussen kwijt Johan vande Lanotte zich zo goed van zijn taak als biechtvader en professioneel «uitsteller» dat het mij absoluut niet zou verbazen als hij achteraf de titel van Minister van Staat of iets dergelijks zou krijgen. Zo vertelde hij het volgende na de vergadering van vandaag:
Sommigen hebben teveel de indruk gewekt dat dit snel kon worden geregeld. Er is tijd nodig voor een oplossing.
Inderdaad, er is tijd nodig voor een oplossing. Veel tijd. Heel veel tijd zelfs. En het gaat hier tenslotte niet om een tabakswet of een wapenwet waar levens van afhangen. Bij N-VA en CD&V durven ze zelfs geen nieuwe deadline meer te stellen, en dat zegt eigenlijk genoeg.

maandag, maart 21, 2005

Het ene tikje is het andere niet

Bij De Standaard bespreken ze ook de resultaten van de laatste opiniepeiling van La Libre Belgique/Het Laatste Nieuws/VTM/RTL. Op een naar mijn mening nogal «creatieve» wijze.

Allereerst de presentatie van de resultaten in het grafiekje. Wie heeft die volgorde eigenlijk bedacht? Waarom wordt bijvoorbeeld de eigen peiling niet vlak naast de nieuwe peiling geplaatst, zodat men kan zien wie in zijn opiniepeilingen met spek aan het schieten is? Of wil men camoufleren dat de resultaten voor zowel het Vlaams Kartel als het Vlaams Belang 2% uit mekaar liggen?

Dan de bespreking. Het Vlaams Belang gaat 0,5% achteruit: «De terugval is duidelijk.» De VLD gaat óók 0,5% achteruit: «Het herstel [...] is blijkbaar toch nog niet ingezet.» Hoezo, geen duidelijke terugval dan? Groen! gaat 0,4% achteruit: «Groen verliest lichtjes». Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.

Eén zaak is of je de resultaten van een opiniepeiling serieus moet nemen of niet, een andere zaak is wat je moet denken van de besprekingen van die opiniepeilingen. Ik vraag me in ieder geval af hoe lang je moet gestudeerd hebben om het verschil te kunnen opmerken tussen een duidelijke terugval, een nog niet ingezet herstel en lichtjes verliezen.

zondag, maart 20, 2005

Democratie in gevaar?

Ik wacht al in spanning op de krantencommentaren van morgen waarin men zal uitschruwelen dat het een schande is dat aanhangers van de moorddadigste ideologie van de twintigste eeuw zomaar in de straten van Brussel mogen rondparaderen.

Link gevonden op Bruxelles, ma ville.

Nieuwe opiniepeiling, nieuwe figuurtjes

Vandaag werden de resultaten van een nieuwe opiniepeiling gepubliceerd: de driemaandelijkse opiniepeiling van La Libre Belgique/Het Laatste Nieuws/VTM/RTL. Vergeleken met de vorige peiling wisselen het Vlaams Kartel en het Vlaams Belang van plaats in de rangschikking: het Vlaams Kartel komt deze keer als grootste formatie uit de opiniepeiling.

Deze peiling is ondertussen al de derde peiling in de reeks sedert de laatste verkiezingen, en met de twee andere peilers erbijgerekend al de zevende. Net zoals een maand geleden kan men ook nu de resultaten van de drie opiniepeilingen samenvoegen. Zulke samenvoeging levert een virtuele opiniepeiling op met een foutenmarge die —indien aan enkele voorwaarden voldaan is, zie onderaan— een foutenmarge levert die een pak kleiner is. In dit geval gaat de foutenmarge van 2,5% naar 1,5%.

Allereerst de twee grootste formaties: het Vlaams Kartel en het Vlaams Belang. Het Vlaams Belang gaat erop achteruit vergeleken met de vorige opiniepeiling van dezelfde peiler, en dat zet zich ook door in de vlottende gemiddelden. Voor het Vlaams Kartel geldt het omgekeerde: die formatie gaat erop vooruit, en dat zet zich door in de gemiddelden. Opvallend is dat het Vlaams Kartel nu opnieuw de grootste formatie is bij alle drie de peilers, en in de gemiddeldes bedraagt het verschil tussen Vlaams Kartel en Vlaams Belang nu iets meer dan 2%; dat is minder dan 2,5% (foutenmarge per opiniepeiling) maar meer dan 1,5% (foutenmarge voor de virtuele opiniepeiling).

In een reactie liet het Vlaams Belang gewoontegetrouw al weten niet in opiniepeilingen te geloven, maar stipt het wel aan dat het nog steeds de grootste partij zou zijn. Er is weinig of geen reden om daaraan te twijfelen. Ik wil anderzijds toch wel aanstippen dat waar het verschil tussen Vlaams Kartel en Vlaams Belang eind oktober in de virtuele opiniepeiling slechts een goede 0,75% bedroeg, dat vandaag al iets meer dan 2,0% bedraagt.

Over naar de paarse partijen. Het verschil tussen sp.a/SPIRIT en VLD blijft groeien, zowel in de peiling van La Libre Belgique/Het Laatste Nieuws/VTM/RTL als in de vlottende gemiddelden. In de virtuele opiniepeiling is het verschil nu uitgegroeid tot 1,5%, de foutenmarge. Bij de laatste verkiezingen was het verschil amper 0,1%, zij het in het voordeel van de VLD. We spreken dus over een relatief verlies van 1,6% voor de VLD tegenover sp.a/SPIRIT in de laatste negen maanden.

Bij Groen! valt er geen beweging te melden: de partij blijft stabiel rond de 7,5% hangen. Zo lang de partij zich stabiel boven de kiesdrempel houdt mag men op het hoofdkwarter misschien al tevreden zijn? (Merk overigens op dat de schaal gewijzigd werd tegenover verleden keer, zodat de figuur beter vergelijkbaar is met die voor de andere partijen.)

Worden de vlottende gemiddelden voor alle partijen in één figuur samengebracht, ziet men dat de conclusies van hierboven nog eens onderstreept worden: (i) Vlaams Kartel en Vlaams Belang drijven langzaam maar zeker uit mekaar, (ii) sp.a/SPIRIT en VLD drijven ook langzaam uit mekaar, en (iii) Groen! blijft stabiel rond 7,5% hangen. In absolute cijfers is er eigenlijk maar één verliezer tegenover de verkiezingen, namelijk de VLD met een verlies van 0,9%. Groen! blijft op 7,5% hangen, terwijl zowel Vlaams Kartel als Vlaams Belang en sp.a/SPIRIT er lichtjes op vooruitgaan. Geen enkele partij noteert echter een vooruitgang of achteruitgang die groter is dan de foutenmarge.

Tot slot nog een opmerking over de foutenmarge. Opdat men de drie opiniepeilingen bij mekaar zou mogen tellen, moet aan een aantal voorwaarden voldaan zijn. Een voor de hand liggende voorwaarde is dat de opiniepeilingen vergelijkbaar moeten zijn. Dat betekent dat dezelfde vraag moet gesteld worden onder dezelfde omstandigheden. Concreet betekent dit ook dat de opiniepeilingen niet te ver van mekaar in de tijd mogen liggen, en dat er binnen die tijdsspanne geen gebeurtenissen hebben mogen plaatsgevonden die een grote invloed zouden kunnen hebben op de resultaten. Een andere voorwaarde is dat de drie opiniepeilingen onafhankelijk van mekaar moeten gebeurd zijn. Indien de laatste opiniepeilingen bijvoorbeeld bijgestuurd werd om dichter (of verder) bij de laatste resultaten van één van de concurrent te liggen, is aan deze voorwaarde niet meer voldaan. Ik laat het aan de lezer over om te beslissen of aan alle voorwaarden voldaan is om de opiniepeilingen samen te voegen tot een virtuele opiniepeiling met een foutenmarge van 1,5% in plaats van 2,5%.

zaterdag, maart 19, 2005

Bart Brinckmans beuzelpraat over het Belang

Wat de redactie van De Standaard bezielt om Bart Brinckman over het Vlaams Belang te laten schrijven gaat mijn petje te boven, maar ze zouden daar in Groot-Bijgaarden toch moeten weten dat het hun renommé van «kwaliteitskrant» niet bepaald ten goede komt dat precies een reporter die zijn afkeer voor die partij niet onder stoelen of banken kan steken over de grootste partij van Vlaanderen verslag moet uitbrengen, ja er zelfs «analyses» over moet afscheiden.

Bart Brinckman, nu Chef Wetstraat bij De Standaard, is vroeger nog hoofd van de politieke redactie van De Morgen geweest. Er hoeft dus verder geen tekeningetje bij hoe de wind bij hem waait. Maar dat neemt niet weg dat het toch mogelijk zou moeten zijn om min of meer objectieve verslagen en analyses over het Vlaams Belang te brengen. Let wel, hagiografieën zijn nu ook weer niet nodig —daarvoor kunnen we altijd terecht op de webstek van het Vlaams Belang zelf— alhoewel dat voor andere partijen blijkbaar wel regelmatig mogelijk lijkt. Hoe dan ook, vandaag was Brinckman weer goed op dreef.

Aanleiding voor het artikel is de «zwalpende koers» van het Vlaams Belang. Er zit inderdaad beweging in het Vlaams Belang, en die beweging is niet altijd even rechtlijnig te noemen, vooral qua perceptie dan, maar ik wil toch enkele vraagteken plaatsen rond de oorzaken daarvan zoals Brinckman die aanbrengt. Zo meent hij alvast één groot probeem bij het Vlaams Belang te kunnen ontdekken waar hij en paar keer op hamert:
dat Belang-politici behoorlijk vijandig reageren op elke gezonde journalistieke interesse.

Maar Vanhecke houdt niet van journalisten. De aanwezigheid van verslaggevers vormt voor hem de belangrijkste reden om officiële recepties of pers-etentjes te verafschuwen, liet hij zich ooit ontvallen. Een amicale omgang met journalisten eindigt toch maar in een zekere vorm van informele informatieoverdracht. Daar wil de voorzitter echt niet van weten.

De partij die voortdurend klaagt over die zogenaamde mediaboycot draagt er zelf heel bewust toe bij, het kan niet genoeg worden herhaald.
Aangezien Brinckman zowel voor De Morgen als De Standaard heeft gewerkt zou het voor hem toch niet zo moeilijk moeten zijn om te achterhalen hoe dat komt. Desnoods moet hij in de komende paasvakantie maar eens een dagje inlassen om daar eens diep over na te denken. En om hem op weg te helpen wil ik hem zelfs een tip geven: dat hij eens aan zijn collega van Het Nieuwsblad vraagt hoe de vork nu werkelijk aan de steel zat in verband met die uitspraak van Annemans over moslims op de lijsten van het Vlaams Belang. En ja hoor, Annemans heeft die uitspraken dus werkelijk gedaan hoor. Geen twijfel mogelijk. Alleen brute pech voor die journalist van Het Nieuwsblad dat die uitspraken alweer in een informeel gesprek vielen, want anders had hij of zij al lang met de opnames eens goed op tafel kunnen slaan. Zeker weten. Annemans komt hier dus bijzonder goedkoop vanaf. Werkelijk waar. Al denk ik dat ook hij zijn lesje over «amicale omgang met journalisten» nog maar eens geleerd zal hebben. Het begint alleen een klein beetje op te vallen dat het Vlaams Belang zichzelf alleen maar in informele gesprekken «in de voet schiet». De vuile lepigaards; ze doen het zeker opzettelijk om de journalisten te pesten!

Verder mag natuurlijk de recente verruiming met Verstrepen en Morel in de analyse niet ontbreken. En de «desavouering» van Alexandra Colen. Ach ja. Men kan niet in elke partij voorzitters afzetten, kopstukken op de straatstenen gooien via schijnprocessen of de voorzitter ijlings uit Cuba laten terugkomen om een minister een bolwassing te geven, al was het maar om wat variatie te brengen in het dagelijkse leven van de wetstraatjournalisten. Ik heb alleen zo een zwak vermoeden dat de ministers Bourgeois en Anciaux meer last hebben van mekaars «slechte adem» dan Colen en Morel. Al kan ik me natuurlijk vergissen.

Ten slotte mocht natuurlijk de foto van Koen Dillen met Léon Degrelle niet ontbreken:
Zo voelde europarlementslid Koen Dillen zich geroepen om met Léon Degrelle vriendschappelijk op de foto te staan of notoire Franse negationisten in het parlement te verdedigen. Een normale partij gooi zo'n type onmiddellijk buiten. Vanhecke kwam niet verder dan hem als ,,onverstandig'' te bestempelen.
Uit de toon zou je bijna denken dat Koen Dillen verleden week nog met het lijk van Léon Degrelle vriendschappelijk op de foto is gestaan, en dat Koen Dillen een necrofiel is. Maar neen, zoals Bart Brinckman zelf goed weet omdat hij het deze week zélf nog schreef, gaat het over een foto die meer dan tien jaar geleden genomen werd, maar nog eens vanonder het stof werd gehaald. Sinds 1992 is er meer dan één parlementslid naar Cuba gereisd om er dikke sigaren te gaan roken met een massamoordenaar.

Overigens is er één zin in het betoog van Brinckman die werkelijk de wenkbrauwen doet fronsen:
Maar de vraag wat de partij aan moet met volledig geïntegreerde en niet-praktiserende moslims - de interesse bij allochtonen voor het Belang is erg groot - zou wel eens voor vonken kunnen zorgen.
Hoezo, de interesse bij allochtonen voor het Belang is erg groot? Zouden dat racistische allochtonen zijn, of fascistische? Allochtonen die last hebben van hyperintegratie en nu in korte broek aan vendelzwaaierij doen en naar Slisse en César gaan kijken? Of zijn dat allochtonen die geplaagd worden door een «subjectief onveiligheidsgevoel» omdat ze zo vaak lastiggevallen worden door, tja, door wat? Misschien hebben die allochtonen wel lak aan solidariteit met de Walen in de Sociale Zekerheid en kan hen het koningshuis gestolen worden? Dat hij daar eens een analyse over schrijft!

En hoe groot is die erg grote interesse eigenlijk — een kwart of een derde van de kiezers? Als dat met de goedkeuring van het migrantenstemrecht maar goed komt in Antwerpen in 2006...

vrijdag, maart 18, 2005

België: hoe lang nog?

Uit een peiling van Kompas blijkt dat Albert II voorlopig nog niet hoeft te vrezen voor zijn job: bijna 80% denkt dat België het nog minstens vijf jaar zal uitzingen.

Slechts een vijfde van de deelnemers denkt dat België binnen de vijf jaar zal verdwijnen, terwijl bijna een kwart denkt dat België nog minstens twintig jaar zal blijven bestaan. De meerderheid denkt echter dat het nog wel vijf jaar zal duren, maar dat het binnen de twintig jaar toch gedaan zal zijn met België. Koning Albert II hoeft dus nog niet onmiddellijk te vrezen dat hij werkloos zal vallen, maar voor Filips de Taaie ziet het er slechter uit. De kans dat hij een andere job zal moeten zoeken dan het professioneel ondertekenen van papieren, hoe graag hij dat ook doet, is dus reëel.

Kvarme nieuwe bisschop in Oslo

Verleden week werd duidelijk dat Ole Christian Kvarme Gunnar Stålsett zal opvolgen als (lutherse) bisschop van Oslo. Het benoemingsproces ging gepaard met een fikse controverse, die zich vooral concentreerde rond het homofilievraagstuk binnen de Noorse lutherse Kerk, namelijk of homofielen de functie van dominee mogen uitoefenen.

Bisschoppen in de Noorse evangelisch-lutherse Kerk worden benoemd door de Noorse koning via de regering. Voor er echter een besluit genomen wordt, worden er verkiezingen georganiseerd in het betrokken bisdom en binnen de Raad van Bisschoppen, en dat zorgt uiteraard voor de nodige mediabelangstelling en niet in het minst een aantal mediadebatten errond. Vrijwel altijd leidt dit tot een controverse, en de laatste jaren draait het daarbij vooral rond de functie van homofielen binnen de Noorse lutherse Kerk.

In 1997 nam de Noorse lutherse Kerk in een consilie (kirkemøte) eenstemmig het volgende besluit:
Het consilie vindt dat openlijk homofiele personen geen kerkelijke functies zoals gewijde dominee, diaken of catecheet kunnen uitoefenen.
Stålsett, die in 1998 bisschop van Oslo werd, legde echter dat besluit naast zich neer, en wijdde toch dominees die een homofiel partnerschap hadden. De nieuwe bisschop Kvarme wil zich wel houden aan het eenstemmige besluit van het consilie, maar krijgt daarvoor bakken kritiek over zich heen.

De parallellen met Vlaamse progressieve kritiek op de «achterlijke» toestanden in de katholieke Kerk zijn opvallend. De aanhangers van Stålsett wijzen erop dat de Kerk «van deze tijd moet zijn», en dat het tijd wordt dat homofobe «duistere figuren» verdwijnen. Zulke personen mogen dan geen bisschop worden in naam van de «tolerantie» en om de Kerk «open en inkluderend» te maken. Bovendien wijzen ze erop dat Oslo de traditie heeft progressiever te zijn dan de rest van Noorwegen, en dat het dus past dat de bisschop van Oslo uit het progressieve kamp komt. En ten slotte dan een argument dat het uiteraard altijd goed doet in de lutherse Kerk als alle andere argumenten opgebruikt zijn: was Luther zelf ook niet een dissident binnen de Kerk? Eronder te verstaan: waarom zou Stålsett zich dan wél moeten houden aan kerkelijke consilies die niet in het progressieve kraam passen?

Stålsett was trouwens een perfecte vertegenwoordiger van het progressieve kamp. Niet alleen wijdde hij homofiele dominees, maar sprong hij uitdrukkelijk in de bres toen vier jaar geleden Benjamin Hermansen vermoord werd door enkele neo-nazi's, en was daarbij absoluut niet afkerig van enige mediabelangstelling. Verder liet hij zich als lid van het Nobelcomité opmerken bij het toedelen van de Nobelprijs van de Vrede aan Jimmy Carter, die volgens hem begrepen moest worden als een scheenstamp aan het adres van George W. Bush. En uiteraard mocht hij niet ontbreken in de voorste rijen van de demonstraties tegen de interventie in Irak.

Op die manier werd hij de lieveling van al wat zich progressief noemt in Noorwegen, en werd hij geprezen om zijn «moed», in het bijzonder in kringen die zich voor de rest zo ver mogelijk weg willen houden van alles wat naar «kerk» en «christendom» smaakt. En eigenlijk is dat precies de paradox van Stålsett: als bisschop was zijn mening in ieder geval in overeenstemming met de overgrote meerderheid van de journalisten in de weldenkende media, en misschien ook zelfs van de meerderheid van de bevolking in Oslo, maar niet met de leden van zijn eigen Kerk. Of dat wel een gezonde situatie is en de bedoeling kan zijn is toch maar zeer de vraag.

De nieuwe bisschop Kvarme heeft daarentegen een heel andere stijl dan Stålsett. In de media komt hij eerder stuntelig over, en zelf zoekt hij de media niet op. Hij houdt zich ook liever aan wat in de Bijbel staat en de besluiten van de Noorse Kerk dan dat hij zijn eigen mening aan alles en iedereen wil verkondigen en opdringen. Bovendien kan hij niet beschuldigd worden van progressivisme. Het is vrijwel uitgesloten dat hij als bisschop zou herhalen wat Stålsett in zijn homilie vertelde tijdens de huwelijksmis van kroonprins Haakon met Mette-Marit:
Als alleenstaande moeder heb je de weg getoond voor anderen, zoals jij zorg droeg voor je kind.
Zou haar «onstuimige» verleden dan werkelijk volgens Stålsett een voorbeeld zijn om na te volgen? Ik kan me niet voorstellen dat veel mensen het hun eigen dochter zouden toewensen. Dat dan nog juist een bisschop zo een uitspraak doet lijkt me in ieder geval minder dan gepast.

Hoe dan ook, Kvarme wordt dus de nieuwe bisschop van Oslo, en voor al die de laatste weken zo hard gestreden hebben voor openheid en tolerantie binnen de Kerk breekt binnenkort het moment van de waarheid aan: zijn zij ook open en tolerant voor bisschoppen die hun mening niet delen in het homofilievraagstuk? Of geldt die openheid en tolerantie alleen voor wie de eigen mening deelt, of tenminste zijn mond houdt als hij die niet deelt? Het lijkt erop dat de tolerante vleugel van het bisdom Oslo op de confrontatie aanstuurt, want voor de eerste bisdomsvergadering hebben ze al de benoeming van een homofiele dominee op de agenda gezet. Het spreekt voor zich dat die moet en zal doorgeduwd worden.

Tot slot nog een citaat uit de commentaar van de krant Klassekampen (Klassenstrijd), een krant die zoals de naam aanduidt uiterst links in het Noorse medialandschap gesitueerd moet worden. De krant was bovendien het enige medium dat een interview met Kvarme gaf waarin hij zich mocht en kón verdedigen.
Dit kan onmogelijk goed gaan: Een dominee die zich aan het woord van de Bijbel wil houden! Een nieuw-testamentische preses! In 's hemelsnaam. De Staatskerk moet werkelijk het Noorden kwijt zijn.
Inderdaad, waar gaan we naartoe als een kerk liever aan het evangelie wil vasthouden dan de mening van het gemene volk in de straat te volgen?

donderdag, maart 17, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (23)

Als het goed is zeggen we het ook: gisteren onthielden niet vijf maar dertien dissidenten van N-VA en CD&V zich in het Vlaams Parlement. De CD&V voert daarmee effectief de druk op de regeringspartners op, en sluit zichzelf op in een scenario van toenemende druk.

Blijkbaar is het de CD&V dan toch menens met het dreigement om de samenwerking in het Vlaams Parlement langzaamaan op te schorten indien er geen schot komt in het dossier van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. De vijf dissidenten van verleden week werden aangevuld met acht nieuwe. Met dertien onthoudingen komt de Vlaamse meerderheid voorlopig nog niet in gevaar, maar het is een feit dat de CD&V moeilijk op dit gebaar terug kan komen zonder een bijzonder pijnlijk gezichtsverlies. Zelf een status quo wat het aantal dissidenten betreft lijkt na deze stap moeilijk, want hoe zal de partijtop dat aan de achterban uitleggen? De ultieme test zal er natuurlijk uit bestaan of de partij er ooit toe zal komen om effectief de meerderheid te breken als VLD, sp.a en SPIRIT moeilijk blijven doen, want ook hier geldt dat «the proof of the pudding is in the eating».

woensdag, maart 16, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (22)

Minister-President Yves Leterme (CD&V) verklaart vandaag dat hij de federale regering ruimte wil laten. Als er iets is waar de federale regering in dit dossier absoluut geen gebrek aan heeft deze dagen, is het wel ruimte.

Eigenlijk is het bijna ontroerend: terwijl de Franstaligen een krant het front insturen om na te gaan of er misschien toch geen Vlaamse parlementsleden individueel over de brug te halen zijn om het Brusselse Gewest uit te breiden, sloven de Vlamingen zich uit om het de federale regering zo makkelijk mogen te maken.

Zondag dreigde Bart de Wever (N-VA) ermee de engagementen in een aantal VLD-dossiers op te zeggen indien er voor het einde van deze week geen schot in het dossier komt. Dit jaar duurt «begin maart» tot zondag 20 maart dus, zullen we maar zeggen. Verder klopt het dat de VLD de Eerste Minister van de federale regering levert, maar dat neemt niet weg dat sp.a en SPIRIT even schuldig aan verzuim zijn. Of zouden sp.a en SPIRIT op last van kartelpartner CD&V gespaard moeten worden met het oog op een toekomstige rooms-rode regering?

De Wever maakt overigens in één adem duidelijk dat de Vlaamse regering zelf niet in gevaar komt, want hij denkt er niet aan uit de regering te stappen. Ten eerste moet opgemerkt worden dat de opmerking van Ludo van Campenhout raak was: de Vlaamse regering verliest haar meerderheid niet als N-VA de regering verlaat, en kan dus ook niet dreigen met een regeringscrisis. Maar tegelijkertijd zwakt De Wever zélf op deze manier het dreigement fel af. Veel meer dan een «Hou ons tegen of we doen wat» is dit dus niet. In ieder geval volgt volgende week de test of de N-VA inderdaad een aantal engagementen zal opzeggen, tenzij men erop speculeert dat de paasvakantie één en ander zal kunnen doen vergeten bij de kiezers en vooral de eigen achterban.

Wat Yves Leterme betreft valt op dat hij hard zijn best doet om het de andere regeringspartners vooral niet moeilijk te maken. Over concrete deadlines wordt er al lang niet meer gesproken, alhoewel ook die een deel uitmaken van het Vlaamse regeerakkoord («onverwijld») waaraan een oplossing getoetst zal worden. Zijn reactie dat er in de Vlaamse regering geen dossiers van bepaalde partijen zijn, maar alleen maar agendapunten van de voltallige regering is overigens ook het onthouden waard. Indien —indien— de N-VA haar dreigement hard maakt in verband met de «VLD-dossiers», zegt zij dus feitelijk «agendapunten van de voltallige regering» op. Zet de N-VA zich dan volgens Yves Leterme zelf uit de regering, of wat zal zijn houding zijn? Of het meer dan een hypothetisch probleem is weten we volgende week.

maandag, maart 14, 2005

Remmery

Iemand nog iets gehoord van Remmery?

Sedert er verleden vrijdag met veel poeha in de media vingerafdrukken werden genomen van alle huidige en voormalige werknemers is het bedrijf spoorloos uit de media verdwenen. Je zou toch denken dat die zevenendertig onderzoeksrechters die meer dan voltijds aan het onderzoek werken op persoonlijk verzoek van Onkelinx dit week-end hard zouden doorgewerkt hebben om de dader zo snel mogelijk te vatten, maar blijkbaar was dat niet het geval. Hebben zij na de zware inspanningen om vingerafdrukken te nemen (wel tien per persoon) een verlengd week-end genomen om even bij te komen, of heeft het allemaal niets opgeleverd? Zelfs geen lek uit gerechtelijke kringen werd er dit week-end gesignaleerd, wat op zich eigenlijk al bijzonder opmerkelijk is, als het al niet verdacht is.

Jihad in Sint-Jans-Molenbeek

Hind Fraihi, de journaliste die voor het Nieuwsblad undercover ging in Molenbeek, verdedigt zich tegenover critici met de uitspraak dat het nieuws dat ze brengt in haar artikels «voor moslims geen nieuws is». Moslims zijn nochtans niet de enige categorie waarvoor dit geen nieuws is...

Al wie het wou zien wist al lang dat er in België, ja zelfs in heel West-Europa jongeren geronseld worden voor de Jihad. Alleen is het zo dat wie het voor het zeggen heeft in de media uitdrukkelijk niet wil zien wat er werkelijk gebeurt onder meer in de moslimwijken van Sint-Jans-Molenbeek. Zij verkiezen het «mannen met een lagere opleiding, die werkloos zijn of een eerder onzekere job hebben, en die vaak naar soap-series op VTM kijken» af te doen als racisten. Dat is immers gemakkelijker en veiliger, en bovendien streelt het het eigen intratoctriële (of hoe schrijf je dat moeilijke woord eigenlijk?) ego zoveel meer. Nadeel is natuurlijk wel het pijnlijke ontwaken bij elke verkiezingszondag, omdat men het weer niet had zien aankomen, en «bestelde» opiniepeilingen waar sommige media zich in schijnen te specialiseren helpen wat dat betreft ook al niet veel.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de reacties van deze multiculturele betweters uiteenvallen in twee stromingen: de kritiek («schandalig», «leugens»), of puur ongeloof. Kritiek omdat de journaliste in de kaart speelt van «een extremistische partij», en dat mag natuurlijk niet. En ongeloof omdat men haar er moeilijk van kan beschuldigen heimelijk lid te zijn van of sympathie te hebben voor die partij, want zij is nota bene zelf een gelovige moslima. Probeer zoiets maar eens in je kleurrijke maatschappijbeeld in te passen!

zondag, maart 13, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (21)

Guy Verhofstadt illustreert in een reactie op de meeting in Overijse nog eens mooi wie in België de burgers zijn, en wie de onderdanen.

De Eerste Minister wordt naar eigen zeggen niet eens zenuwachtig als zelfs zijn eigen partijgenoten separatistische taal beginnen te gebruiken:
Tweeduizend actievoerders die een avond verzamelen en daar drie minuten op tv mee komen, moeten we daar zenuwachtig van worden?
Voorwaar niet, het waren tenslotte maar tweeduizend onderdanen. Maar als er duizend burgers verzamelen blazen in Linkebeek, doet de Eerste Minister het wel ferm in zijn broek. Duizend burgers in Linkebeek verhinderen immers dat de Vlamingen hun parlementaire meerderheid gebruiken om de Grondwet toe te passen, maar van tweeduizend onderdanen die in Overijse hun grondwettelijke rechten komen opeisen wordt men zelfs nog niet zenuwachtig. Misschien iets om over na te denken bij de viering van 175 jaar België...

zaterdag, maart 12, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (20)

Wanneer komt de splitsing? Eric van Rompuy wil voor Pasen een doorbraak zien.

Het is een bijzonder interessante oefening om de opeenvolgende deadlines en ultimata van CD&V en N-VA in een grafiek uit te zetten. Het resultaat wekt niet veel verbazing, en stemt niet bepaald hoopvol. Volgens Eric van Rompuy moest het voor Nieuwjaar, begin maart, de Iden van maart, Pasen dus. Een tekening zegt ook hier meer dan duizend woorden.

donderdag, maart 10, 2005

IKEA weert vrouwen uit gebruiksaanwijzingen

De Noorse krant VG ploos 2000 gebruiksaanwijzingen van de meubelfabrikant IKEA uit, en stelde vast dat er niet één vrouw te vinden was die meubelen in mekaar stak. De verklaring: 3% van de omzet komt uit islamitische landen, en daar kan men volgens de meubelketen omwille van «culturele» redenen moeilijk vrouwen afbeelden die meubels in mekaar zetten. Eerste Minister Kjell Magne Bondevik (Krf, christen-democraten) vindt dat die redenering geen steek houdt.

De Noorse tabloid VG keek alle gebruiksaanwijzingen na die ze te pakken kon krijgen, en stelde vast dat er niet één vrouw te bespeuren viel die meubels in mekaar zette. Tegelijkertijd bedraagt het aandeel vrouwen bij de klanten maar liefst 70%. Zowel de Noorse Eerste Minister Kjell Magne als de oppositieleden Siv Jensen (Frp, rechts-conservatief) en Karita Bekkemellem Orheim (Ap, sociaal-democraten) vinden dat de redenering van IKEA geen steek houdt. Aangezien IKEA ook in moslimlanden winkels heeft, en afbeeldingen van vrouwen er problematisch zijn omwille van «culturele» redenen, beeldt de meubelgigant enkel mannen en geslachtsneutrale personen af in de gebruiksaanwijzingen. Bondevik vindt echter dat IKEA beter het voorbeeld zou geven door net wél vrouwen af te beelden.

Ondertussen is de meubelketen al met een correctie gekomen: in gebruiksaanwijzing voor de keukenkast Värde is er wel degelijk een vrouw aanwezig die de kast ineenvijst, en in de gebruiksaanwijzing van de kast Husar is er ook een vrouw aanwezig. Er zijn dus wel degelijk twee (2) vrouwen te vinden in de tweeduizend (2000) gebruiksaanwijzingen van IKEA. Of hoe de meubelketen het verhaal eigenlijk in al zijn pijnlijkheid nog eens onderstreept.

Uit een rondvraag uitgevoerd door VG blijkt bovendien dat moslims die in Noorwegen wonen absoluut niet begrijpen waar IKEA het eigenlijk over heeft. Volgens hen vormt het helemaal geen probleem om in gebruiksaanwijzingen vrouwen te tonen die meubels in mekaar zetten. Toch stelt zich de vraag waarom een meubelgigant zijn gebruiksaanwijzigingen klinisch vrij van vrouwen zou maken als er dan toch geen probleem zou zijn. Zou IKEA werkelijk alleen maar slecht geïnformeerd zijn? Het lijkt me eerder twijfelachtig, omdat men zo een beslissing niet licht neemt. Het volstaat te bedenken dat alle tekenaars hierover instructies moeten krijgen om te beseffen dat er hier wel degelijk meer aan de hand is.

Toevoeging: De Standaard brengt hierover een uitsmijter en een blogartikeltje dat echter niet het hele verhaal weergeeft.

woensdag, maart 09, 2005

Culturele oorlogsverklaringen

De Standaard meldt vandaag dat het Vlaams Belang de oorlog verklaart aan NTGent, Toneelhuis en KVS. Minister van Cultuur Bert Anciaux kon dat natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan, en noemt dit in een reactie «een regelrechte oorlogsverklaring aan de basisregels van onze democratie». Laten we de dingen maar zeggen zoals ze zijn: De Standaard verdraait fiks de waarheid, en Bert Anciaux verkoopt onzin.

Om met de laatste te beginnen, Bert Anciaux stelt dat «respect voor de culturele vrijheid het wezen is van de democratie, en dat wordt nu op de helling gezet». Alleen, het Vlaams Belang zegt nergens dat NTGent, Toneelhuis en KVS dicht moeten, doch wel dat de subsidiekraan dichtgaat, en dat is niet hetzelfde. Maar wat meer is, fundamenteel is het zelfs een goede zaak voor de democratie dat het Vlaams Belang aankondigt welke culturele beleidslijnen het wil toepassen wanneer het aan de macht komt, zodat de kiezers daar ook rekening mee kunnen houden. Een politieke partij heeft trouwens wel degelijk het recht, indien niet de plicht, zijn culturele beleidslijnen bekend te maken. Bert Anciaux gaat dan ook volledig in de fout wanneer hij stelt dat het Vlaams Belang zich een rol toeëigent «die de politiek hoegenaamd niet toekomt» omdat de werking van gesubsidieerde instellingen op vastgestelde tijdstippen en volgens vastgestelde procedures geëvalueerd wordt. Wie heeft immers die procedures en de te hanteren criteria vastgelegd? Ik dacht niet dat Bert Anciaux die op de berg Sinaï in stenen tafelen is gaan halen.

Om op hetzelfde élan even verder te gaan, als het waar is dat «het hart van onze democratie aangevallen wordt» door de uitspraken van het Vlaams Belang, zit men in Antwerpen nu reeds met een levensgroot probleem. Immers, wat verklaarde Patrick Janssens (sp.a) reeds in september 2002? «Kunst moet dringend democratischer worden». Probeert politicus Janssens hier soms richtlijnen te geven over hoe kunst zou moeten zijn, en is dat dan wel democratisch en aanvaardbaar? En Herman Schueremans (VLD) dan:
De overheid moet artiesten steunen, maar omgekeerd moeten artiesten hun verantwoordelijkheid in de maatschappij opnemen. Je kunt niet leven op kosten van de gemeenschap en er tegelijk op spuwen. Kunstenaars moeten mensen ertoe aanzetten om na te denken. En dat door hen zoveel mogelijk te betrekken bij de dingen die ze maken. Dat geldt trouwens niet alleen voor de artiesten, maar ook voor de mensen die kunstevenementen organiseren. Subsidies zijn echter als cocaïne voor een heel pak mensen in de elitaire culturele sector. Ze worden erdoor in een vervreemdende roes gebracht, mijlenver van wat er in de gewone mensenwereld gebeurt. Geen wonder dat ze zich dan verontwaardigd afvragen waarom het plebs plots voor het Vlaams Blok begint te stemmen.
Straffe kost! Nog goed dat hij dat in tempore non suspecto zei, of hij had het hart van de democratie aangevallen!

Maar wat te denken van de oorlogsverklaring van het Vlaams Belang aan NTGent, Toneelhuis en KVS? Alle drie spelen ze natuurlijk de vermoorde onschuld, en De Standaard lijkt als kwaliteitskrant niet bepaald gehaast om die illusie gauw door te prikken. In het archief zitten er anders toch wel enkele bijzonder interessante artikels verborgen die een ander licht werpen op de zaak. Het Toneelhuis ondertekende vier jaar geleden reeds een document dat men evengoed als een oorlogsverklaring aan (toen) het Vlaams Blok kan beschouwen. Maar dat is uiteraard iets helemaal anders. En dat Blokwatch haar webstek twee maanden geleden mocht voorstellen in het KVS mag zeker niet opgevat worden als een vriendendienst, neen, was een strikt zakelijke transactie. Het zou interessant zijn om te weten hoe Bert Anciaux zélf zou reageren de dag KVS zijn lokalen uitleent aan Spiritwatch, en het Toneelhuis een document ondertekent waarin gesteld wordt dat emo-politiek de veiligheid van de burger in gevaar brengt. Ik neem aan dat hij de subsidies met hand en tand zou blijven verdedigen.

De ultieme vrees is natuurlijk dat het Vlaams Belang eens aan de macht wel eens dezelfde truuk zou durven toepassen als Fogh Rasmussen in Denemarken deed: de geldkraan dicht voor allerlei «culturele en educatieve commissies» die voornamelijk bevolkt werden door linkse betweters die geloven in de «maakbare maatschappij». Plots moest het zootje ongeregeld dat in zulke commissies het mooie weer maakte, horresco referens, een échte job vinden. Dat hadden ze nog nooit moeten doen! Tot overmaat van ramp oogstte Fogh Rasmussen met deze maatregel alleen maar sympathie bij de Deense bevolking. Gevolg: het geknakte riet lag er helemaal gebroken bij! Als ze in Vlaanderen slim zouden zijn, zouden ze dus over het hele zaakje best hun mond houden. Al was het maar uit eenvoudig jobbehoud...

dinsdag, maart 08, 2005

Deens Ja voor Europese Grondwet?

Uit een opiniepeiling van Gallup zou blijken dat indien er vandaag in Denemarken een referendum zou gehouden worden over de Europese Grondwet, een meerderheid van 57% «Ja» zou stemmen.

In tegenstelling tot de Belgische bevolking, die naar het schijnt veel te dom is om een evenwichtig oordeel te kunnen uitspreken over de Europese Grondwet, mogen de Denen op 27 september wél hun mening daarover te kennen geven. Uit een opiniepeiling van Gallup blijkt nu dat 45% van de Denen vandaag zegt heel zeker «Ja» te zullen stemmen, terwijl nog eens 12% zegt waarschijnlijk hetzelfde te zullen doen. Slechts 26% zegt heel zeker of waarschijnlijk «Nej» te zullen stemmen.

Dat alles betekent nog niet dat een Deens «Ja» verzekerd is. Ook de Eerste Minister Fogh Rasmussen en met hem de hele Deense regering gaat in dit vraagstuk over eieren. Zo weigerde de Deense regering Europese financiële steun voor een informatiecampagne over de Grondwet, uit vrees voor de reactie van de bevolking. De Deense kiezer zou dit immers gemakkelijk als geld voor een propagandacampagne voor een «Ja» kunnen aanzien, en van de weeromstuit juist «Nej» kunnen stemmen. Bovendien is september nog veraf, kan er intussen nog veel gebeuren, en moeten het debat en de campagnes nog op gang komen.

maandag, maart 07, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (19)

Bart de Wever verklaarde gisteren dat «de deadline aan het verstrijken is». Een waarheid als een koe: de deadline is ondertussen al negen maanden onverwijld aan het verstrijken. De (voorlopig) laatste deadline van de N-VA was begin maart, en met wat goede wil zou men dus kunnen zeggen dat die uiterlijk op het einde van deze week niet meer aan het verstrijken maar verstreken zal zijn.

De vraag is dan wat de N-VA van plan is te doen wanneer die deadline verstreken zal zijn. Wordt het een herhaling van de vorige keer, namelijk een nieuwe deadline, of zou er deze keer ook werkelijk iets gebeuren? Waarschijnlijk ligt het antwoord in het volgende zinnetje verborgen:
Toch wilde De Wever geen verdere tijdsbepaling geven, ,,om het niemand extra moeilijk te maken''.
Ik ben jammer genoeg niet bepaald intelligent aangelegd, en in mijn simpele geest zie ik dus slechts twee mogelijke scenario's:
  1. Er volgt een nieuwe deadline, maar deze keer zal het echtig en techtig de laatste keer zijn. En wordt deze deadline niet gerespecteerd, dan zullen de Franstaligen, sp.a en VLD eens zien wat ze zullen zien. Echt waar!
  2. Begin maart duurt desnoods tot midden mei 2007, de volgende federale verkiezingen, maar het zou ook wat langer kunnen zijn. Als onverwijld wel negen maanden kan duren, zou ik niet weten waarom ook begin maart niet wat langer kan duren dan normaal.
Met alle sympathie voor Bart de Wever en de rest van de N-VA, maar ze moeten wel beseffen dat hun positie in dit dossier hoe langer hoe minder geloofwaardig wordt. En met twee symbolische onthoudingen in het Vlaams Parlement die, wanneer puntje bij paaltje komt het verschil niet kunnen en vooral niet wíllen maken, valt die geloofwaardigheid ook niet repareren.

Het is mogelijk dat N-VA en CD&V bij de bok gezet werden door sp.a en VLD. De eerste keer. En de tweede keer. En ook de derde keer. Maar na negen maanden stelt zich stilaan de vraag of de geit zich niet iets té gewillig bij de bok blijft laten zetten. Het zijn immers precies die rekbare ultimata, die altijd weer een beetje verschoven kunnen worden «om het niemand extra moeilijk te maken», die ervoor zorgen dat die ultimata ook nooit nageleefd worden. Wat doet vermoeden, en vooral, wat doet sp.a en VLD vermoeden dat het met de nieuwe deadline (half maart? Pasen? begin april? Pinksteren? Nieuwjaar? Sint-Juttemis?) deze keer anders zal zijn?

De hoofdvogel werd eigenlijk nog afgeschoten door Yves Leterme, de Vlaamse Minister-President, die het een belangrijk signaal vond dat Didier Reynders gisteren niet aanwezig was op de MR-FDF-betoging in Linkebeek. Als illustratie van de Vlaamse onkunde, onbenulligheid, platbroekerij en tevredenheid over doodgeknepen mussen kan dit wel tellen. Het zou er eigenlijk nog aan ontbreken dat één van de twee «biechtvaders» op Vlaams grondgebied de aanhechting van Linkebeek bij Wallo-Brux komt eisen om de reeds lang verhoopte corridor eindelijk te kunnen verwezenlijken. Wanneer was trouwens de laatste keer dat een voorzitter van de CD&V (of CVP) ervan afzag op Waals grondgebied te gaan betogen voor de aanhechting van, ik zeg maar wat, de Jekervallei of een corridor naar Voeren? Hoe zei hij het zelf ook al weer verleden jaar in Le Soir? Juist ja: N'ayez pas peur. De Franstaligen hoeven zich dus nog steeds geen zorgen te maken.

zaterdag, maart 05, 2005

Win een reis naar Cuba!

Onvoorstelbaar: De Standaard en het Davidsfonds organizeren een geschiedenisquiz, inderdaad, een geschiedenisquiz dus, met als hoofdprijs een reis naar Cuba. Let wel, de reis is met een professionele gids (zou dat Steve Stevaert kunnen zijn?), maar of er een bezoek aan een paar dissidente journalisten in de cel op het programma staat wordt niet vermeld.

In plaats van een quiz te organizeren, zou het misschien beter zijn dat men bij De Standaard en het Davidsfonds zélf eens een geschiedenisboek opendoet over het régime van Castro. Ongetwijfeld zouden beiden er ook geen probleem van gemaakt hebben om in 1988 een reis naar de Zwarte Zee als hoofdprijs weg te geven. Chili dan weer zou iets moeilijker gelegen hebben, dat is begrijpelijk. In ieder geval geven ze zichzelf vakkundig een brevet van gebrek aan historisch besef, maar om dat te verhelpen wil ik zo vriendelijk zijn een paar vraagjes voor te stellen die ze zonder vergoeding aan hun quiz mogen toevoegen:
  • Onder welk régime vielen, in absoluut aantal, de meeste slachtoffers: het régime van Castro of Pinochet?
  • Onder welk régime vielen, relatief tegenover het bevolkingsaantal en de duur van het régime, de meeste slachtoffers: het régime van Castro of Pinochet?
  • Welke dictator gaf de macht op en vormde zijn land om tot een democratie nadat hij een referendum hierover verloor op 5 oktober 1988?
  • Wanneer werd de Grondwet van Cuba zo gewijzigd dat het communisme er niet meer grondwettelijke afgeschaft kan worden?
  • In welke richting vluchtten de meeste mensen in 2004: van de kust van Florida naar Cuba of omgekeerd?
  • Hoeveel journalisten werden in 2003 in de cel gezet in Cuba?
Ten slotte stel ik voor dat men nog eens het opiniestuk van Mia Doornaert, verschenen in, jawel, De Standaard op 10 september van verleden jaar, grondig herleest, of misschien beter zelfs een stuk of tien keer met de hand overschrijft:
[Die linkerzijde] blijft kaarsjes branden op het altaar van de Cubaanse caudillo Fidel Castro die elke zweem van afwijkende mening ongenadig bestraft.
Inderdaad ja. Men deinst er zelfs niet voor terug om bedevaarten naar dat altaar als hoofdprijs van een geschiedenisquiz weg te geven!

donderdag, maart 03, 2005

Het signaal van CD&V en N-VA

Vijf Vlaamse parlementsleden van CD&V en N-VA gaven gisteren een signaal aan sp.a en VLD door zich te onthouden bij de stemming over een aantal beleidsbrieven. Vraag is wat voor signaal dit eigenlijk was, want de Vlaamse meerderheid kwam nooit in gevaar. Ondertussen werd uit slechte bron vernomen dat het FDF zozeer onder de indruk is van dit gebaar van CD&V en N-VA dat de betoging van 6 maart in Linkebeek afgeblazen werd. Om één of andere duistere reden kon dit echter voorlopig nog niet bevestigd worden.

Drie parlementsleden van de CD&V, namelijk Eric van Rompuy, Luc van den Brande en Tom Dehaene, en twee parlementsleden van de N-VA, namelijk Bart de Wever en Luc Demesmaeker, onthielden zich gisteren in het Vlaamse Parlement bij de stemming van een aantal beleidsbrieven. Aangezien de Vlaamse Regering een meerderheid heeft van 85 zetels op 124, kwam de meerderheid nooit in gevaar. Wat is dan de zin van dit protest, dat vooral een hoog «Hou ons tegen of we doen wat»-gehalte heeft?

Hoogstwaarschijnlijk is het vooral de bedoeling de achterban en de kiezers te sussen, al vrees ik dat men op deze manier alleen de minst snuggere kiezers tevreden heeft kunnen stellen. Daarvoor was de hele vertoning veel te doorzichtig. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat men bij VLD en sp.a erg onder de indruk zal zijn van deze «plagerij». Het antwoord van CD&V-fractieleider Ludwig Caluwé op de vraag of CD&V en N-VA eraan denken het vertrouwen in de Vlaamse Regering op te zeggen is in ieder geval niet van die aard om de coalitiepartners schrik aan te jagen:
Wij merken dat de grote meerderheid van de Vlamingen zich kan terugvinden in het project van de ploeg-Leterme. Wij willen niet dat dit in gedrang komt.
Als de regering-Leterme niet in het gedrang zal komen, wat riskeren VLD en sp.a dan eigenlijk door maar wat verder te treuzelen in de Kamercommissie? Dat het de komende weken nog een paar keer zal voorvallen dat een aantal CD&V- en N-VA-parlementsleden zich zullen onthouden bij een stemming? Want opgepast, de twee partijen gaan de toestand van week tot week... evalueren. Het zou dus kunnen dat het er de volgende keer niet vijf maar zelfs een heel half dozijn zullen zijn! Bart Somers en Steve Stevaert liggen er ongetwijfeld al 's nachts wakker van.

Gelezen op dezelfde dag in dezelfde krant

Twee berichten uit De Standaard van vandaag: het ene over een politieke bedreiging, het andere over vandalisme tegen de auto van een verkozen politicus. Aan het ene bericht worden drie artikels geweid, het andere is een itempje in de rubriek «Kreten en gefluister».

Gisteren was een «zwarte dag voor Vlaanderen»:
,,Ik betreur dat de terreur het heeft gehaald op de redelijkheid'', zegt Jozef Dewitte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding
En nog:
CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen kondigt aan dat zijn partij ,,deze vorm van maatschappelijke gijzeling'' niet zal aanvaarden.
Zijn partijvoorzitter zegt dan weer:
En ook zijn partijgenoot, de Vlaamse minister-president Yves Leterme, reageert vol afschuw. ,,Dit is een zwarte dag voor Vlaanderen. Ik hoop dat dit alle onverdraagzamen in ons land tot nadenken stemt.''
Marino Keulen (VLD):
een nederlaag voor de democratie
Wie dacht dat het hier over reacties op de feitelijke aanslag ging, en dat die aanslag drie artikels waard was, is eraan voor de moeite. Neen, het gaat hier over de bedreigingen. De feitelijke aanslag is goed voor de cursiefjesrubriek, waar er verder niet te veel aandacht aan besteed moet worden.

Nu wil ik de bedreigingen aan het adres van Remmery niet minimaliseren, maar verbrijzelde ruiten zijn in mijn wereld nog altijd een iets krachtiger statement dan een brief met twee kogels, en dat om de eenvoudige reden dat men in het eerste geval al fysiek te werk is gegaan. Het is dan ook merkwaardig hoe men op één en dezelfde dag groot misbaar kan maken rond bedreigingen, met reacties die bol staan van de tremelo's, terwijl een feitelijk aanslag dat dus niet waard is. Zou het kunnen dat het iets te maken heeft met de slachtoffers? Vooral de reactie van Jozef Dewitte stemt tot nadenken:
Ik hoop dat iedereen nu reageert en zegt dat dit niet het Vlaanderen is dat wij willen.
Nogmaals, hij heeft het dus over de bedreiging, niet over de feitelijke aanslag. Zijn verontwaardiging is bijzonder selectief en helemaal niet geloofwaardig als hij er alleen maar in slaagt te reageren tegenover bedreigingen aan het adres van moslims, terwijl een democratisch verkozen politicus niet eens in Leuven deel kan nemen aan een politiek debat zonder er te moeten voor vrezen dat zijn auto tegelijkertijd grondig bewerkt wordt. Of zou hij zo'n Vlaanderen soms wél willen?