Ebola lijkt steeds sneller om zich heen te grijpen. Guinea, Liberia en Sierra Leone in West-Afrika werden tot nu toe het ergst getroffen, maar met een eerste besmetting op Europese bodem begint de ziekte toch akelig dichtbij te komen. Zelfs verplegend personeel dat nauwgezet alle voorschriften in acht probeert te nemen raakt door de ongenadige ziekte besmet als het ook maar één enkel steekje laten vallen. Maar hoe snel verspreidt de ziekte zich echt?
Laten we allereerst beginnen met het begrip «snelheid» in verband met de spreiding van ziektes te definiëren. Verleden week nog hoorden we een nieuwslezer verkondigen dat ebola zich steeds sneller verspreidt, omdat volgens getallen van de WHO er per dag meer nieuwe slachtoffers geteld werden dan enkele weken geleden. Op een lineaire schaal bekeken klopt dit natuurlijk, maar het zegt toch niet de hele waarheid.
Exponentiële of lineaire groei?
Een besmettelijke ziekte zoals ebola zal zich in het begin ongelimiteerd exponentieel verspreiden. Zolang er geen maatregelen genomen worden, en zolang het aantal zieken relatief klein is vergeleken met het totale bevolkingsaantal, zal het aantal patiënten exponentieel blijven stijgen. In de begindagen van de huidige ebola-epidemie gebeurde dit a rato van een verdubbeling om de twintig dagen. Naarmate er maatregelen genomen worden die daadwerkelijk een effect hebben op de verspreiding van de ziekte, zal de verdubbelingssnelheid afnemen. Eens de ziekte min of meer onder controle raakt, zal de groei zelfs overgaan van een exponentiële curve naar een lineaire, om in het beste geval uiteindelijk volledig stil te vallen. De eerste vraag die we dan ook moeten beantwoorden, is de vraag of het aantal zieken nog steeds exponentieel groeit, of reeds teruggevallen is op een lineaire groei.
Om een antwoord op die vraag te kunnen geven, maken we het ons gemakkelijk, en gebruiken we de cijfers gepubliceerd op de Engelstalige Wikipediapagina over de aan de gang zijnde epidemie (op het ogenblik dat we dit artikel schrijven bijgewerkt tot 8 oktober 2014). Die cijfers hebben het voordeel dat ze gemakkelijker raadpleegbaar zijn dan de tabellen van de WHO, en bovendien regelmatig bijgewerkt worden en door verscheidene mensen nagekeken. Een eenvoudige fitting tegenover een lineaire en een exponentiële groei kan dan snel aantonen in welke fase de verspreiding van ebola zich vandaag bevindt.
Tragere exponentiële groei
Eerste conclusie: gezien op een exponentiële schaal is er een duidelijke vertraging van de groei. Kijken we alleen naar de data van de laatste dertig dagen (van 10 september tot 8 oktober), dan verdubbelt het aantal zieken zich vandaag nog slechts om de 35 dagen. Kijken we negentig dagen terug (van 12 juli tot 8 oktober), dan verdubbelde de ziekte zich over die periode nog steeds eens om de 26 dagen, maar zelfs dat is een vertraging tegenover de begindagen toen de ziekte zich nog om de 20 dagen verdubbelde. Dit is duidelijk goed nieuws, maar betekent nog altijd dat we zelfs tegen de laagste snelheid tegen nieuwjaar ongeveer 50.000 gevallen van ebola mogen verwachten, en aan de hogere snelheid zelfs 100.000.
Splitsen we de gegevens op per land, dan is het duidelijk dat niet Liberia, waar het grootst aantal zieken geteld werd, op dit ogenblik het grootste probleem vormt, maar misschien eerder Sierra Leone. Als we mogen vertrouwen op de gegevens van de WHO, zoals weergegeven op Wikipedia, dan bedroeg de verdubbelingstijd in Liberia de laatste dertig dagen iets meer dan 38 dagen. In dezelfde periode bedroeg de verdubbelingstijd nog 29 dagen in Sierra Leone, wat voor dat land zelfs iets sneller was dan de verdubbelingstijd gemeten over de laatste negentig dagen.
Overgang naar lineaire groei
Maar er valt zelfs beter nieuws te melden, want het lijkt erop dat de verspreiding stilaan overgaat in een lineaire groei. Globaal genomen vormt een lineair model nu al een betere fit voor de periode van de laatste dertig dagen, met een aangroei van ongeveer 127 zieken per dag. Dit geldt bovendien ook voor Liberia, met een aangroei van ongeveer 59 zieken per dag in een lineair model. Voor Guinea en Sierra Leone vormt het exponentiële model voorlopig nog steeds een betere fit dan het lineaire model, ook al is het lineaire model op zich niet noodzakelijk fout volgens de gegevens waarover we beschikken. Maar opvallend: alhoewel Sierra Leone minder zieken telt dan Liberia, is de lineaire aangroei er met 52 zieken per dag bijna even groot als in Liberia, en dus relatief sneller.
Tragere verspreiding
Wat kunnen we uit al deze cijfers concluderen? Dat op dit ogenblik, en gebaseerd op de cijfers van de WHO, de bewering dat ebola steeds sneller om zich heen grijpt duidelijk te kort door de bocht is. De exponentiële groei is trager dan in de begindagen, en blijft voorlopig verder vertragen. Bovendien zijn er de eerste tekenen van een overgang naar een lineaire groei, wat aangeeft dat de maatregelen om de ziekte in te dijken hun vruchten beginnen af te werpen. We willen bovendien nog meegeven dat de mortaliteit de laatste maand onder de vijftig procent is gezakt, al moet daar aan toegevoegd worden dat dat cijfer automatisch daalt naarmate het aantal recentere gevallen groter wordt ten opzichte van het totaal aantal gevallen.
Dit artikel verscheen op 14 oktober 2014 bij de BRON.
«If anyone disagrees with anything I say, I am quite prepared not only to retract it, but also to deny under oath that I ever said it.» - Tom Lehrer
maandag, november 03, 2014
Hoe snel verspreidt ebola zich?
Labels:
ebola,
Guinea,
Liberia,
Sierra Leone,
WHO
Komt ebola met het vliegtuig of de asielboot?
Op het ogenblik dat we dit schrijven is ebola nog steeds een ver-van-mijn-bedshow in Vlaanderen. Er was al eens een vals alarm in Oostende, en verleden week nog twee keer in Parijs, maar voor het dichtstbijzijnde geval van een echte besmetting op Europese bodem moeten we al naar Spanje. De zaken kunnen echter snel veranderen als er straks een ebolapatiënt uit één van de vliegtuigen van SN Brussels Airlines stapt, of als ebola in de asielstroom terecht komt.
Eigenlijk had het de eerste beleidsdaad van kersvers minister van Volksgezondheid Maggie de Block moeten zijn: meteen alle vluchten op de West-Afrikaanse ebolalanden verbieden. Of op z'n minst passagiers en boordpersoneel bij landing aan een strenge controle onderwerpen. Maar ja, Filip Dewinter stelde die maatregel begin augustus reeds als eerste voor, en dus zullen de vluchten blijven doorgaan. Zo gaat dat nu eenmaal in een apenland (aldus Mark Eyskens) waar maatregelen niet op hun mérites beoordeeld worden, maar wel op de salonfähigkeit van diegene die ze voorstelt. Er zal zelfs nog niet overwogen worden of er nu echt geen einde zou moeten komen aan de dagelijkse Russische roulette die men op Zaventem speelt vóór er een vliegtuig landt waarvan de helft van de passagiers nog tijdens de vlucht naar hier overleden is aan ebola.
Brusselse salons
En zeggen dat België één van de dichtst bevolkte landen ter wereld is en bovendien een internationaal knooppunt, en dus absoluut geen rechtstreekse vluchten op ebolabrandhaarden nodig heeft om een hoog risico te lopen vroeg of laat geconfronteerd te worden met ebola. Zou het kunnen dat het geld, en misschien meer nog het prestige van enkele Brusselse salons om toch maar de Belgische kleuren over het Afrikaanse content te kunnen laten vliegen alweer zwaarder doorweegt dan de belangen van de bevolking? We stellen alleen maar de vraag.
Asielebola
Maar ebola hoeft niet met het vliegtuig te komen, het kan ook met de boot. En dan in het bijzonder de asielboot. Eigenlijk kan het al een klein wonder genoemd worden dat ebola niet al lang in de asielstroom geslopen is, en zo via één van de vele krakkemikkige wrakken over de Middellandse Zee Europa is komen binnendrijven. Of beter nog: door de Italiaanse kustwacht opgepikt werd en meteen afgevoerd naar een overbevolkt asielcentrum op het Italiaanse vasteland.
Het is een interessante denkoefening even te overwegen wat er dan zou gebeuren. Nu ja, behalve dan dat Italië vrijwel zeker binnen de kortste keren weer met het handje open in Brussel zou staan om nog maar eens een pak extra EU-middelen toegestopt te krijgen. Alsof het dan wel onze schuld zou zijn dat Italië aan de Middellandse Zee ligt.
Asielcentrum in quarantaine?
Maar verder – en die vraag stelt zich evenzeer als het eerste geval van asielebola zich in België zou voordoen – gaat men dan werkelijk zo'n asielcentrum volledig in quarantaine plaatsen? En dat voor pakweg drie–vier weken? De incubatietijd van ebola loopt van twee dagen tot drie weken. De meeste patiënten krijgen de eerste symptomen al na een zevental dagen, maar om volledig zeker te zijn moet men potentiële patiënten minstens drie weken onder observatie houden. In het geval van die Spaanse verpleegster lagen de zaken nog redelijk eenvoudig: enkel haar echtgenoot en een collega dienden in quarantaine geplaatst te worden. Maar als er in een asielcentrum ebola vastgesteld wordt, kan men moeilijk anders dan meteen het hele asielcentrum in quarantaine te plaatsen.
Men kan zich dan al voorstellen wat voor soort taferelen dit aan de poorten van dat asielcentrum zal opleveren. Enerzijds omwonenden die garanties willen dat het asielcentrum effectief potdicht gaat, omdat ze morgenvroeg geen asielzoeker brakend of bloedend in hun tuin willen aantreffen. Anderzijds een resem linkse organisaties die het vreselijk vinden dat een heel asielcentrum in quarantaine geplaatst wordt omwille van één enkel geval van ebola. Hierdoor lopen immers alle andere asielzoekers in het centrum het gevaar besmet te raken in de volgende besmettingsronde. Ze zullen er ongetwijfeld het zoveelste bewijs van de absolute onmenselijkheid van het Westerse asielbeleid in zien.
Explosieve cocktail
Voeg aan die twee kampen bovendien nog eens de familieleden van de asielzoekers in quarantaine aan toe, inclusief van die asielzoekers die een dag eerder nog bij hoog en bij laag beweerden nergens nog familie te hebben of volkomen uitgestoten waren, en precies daarom meenden recht te hebben op asiel. Ziedaar de ingrediënten voor wat snel een explosieve cocktail zou kunnen zijn in pakweg Arendonk, Poelkapelle of Neder-over-Heembeek.
Over het personeel in dat asielcentrum hebben we het dan nog niet eens gehad. Verleden week nog ontstond er in het asielcentrum van Sint-Truiden onrust onder het personeel precies omdat er asielzoekers uit West-Afrika aangekomen waren. Geef hen maar eens ongelijk. Hopelijk denkt het ministerie van Volksgezondheid, wanneer het eindelijk een rampenplan voor een ebola-uitbraak zal opstellen, ook aan het PR-luik van het probleem.
Dit artikel verscheen op 15 oktober 2014 in 't Pallieterke.
Eigenlijk had het de eerste beleidsdaad van kersvers minister van Volksgezondheid Maggie de Block moeten zijn: meteen alle vluchten op de West-Afrikaanse ebolalanden verbieden. Of op z'n minst passagiers en boordpersoneel bij landing aan een strenge controle onderwerpen. Maar ja, Filip Dewinter stelde die maatregel begin augustus reeds als eerste voor, en dus zullen de vluchten blijven doorgaan. Zo gaat dat nu eenmaal in een apenland (aldus Mark Eyskens) waar maatregelen niet op hun mérites beoordeeld worden, maar wel op de salonfähigkeit van diegene die ze voorstelt. Er zal zelfs nog niet overwogen worden of er nu echt geen einde zou moeten komen aan de dagelijkse Russische roulette die men op Zaventem speelt vóór er een vliegtuig landt waarvan de helft van de passagiers nog tijdens de vlucht naar hier overleden is aan ebola.
Brusselse salons
En zeggen dat België één van de dichtst bevolkte landen ter wereld is en bovendien een internationaal knooppunt, en dus absoluut geen rechtstreekse vluchten op ebolabrandhaarden nodig heeft om een hoog risico te lopen vroeg of laat geconfronteerd te worden met ebola. Zou het kunnen dat het geld, en misschien meer nog het prestige van enkele Brusselse salons om toch maar de Belgische kleuren over het Afrikaanse content te kunnen laten vliegen alweer zwaarder doorweegt dan de belangen van de bevolking? We stellen alleen maar de vraag.
Asielebola
Maar ebola hoeft niet met het vliegtuig te komen, het kan ook met de boot. En dan in het bijzonder de asielboot. Eigenlijk kan het al een klein wonder genoemd worden dat ebola niet al lang in de asielstroom geslopen is, en zo via één van de vele krakkemikkige wrakken over de Middellandse Zee Europa is komen binnendrijven. Of beter nog: door de Italiaanse kustwacht opgepikt werd en meteen afgevoerd naar een overbevolkt asielcentrum op het Italiaanse vasteland.
Het is een interessante denkoefening even te overwegen wat er dan zou gebeuren. Nu ja, behalve dan dat Italië vrijwel zeker binnen de kortste keren weer met het handje open in Brussel zou staan om nog maar eens een pak extra EU-middelen toegestopt te krijgen. Alsof het dan wel onze schuld zou zijn dat Italië aan de Middellandse Zee ligt.
Asielcentrum in quarantaine?
Maar verder – en die vraag stelt zich evenzeer als het eerste geval van asielebola zich in België zou voordoen – gaat men dan werkelijk zo'n asielcentrum volledig in quarantaine plaatsen? En dat voor pakweg drie–vier weken? De incubatietijd van ebola loopt van twee dagen tot drie weken. De meeste patiënten krijgen de eerste symptomen al na een zevental dagen, maar om volledig zeker te zijn moet men potentiële patiënten minstens drie weken onder observatie houden. In het geval van die Spaanse verpleegster lagen de zaken nog redelijk eenvoudig: enkel haar echtgenoot en een collega dienden in quarantaine geplaatst te worden. Maar als er in een asielcentrum ebola vastgesteld wordt, kan men moeilijk anders dan meteen het hele asielcentrum in quarantaine te plaatsen.
Men kan zich dan al voorstellen wat voor soort taferelen dit aan de poorten van dat asielcentrum zal opleveren. Enerzijds omwonenden die garanties willen dat het asielcentrum effectief potdicht gaat, omdat ze morgenvroeg geen asielzoeker brakend of bloedend in hun tuin willen aantreffen. Anderzijds een resem linkse organisaties die het vreselijk vinden dat een heel asielcentrum in quarantaine geplaatst wordt omwille van één enkel geval van ebola. Hierdoor lopen immers alle andere asielzoekers in het centrum het gevaar besmet te raken in de volgende besmettingsronde. Ze zullen er ongetwijfeld het zoveelste bewijs van de absolute onmenselijkheid van het Westerse asielbeleid in zien.
Explosieve cocktail
Voeg aan die twee kampen bovendien nog eens de familieleden van de asielzoekers in quarantaine aan toe, inclusief van die asielzoekers die een dag eerder nog bij hoog en bij laag beweerden nergens nog familie te hebben of volkomen uitgestoten waren, en precies daarom meenden recht te hebben op asiel. Ziedaar de ingrediënten voor wat snel een explosieve cocktail zou kunnen zijn in pakweg Arendonk, Poelkapelle of Neder-over-Heembeek.
Over het personeel in dat asielcentrum hebben we het dan nog niet eens gehad. Verleden week nog ontstond er in het asielcentrum van Sint-Truiden onrust onder het personeel precies omdat er asielzoekers uit West-Afrika aangekomen waren. Geef hen maar eens ongelijk. Hopelijk denkt het ministerie van Volksgezondheid, wanneer het eindelijk een rampenplan voor een ebola-uitbraak zal opstellen, ook aan het PR-luik van het probleem.
Dit artikel verscheen op 15 oktober 2014 in 't Pallieterke.
Labels:
De Block | Maggie,
Dewinter | Filip,
ebola,
Eyskens | Mark
Abonneren op:
Posts (Atom)