zaterdag, september 30, 2006

0110, 0110, 0110 en 0110, tot ze erbij neervallen

Het lijkt erop dat het reclamefilmpje voor 0110 niet alleen reclame voor de concerten was, maar ook een belofte dat men (de initiatiefnemers en het establishment) zijn best zou doen om de gewone man in de straat, die van al dat verdraagzaamheidsgedoe niet noodzakelijk zoveel moet, tot waanzin te drijven.

Over smaak kan men altijd discussiëren, maar bij mij kwam het reclamefilmpje van 0110 eerder krampachtig over. Misschien ligt het aan mijn gebrek aan humor, of mijn gebrek aan linkse humor, maar grappig of zelfs nog maar interessant kan ik het met de beste wil van de wereld niet noemen (als ik al over goede wil zou beschikken, want dat is natuurlijk ook niet zeker).

Voor wie het filmpje niet gezien heeft, een sympathieke jongeman komt bij een oudere man aanbellen en wil hem uitnodigen naar 0110. Die oudere man heeft dat echter zo niet begrepen, en steekt een felle en overdreven tirade af tegen het hele initiatief. De sympathieke jongeman staat daarbij natuurlijk voor de initiatiefnemers, terwijl de oude man een verzuurde Vlaams Belang-kiezer moet voorstellen. Makkelijk zat dus.

Maar laten we eens even kijken naar hoe de nietsvermoedende burger de laatste weken en vooral dagen overdonderd is geworden met alle mogelijk «informatie» en initiatieven rond 0110. Zo worden er extra bussen en trammen ingelegd opdat iedereen toch maar naar de concerten zou kunnen gaan. Er zou zo eens iemand verzuurd moeten raken omdat hij of zij niet op tijd op het concert raakte, om dan als wraak de volgende zondag «onverdraagzaam» te stemmen. Aan De Lijn zal het dus niet gelegen hebben.

Verder kan je geen krant open doen of er staat wel iets in om waarom je naar die concerten moet gaan, wie daar allemaal zal zijn, wat die daar allemaal gaan doen, en hoe tof het hele zaakje wel zal wezen. En interviews, interviews, interviews, en nog eens interviews met initiatiefnemers, deelnemende artiesten, niet zo deelnemende artiesten, deelnemende politici, niet zo deelnemende artiesten, commentatoren die het allemaal goed vinden, commentatoren die hun bedenkingen hebben, commentatoren die hun bedenkingen hebben maar het alleaal toch maar goed vinden, en wat weet ik nog allemaal. En voor alle zekerheid zullen op de dag zelf ook de deelnemers hun steentje kunnen bijdragen aan de tsoenami van berichtgeving over 0110. Er zal geen juiste noot gespeeld kunnen worden –valse noten zullen er uiteraard niet zijn, zelfs niet één– of zij zal op passende wijze vanuit alle mogelijk perspectieven op de juiste wijze belicht kunnen worden. Alstublieft.

En als je nu geen zin hebt om naar de concerten te gaan? Geen nood, alle openbare radiokanalen zullen de hele dag rechtstreeks verslag uitbrengen vanop de concerten. Alleen Klara doet niet mee, maar waarschijnlijk alleen omdat er nergens een klassiek 0110-concert gegeven wordt. Daar hebben ze dus een steekje laten vallen, maar hadden ze er wat vroeger aan gedacht, was dat zeker ook wel in orde gekomen. Kijk je liever TV dan naar de radio te luisteren, geen nood, ook daar zal men zijn best doen om de concerten door de strot van letterlijk iedere Vlaming geduwd te krijgen. De journaals zullen uitgebreid verslag uitbrengen, en ook de andere programma's zullen hun uiterste best doen om zoveel mogelijk steentjes bij te dragen. Allemaal op kosten van de belastingbetaler, maar die maakt daar toch geen probleem van, of stemt op de verkeerde partij en dient niet gehoord te worden. Ik denk echter dat op zondag in een groot aantal huiskamers radio en TV gewoonweg niet opgezet zal worden, tenzij om naar buitenlandse zenders te luisteren of te kijken.

Als er dus al iets opmerkelijk is aan het hele zaakje, dan wel dat er voorlopig nog niet veel van die verzuurde oudere mannen opgemerkt zijn die al beginnen te schuimbekken als de 0110-concerten voor de elfendertigste keer uit de kast worden gehaald om nog maar eens een nieuw aspect daar rond uitgebreid en tot in de details te belichten. Een poll in De Standaard leert echter dat het gros van de Vlamingen die concerten mooi gestolen kan worden: meer dan 75% (van de dik 1500 deelnemers) zegt niet naar de concerten te zullen gaan. Hoeveel van de 375 anderen een zuivere sympathiestem hebben uitgebracht wil ik in het midden laten, maar mijn indruk is dat linkselend media-Vlaanderen de laatste weken vooral met zichzelf bezig is geweest in deze grandioze 0110-zelfverheerlijking en -zelfbevrediging, onder het motto «Kijk eens hoe verdraagzaam en geëngageerd wij wel zijn, desnoods zelfs tegen beter weten in». Lukas 18:11 staat hen perfect op het lijf geschreven, en bewijst dat Farizeeën van alle tijden zijn. Of ook Lukas 18:14 deze keer van toepassing zal zijn weten we pas volgende zondag.

vrijdag, september 29, 2006

Van «kut-Marokkaantje» tot Al Qaida-strijder

Naar aanleiding van de beschieting van de synagoge in Oslo doken in de Noorse pers enkele interessante commentaren op. In tegenstelling tot in bepaalde andere landen wordt er in Noorwegen namelijk nog wel aan journalistiek gedaan en is de zelfcensuur eerder beperkt.

Op 17 september, in de nacht van zaterdag op zondag, werd de synagoge in Oslo beschoten met een automatisch geweer. Ongeveer tien schoten werden in totaal gelost op de gevel van het gebouw. Vier mannen werden voor de feiten gearresteerd, en uit de verslagen van de politie, die de auto van de verdachten al een tijdje afluisterde, blijkt dat de aanslag op de synagoge slechts een oefenronde was voor het echte werk: de eigenlijk doelwitten waren de Israëlische en de Amerikaanse ambassade in Oslo.

De feiten hebben aanleiding gegeven tot een uitgebreid debat in de Noorse media, waarbij hier en daar toch wel interessante verklaringen werden afgelegd. Zo is er bijvoorbeeld de analyse van enkele Al Qaida-cellen door onderzoeker Petter Ness van het Noorse Onderzoeksinstituut van Defensie (FFI, Forsvarets Forskningsinstitut) onder de titel «Jihad in Europe; recruitment for terrorist cells in Europe». In zijn rapport beschrijft hij hoe zo een cel er typisch uitziet: gewoonlijk bestaat zij uit een ondernemer, zijn beschermeling, enkele figuren uit de rand van de maatschappij, en een paar losse elementen. De ondernemer en de beschermeling zijn vaak zeer religieus, en worden gedreven door politieke onvrede en frustratie. Vaak heeft de ondernemer een hogere opleiding genoten, en is hij het die de sleutelfiguur is voor het bestaan van de groep. Gewoonlijk is hij het ook die actief nieuwe leden voor de groep werft. De andere leden daarentegen kunnen deel uitmaken van de groep uit zuivere loyauteit tegenover de anderen, of gewoonweg omdat ze tot hetzelfde sociale netwerk als de anderen behoren. Voor de cel die de synagoge in Oslo beschoot schijnt dit alvast goed te kloppen.

Een andere analyse kwam van professor en onderzoeksleider Tore Bjørgo van de Politieschool in Oslo. Hij merkt op dat de leider van de groep, een 29-jarige man van Pakistaanse afkomst, in zijn jonge jaren lid was van de Young Guns, een gewelddadige Noors-Pakistaanse jongerenbende, en reeds veroordeeld is geweest voor ernstige gewelddaden. Vaak begint het met een groep jongeren die status en een identiteit willen opbouwen door middel van geweld, maar na verloop van tijd evolueert dit naar criminaliteit uit economische motieven, om uiteindelijk uit te monden in politiek gemotiveerd geweld. Dit patroon volgt overigens de persoonlijke ontwikkeling van de leden van de groep, die naarmate zij ouder worden andere interesses krijgen: eerst status, daarna geld, en ten slotte politiek. Daar moet aan toegevoegd worden dat sommige terreurgroepen een evolutie in de andere richting ondergaan: van politiek geweld naar economische criminaliteit omdat ze gewend raken aan hun geldverbruik.

Levert dit conclusies op voor de bestrijding van het ontstaan van Al Qaida-cellen? Het kan in ieder geval ironisch genoemd worden dat precies het beleid van de zachte handschoen tegenover minderjarige allochtone crimineeltjes en het bepamperen van harde criminelen met penitentiaire verloven en vervroegde vrijlatingen uiteindelijk kan uitmonden in terroristische cellen die tot doel hebben de maatschappij waarin zij zich genesteld hebben te vernietigen. Terwijl criminologen en sociologen in België in de nasleep van de affaire-Hoxha over mekaars voeten struikelen in hun haast om het publiek wijs te maken dat er nu vooral geen gevangenissen bijgebouwd mogen worden, dat het wegnemen van het uitzicht op een vervroegde invrijheidstelling A B S O L U U T   O N M E N S E L IJ K zou zijn, houden onderzoekers in andere landen zich klaarblijkelijk met heel andere zaken bezig – hoe de wereld er werkelijk uitziet bijvoorbeeld.

Mijn woorden niet

«Kent u de gelijkenis tussen de gevangenis van Dendermonde en een rit uit de Tour de France? Achtentwintig man ontsnapt en er zit weer geen enkele Belg bij.»

Ik ken een aantal mensen die uit ervaring weten dat ze bovenstaande «grap» beter niet op papier of op het internet zetten als hun vrijheid hen lief is. Voor alle duidelijkheid (en ik twijfel er niet aan dat het CGKR of de vriendjes meelezen): bovenstaande werd door Bart Dobbelaere in De Standaard van 29 september 2006 neergepoot. Benieuwd of hij nu ook het slachtoffer zal worden een «klop op de deur», zoals Luc van Balberghe begin deze week nog.

«Stierf Demoor toch door busgevecht?»

En «Een oorzakelijk verband tussen de vechtpartij en het overlijden van de treinbestuurder kan niet worden uitgesloten.» Wie daarmee nog niet van zijn stoel gevallen is, doet dat echter gegarandeerd bij het lezen van de inhoud van het artikel. Een kwaliteitskrant anno 2006, een dikke week voor de verkiezingen waarbij alles op het spel staat…

Wat bezielt eigenlijk een krant om zulke klinkklare nonsens te schrijven? Is de inleiding op zich nog niet grotesk genoeg, dan geeft het artikel zelf slechts één versie weer van wat er op bus 23 gebeurd is. Welke versie? Drie keer raden voor je gaat kijken, maar ik ben er vrij zeker van dat de meesten maar één poging nodig hebben. (Voor de minder snuggeren onder de lezers: het is de versie waar zelfs de advocaten van de verdediging niet eens de moeite voor doen de indruk te wekken dat zij of hun cliënten er zelf in zouden geloven.)

Merk overigens op dat het «busincident» veranderd is in een «busgevecht». Wanneer een Vlaming door zes «jongeren» doodgeslagen wordt, dan is dat vandaag zelfs de term «incident» niet meer waard, laat staan doodslag en zeker geen moord. Overlijdt een veroordeelde criminele immigrant in de gevangenis van Vorst, dan staan er drie nachten lang auto's in brand in de hoofdstad. Nog goed dat er zondag concerten «voor verdraagzaamheid» gehouden worden, want anders zouden we niet eens weten dat Vlamingen naar het schijnt bijzonder onverdraagzaam en racistisch zijn.

Mijn medeleven gaat uit naar de familie en vrienden van Guido Demoor die zulke tendentieuze berichtgevig moeten ondergaan.

dinsdag, september 26, 2006

Nogmaals, in welke peilingen doet de VLD het slecht?

Maandag kwam de driemaandelijkse peiling van La Libre Belgique/VTM/De Morgen/RTL TVi uit, en die gaf voor de VLD… een kleine winst weer (voor wie het niet nauw neemt met details als foutenmarges). De vraag in welke peilingen de VLD het nu eigenlijk zo slecht zou doen blijft dus overeind.

De peiling van La Libre Belgique is de negende peiling van die krant sedert de regionale verkiezingen van 13 juni 2004. In totaal hebben de kranten al 20 peilingen uitgevoerd, en samen met de 14 peilingen van De Stemmenkampioen zijn dat 34 peilingen Ondertussen is de wedstrijd van Politiek.Net in gang gekomen, maar een nadere bespreking van die resultaten volgt later deze week.

Starten we zoals gewoonlijk met de resultaten van CD&V-N-VA en Vlaams Belang, dan vallen de sprong van het Vlaams Kartel en de lichte achteruitgang van het Vlaams Belang op. Voor het Vlaams Kartel is dit de beste notering bij La Libre Belgique ooit, zelfs beter dan de topnotering van vlak voor de verkiezingen van 2004. Het is meteen ook de eerste keer dat het verschil met de uitslagen van die verkiezingen significant is. Het is echter nog een eind naar de resultaten die het Kartel behaalt bij Le Soir/RTBf en De Stemmenkampioen. Bij die laatste haalde het kartel verleden week een score van net boven de 31%.

Het Vlaams Belang gaat wat achteruit na de topnotering van verleden keer, en blijft eigenlijk nu al een jaar rond de 26% schommelen. Ook bij De Stemmenkampioen was er een lichte achteruitgang voor het Vlaams Belang na de zomer, al ligt de partij daar op een duidelijk hoger niveau. Het is wel de eerste keer dat het verschil tussen CD&V-N-VA en Vlaams Belang groter is dan de foutenmarge. Het klopt met andere woorden niet helemaal dat CD&V-N-VA hun voorsprong op het Vlaams Belang vergroten – correcter zou zijn te zeggen dat het kartel voor het eerst een voorsprong neemt op het Vlaams Belang.

Over naar sp.a-SPIRIT en VLD. Het kartel van sp.a en SPIRIT blijkt weer een resultaat neer te zetten in de buurt van haar uitslag bij de laatste verkiezingen, deze keer met een lichte daling vergeleken met de vorige peiling. Ook bij De Stemmenkampioen was er een kleine daling, maar daar zit het kartel wel een stuk onder haar uitslag van 2004. De VLD dan weer zit weliswaar nog altijd significant onder haar uitslag van 2004, maar gaat er vergeleken met verleden keer wel lichtjes op vooruit. Als de bokkensprongen van de VLD van de laatste dagen veroorzaakt werden door slechte peilingen, dan kan het de peiling van La Libre Belgique niet geweest zijn. Bij De Stemmenkampioen zet de partij wel een slecht resultaat neer, maar in die peiling schijnen «serieuze» mensen toch niet te geloven, en bovendien doet de partij het daar ondertussen al meer dan een jaar slecht. Als er dus journalisten meelezen (en ik weet dat er meelezen), mogen ze me dus altijd gerust een privé-mailtje sturen om te verklaren in welke mysterieuze peilingen de VLD het nu eigenlijk slecht doet.

Laatste partij in het rijtje is Groen!. Die partij heeft nu bij alle peilers een resultaat dat onder dat van 2004 is, maar het verschil is nergens meer dan de foutenmarge. Een echt goed resultaat kan dat niet genoemd worden, en de partij lijkt niet los te kunnen breken van het niveau van 6 à 7%. Zoals reeds besproken in de prognoses voor de zetelverdelingen is dit absoluut geen comfortabel niveau.

Een volgens mij belangrijker feit, waar in de Vlaamse media niet zoveel aandacht aan geschonken werd, is dat de PS in Wallonië zich gedeeltelijk herstelt na de schandalen. De partij gaat erop vooruit van 30% naar 33%, weliswaar nog altijd een stuk onder de 36,9% van de verkiezingen van 2004, maar ze komt er wel mee terug op het niveau van voor de schandalen. Van alle Franstalige partijen was het overigens de enige die winst wist te boeken vergeleken met de vorige peiling. Het is mogelijk dat dit gegeven verklaart waarom de PS en Laurette Onkelinx zich de laatste dagen zo onverzettelijk hebben gedragen: zij hebben misschien geen schrik meer van verkiezingen, en in hun verklaringen proberen zij duidelijk de zwarte piet voor de huidige crisis door te schuiven naar de VLD. Het lijkt erop dat die partij dus al de federale verkiezingen aan het voorbereiden is, en zelf niet de rekening voor de val van de regering gepresenteerd wenst te krijgen. De leiding van de VLD doet er daarom best aan er rekening mee te houden dat de PS wel eens voet bij stuk zou kunnen houden tot het bittere einde.

zondag, september 24, 2006

De kaarten van het Vlaams Belang

Geen enkele CD&V'er kan dezer dagen geïnterviewd worden zonder ergens halverwege voor de voeten geworpen te krijgen dat ze misschien wel in de kaart van het Vlaams Belang zouden kunnen spelen wanneer ze hun rol van oppositiepartij spelen in de zaak-Hoxha. Uiteraard speelt de CD&V daarmee in de kaart van het Vlaams Belang. Maar de werkelijk vraag is: bestaat er eigenlijk nog een politiek thema dat niet in de kaart van die partij speelt?

Voor één keer is het eens niet de schuld van Freya vanden Bossche, de onbetwiste bolleboos onder de federale ministers omdat ze voor de rechtbank gaat bewijzen dat ze zélf haar thesis geschreven heeft, dat de begroting van geen kanten klopt. Neen, deze keer was het Didier Reynders, of beter gezegd zijn ministerie, dat ergens in de berekeningen een miljard euro was kwijtgeraakt. Ach, wie kan met de hand op het hart beweren dat hem zoiets nooit zou kunnen overkomen? Maar goed, welke partij profiteert van zo'n geklungel? De CD&V met haar boekhoudersimago? Of het Vlaams Belang als de emanatie van de anti-politiek? Ik gok op het laatste. De CD&V kan dus maar beter zwijgen over het gepruts van de federale regering.

Justitie mag niet, begroting ook al niet, dan maar gezondheidszorg zeker? Maar voor je het weet krijg je dan onze «solidariteit» met het Zuiden voor de voeten geworpen, en zit je in het communautaire vaarwater van het Vlaams Belang. En met zijn separatistische standpunt kan je het Vlaams Belang daar nooit overtroeven. Ook daar mag de CD&V zich dus niet profileren. Trouwens, over communautaire zaken gesproken: het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde is één grote verkiezingsreclame voor het Vlaams Belang, onder meer dankzij precies die CD&V en haar N-VA. Mag dus ook niet meer over gesproken worden. Dat ze het eens gaan vertellen aan al die burgemeesters daar die de federale verkiezingen gaan boycotten!

En het gaat zelfs verder, want nog iemand die in de kaart van het Vlaams Belang speelt is ongetwijfeld paus Benedictus XVI. Het zal wel het laatste geweest zijn waaraan hij gedacht kon hebben toen hij aan de Universiteit van Regensburg zijn ondertussen beruchte toespraak hield waarmee hij heel de islamitische wereld op stelten zette, maar als onderdeel van de electorale campagne van het Vlaams Belang paste het wel prima. De timing was in ieder geval zo goed als perfect. Moet de paus volgens onze kwaliteitsjournalisten dan ook maar zijn mond houden over religieuze kwesties?

Neen, als alles eerst eens afgewogen moet worden om te zien of het heel misschien niet in de kaart van het Vlaams Belang zou kunnen spelen, dan rest er nog maar weinig waar een oppositiepartij, of wie dan ook, zich over kan uitspreken. Behalve een dagelijks handje-klap voor onze Numero Uno en zijn handlangers, vergezeld van een lied met minstens een dozijn tremolo's om er wat stemming in te brengen. Maar waarom hebben we dan nog een oppositie nodig? Om de schijn op te houden dat België een democratie is?

zaterdag, september 23, 2006

De VLD doet het slecht... in welke peilingen?

Je kan geen analyse van de huidige crisis in de federale regering lezen zonder dat er verwezen wordt naar de slechte resultaten van de VLD in de peilingen. Alleen, de enige peiling die in de loop van de laatste drie maanden verschenen is werd door de «serieuze» kranten volledig doodgezwegen.

De laatste peiling die gepubliceerd werd is die van De Stemmenkampioen van verleden week. In die peiling haalt de VLD 14,2%, een niveau dat die partij daar ondertussen al meer dan een jaar aanhoudt. Feit is echter dat de peilingen van De Stemmenkampioen al enkele maanden volledig doodgezwegen worden in de media: buiten Het Laatste Nieuws, dat de peiling zelf mee organiseert, maakt niemand nog melding van de resultaten. Is het omdat de peiling niet wetenschappelijk genoeg is naar de zin van de journalisten, of zou het kunnen dat de resultaten hen gewoonweg niet aanstaan? De peiling van De Standaard/VRT wordt wel vermeld, niettegenstaande zij duidelijk gemanipuleerd zijn.

Maar goed, wat was het resultaat van de VLD in de laatste «betrouwbare» peiling dan? Op 18 juni kwamen La Libre Belgique/VTM/De Morgen/RTL TVi met een peiling waarin de partij 16,9% van de kiesintenties haalde. Dat is een achteruitgang van 2,8% tegenover de uitslag van 2004, een significant verschil dus. Ook in de andere peilingen staat de partij op verlies, maar we moeten wel terug naar de peiling van La Libre Belgique/VTM/Het Laatste Nieuws/RTL TVi van 20 juni… 2005 voor de vorige uitslag met een significant verlies voor de VLD. De partij kwam toen uit op 17,1%. Tien dagen eerder hadden Le Soir/RTBf een peiling gepubliceerd die de partij zelfs maar 16,1% meer gaven. En dat zijn van de in totaal 19 peilingen die sedert de laatste verkiezingen verschenen zijn (buiten die van De Stemmenkampioen dus) de enige drie peilingen die voor de VLD een significant verlies geven. De andere peilingen blijven mooi binnen de foutenmarge. Waar maakt men zich bij de VLD dus eigenlijk druk om?

Tenzij natuurlijk. Er doen geruchten de ronde dat De Standaard/VRT peilingen gedaan heeft in enkele Vlaamse steden, maar dat de resultaten omwille van politieke druk niet gepubliceerd werden. Ook La Libre Belgique zou verleden week-end al een peiling klaar gehad hebben, maar die zou morgen of volgende week pas gepubliceerd worden. De redenen voor dit alles zijn niet helemaal duidelijk, maar het zou natuurlijk kunnen dat de resultaten van de peilingen zo desastreus zijn voor sommige partijen dat publicatie ervan nu niet «opportuun» was. Voor de peiling die de VRT mee betaald heeft is dat natuurlijk wel jammer van het belastingsgeld. Maar het wordt hoe dan ook tijd dat de journalisten die telkens weer verwijzen naar allerlei peilingen waarin de VLD het zo slecht zou doen ook eens zouden vertellen welke peilingen dat dan wel zouden zijn, en hoe slecht de VLD het werkelijk doet in die peilingen.

vrijdag, september 22, 2006

Stakende regeringspartij?

Als gevolg van de rel tussen de VLD en de PS naar aanleiding van de zaak-Hoxha weigert de PS nog mee te werken aan de herziening van de begroting. Dit is een lelijke streep door de rekening van Eerste Minister Guy Verhofstadt, die nog niet zo lang geleden aangekondigd had dat hij op 10 oktober in de Kamer zijn beleidsverklaring zou afleggen. Nu is het niet de eerste keer dat Guy Verhofstadt in zijn onverwoestbaar «voluntarisme» een onmogelijke datum naar voren schuift, maar deze keer is de manier waarop de deadline gekelderd wordt toch wel bijzonder spectaculair

De incidenten rond de Minister van Justitie stapelen zich op. Eerst was er Fehriye Erdal, dan Abdallah Ait-Oud, en vervolgens Murat Kapllan om het voetbaluitstapje van Mariusz O. niet te vergeten. Vooral haar uitlatingen naar aanleiding van de korte «vakantie» van Kapllan zetten veel kwaad bloed in Vlaanderen, en overtuigden velen ervan dat er toch één en ander niet helemaal pluis is met het normbesef en het inschattingsvermogen van Laurette Onkelinx. Daar komt nu dus de zaak-Hoxha bij.

Maar wie betaalt het electorale gelag voor al deze incidenten? De PS niet, want haar kiezers kan, wanneer puntje bij paaltje komt, justitie gestolen worden. Ook de MR en sp.a-SPIRIT krijgen door deze affaires weinig of geen klappen. De klappen zijn voor de VLD, die met de woorden wel een flink beleid voorstaat, maar in de regering machteloos is tegenover de PS, en Laurette Onkelinx steeds moet laten begaan. Na zoveel incidenten heeft zelfs de traagste VLD-kiezer dat in de gaten, en die kiezers vluchtten in de eerste plaats naar het Vlaams Belang. En geen 0110-concert dat daar ook maar iets aan zal verhelpen.

Gevolg daarvan is een interne crisis bij de VLD, want de zaak-Hoxha komt bijzonder ongelegen zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen. Over de vaudeville rond BBET, netjes georchestreerd vlak in de verkiezingsperiode maar uiteindelijk afgelopen op een ridicule sisser, spreekt geen kat meer. Geen mens die ook echt wakker licht van dat stelletje would-be Osama bin Ladens-op-z'n-extreem-rechts, en vergeleken met Victor Hoxha is dat nog terecht ook.

Dat neemt niet weg dat het vooral de eigen schuld van de VLD is dat de partij vandaag in het nauw zit. Jarenlang hadden Laurette Onkelinx, en de PS in het algemeen, vrij spel in de federale regering, en wanneer men reeds van in het begin de kat uit de zak laat, is het moeilijk om haar op het einde van de rit er terug in te krijgen. Daarom ook dat de PS vandaag zo zelfzeker is. Bovendien doet de PS het slecht in de opiniepeilingen, maar de VLD nog veel slechter, en dus maken de gele kaarten uit de Vlaams-blauwe hoek weinig indruk.

Waar zal dit alles op uitdraaien? In het ergste geval blijft de federale regering verlamd tot na de gemeenteraadsverkiezingen. Dat zou trouwens de normale gang van zaken geweest zijn, ware het niet dat Guy Verhofstadt eerder deze maand dus nog eens moest uithalen met zijn voluntarisme. Of de federale regering daarna alsnog valt, hangt af van de uitslag van de verkiezingen, en de provincieraadsverkiezingen zijn daarbij de ultieme opiniepeiling over het beleid van de regering. De vraag is daarbij vooral hoe slecht het resultaat van de VLD zal zijn, en hoe de partij daar intern op zal reageren. Doet Bart Somers het ook in Mechelen slecht, dan zal hij het waarschijnlijk mogen schudden als partijvoorzitter, en kan de partij proberen opnieuw vertrouwen bij de kiezer op te bouwen tegen de verkiezingen van begin volgend jaar. Of de PS met haar beleid dat zal toelaten is dan weer een andere vraag. Alleszins wordt op 12 oktober in de Kamer de motie van wantrouwen van de oppositie gestemd, en dan zal de VLD dus kleur moeten bekennen.

Een regeringscrisis vóór de gemeenteraadsverkiezingen lijkt vrijwel uitgesloten, en zou trouwens behoorlijk zinloos zijn, maar ook erna is een federale regeringscrisis volgens mij eerder onwaarschijnlijk. De VLD riskeert immers uit de federale boot te vallen als de verkiezingen te snel komen en ze haar resultaat niet voldoende kan verbeteren. Als er toch een regeringscrisis zou komen, denk ik dat ze in de eerste plaats door de PS veroorzaakt zal worden, en wel als haar verkiezingsresultaat relatief goed zou zijn. De PS heeft dan immers geen herstelperiode nodig, en kan zich van een lastige regeringspartner ontdoen. De VLD kan voor de PS snel evolueren van een zwakke partner waarmee zij grotendeels haar zin kan doen, naar een lastpost die door haar neurotisch gedrag haar meer nadeel dan voordeel oplevert. Dan is het gemakkelijker regering te spelen met een stabiele partner als de CD&V, vooral als die ervan overtuigd kan worden om in 's lands belang (lees: omwille van de smeer) de communautaire eisen even te laten varen, en daarvoor desnoods zelfs de N-VA te laten vallen. Al moet gezegd dat die laatste partij tijdens het stukje slecht gespeeld toneel over Brussel-Halle-Vilvoorde overtuigend heeft kunnen aantonen niet vies te zijn van een bord linzensoep.

dinsdag, september 19, 2006

Fascisme in Zweden

Bij de verkiezingen in Zweden van dit week-end behaalde de extreem-rechtse partij Zwedendemocraten (SD, Sverigedemokraterne) de hoogste score ooit: 2,9% op landsbasis. Vooral in Skåne in het Zuiden van Zweden staat de partij sterk – de invloed van de Deense Volkspartij (DF , Dansk Folkeparti) is daar ongetwijfeld niet vreemd aan. De partij had echter af te rekenen met allerlei sabotagepogingen uit anti-fascistische hoek.

Het meest merkwaardige aan de zaak is misschien nog wel dat de Anti-Fascistische Actie (AFA, Antifascistisk Aktion) op haar webstek uitgebreid over haar sabotage-acties mag snoeven, zonder dat de politie ingrijpt. Een opsomming van enkele van de «heldendaden» die haar leden de laatste weken verricht hebben:
  • Verkiezingsplakaten van de partij werden systematisch verwijderd;
  • Verkiezingspropaganda van de partij werd uit bibliotheken verwijderd;
  • Verkiezingspropaganda van de partij werd op sommige plaatsen uit de brievenbussen gevist;
  • Kandidaten op de lijsten van SD kregen (persoonlijke) dreigbrieven toegestuurd om zich terug te trekken, en sommigen trokken zich ook daadwerkelijk terug;
  • Een verkiezingstoespraak in Västerås van de Nationaal-Democraten (ND, Nationaldemokraterne), een andere extreem-rechtse partij, werd grondig verstoord.
De meest ernstige zaak is echter dat de stembiljetten van SD systematisch weggehaald werden uit de kieslokalen, zowel op de dag van de verkiezingen als ervoor voor de mensen die op voorhand willen stemmen. Hier hoort misschien een kort uitleg bij over hoe men in Zweden stemt: in de kieslokalen liggen namelijk per partij stembiljetten met ofwel alleen de naam van de partij, ofwel de kandidatenlijst, en wanneer men op een partij wil stemmen steekt men zo'n biljet in een enveloppe die men vervolgens in de stembus stopt. Wanneer dus de stembiljetten voor een partij systematisch uit de kieslokalen verwijderd worden, kan men alleen nog via het derde alternatief voor die partij stemmen: op een blanco biljet de naam van de partij van voorkeur schrijven. Dat laatste houdt natuurlijk meer risico's in op ongeldigheid, plus dat het natuurlijk iets meer werk vraagt.

Ik wil me niet uitspreken over de vraag of er tussen de leden of aanhangers van SD, ND en konsoorten fascisten zitten, maar dat er bij AFA fascisten zitten een feit dat vaststaat. De methodes die AFA gebruikt kunnen immers bezwaarlijk democratisch genoemd worden.

zondag, september 17, 2006

Hej då, Göran?

De eerste prognoses duiden op een overwinning voor de Alliantie voor Zweden (20:29: 49,7% tegenover 45,6% voor het linkse blok). De dagen van Göran Persson en zijn sociaal-democratische regering zijn dus waarschijnlijk geteld.

22:27 De verkiezingsthriller is nog niet over in Zweden. Op dit ogenblikk liggen het linkse en het rechtse blok bijna gelijk, 177 zetels voor het rechtse blok tegen 172 voor het linkse, met 5348 van de 5783 kiesbureaus geteld.

22:43 Het rechtse blok heeft er een mandaat bijgekregen nu 5575 van 5783 kiesbureaus geteld zijn. De stand is daarmee 178 tegen 171, of in procenten 47,8% tegenover 46,5%.

22:59 Fredrik Reinfeldt, leider van de Gematigde Partij (m) en de Alliantie voor Zweden, heeft zich uitgeroepen tot winnaar van de verkiezingen van vandaag. Op dit ogenblik is de stand nog altijd 178 tegen 171 zetels voor het rechtse blok, met 5655 van de 5783 kiesbureaus geteld.

Paus morele overwinnaar

De gebeurtenissen van de laatste dagen zijn uiteindelijk uitgedraaid op wat sommigen een «knieval» van paus Benedictus XVI voor de islam noemen. Wanneer alles even op een rijtje gezet wordt is het echter duidelijk dat hij wel degelijk de morele winnaar van de strijd is. Of de religieuze en politieke leiders die tegen hem geageerd hebben dat ooit zullen (of kunnen) snappen is een andere vraag.

Eigenlijk is het hele verhaal behoorlijk bizar. Wie de toespraak leest merkt op dat de paus helemaal geen uitspraken heeft gedaan over de islam in het algemeen en de jihad in het bijzonder, en toch worden er in het Midden-Oosten kerken aangevallen en ambassadeurs teruggeroepen uit Vaticaanstad. Alvast één parallel met de beruchte Deense cartoons kan zonder problemen getrokken worden: diegenen die het hardst van leer trekken tegen de paus, zijn net als toen diegenen die het minst geïnformeerd zijn.

Zo verklaarde de secretaris-generaal van de Centrale Raad van de Moslims in Duitsland (Zentralrat der Muslime in Deutschland) Aiman Mazyek dat hij niet inziet hoe de toespraak een belediging voor de moslims zou kunnen inhouden. Maar nog duidelijker was de verklaring van Ali Bardakoğlu, de voorzitter van de Kamer voor Religieuze Zaken (Diyanet İşleri Başkanlığı), een verklaring die kenschetst wat er werkelijk aan de hand is: nadat hij eerst in scherpe bewoordingen excuses van de paus had geëist, moest hij toegeven dat hij dat had gedaan op basis van de eerste foutieve persmededelingen over de toespraak. Hij deed dat echter niet helemaal spontaan, maar pas nadat commentator Mehmet Yılmaz hem in de Turkse krant Hürriyet eens goed de levieten gelezen had. Zijn commentaar gold overigens niet alleen hem, maar ook de rest van de islamitische wereld die kritiek uitte op de toespraak van de paus.

Ook de tussenkomst van de Duitse bondskanselier Angela Merkel gaat in dezelfde richting als die van Mehmet Yılmaz. In essentie zegt zij, maar dan op diplomatische wijze, eigenlijk niets meer dan dat de islamitische leiders die excuses van de paus eisen ofwel eerst eens de tekst van de toespraak zouden moeten lezen, ofwel er helemaal niets van gesnapt hebben. Indien die leiders ooit tot rede komen, zullen zij misschien beseffen hoe dom zij zich eigenlijk gedragen hebben. Misschien dat ook de reeds eerder geciteerde Tasnim Aslam dan zal beseffen wat voor een enormiteit zij eigenlijk uitkraamde.

Fundamenteler is misschien de vraag hoe het allemaal zover is kunnen komen. De paus is misschien de morele winnaar voor wie begrijpend kan lezen, maar anderzijds heeft hij ook niet veel meer keuze dan zich te verontschuldigen voor iets dat hij niet gezegd heeft wanneer er met bruut geweld gedreigd wordt, ja er zelfs al geweld gebruikt is tegen kerken in het Midden-Oosten (waarvan sommigen niet eens rooms-katholiek!). En een verwijzing naar Lukas 6:29 («Als iemand je op de wang slaat, bied hem dan ook de andere wang aan.») is daarbij misschien ook op zijn plaats. Maar dat hij zich genoodzaakt zag zijn spijt uit te drukken moslims gekrenkt te hebben zegt echter ook iets over de zwakheid –onwil of onvermogen?– van het politieke Westen om de islamitische wereld tot rede te brengen of te dwingen.

Ook in de Duitse kranten reageert men met verbazing op de hevigheid van de reacties uit de islamitische wereld, en vraagt men zich af of het conflict tussen de beschavingen misschien al begonnen is. Feit is dat grote delen van de islamitische wereld vandaag blijkbaar zelfs al geen aanleiding meer nodig hebben om te mobiliseren tegen de christelijke wereld, en dat leugenachtige berichten er in ijltempo de ronde kunnen doen zonder dat religieuze of politieke leiders de mensen tot rede proberen te brengen, ja zelfs liever nog wat olie op het vuur willen gieten en mekaar willen overtroeven in straffe verklaringen die kant noch wal raken. Van een moreel en intellectueel failliet gesproken, en als ultiem bewijs voor hoezeer de islam synoniem voor vrede en liefde is kan dat alvast tellen.

vrijdag, september 15, 2006

Noorse imam: «Bush zat achter 9/11»

De leider van de Noorse imams Zulqarnain Sakandar Madni veroorzaakte op 11 september in Noorwegen een controverse door te beweren dat George W. Bush en de VS achter de aanslagen van 9/11 zitten. Bovendien ontkent hij dat er zoiets als al-Qaida bestaat, en worden de video's die zogezegd van Osama bin Laden komen volgens hem opgenomen in een studio. Dat deze imam bovendien de steunt krijgt van andere imams en gewone moslims in Noorwegen is niet van die aard om de controverse te doen afnemen.

De Noorse nationale krant Aftenposten had imam Zulqarnain Sakandar Madni uitgenodigd voor een netbabbel naar aanleiding van de herdenking van 11 september 2001. In het gesprek beweerde de imam echter dat volgens hem geen moslims maar wel George W. Bush en de VS achter de aanslagen van 11 september zitten. De islam predikt immers vrede, en staat niet toe dat burgers verwond of gedood worden, en dús kunnen moslims niet achter de aanslag zitten. Al-Qaida en Osama bin Laden zijn verder volgens hem verzinsels, en hun videoboodschappen opgenomen in een studio. Tot slot refereert hij naar de film Loose Change, die weerlegt dat de aanslagen van 9/11 door moslims gepleegd zou zijn. Hij maakt er daarbij een punt van dat de film Amerikaans is.

Nu is imam Zulqarnain Sakandar Madni niet de eerste de beste imam geplukt uit één of andere obscure moskee, maar de leider van de Verenigde Oelama van Noorwegen (Jamiat Ulama-E-Norway). Bovendien wordt de imam gesteund door andere imams, waaronder imam Hafiz Mehboob-ur-Rehman van het Islamitische Culturele Centrum en imam Syed Ikram Shah van de Islamitische Wereldmissie. Deze laatste beweert dat zelfs indien de kapers moslimnamen hadden, het Westen niet kan bewijzen dat zij ook echt moslims waren. Een andere imam, imam Nehmat Ali Shah van de Centrale Jamaat-e Ahl-E Sunnat stelt dan weer vast dat na vijf jaar nog steeds niemand
door een onafhankelijke rechtbank veroordeeld is voor de aanslagen, en dat hij dus niet kan weten of de daders moslims waren of niet.

Uit enkele straatinterviews blijkt ook dat sommige «gewone moslims in de Noorse straat» er niet echt van overtuigd zijn dat moslims achter de aanslagen van 9/11 zitten. Enkele allochtone politici daarentegen nemen sterk afstand van de beweringen van de imams, daaronder Afshan Rafiq van het conservatieve Rechts (Høyre) en Khalid Mahmood van de sociaal-democratische Arbeiderspartij. Ook de Ministers van Buitenlandse Zaken en Integratie, Jonas Gahr Støre en Bjarne Håkon Hanssen, beiden sociaal-democraten, uiten kritiek op de beweringen van de imams. Jonas Gahr Støre verklaarde aan Aftenposten dat de vrijheid van meningsuiting gerespecteerd moet worden, maar dat de beweringen van de imams speculaties zijn waar hij het helemaal niet eens mee is.

Volgens onderzoekster Kari Vogt, die de islam als één van haar specialiteiten heeft, wijst de ontkenning van de imams op een dubbele breuk: enerzijds het gevoel van onbehagen en de schaamte dat moslims verbonden worden met zulke misdaden, en anderzijds het wantrouwen van hen tegenover de Westerse politici die beweren klare bewijzen te hebben dat de daders moslims waren. Zij wijst er bovendien op dat het soort samenzweringstheorieën dat de imams voorleggen al sedert 2001 de ronde doet, zowel bij de moslims als elders in Noorwegen en het buitenland. Anderzijds denkt zij dat het hoe dan ook om een kleine minderheid gaat, ook bij de moslims, omdat de meeste moslims wel degelijk een politieke voeling en een werkelijkheidsbesef hebben dat functioneert.

Als dat laatste inderdaad het geval is, is het toch merkwaardig dat vooraanstaande imams en moslimleiders beweringen kunnen afleggen die voor de grotere meerderheid van hun aanhangers als complete nonsens moeten overkomen, zonder dat dat noemenswaardige gevolgen heeft voor hun positie binnen de gemeenschap. Ook opvallend is het gemak waarmee zij kunnen wegkomen, wat niet kan gezegd worden van paus Benedictus XVI die de hele islamitische wereld over zich heen lijkt te krijgen omwille van een citaat waarvan hij afstand nam. Woordvoerster Tasnim Aslam van het Pakistaanse ministerie van Buitenlandse Zaken leverde in dat verband trouwens een pareltje van een contradictio in terminis af dat kan tellen:
Eenieder die de islam als intolerant omschrijft zet aan tot geweld.
Een godsdienst die werkelijk tolerant is heeft er namelijk geen probleem mee intolerant genoemd te worden, laat staan dat een bewering in die zin tot geweld zou aanzetten. En dat geldt a fortiori voor uitspraken die ter goeder trouw gedaan worden en die die godsdienst helemaal niet als intolerant afschilderen. Leidt zoiets wel tot geweld zoals nu het geval is, kan men zich afvragen of er misschien toch niet iets goed fout zit bij op z'n minst de leiders van die geloofsgemeenschap.

Vlaamse overheid wil in Schoten cordon sanitaire doorbreken

Was ik Harrie Hendrickx in Schoten, ik zou niet bepaald opgezet zijn met het nieuwste initiatief van de Vlaamse overheid. Die overheid wil namelijk zo weinig mogelijk blanke mannen van middelbare leeftijd in de gemeente- en provincieraden zien. En was de doelstelling van de campagne niet «reëel en legitiem» geweest, dan zou het initiatief een overtreding inhouden op de wet van 25 februari 2003 ter bestrijding van de discriminatie op minstens vier punten.

In Schoten zijn er eigenlijk twee kandidaten voor de post van burgemeester. De eerste is de huidige CD&V-burgemeester Harrie Hendrickx, blank, 58 jaar, van het mannelijk geslacht, en voor zover ik weet zonder enige handicap. Aan de andere kant is er Marie-Rose Morel, weliswaar ook blank, maar verder slechts 34 jaar oud en van het vrouwelijke geslacht. Bovendien is ze lid van het Vlaams Belang, wat ongetwijfeld een handicap is. Voor wie naar de Vlaamse overheid luistert – en waarom zou men dat in Schoten niet doen – is de zaak dus zo klaar als een klontje: op Marie-Rose Morel stemmen dus. Een keuze voor haar zal er immers voor zorgen dat er wat meer diversiteit onder de burgemeesters komt, en dat kwesties al eens vanuit een andere achtergrond bekeken kunnen worden. Ja, misschien kan Marie-Rose Morel zelfs een paar frisse ideeën opleveren? Dat ze er in Schoten eens goed over nadenken wanneer ze er op 8 oktober het stemlokaal binnenstappen! Of zou de Vlaamse overheid het allemaal zo niet bedoeld hebben?

donderdag, september 14, 2006

Apenverhalen

Volgens Bruno Segers is het een «apenverhaal» dat er een verband zou bestaan tussen zijn ontslag en de steun van MSN aan 0110. Dat zou dan meteen ook betekenen dat Microsoft in België als bedrijf bewust, en dus niet slechts onder de invloed van een CEO, kant kiest in het partijpolitieke debat. Misschien toch maar opletten met de spellingcontrole in Office 2007 wanneer die volgend jaar op de markt komt – of mogen we ons verwachten aan een speciale Office 0110 voor Vlaanderen?

Len Lavens citeert Bruno Segers als volgt op The Inquirer:
Microsoft en ik zijn sinds maanden uit elkaar aan het gaan in onderlinge toestemming. Dit was een langlopend proces waarover verschillende keren werd vergaderd. De steun voor het 0110 evenement heeft daar totaal niets mee te maken. Dat is een apenverhaal.
Nu heb ik alleen maar ervaring met hoe Noorse directeurs aan de deur worden gezet, maar het is best mogelijk dat het in België de normaalste zaak van de wereld is dat een bedrijf eigenlijk een beetje met de mond vol tanden staat wanneer er gevraagd wordt wie dan de vervanger is, zeker als het proces al maandenlang aan de gang was. Als ik dus met de verkeerde indruk zit dat er vrijdagmorgen «iets» gebeurd moet zijn bij Microsoft, dan weet de lezer nu waarom.

Ook Bart van Belle heeft het verhaal over 0110 en Bruno Segers opgemerkt, en het is voor hem zelfs twee artikeltjes waard. Eerst was er een artikeltje op zijn persoonlijke dEUS-blog Pocket Revolution, en een paar dagen later volgde een vermelding op de blog En nu even ernstig… bij De Standaard. Let in het eerste artikel vooral op het stevig stukje onderzoeksjournalistiek dat hij aflevert. Hij is geen ordinaire blogger in pyjama, laat dat duidelijk zijn: mijn artikel verscheen bij The Brussels Journal, Paul Beliën is de hoofdredacteur van The Brussels Journal, en zoals bekend getrouwd met Alexandra Colen, die kamerlid is voor het Vlaams Belang. De lezer mag er de «'nough said» zelf bij denken, maar toen ik het las voelde ik me voorwaar zélf een beetje kamerlid voor het Vlaams Belang. Voor Bart van Belle wil ik er echter aan toevoegen, kwestie van in het vervolg wat variatie te kunnen brengen in het uitvoeren van de karaktermoord op ondergetekende, dat ik een tante heb die voor de gemeenteraadsverkiezingen op een lijst van het Vlaams Belang staat. Maar ja, wie heeft dat tegenwoordig niet?

dinsdag, september 12, 2006

Mislukte aanslagen in Duitsland

De mislukte treinaanslagen in Duitsland zijn vrijwel volledig uit de actualiteit verdwenen, en hebben politiek geen gevolgen gehad. Merkwaardig dat slechts een onhandigheid of slordigheid van de daders het verschil kan maken tussen een mislukte aanslag en een aanslag waardoor een land en een continent wekenlang op stelten kan staan. In beide gevallen is immers de intentie van de daders precies dezelfde. Een bepaalde strekking is die onhandigheid echter bijzonder goed uitgekomen.

Naar aanleiding van de herdenking van 11 september 2001 draait de anti-Amerikaanse propagandamachine in Europa weer op volle toeren. In de commentaren is de ondertoon meer dan vaak dat de Amerikanen het met hun imperialisme toch allemaal minstens een beetje zelf gezocht hebben. Was het niet op voorhand, dan toch zeker achteraf met hun inval in Irak.

Ook voor de aanslagen in Madrid en Londen komen de verklaringen hapklaar. De aanslagen in Madrid waren de schuld van de politieke houding van José María Aznar, die te veel de lijn van de VS gevolgd had en zelfs troepen naar Irak gestuurd had. En de aanslagen in Londen zijn de schuld van Tony Blair, die zich als de «poedel» van George W. Bush gedraagt. Daarmee is de conclusie ook snel gemaakt: staten die een appeasement-politiek volgen tegenover de islam en de Arabische wereld zijn veilig, de anderen niet.

De mislukte aanslagen in Duitsland passen echter niet helemaal in dat plaatje. Ten eerste het loutere feit dat de aanslagen in Duitsland plaats vonden. Nu is het Duitsland van Angela Merkel het Duitsland van Gerhard Schröder niet, maar ook Angela Merkel stuurt geen troepen naar Irak. De SPD zit overigens nog steeds mee in de regering, zij het dat ze de regeringsmacht vandaag met de CDU/CSU moet delen, niet met de Groenen. Maar het buitenlands beleid van de Duitse regering was ook de aanleiding voor de aanslagen niet, wel de publicatie van de beruchte Deense cartoons in Duitse kranten, en in tweede instantie de dood van Abu Musab al-Zarqawi in Irak. Wat had Duitsland dan moeten doen om de aanslagen te verhinderen?

Het enige antwoord daarop lijkt te zijn dat Duitsland ten tijde van de controverse rond de Deense cartoons de publicatie ervan in Duitse kranten onmiddellijk had moeten verbieden. De daders van de aanslagen zouden dan geen reden gehad hebben om in Duitsland een aanslag te plegen. Dit gaat echter veel verder dan alleen maar appeasement: het is in feite een onderwerping aan de dictaten van enkele imams en hun interpretatie van de islam. Een hopeloze zaak overigens, voor zover dat al wenselijk zou zijn, want er zal altijd wel ergens een radicale imam gevonden kunnen worden die nog strengere eisen stelt dan de anderen. Om over de verschillende strekkingen binnen de islam nog maar te zwijgen, want soennieten en sjiieten lusten mekaar rauw.

Maar eens de weg ingeslagen van de censuur op cartoons onder het mom van respect voor de islam, is de vraag hoever men daarin kan gaan. De volgende stap is immers een verbod op afbeeldingen van varkens, daarna het toelaten van sharia-rechtbanken voor moslims (in Canada is men al zover), de kwestie van de hoofddoeken en de boerka's, en voor je het weet moet je meehelpen de Israëlische staat te vernietigen. En daarna is het de beurt aan Kasjmier en Atjeh, of Nigeria.

Het is dus duidelijk dat de mislukking van de aanslagen een bepaalde strekking bijzonder goed uitkomt. De aanslagen zijn immers moeilijk in een anti-Amerikaans verklaringsplaatje te plaatsen zonder dat het voor iedereen duidelijk wordt dat men zich als de nuttige idioot voor de islamisatie van Europa gedraagt. Dat men de aanslagen gewoonweg kan negeren omdat ze mislukt zijn is daarom zeer welgekomen.

zondag, september 10, 2006

Terugblikken naar de peilingen van 2004

Met minder dan een maand te gaan tot de gemeente- en provincieraadsverkiezingen kunnen we ons ongetwijfeld nog aan een lawine van nationale en lokale opiniepeilingen verwachten. Maar als we even terugkijken naar de verkiezingen van 13 juni 2004, hoe goed slaagden de opiniepeilingen er toen in de uitslag te voorspellen?

In mei en juni 2004 verschenen er een aantal opiniepeilingen, de ene al beter dan de andere. Zo waren er de klassieke peilingen van La Libre Belgique, Le Soir/RTBf en De Standaard/VRT, aangevuld met (toen) nieuwkomer De Stemmenkampioen en twee verkiezingswedstrijden, De Verkiezingsvoorspeller en de wedstrijd van Politiek.Net. Al die peilingen kunnen bovendien nog eens vergeleken worden met de uitslag van de verkiezingen voor de federale Kamer van 18 mei 2003 als «voorspelling» voor 13 juni 2004. Deze laatste zou in principe de slechtste moeten zijn, want een opiniepeiling die het slechter doet dan de vorige verkiezingsuitslag is zijn geld niet waard. Wat dat laatste betreft was er in 2004 in ieder geval één peiler die amper met de hakken over de sloot raakte.

Wie een allergie voor wiskunde heeft slaat best deze paragraaf over, maar de anderen zijn ongetwijfeld geïnteresseerd in het antwoord op de vraag hoe peilingen vergeleken kunnen worden. De in mijn ogen eerlijkste methode is die van de Euclidische afstand (de vierkantswortel van de som van de kwadraten van de verschillen per partij). Deze maatstaf straft één grote afwijking voor één partij veel meer af dan kleine afwijkingen voor meerdere partijen. Een peiling die voor elke partij min of meer in de buurt van het uiteindelijke resultaat zit komt dus redelijk goed weg, terwijl een peiling die ergens de mis in gaat snel in de problemen komt.

Wanneer de resultaten van de analyse worden gevisualiseerd, valt op dat er in 2004 een soort peloton van peilers was, die het allemaal ongeveer even goed deden, met één koploper en één achterblijver. Koploper was de gemiddelde prognose van de wedstrijd van Politiek.Net. In het peloton zaten La Libre Belgique, De Verkiezingsvoorspeller voor Burgers en Experten en De Stemmenkampioen, terwijl Le Soir/RTBf het peloton afsloot. De slechtste peiling was ongetwijfeld die van De Standaard/VRT, als voorspelling niet zo heel veel beter dan de uitslag van 18 mei 2003. Voor het Vlaams Kartel zaten zij er als enige peiler meer dan vijf procent naast; voor het Vlaams Blok als enige meer dan vier procent.

Dat de gemiddelde prognose van Politiek.Net met een lengte voorsprong de beste was is niet noodzakelijk slechts toeval. Net zoals De Verkiezingsvoorspeller is de wedstrijd van Politiek.Net een soort Delphi-studie, en geen zuivere opiniepeiling. Beiden vroegen hun deelnemers zo nauwkeurig mogelijk de uitslag te voorspellen, en wanneer men voldoende, liefst geïnformeerde, deelnemers heeft, zegt de theorie (of de hoop) van de Delphi-studies dat zij uiteindelijk een beter resultaat kunnen afleveren dan andere traditionele methoden. Zo zou men voor de verkiezingen kunnen stellen dat tooghangers beter kunnen opvangen wat er werkelijk leeft bij de bevolking dan journalisten en professionele opiniepeilers in hun ivoren toren, en daardoor trends en bewegingen bij de kiezer beter kunnen voorspellen. Wanneer men de resultaten van 2004 bekijkt valt inderdaad op dat de deelnemers van Politiek.Net het Vlaams Blok een duidelijke hogere score hadden toegekend dan alle andere peilers, en zelfs dan nog te laag uitkwamen. Anderzijds toont de uitslag van De Verkiezingsvoorspeller aan dat Delphi-studies niet noodzakelijk beter zijn, en of de verkiezingswedstrijd van Politiek.Net ook deze keer als de beste voorspeller uit de bus zal op 8 oktober moeten blijken.

Wat er ook van zij, in tegenstelling tot homeopathie hoeft men niet in de resultaten van de verkiezingswedstrijd van Politiek.Net te geloven om hem te kunnen winnen. Denk je beter dan alle anderen de verkiezingsuitslag van 8 oktober voor de provincieraden te kunnen voorspellen, kan je je registreren en deelnemen, en win je ongetwijfeld de boekenbon van 50 euro.

Microsoft-baas ontslagen «na» TBJ-artikel

Ik wil me niet schuldig maken aan een Post hoc ergo propter hoc-redenering, maar het is wel een merkwaardig toeval: de dag na de publicatie van mijn artikel op The Brussels Journal over Microsoft en de sponsoring van 0110 werd Bruno Segers plots aan de deur gezet. De reden van zijn plotse vertrek is niet helemaal duidelijk, maar het zou al langer niet meer boteren tussen hem en de rest van de directie. Een vervanger was er aanvankelijk niet, maar Jørgen Bardenfleth zou zijn taak overnemen. Stel dat het artikel (of beter: de sponsoring) de stok om de hond de deur uit te slaan, zou dat dan terecht geweest zijn?

Spoelen we even een klein jaartje terug, naar een ander ontslag waarvan we weten dat het wel degelijk politiek geïnspireerd was, namelijk dat van Herman de Bode na zijn ondertekening van het Manifest van de denkgroep In de Warande. Herman de Bode werd verplicht McKinsey & Company Benelux te verlaten omdat zijn politieke privé-mening (voor zover het manifest niet alleen een nuchtere opsomming van feiten is maar ook een politieke mening uitdrukt) moeilijk te verenigen was met de belangen van één van de grotere klanten van zijn bedrijf, het Waalse Gewest. Men kan dit betreuren of daar pragmatisch over doen, maar wat in ieder geval steekt is dat in zijn geval er minstens een gebrek aan wederkerigheid vermoed kan worden. Een Franstalige met anti-Belgische gevoelens zou nooit voor zijn baan moeten vrezen, ook al was het Vlaamse Gewest de belangrijkste klant van zijn bedrijf.

Vergelijken we dat even met het geval van Bruno Segers, die op zijn blog regelmatig zijn politieke mening over het Vlaams Belang te kennen gaf, zoals bijvoorbeeld over de afdeling in Schoten. In principe is dat geen probleem, integendeel zelfs: hoe meer mensen hun politieke mening openlijk te kennen geven, hoe beter voor het politieke debat, en hoe meer duidelijkheid er bestaat over waar iedereen staat. Dat wordt echter anders wanneer hij zijn baan gebruikt om zijn politieke mening te ventileren of zelfs financieel te ondersteunen met het geld van de aandeelhouders. Als dat met de toestemming van de aandeelhouders gebeurt is er geen probleem, maar is dat niet het geval, dan moeten er conclusies getrokken worden. Als het dat laatste is dat vrijdag gebeurd is, dan heeft Microsoft ontegensprekelijk correct gehandeld. Maar het kan natuurlijk net zo goed zijn dat hij ontslagen werd omdat hij betrapt werd op het meenemen van een potlood of een nietjesmachine naar huis, om maar iets te zeggen.

Het zou hoe dan ook goed zijn als Microsoft meer duidelijkheid zou verschaffen omtrent de sponsoring van 0110, en hoe die begrepen moet worden. Ziet de softwareproducent liever geen Vlaams Belang-kiezers meer als klanten? En als in een gemeente het cordon sanitaire doorbroken wordt, zal die gemeente dan moeten uitkijken naar een ander platform voor haar IT-diensten?

woensdag, september 06, 2006

Nieuwe sponsors voor 0110

Uit een persmededeling van 0110 blijkt dat de organisatie er een aantal sponsors heeft bijgekregen. Zou men op het hoofdkwartier van het Vlaams Belang veel Windows-servers staan hebben?

Het blijkt dat mijn voorspelling van 10 juli correct was, of beter gezegd, de openbare omroep doet zelfs nog beter: ze steunen 0110. Een spotje dat oproept tot «verdraagzaamheid» zal onder meer op Eén en Canvas uitgezonden worden, en de persmededeling zegt dat de zenders het spotje «ondersteunen» – gratis zendtijd dus. Nogmaals: VTM, VT4 en de andere commerciële zenders doen maar, zolang hun eigenaars er geen problemen van maken, maar het is niet de taak van een openbare omroep om een concert tegen een partij die een kwart van de kiezers vertegenwoordigt te ondersteunen.

Uit doorgaans zeer slecht ingelichte bronnen heb ik overigens vernomen dat het spotje er in het bijzonder zou toe oproepen tijdens de verkiezingscampagne geen vandalenstreken uit te halen tegen politieke tegenstrevers. Het is voorlopig wachten op een officiële bevestiging daarvan.

Is het gebruik van overheidsgeld via de openbare omroep één zaak, een andere is dat ook een aantal bedrijven hun steun hebben toegezegd aan het initiatief. Zo blijkt bijvoorbeeld MSN (Microsoft Network) één van de sponsors te zijn, en al wie dit artikel vanop een Windows-machine leest sponsort dus onrechtstreeks 0110. Een kwart van de bevolking kan daar misschien eens over nadenken wanneer ze hun volgende computer kopen.

Wie nam deel aan Het Grootste Buurtonderzoek?

Afgelopen week-end publiceerde Het Nieuwsblad enkele resultaten van Het Grootste Buurtonderzoek. Aangezien nog niet alle resultaten gepubliceerd werden, maar alleen maar enkele teasers, is het moeilijk een uitspraak te doen over het onderzoek, maar wanneer ik naar de omvang ervan kijk en de gegevens over hun methodologie, zit ik met enkele vragen.

Vooraf: Aangezien volgens hen zo'n 2% van alle Vlaamse kiesgerechtigden deelgenomen heeft aan Het Grootste Buurtonderzoek, neem ik aan dat een aantal van hen vroeg of laat dit artikel zal lezen. Ik zou het zeer op prijs stellen indien één van hen met mij contact zou opnemen.

De concrete vragen waarmee ik zit zijn de volgende:
  1. De 310.000 elektronische adressen waarvan sprake, zijn die willekeurig verdeeld over alle Vlaamse gemeenten, of per gemeente samengesteld?
  2. Werkten alle 310.000 adressen, of werden er voor een aantal onder hen foutmeldingen ontvangen?
  3. Waren de gebruikte formulieren webformulieren (d.w.z. in te vullen op een server), of werden e-mails gebruikt?
  4. Wat zijn de concrete betrouwbaarheidsintervallen per gemeente, in het bijzonder voor Mesen?
Voor ik de vragen en de redenen waarom ik ze stel verder uitwerk, volgende eenvoudige rekensom: In 2004 telde Vlaanderen voor de verkiezingen van de Vlaams Raad 4.568.250 ingeschrevenen, en ik neem aan dat dat aantal niet erg gewijzigd is. Voor het onderzoek werden dus 310.000 mails verstuurd, of omgerekend zo'n 6,5% (1 op 15) van de kiesgerechtigden. Van die 6,5% hebben ongeveer een derde geantwoord, zo'n dikke 2% (1 op 50) van de kiesgerechtigden dus. Merkwaardig dat nogal wat mensen dit week-end uit de lucht kwamen gevallen dat er zo'n onderzoek gebeurd is, wanneer maar liefst 2% van de kiesgerechtigden heeft meegedaan. Hoe dan ook neem ik aan dat toch enkelen van hen dit artikel zullen lezen en mij meer informatie over dat onderzoek zullen kunnen verschaffen.

Verdeling van de 310.000 adressen over de Vlaamse gemeenten

Het zou interessant zijn te weten hoe de 310.000 elektronische adressen die gebruikt werden samengesteld werden (en niet in het minst: hoe die verkregen werden). Zijn die 310.000 adressen willekeurig verdeeld over alle gemeenten, of werden de adressen eerst per gemeente ingezameld? Dit is immers een belangrijk vraag: Mesen telde bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 slechts 715 ingeschreven kiezers. Indien de 310.000 adressen willekeurig verdeeld zijn over alle Vlaamse gemeenten, kan men op basis daarvan verwachten dat slechts een kleine vijftig van hen bij inwoners uit Mesen horen. Wanneer slechts een derde van hen antwoordt, wordt dat aantal gereduceerd tot 16 Mesenaren. In het andere geval werden ongeveer 300 Mesenaren elektronisch aangeschreven, bijna de helft van de kiesgerechtigden dus, om uiteindelijk 100 antwoorden uit Mesen op te leveren.

Correctheid van de 310.000 elektronische adressen

Uit ervaring weet ik dat elektronische adressen een relatief korte halveringstijd hebben. Van degenen die nog geldig zijn, kunnen bovendien een aantal niet afgeleverd worden vanwege tijdelijke problemen op de servers, terwijl anderen dan weer niet aankomen omwille van overvolle postbussen die al een tijdje niet meer geraadpleegd werden. Hoe hoger het aantal ongeldige adressen, hoe groter het relatieve aantal antwoorden op het elektronische gedeelte van de enquête. Ik merk in ieder geval op dat de journalist in De Standaard schrijft dat er 310.000 e-mails verstuurd werden. De responsratio voor de mensen die de mail daadwerkelijk ontvangen en in hun postbus opgemerkt hebben ligt dus waarschijnlijk een pak hoger dan de vermelde 33,6%.

Webformulieren of e-mail?

Het artikel in De Standaard vermeldt eveneens dat zo'n 6000 formulieren niet weerhouden werden omdat ze niet volledig ingevuld werden. Dit doet me enerzijds vermoeden dat de aangeschreven mensen per e-mail konden antwoorden, omdat ik anders niet goed kan begrijpen hoe deelnemers erin konden slagen formulieren «niet volledig» in te vullen. Anderzijds is het aantal onvolledige (foutieve?) formulieren zo klein vergeleken met het aantal volledig ingevulde formulieren, dat er meer moet gebeurd zijn dan een eenvoudige e-mail waarop deelnemers konden antwoorden via de Reply-knop. De verwerking van zulke antwoorden zou vermoedelijk snel een compleet hopeloze zaak worden.

Uit de resultaten die voorlopig al gepubliceerd werden lijkt het er bovendien op dat de formulieren relatief lang moeten geweest zijn. Verder moeten die formulieren ook op één of andere manier rekening houden met de lokale lijsten bij de registratie van de partijvoorkeur. In mijn ogen lijken webformulieren daarom de meest praktische oplossing. Een respons van 33,6% lijkt me dan weer een bijzonder hoog aantal voor zo'n project, omdat mensen dan eerst op een link in een e-mail moeten klikken voor ze het formulier kunnen invullen.

Betrouwbaarheidsinterval per gemeente

Voor zover ik begrepen hebt claimt het onderzoek een betrouwbaarheidsmarge van 95% en een interval van 3%. In 2000 telde Antwerpen 316.926 ingeschreven kiezers, wat betekent dat ze voor de gewenste betrouwbaarheid zo'n 1000 kiesgerechtigde Antwerpenaren moesten ondervragen. Met het aantal van 2200 zitten ze daar ruim boven. Voor Mesen, dat in 2000 zoals reeds gezegd 715 ingeschreven kiezers telde, hadden ze echter 428 mensen moeten ondervragen, geen 100. Voor 100 ondervraagde personen bedraagt het betrouwbaarheidsinterval 9% in plaats van 3%, bij een marge van 95%. Maar een peiling met een betrouwbaarheidsinterval van 9%, wie zit daar op te wachten? Dan is bij wijze van spreken de uitslag van 2000 nauwkeuriger.

Een andere rekensom is de volgende: vrijwel alle 308 Vlaamse gemeenten tellen meer dan 2000 inwoners, en een heel grote meerderheid meer dan 3000 inwoners. Voor een gemeente met 2000 kiesgerechtigden zou je voor de gewenste betrouwbaarheid zo'n 700 mensen moeten interviewen. Vermenigvuldigd met 300 gemeenten betekent dit dat er 210.000 interviews hadden moeten plaatsvinden om in elke gemeente een betrouwbaarheidsinterval van 3% te krijgen. Ik heb nog geen gedetailleerde resultaten per gemeente gezien, maar betwijfel dus dat de gewenste betrouwbaarheid ook in de kleinere gemeentes geldig kan zijn. Immers, gemiddeld namen 300 personen per gemeente deel aan het onderzoek, wat minder dan de helft is van het aantal nodig voor zelfs de kleinste gemeenten.

Andere merkwaardigheid is dat slechts 2200 Antwerpenaren betrokken werden in het onderzoek. Koppelen we terug naar de eerste vraag, verwachten we bij een willekeurige samenstelling van de 310.000 elektronische adressen 21.500 Antwerpse adressen. Antwoordt een derde van hen, zijn dat er nog altijd ruim 7000. Daarbij wordt dan nog geen rekening gehouden met een eventuele grotere toegang tot het internet in een stad als Antwerpen vergeleken met landelijke gemeenten. De sterke ondervertegenwoordiging van Antwerpen zou erop kunnen wijzen dat de 310.000 elektronische adressen per gemeente samengesteld werden, maar als dat het geval is, heeft men weer relatief te veel Antwerpse adressen aangeschreven.

Tot slot nog dit: in het artikel in De Standaard is er sprake van 310.000 e-mails, waarvan 33,6% volledig ingevuld teruggestuurd werden. Dat zijn er dus 104.160. Trekken we daar de 7518 formulieren van af die afkomstig zijn van mensen die al aan andere onderzoeken hadden deelgenomen, dan blijven er nog 96.642 correct ingevulde formulieren over. Er wordt echter gesteld dat slechts 91.700 mensen via het internet geïnterviewd werden. Ik hoop dat het hier de journalist is die er een boeltje van gemaakt heeft, niet de onderzoekers, want opiniepeilers die nog last hebben met procentrekenen zouden beter een andere bezigheid zoeken.

zondag, september 03, 2006

Waarom die voorakkoorden?

Waarom heeft Yves Leterme deze zomer een ronde van Vlaanderen gedaan om in nogal wat gemeenten een (geheim) voorakkoord te sluiten? Ongetwijfeld spreekt hij de waarheid wanneer hij zegt dat die voorakkoorden in de eerste plaats tegen het Vlaams Belang gericht zijn, ook al voelde Groen! zich eveneens getroffen door deze zet van Leterme.

Kort twee dingen over de verontwaardiging van Groen!. Dat zij zo groot misbaar maken over het feit dat ook zij uit de boot vallen door de voorakkoorden van Leterme bewijst twee dingen: dat de partij toch ook graag aan de macht zit –het zou er eigenlijk nog aan mankeren– en dat de partij de dag van vandaag te marginaal is om er rekening mee te houden wanneer de grote mensen eens echt over politiek gaan praten. En als er waarheid zit in de peilingen van de laatste twee jaar, zit er op dat vlak voor hen overigens weinig verandering in de komende maanden.

Maar goed, ik kreeg dus de vraag voorgeworpen «waarom deze lepe tsjeef zo te werk gaat», met een referentie naar een analyse door Luc van Balberghe. Over de ijdelheid van Yves Leterme wil ik me niet uitspreken, maar een reeks perfecte geheime voorakkoorden kriebelt voor de dader ongetwijfeld even erg als een perfecte moord. Ik ben het echter niet eens met Luc waar hij schrijft dat Yves Leterme met deze voorakkoorden in de eerste plaats het Belgische belang wil dienen. Ik denk dat de beweegreden van Yves Leterme veel eenvoudiger is: hij rijdt vooral voor eigen rekening, en wil zijn kansen voor 2007 zo veel mogelijk gaaf houden. En dat betreft zowel een goede verkiezingsuitslag als de mogelijkheid om federaal Eerste Minister te worden. Ik verklaar mij nader.

Volgende maand zal het Vlaams Belang opnieuw naar een klinkende overwinning gaan. Daar waar de partij in 2000 ook al een lijst indiende, zal ze er gemiddeld 10% op vooruit gaan, en daar waar ze voor de eerste keer opkomt, dreigt ze meteen een aanzienlijk aantal zetels binnen te halen. Op nogal wat plaatsen zal dit tot gevolg hebben dat een coalitie van CD&V en Vlaams Belang een meerderheid oplevert, waardoor de CD&V incontournable is. Op andere plaatsen zal hetzelfde gelden voor een coalitie van VLD en Vlaams Belang. In dat laatste geval is het voor de CD&V van belang dat het cordon sanitaire in stand wordt gehouden om mee aan de macht te kunnen komen, en dan helpt het natuurlijk dat de CD&V niet zelf het cordon doorbreekt in andere gemeenten. Maar er is meer.

Neem nu zo een gemeente waar de CD&V incontournable is geworden, en houden we even geen rekening met wat er gebeurt in andere gemeenten waar de VLD het cordon sanitaire zou kunnen doorbreken. Ook dan is het van belang dat de lokale CD&V-afdeling niet in zee gaat met het Vlaams Belang, en dat liefst zelfs nog niet overweegt. Drie scenario's illustreren dit.

Wanneer een CD&V-afdeling onderhandelingen aangaat met het Vlaams Belang, en reken maar dat dit aan de grote klok zal gehangen worden, zowel door het Vlaams Belang zelf als de pers, dan kan het nationale niveau proberen in te grijpen door te dreigen met een uitsluiting van de volledig afdeling als zij doorzetten. Probleem is dat dat alleen werkt wanneer er in de afdeling mensen zitten die ambities hebben die de gemeentepolitiek overstijgen. Bovendien is er de tijdsdruk: het is veel gemakkelijker deze problemen één voor één onder controle proberen te krijgen tijdens de zomervakantie dan vlak na de verkiezingen in meerdere gemeenten tegelijk. Maar wat als de lokale CD&V-afdeling niet naar het pijpen van CD&V-nationaal wil dansen, en toch een akkoord sluit met het Vlaams Belang? De CD&V heeft dan de keuze: gedogen of inderdaad de lokale afdeling uitsluiten. Geen van de twee is een bijzonder aantrekkelijk alternatief.

Stel dat de CD&V ervoor kiest een lokale doorbraak van het cordon sanitaire te gedogen, dan kan dit leiden tot een (af)scheuring op nationaal niveau, om nog te zwijgen over de problemen binnen de Vlaamse regering, de pers die de CD&V aan het kruis zal nagelen, Laken dat Yves Leterme (of Jo Vandeurzen) eens op het matje zal roepen, en natuurlijk heel francofoon België. Een weinig aantrekkelijk vooruitzicht in het licht van de federale verkiezingen van 2007. In tegenstelling tot het theater dat opgevoerd werd naar aanleiding van zijn uitlatingen in de Franse krant Libération, zou het kunnen dat het deze keer wél menens zou zijn wanneer de Franstalige politici zouden verkondigen dat Yves Leterme zich onmogelijk heeft gemaakt als kandidaat voor de post van Eerste Minister. Een te vermijden scenario voor Yves Leterme dus.

Het alternatief voor het gedogen van een lokale doorbraak van het cordon sanitaire is de uitsluiting van een lokale CD&V-afdeling. Yves Leterme zegt vandaag dat dat de weg zal zijn die CD&V-nationaal zal bewandelen, maar sedert Brussel-Halle-Vilvoorde weten we dat er ook voor Yves Leterme zoiets bestaat als een «voor» en een «na». En ik wil hem dat werkelijk eens zien doen, een CD&V-afdeling die net zo'n 30 à 40% van de stemmen heeft binnengehaald volledig buiten de partij zetten. Hoe dan ook, zoiets heeft vaak tot gevolg dat de lokale politici dan maar elders onderdak zoeken, en in dit geval lijkt het Vlaams Belang dus de voor de hand liggende keuze. Voor Yves Leterme heeft dit als nadeel dat althans een deel van de kiezers hun lokale politici wel eens willen volgen in hun keuze voor een overstap naar een andere partij (cfr. wat er gebeurde toen een aantal kopstukken van de Volksunie overstapten naar de VLD), ook wanneer er nationale of regionale verkiezingen zijn. Een hele CD&V-afdeling moeten uitsluiten is op zich al geen goede start voor de volgende verkiezingscampagne, maar als dat ook nog eens betekent dat in een aantal gemeenten links en rechts een kudde kiezers van het Vlaams Kartel naar het Vlaams Belang overstapt, dan riskeren CD&V en N-VA in de lente van 2007 uit te komen op een netto verlies vergeleken met de provincieraadsverkiezingen van deze herfst. En dan kan het Vlaams Belang alweer een vooruitgang noteren. Begin zo maar eens aan de regeringsonderhandelingen op een ogenblik dat de PS in Wallonië zich misschien net wat heeft kunnen herstellen van de komende verkiezingsnederlaag. Opnieuw: een te vermijden scenario voor Yves Leterme.

Wat Yves Leterme nodig heeft om in 2007 federaal Eerste Minister te kunnen worden is een verkiezingsoverwinning in oktober, goede lokale onderhandelingsresultaten met nieuwe schepenzetels en graag ook een paar nieuwe burgemeesterssjerpen in januari, en daarna opnieuw een verkiezingsoverwinning. Geen gerommel met lokale afdelingen die in zee gaan met het Vlaams Belang, die uitgesloten moeten worden of zelf de overstap maken. Veel lokale voorakkoorden moeten zo'n scenario helpen verzekeren, en wanneer Yves Leterme dus een ronde van Vlaanderen doet, rijdt hij vooral voor eigen rekening. Dat dit ook het nationale –Belgische– belang dient is mogelijk, maar dan wel alleen als een zelfzekere CD&V en Yves Leterme in de lente van 2007 een voordeel is vergeleken met een CD&V en Yves Leterme die een eerste tikje hebben gekregen.

Tom en Mariusz

Wie dacht dat heel Vlaanderen het in Keulen hoorde donderen toen bleek dat Mariusz O., de moordenaar van Joe van Holsbeeck, wegens «voorbeeldig gedrag» beloond was met een ticket voor de internationale «topper» België–Kazachstan, is eraan voor de moeite. Tom Naegels reageert in ieder geval met ongeloof op het Vlaamse ongeloof.

De kaviaar druipt er met kilo's tegelijk langs links af, en de openingszin zet eigenlijk meteen al de toon voor de rest van zijn column van 2 september in De Standaard: «We gaan drie keer per jaar naar de Dominicaanse Republiek, maar er mag geen delinquente jongere naar het voetbal, of we ontpoppen ons als een volk van armoezaaiers.» Na de soapverslaafde, de VTM-kijker en de bewoner van het beruchte fermetteke heeft Vlaanderen er deze zomer blijkbaar een nieuwe bevolkingscategorie bijgekregen die kan dienen als pispaal bij uitstek voor de Noord-Belgische linkselende columnisten-met-intellectueel-brilletje (zie foto): de regelmatige bezoeker van de Dominicaanse Republiek. Ik moet in de komkommertijd het artikel gemist hebben over het wetenschappelijk onderzoek dat aantoonde dat precies deze categorie meer dan gemiddeld voor het Vlaams Belang stemt, want dat is toch waar Tom Naegels het werkelijk over heeft, niet? Ik wil echter geen open deur intrappen door me af te vragen of hij ook zo gebeten is op wie drie keer per jaar naar het nabijgelegen Cuba reist – dat is iets te goedkoop voor deze blog.

Wat echter tegen de borst stuit is hoe hij meent de ouders van Joe van Holsbeeck even door de mangel te mogen halen. Ze beginnen hem de oren uit te komen. En inderdaad, het leed van de ouders verbleekt vergeleken met dat van Tom Naegels die het land moet delen met ouders die minder dan een half jaar na de moord op hun zoon niet van plezier een gat in de lucht springen als één van de daders er even van tussenuit mag. Waar is de tijd dat zij geroemd werden om hun sereniteit? Het kan verkeren, Bredero wist het al, maar zolang zij braafjes mee in de pas liepen van het paars-progressieve establishment, zoals bijvoorbeeld tijdens de stille mars van 23 april, werden zij de hemel in geprezen. Vandaag ziet het plaatje er echter heel anders uit natuurlijk, en krijgen zij door wraakengel van dienst Tom Naegels het etiket POPULISME opgeplakt. Die zit. En in zijn razernij valt zelfs het woord «ranzig», een beetje als een gele kaart, om het in voetbaltermen uit te drukken, ongetwijfeld als voorbode van de onverbiddelijke rode kaart, fascisme, als ze niet snel van discours veranderen. Nog een beetje en ze moeten van Tom Naegels straks nog hun excuses aanbieden aan de échte slachtoffers van het hele verhaal. Voor de niet zo snuggere lezers: Mariusz O. en Adam G. natuurlijk, of wat had je gedacht?

Het moet overigens zijn dat Tom Naegels in zijn kilometers hoge ivoren toren zowat alle voeling met de realiteit verloren heeft, afgaande op het volgende citaat:
(Terzijde: Mariusz amuseert zich niet “op onze kosten”, zoals vader Van Holsbeeck en talloze lezersbrievenschrijvers nog aanklaagden. De KBVB schenkt de tickets aan de jeugdinstellingen. Hij ging dus op kosten van de voetbalbond.)
Dat Mariusz O. dus niet op de kosten van de belastingbetaler naar de Rode Duivels mocht gaan kijken zal ongetwijfeld een enorm verschil uitmaken voor de ouders van Joe. (Werden zijn begeleiders en het transport ook door de KBVB betaald?) Ik kan me zelfs voorstellen dat vader Van Holsbeeck en met hem talloze lezersbrievenschrijvers zich diep schaamden over hun uitlatingen toen hen dat werd verteld. Dat ze er eens diep over nadenken op weg naar de Dominicaanse Republiek; de vlucht is er lang genoeg voor!

Wat ik echter niet van me kan afschudden, en zo ben ik nu eenmaal, is de vraag hoe de column van Tom Naegels eruit zou gezien hebben was het niet Mariusz O. geweest die naar België–Kazachstan was gaan kijken, maar ene Hans van T. (De hemel behoede ons daar overigens voor, letterlijk, want van het Belgische justitiewezen kunnen we tegenwoordig werkelijk àlles verwachten.) Of de opmerkingen van de familie van Oulematou of de vader van Luna dan ook «ranzig» of «populistisch» zouden geweest zijn moesten ze niet prompt voorgesteld hebben het voetbalticket uit eigen zak te betalen. Of ze hem zijn oren zouden uitgekomen zijn, moesten ze het niet minstens jammer gevonden hebben dat ze niet samen met hem de match hadden kunnen bijwonen, had iemand hen op voorhand maar een seintje gegeven? Of zou Tom Naegels dan driftig meegedaan hebben aan het «hysterisch opbod»? Ik heb zo mijn vermoedens, maar wie ben ik om aan zijn woord te twijfelen dat het niet «straf op straf op straf» mag zijn, dat we niet wraakzuchtig of afgunstig mogen zijn, maar dat we er moeten voor zorgen dat dader en slachtoffer voor willekeur behoed zouden worden.

Maar nu moet ik eerst eens kijken hoeveel zo'n reis naar de Dominicaanse Republiek eigenlijk wel kost…