Vóór 1 april moest de kogel door de kerk, aldus Kris Peeters een aantal weken geleden. De Vlaamse regering zou landen in verband met de Oosterweelverbinding, waardoor de discussie eindelijk – eindelijk! – afgesloten zou kunnen worden. Wie echter dacht dat Kris Peeters in tegenstelling tot die andere CD&V-regeringsleider wél zijn woord zou houden, kwam ferm bedrogen uit.
Vlaams minister-president Kris Peeters liet gisterenochtend verstaan dat er in dit dossier alleen maar winnaars waren. Sta me toe daar een andere mening op na te houden. Duidelijke winnaar is in de eerste plaats het studiebureau dat nog maar eens een studie zal mogen leveren over een tunnel onder de Schelde – naar het schijnt de derde al – om na te gaan of zo'n tunnel technisch haalbaar is, en bovendien zowel sneller als goedkoper dan een brug zou kunnen. Het lijkt me nogal wiedes dat de Vlaamse regering in dat geval voor een tunnel zou kiezen, maar de vraag zou zich dan wel stellen waar die twee voorgaande studies dan wel voor gediend hebben, en door welke prutsers ze feitelijk uitgevoerd werden. In afwachting van de resultaten van die derde studie kan de Vlaamse belastingbetaler zich dan afvragen welke spectaculaire technologische doorbraken er zich de afgelopen maanden zouden voorgedaan hebben op het gebied van de tunnelbouw, dat de Vlaamse regering verwacht dat er binnen drie maanden wel eens een radicaal andere aanbeveling uit de bus zou kunnen komen dan, inderdaad, dat een viaduct de beste oplossing zou zijn.
Hiermee hebben we al meteen één van de duidelijke verliezers van de «beslissing» van gisterennacht – kwatongen beweren dat het een beslissing was om nog niet te beslissen – vermeld: de Vlaamse belastingbetaler. Maar de Vlaamse belastingbetaler is de enige verliezer niet. Ook N-VA en sp.a behoren tot het kamp der verliezers: de ene omdat de viaduct er voorlopig nog niet komt, de andere omdat de viaduct nog steeds niet definitief afgevoerd is. Geen van de twee vechtende partijen kan nog geloofwaardig overkomen na deze niet-beslissing. En zoals zo vaak: wanneer twee honden vechten om een been, loopt een derde er mee heen. Vermoedelijk vindt Kris Peeters van zichzelf dat hij die derde hond is, maar de vraag is toch maar hoe geloofwaardig híj uit deze veldslag gekomen is.
Want inderdaad, als Kris Peeters vandaag ondanks zijn CD&V-partijkaart door het Vlaamse publiek nog niet op één hoopje met de rest van het tsjevendom werd gevaagd, dan is dat in grote mate te danken aan de relatief positieve perceptie die er rond de Vlaamse regering heerst. En die perceptie wou tot nu toe dat die regeringsploeg af en toe toch nog eens een beslissing zou nemen, in tegenstelling tot de federale regering waar werkelijk niets, maar dan ook niets nog beweegt. (Tenzij de Franstaligen beweging eisen natuurlijk, want dan kan plots alles, zoals het asieldossier elke dag duidelijk bewijst.) Nu blijkt dat ook bij de Vlaamse regering stilaan zowat alles dreigt vast te lopen.
Ook de vaudeville rond de drie Franstalige burgemeesters uit de Vlaamse Rand rond Brussel toont aan dat het in de Vlaamse regering niet helemaal snor zit. Twee weken geleden werd de beslissing rond de niet-benoeming nog doorgepraat met minister-president Kris Peeters, maar wanneer minister van Binnenlands Bestuur en de Vlaamse Rand Geert Bourgeois de beslissing bekend maakte in het Vlaams Parlement, reageert de CD&V kregelig. Wat had hij moeten doen – ook een studie bestellen? Viceminister-president voor de sp.a Ingrid Lieten bestond het bovendien de beslissing vrijwel onmiddellijk al volledig te ondergraven door de faciliteitengemeenten op een zilveren schoteltje aan de Franstaligen aan te bieden. Ja, waarom niet meteen heel Vlaams-Brabant aanbieden? Dan is de sp.a immers in één moeite door ook van Frank Vandenbroucke af! Let op, het gaat hier wel degelijk over zo ongeveer de enige beslissing die naam waard die de afgelopen maanden door de Vlaams regering genomen werd.
Bovendien vergist N-VA-voorzitter Bart de Wever zich zwaar als hij denkt dat er nu een definitieve beslissing rond de Oosterweelverbinding zou genomen zijn. Zoals andere commentatoren reeds opmerkten: drie maanden geeft de tegenstanders van het viaduct ruim de tijd om opnieuw te mobiliseren tegen de Lange Wapper. Zijn uitleg «dat het op die drie maanden toch niet aan zal komen» hebben we trouwens al eens eerder gehoord, namelijk in 2007 en 2008. Toen was er ook geen haast bij de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, maar vandaag weten we dat elke dag, ja zelfs elk uur zal tellen om de kieskring nog gesplitst te krijgen voor de volgende federale verkiezingen. Ik vrees dan ook dat Bart de Wever een veel groter risico loopt in juli bruusk uit zijn zoete droom gewekt te worden dan de Patrick Janssens.
Het volstaat trouwens het opiniestuk van Manu Claeys en Peter Verhaeghe te lezen om het uiteindelijke doel van bijvoorbeeld de stRaten-generaal te begrijpen. En een veerpont, liefst maar eentje en dan nog op mankracht opdat het allemaal vooral niet te snel zou gaan, is dan niet eens zo ver gezocht. Een tunnel of een brug zijn voor hen immers niet het eigenlijke probleem, wel al die auto's die allemaal zo dringend Antwerpen willen binnenrijden. Ja, stel je voor zeg. Een terugkeer naar paard en kar, zoals het past voor plattelandsbewoners die de Grote Stad met een bezoek zouden willen vereren, zou inderdaad al veel passender zijn. Het is me al een raadsel waarom nog niet voorgesteld werd om naar Chinees en Sovjet-voorbeeld – ach, de goede oude USSR, waar ís de tijd? – meteen maar pasjes in te voeren om het aantal bezoekers nóg meer te kunnen begrenzen, voor zover ze al gedoogd zouden moeten worden.
Rest me daarom nog de heren Kris Peeters, Bart de Wever en Patrick Janssens de komende maanden van harte een interessante tijd toe te wensen. Voor de miljoenen Vlamingen die niet kunnen snappen waarom het land telkens weer op stelten moet gezet worden voor amper een paar kilometer brug of tunnel is het een magere troost dat dit dossier de heren politici vermoedelijk al veel langer veel meer de strot uitkomt dan henzelf.
«If anyone disagrees with anything I say, I am quite prepared not only to retract it, but also to deny under oath that I ever said it.» - Tom Lehrer
woensdag, maart 31, 2010
En waarom geen veerpont over de Schelde?
Labels:
Antwerpen,
Bourgeois | Geert,
Claeys | Manu,
De Wever | Bart,
Janssens | Patrick,
Lieten | Ingrid,
Peeters | Kris,
Vandenbroucke | Frank,
Verhaeghe | Peter,
Wapper | Lange
dinsdag, maart 30, 2010
Peiling La Libre Belgique: N-VA tweede partij
De revelatie in de peiling van La Libre Belgique, waarvan de resultaten zondagavond gepubliceerd werden, is ongetwijfeld dat N-VA vandaag de tweede grootste partij in Vlaanderen zou zijn – foutenmarges niet te na gesproken. Maar er valt over de resultaten van deze peiling best wel wat meer te vertellen, want voor meer dan één partij bevat ze historische resultaten.
Beginnen we bijvoorbeeld bij wat nog steeds de grootste partij in Vlaanderen zou zijn: CD&V. De partij gaat erop achteruit vergeleken met de verkiezingen van verleden jaar, maar wel op de grens van wat statistisch significant genoemd kan worden. Tegelijkertijd valt op dat de partij met een aanhang van slechts 20,0% van de stemmen historisch laag scoort bij La Libre Belgique. Alleen Het Laatste Nieuws plaatste de partij ooit lager, iets meer dan een jaar geleden, toen die krant de partij nog slechts 19,9% gaf.
Scoort CD&V historisch laag, dan scoort N-VA weer historisch hoog. La Libre Belgique maakt van de partij zelfs de tweede grootste partij in Vlaanderen, vlak voor het Vlaams Belang. (De nuance dat het verschil tussen N-VA en Vlaams Belang veel minder dan een foutenmarge bedraagt ging in de verdere berichtgeving uiteraard verloren.) De vraag moet echter gesteld worden of de groei die La Libre Belgique N-VA toedicht wel duurzaam is. Tegenover de regionale verkiezingen van verleden jaar maakt de partij een fameuze sprong, maar tegenover de Europese verkiezingen verdubbelt ze zelfs bijna haar score. Het gevaar bestaat dan ook dat wanneer in 2011 de partij de verwachtingen uit de peilingen niet kan inlossen, N-VA op de verkiezingsavond met een kater achterblijft, ondanks stevige winst.
Een ander probleem waar de N-VA mee af te rekenen kan krijgen, is dat haar partners in de Vlaamse regering haar voorlopig niets meer zullen gunnen. In het dossier over de Oosterweelverbinding kon de partij alvast geen finale beslissing doorduwen, en wordt opnieuw een studie ingelast. CD&V kan ook proberen de partij de komende weken een lesje te leren via een federaal omweggetje, en de partij in de Vlaamse regering voor het blok plaatsen door enkele Vlaamse toegevingen rond Brussel-Halle-Vilvoorde. Een monsterscore in een peiling kan daarom al snel een vergiftigd geschenk worden als je vervolgens tweemaal bakzeil moet halen, en misschien zelfs het risico loopt uit de Vlaamse regering gekegeld te worden.
Een andere score die vraagtekens oproept is die van het Vlaams Belang. La Libre Belgique plaatst de partij vandaag op 17,3%, tegenover 17,1% drie maanden geleden. In januari plaatste Le Soir de partij nog onder de 15%, eind verleden jaar kwam ze bij De Standaard/VRT zelfs op een miserabele 12,8% uit. Bovendien kwam de partij de laatste maanden vooral op een negatieve manier in de media, enerzijds omwille van de interne strubbelingen die breed in de pers uitgesmeerd werden, en anderzijds dankzij een systematische uitsluiting van de partij uit het debat over de veiligheid in Brussel (een beetje alsof de media Groen! niet aan het woord zouden laten naar aanleiding van een milieukatastrofe, doch dit terzijde). Het is in ieder geval duidelijk dat La Libre Belgique meent dat de partij langzaamaan uit een dal aan het kruipen is, en stilaan terug zicht begint te krijgen op haar scores uit de verkiezingen van 2007.
Twee partijen die overduidelijk nog steeds in een sukkelstraatje zitten volgens La Libre Belgique zijn sp.a en Open Vld. De eerste partij blijft oscilleren rond de vijftien procent, terwijl de andere voor het eerst bij La Libre Belgique onder de veertien procent zakt. Dat laatste is overigens ook historisch laag, en alleen bij De Stemmenkampioen in 2005 en 2006 deed de partij het ooit slechter. Waar is de tijd dat beide partijen ver boven de twintig procent scoorden, niet in de peilingen maar bij de verkiezingen?
Nog een partij die het niet zo goed doet is Lijst Dedecker, waarbij dan nog moet opgemerkt worden dat de desastreuze voorzittersverkiezingen plaatsvonden nà het afnemen van deze peiling. Dan lijkt het met Groen! toch iets beter te gaan, en voor het eerst in meer dan zes jaar scoort de partij meer dan acht procent bij La Libre Belgique. Is het een gevolg van de opslorping van SLP? Spectaculair kan de vooruitgang niet genoemd worden, maar de partij heeft zich in tegenstelling tot Lijst Dedecker de laatste maanden wel weten te verwijderen van de gevreesde kiesdrempel van vijf procent.
La Libre Belgique voerde geen simulatie uit voor een zetelverdeling, maar extrapolatie van de resultaten naar de verschillende kieskringen levert een interessant prognose op voor zetelverdeling in het Vlaams Parlement. (De prognose die Bart Maddens uitvoerde in opdracht van Het Nieuwsblad voor de federale Kamer leverde overigens erg gelijklopende resultaten op.) De machtsverhoudingen binnen de huidige Vlaamse coalitie zouden met deze resultaten in ieder geval radicaal anders zijn, met drie partijen die in wezen niet zo heel veel van mekaar in grootte verschillen. En eigenlijk zijn alle vijf de grootste partijen in zetelaantal aan mekaar gewaagd. Volgens de prognose zijn coalities zoals CD&V–N-VA–Open Vld en CD&V–Open Vld–sp.a nog steeds mogelijk, naast de huidige coalitie van CD&V, sp.a en N-VA. Een coalitie met N-VA, Open Vld en sp.a haalt dan weer precies de helft van de zetels, en dus één te weinig voor een meerderheid. CD&V en Open Vld alleen, zoals in de federale regering, maken op dit ogenblik echter geen schijn van kans om in het Vlaams Parlement een meerderheid te vergaren – ze halen maar net iets meer dan een derde!
Aan Franstalige zijde blijft de PS hoog scoren, terwijl de aanhang van MR verder afbrokkelt. De oorzaak voor die afbrokkeling hoeft waarschijnlijk niet verder gezocht worden dan bij de groeiende aanhang van de PP. Ecolo doet het opnieuw wat beter, en klimt weer boven de twintig procent. De partij zit daarmee MR op de hielen, om niet te zeggen dat de twee partijen statistisch gezien als even groot beschouwd dienen te worden. CdH lijkt zich te stabiliseren, maar blijft ver achter op Ecolo. Het Front National blijft onder de kiesdrempel, net zoals de PP. Voor die laatste partij gaat het echter wel duidelijk de goede kant op, iets wat niet gezegd kan worden voor het Front National.
Bijlage: Overzicht alle peilingen in Vlaanderen sedert 2004 en Wallonië sedert 2006 (PDF).
Beginnen we bijvoorbeeld bij wat nog steeds de grootste partij in Vlaanderen zou zijn: CD&V. De partij gaat erop achteruit vergeleken met de verkiezingen van verleden jaar, maar wel op de grens van wat statistisch significant genoemd kan worden. Tegelijkertijd valt op dat de partij met een aanhang van slechts 20,0% van de stemmen historisch laag scoort bij La Libre Belgique. Alleen Het Laatste Nieuws plaatste de partij ooit lager, iets meer dan een jaar geleden, toen die krant de partij nog slechts 19,9% gaf.
Scoort CD&V historisch laag, dan scoort N-VA weer historisch hoog. La Libre Belgique maakt van de partij zelfs de tweede grootste partij in Vlaanderen, vlak voor het Vlaams Belang. (De nuance dat het verschil tussen N-VA en Vlaams Belang veel minder dan een foutenmarge bedraagt ging in de verdere berichtgeving uiteraard verloren.) De vraag moet echter gesteld worden of de groei die La Libre Belgique N-VA toedicht wel duurzaam is. Tegenover de regionale verkiezingen van verleden jaar maakt de partij een fameuze sprong, maar tegenover de Europese verkiezingen verdubbelt ze zelfs bijna haar score. Het gevaar bestaat dan ook dat wanneer in 2011 de partij de verwachtingen uit de peilingen niet kan inlossen, N-VA op de verkiezingsavond met een kater achterblijft, ondanks stevige winst.
Een ander probleem waar de N-VA mee af te rekenen kan krijgen, is dat haar partners in de Vlaamse regering haar voorlopig niets meer zullen gunnen. In het dossier over de Oosterweelverbinding kon de partij alvast geen finale beslissing doorduwen, en wordt opnieuw een studie ingelast. CD&V kan ook proberen de partij de komende weken een lesje te leren via een federaal omweggetje, en de partij in de Vlaamse regering voor het blok plaatsen door enkele Vlaamse toegevingen rond Brussel-Halle-Vilvoorde. Een monsterscore in een peiling kan daarom al snel een vergiftigd geschenk worden als je vervolgens tweemaal bakzeil moet halen, en misschien zelfs het risico loopt uit de Vlaamse regering gekegeld te worden.
Een andere score die vraagtekens oproept is die van het Vlaams Belang. La Libre Belgique plaatst de partij vandaag op 17,3%, tegenover 17,1% drie maanden geleden. In januari plaatste Le Soir de partij nog onder de 15%, eind verleden jaar kwam ze bij De Standaard/VRT zelfs op een miserabele 12,8% uit. Bovendien kwam de partij de laatste maanden vooral op een negatieve manier in de media, enerzijds omwille van de interne strubbelingen die breed in de pers uitgesmeerd werden, en anderzijds dankzij een systematische uitsluiting van de partij uit het debat over de veiligheid in Brussel (een beetje alsof de media Groen! niet aan het woord zouden laten naar aanleiding van een milieukatastrofe, doch dit terzijde). Het is in ieder geval duidelijk dat La Libre Belgique meent dat de partij langzaamaan uit een dal aan het kruipen is, en stilaan terug zicht begint te krijgen op haar scores uit de verkiezingen van 2007.
Twee partijen die overduidelijk nog steeds in een sukkelstraatje zitten volgens La Libre Belgique zijn sp.a en Open Vld. De eerste partij blijft oscilleren rond de vijftien procent, terwijl de andere voor het eerst bij La Libre Belgique onder de veertien procent zakt. Dat laatste is overigens ook historisch laag, en alleen bij De Stemmenkampioen in 2005 en 2006 deed de partij het ooit slechter. Waar is de tijd dat beide partijen ver boven de twintig procent scoorden, niet in de peilingen maar bij de verkiezingen?
Nog een partij die het niet zo goed doet is Lijst Dedecker, waarbij dan nog moet opgemerkt worden dat de desastreuze voorzittersverkiezingen plaatsvonden nà het afnemen van deze peiling. Dan lijkt het met Groen! toch iets beter te gaan, en voor het eerst in meer dan zes jaar scoort de partij meer dan acht procent bij La Libre Belgique. Is het een gevolg van de opslorping van SLP? Spectaculair kan de vooruitgang niet genoemd worden, maar de partij heeft zich in tegenstelling tot Lijst Dedecker de laatste maanden wel weten te verwijderen van de gevreesde kiesdrempel van vijf procent.
La Libre Belgique voerde geen simulatie uit voor een zetelverdeling, maar extrapolatie van de resultaten naar de verschillende kieskringen levert een interessant prognose op voor zetelverdeling in het Vlaams Parlement. (De prognose die Bart Maddens uitvoerde in opdracht van Het Nieuwsblad voor de federale Kamer leverde overigens erg gelijklopende resultaten op.) De machtsverhoudingen binnen de huidige Vlaamse coalitie zouden met deze resultaten in ieder geval radicaal anders zijn, met drie partijen die in wezen niet zo heel veel van mekaar in grootte verschillen. En eigenlijk zijn alle vijf de grootste partijen in zetelaantal aan mekaar gewaagd. Volgens de prognose zijn coalities zoals CD&V–N-VA–Open Vld en CD&V–Open Vld–sp.a nog steeds mogelijk, naast de huidige coalitie van CD&V, sp.a en N-VA. Een coalitie met N-VA, Open Vld en sp.a haalt dan weer precies de helft van de zetels, en dus één te weinig voor een meerderheid. CD&V en Open Vld alleen, zoals in de federale regering, maken op dit ogenblik echter geen schijn van kans om in het Vlaams Parlement een meerderheid te vergaren – ze halen maar net iets meer dan een derde!
Aan Franstalige zijde blijft de PS hoog scoren, terwijl de aanhang van MR verder afbrokkelt. De oorzaak voor die afbrokkeling hoeft waarschijnlijk niet verder gezocht worden dan bij de groeiende aanhang van de PP. Ecolo doet het opnieuw wat beter, en klimt weer boven de twintig procent. De partij zit daarmee MR op de hielen, om niet te zeggen dat de twee partijen statistisch gezien als even groot beschouwd dienen te worden. CdH lijkt zich te stabiliseren, maar blijft ver achter op Ecolo. Het Front National blijft onder de kiesdrempel, net zoals de PP. Voor die laatste partij gaat het echter wel duidelijk de goede kant op, iets wat niet gezegd kan worden voor het Front National.
Bijlage: Overzicht alle peilingen in Vlaanderen sedert 2004 en Wallonië sedert 2006 (PDF).
Labels:
Libre Belgique | La,
Maddens | Bart,
peiling
maandag, maart 15, 2010
Peiling Vers l'Avenir: PS leidt ongenaakbaar
Gisterenavond werden de resultaten van een nieuwe peiling van Vers l'Avenir bekendgemaakt. Opmerkelijk: de PS blijft ongenaakbaar aan de leiding in het Waalse partijpolitieke landschap, ondanks de schandaalsfeer rond Michel Daerden. Of moeten we zeggen «dankzij», want Ecolo, de partij die de man uit de regionale regeringen weerde, doet het niet al te best.
De resultaten van deze peiling moeten met de nodige voorzichtigheid gehanteerd worden, want ze heeft een globale foutenmarge van maar liefst vier procent. Zware conclusies trekken uit een procent meer of minder is dus niet aangewezen, maar de peiling kan toch nuttig zijn om te zien of de algemene trends van de laatste peiling zich nog steeds verderzetten.
Eén zo'n trend is de stijging van de PS. De partij kroop duidelijk door een dal in de peiling vóór de verkiezingen van verleden jaar, om bij de verkiezingen zelf toch boven de dertig procent af te klokken. Sedertdien staat de partij er weer helemaal opnieuw, en blijft het sterk doen in de peilingen. Het verschil met de vorige peiling van Vers l'Avenir of de verkiezingen van 2009 is niet significant, maar de voorsprong tegenover achtervolger MR oogt indrukwekkend. In haar commentaar bij de resultaten van de peiling schrijft de krant dat de PS zou profiteren van de verkiezingen – wat natuurlijk waar kan zijn. Wat de krant echter verzuimt op te merken is dat diezelfde PS anderzijds toch ook geen nadelen schijnt te ondervinden van de reeks schandalen rond minister van Pensioenen Michel Daerden. Blijkbaar kan het de modale Waal niet veel schelen wat die minister op zijn departement doet – of vooral: niet doet – en in wat voor onfrisse praktijken hij en zijn zoon eventueel verwikkeld zouden kunnen zijn. Als de partij er maar voor zorgt dat er in de Sociale Zekerheid niets beweegt, en Vlaanderen ze dus blijft financieren, dan steekt het misschien zo nauw niet met een beetje corruptie meer of minder?
Een partij die op dit ogenblik niet zo goed boert is Ecolo. Toeval of niet: het was deze partij die ervoor zorgde dat Michel Daerden niet in een regionale regering aan de bak kon komen en dus naar het federale niveau moest verhuizen. De partij lijkt hoe dan ook over een hoogtepunt in de peiling heen te zijn, en keert voorlopig terug tot het niveau van de verkiezingsuitslagen van verleden jaar.
Een partij die op dit ogenblik in échte slechte papieren zit, is de MR. In geen enkele opiniepeiling staat de partij nog op winst tegenover de laatste verkiezingen, en het is duidelijk dat de partij een zwakke periode doormaakt. Vergeleken met drie jaar geleden is de partij zelfs een derde van haar kiezers kwijtgespeeld – meer dan tien procent van het totale electoraat. Didier Reynders staat erom bekend zich nergens zorgen over de maken, zeker niet als het over 's lands financiën gaan, maar het is nog maar de vraag hoe lang hij die houding zal kunnen blijven aanhouden wat zijn eigen partij betreft.
CdH tot slot stabiliseert rond haar laatste verkiezingsuitslag, en blijft daarmee de vierde partij in het Zuiden van het land. Front National blijft dan weer ver onder de kiesdrempel, en zit daar in het gezelschap van onder meer de PP van Mischaël Modrikamen en de partij Wallonie d'Abord.
Bijlage: Overzicht alle peilingen in Wallonië sedert 2006 (PDF).
De resultaten van deze peiling moeten met de nodige voorzichtigheid gehanteerd worden, want ze heeft een globale foutenmarge van maar liefst vier procent. Zware conclusies trekken uit een procent meer of minder is dus niet aangewezen, maar de peiling kan toch nuttig zijn om te zien of de algemene trends van de laatste peiling zich nog steeds verderzetten.
Eén zo'n trend is de stijging van de PS. De partij kroop duidelijk door een dal in de peiling vóór de verkiezingen van verleden jaar, om bij de verkiezingen zelf toch boven de dertig procent af te klokken. Sedertdien staat de partij er weer helemaal opnieuw, en blijft het sterk doen in de peilingen. Het verschil met de vorige peiling van Vers l'Avenir of de verkiezingen van 2009 is niet significant, maar de voorsprong tegenover achtervolger MR oogt indrukwekkend. In haar commentaar bij de resultaten van de peiling schrijft de krant dat de PS zou profiteren van de verkiezingen – wat natuurlijk waar kan zijn. Wat de krant echter verzuimt op te merken is dat diezelfde PS anderzijds toch ook geen nadelen schijnt te ondervinden van de reeks schandalen rond minister van Pensioenen Michel Daerden. Blijkbaar kan het de modale Waal niet veel schelen wat die minister op zijn departement doet – of vooral: niet doet – en in wat voor onfrisse praktijken hij en zijn zoon eventueel verwikkeld zouden kunnen zijn. Als de partij er maar voor zorgt dat er in de Sociale Zekerheid niets beweegt, en Vlaanderen ze dus blijft financieren, dan steekt het misschien zo nauw niet met een beetje corruptie meer of minder?
Een partij die op dit ogenblik niet zo goed boert is Ecolo. Toeval of niet: het was deze partij die ervoor zorgde dat Michel Daerden niet in een regionale regering aan de bak kon komen en dus naar het federale niveau moest verhuizen. De partij lijkt hoe dan ook over een hoogtepunt in de peiling heen te zijn, en keert voorlopig terug tot het niveau van de verkiezingsuitslagen van verleden jaar.
Een partij die op dit ogenblik in échte slechte papieren zit, is de MR. In geen enkele opiniepeiling staat de partij nog op winst tegenover de laatste verkiezingen, en het is duidelijk dat de partij een zwakke periode doormaakt. Vergeleken met drie jaar geleden is de partij zelfs een derde van haar kiezers kwijtgespeeld – meer dan tien procent van het totale electoraat. Didier Reynders staat erom bekend zich nergens zorgen over de maken, zeker niet als het over 's lands financiën gaan, maar het is nog maar de vraag hoe lang hij die houding zal kunnen blijven aanhouden wat zijn eigen partij betreft.
CdH tot slot stabiliseert rond haar laatste verkiezingsuitslag, en blijft daarmee de vierde partij in het Zuiden van het land. Front National blijft dan weer ver onder de kiesdrempel, en zit daar in het gezelschap van onder meer de PP van Mischaël Modrikamen en de partij Wallonie d'Abord.
Bijlage: Overzicht alle peilingen in Wallonië sedert 2006 (PDF).
woensdag, maart 03, 2010
Opflakkering zaak-Daerden: cui interest?
Je maakt het niet iedere dag mee: Yves Leterme die voor de camera's verklaart dat hij vertrouwen heeft in het gerecht, en het onderzoek dus zijn gang wil laten gaan. Dat een deontologische commissie van de PS de zaak zou bekijken is al helemaal een giller. Maar misschien is het aan Vlaamse zijde wel vooral de CD&V die er belang bij heeft dat Michel Daerden voorlopig op post blijft?
Eerste Minister Yves Leterme heeft dus op wonderbaarlijke wijze zijn vertrouwen in het gerecht herwonnen. De tijd dat hij helemaal geen vertrouwen in het gerecht had ligt immers nog niet zo ver achter ons. En van onderzoeken die gewoon hun gang moesten gaan en niet verstoord mochten worden was al helemaal geen sprake. De tijden veranderen dus snel, zeker in de Belgische politiek, en van Yves Leterme beginnen we het stilaan gewoon te worden dat de man de ene maand wit zegt, om de volgende maand voor de camera's doodleuk zwart te beweren.
De beste mop van de afgelopen dagen is echter ongetwijfeld die deontologische commissie van de PS die de zaak zou onderzoeken. Een deontologische commissie bij de PS? Men kan net zo goed Michel Daerden voorzitter maken van de bond van geheelonthouders. Het stemmenkanon uit Luik draait al zo lang mee in de partij dat hij waarschijnlijk van elke mandataris, tot de gemeenteraadsleden in de meest verafgelegen dorpen toe, precies weet wat ze op hun kerfstok hebben. Over de vraag hoeveel leden van die deontologische commissie hem zullen willen veroordelen hoeft dus niet bepaald lang nagedacht te worden.
Maar terug naar Yves Leterme en de CD&V. De zaak-Daerden stelt de federale regering niet bepaald in een positief licht, maar toch moet misschien ook de vraag gesteld worden of de laatste opflakkering de CD&V op dit ogenblik niet bijzonder goed uitkomt. Van goed bestuur is er geen sprake, maar ze gaf Yves Leterme toch nog maar eens de gelegenheid om de CD&V-show van «rustige vastheid» op te voeren voor de camera's. En na de ramp van Buizingen was het bijzonder nuttig even de aandacht te kunnen afleiden van zowel Inge Vervotte als Etienne Schouppe en Jean-Luc Dehaene. Je zou je warempel gaan afvragen of het misschien niet de partijraad van de CD&V was die de map met alle details naar de voltallige pers gestuurd zou hebben.
Is dat laatste misschien wat ver gezocht, kan alleen maar vastgesteld worden dat geen enkele van de andere Vlaamse partijen uit dit dossier zo goed weg weet te komen als de CD&V. Bij de Open Vld heerst in ieder geval een oorverdovende stilte omdat de partij goed weet dat er als federale regeringspartner toch geen punten mee te scoren vallen. Verder dan de hele zaak een «medianummertje» te noemen raakte de partij in ieder geval niet. Elke kritiek van de sp.a is dan weer totaal ongeloofwaardig omdat geen mens zou willen geloven dat die partij van Michel Daerden wel een probleem zou maken als ze federaal mee in de regering zou zitten. En Groen! maakt hoe dan ook geen schijn van kans om in de federale regering te raken als ze er geen PS-creaturen zou dulden. Blijft nog over van de Vlaamse partijen die niet in een cordon sanitaire opgesloten zitten of op imploderen staan: de N-VA, die ooit nog campagne voerde tegen de «verstrikking» van Vlaanderen, maar participationistisch als ze is zich wel liet misbruiken als nuttige idioten om de huidige federale regering tot stand te brengen. Benieuwd of die partij in 2011 campagne zal willen voeren voor de «ontdaerding» van België…
Al bij al doen slechts drie partijen hun relatieve voordeel met deze opflakkering van de zaak-Daerden. Ten eerste is er Ecolo, dat Michel Daerden uit de Waalse regering wist te weren. Ten tweede de PS zelf, die aan haar achterban weer eens laat zien dat haar wil wet is in België. En ten derde de CD&V dus, die zich kan profileren met haar rustige vastheid en de aandacht afgeleid ziet van drie van haar politici die recent in nauwe schoentjes terecht waren gekomen. Trouwens, de kiezer die vandaag nog steeds bereid is op de CD&V te stemmen maakt overduidelijk al geen problemen rond de flagrante woordbreuk van die partij rond Brussel-Halle-Vilvoorde en de staatshervorming. Die kiezer is doodsbang voor elke vorm van verandering, zowel in de ene als de andere richting, en wat dat met zich mee zou kunnen brengen, en gelóóft dus ook in de boodschap van rustige vastheid. Pappen en nathouden, een minder eerbiedig synoniem van die rustige vastheid, is immers ook een beleid. De kans dat die kiezer zich dan plots wél zou opwinden over de aanwezigheid van een schertsfiguur als een Michel Daerden in de federale regering kan dan ook minimaal genoemd worden.
Eerste Minister Yves Leterme heeft dus op wonderbaarlijke wijze zijn vertrouwen in het gerecht herwonnen. De tijd dat hij helemaal geen vertrouwen in het gerecht had ligt immers nog niet zo ver achter ons. En van onderzoeken die gewoon hun gang moesten gaan en niet verstoord mochten worden was al helemaal geen sprake. De tijden veranderen dus snel, zeker in de Belgische politiek, en van Yves Leterme beginnen we het stilaan gewoon te worden dat de man de ene maand wit zegt, om de volgende maand voor de camera's doodleuk zwart te beweren.
De beste mop van de afgelopen dagen is echter ongetwijfeld die deontologische commissie van de PS die de zaak zou onderzoeken. Een deontologische commissie bij de PS? Men kan net zo goed Michel Daerden voorzitter maken van de bond van geheelonthouders. Het stemmenkanon uit Luik draait al zo lang mee in de partij dat hij waarschijnlijk van elke mandataris, tot de gemeenteraadsleden in de meest verafgelegen dorpen toe, precies weet wat ze op hun kerfstok hebben. Over de vraag hoeveel leden van die deontologische commissie hem zullen willen veroordelen hoeft dus niet bepaald lang nagedacht te worden.
Maar terug naar Yves Leterme en de CD&V. De zaak-Daerden stelt de federale regering niet bepaald in een positief licht, maar toch moet misschien ook de vraag gesteld worden of de laatste opflakkering de CD&V op dit ogenblik niet bijzonder goed uitkomt. Van goed bestuur is er geen sprake, maar ze gaf Yves Leterme toch nog maar eens de gelegenheid om de CD&V-show van «rustige vastheid» op te voeren voor de camera's. En na de ramp van Buizingen was het bijzonder nuttig even de aandacht te kunnen afleiden van zowel Inge Vervotte als Etienne Schouppe en Jean-Luc Dehaene. Je zou je warempel gaan afvragen of het misschien niet de partijraad van de CD&V was die de map met alle details naar de voltallige pers gestuurd zou hebben.
Is dat laatste misschien wat ver gezocht, kan alleen maar vastgesteld worden dat geen enkele van de andere Vlaamse partijen uit dit dossier zo goed weg weet te komen als de CD&V. Bij de Open Vld heerst in ieder geval een oorverdovende stilte omdat de partij goed weet dat er als federale regeringspartner toch geen punten mee te scoren vallen. Verder dan de hele zaak een «medianummertje» te noemen raakte de partij in ieder geval niet. Elke kritiek van de sp.a is dan weer totaal ongeloofwaardig omdat geen mens zou willen geloven dat die partij van Michel Daerden wel een probleem zou maken als ze federaal mee in de regering zou zitten. En Groen! maakt hoe dan ook geen schijn van kans om in de federale regering te raken als ze er geen PS-creaturen zou dulden. Blijft nog over van de Vlaamse partijen die niet in een cordon sanitaire opgesloten zitten of op imploderen staan: de N-VA, die ooit nog campagne voerde tegen de «verstrikking» van Vlaanderen, maar participationistisch als ze is zich wel liet misbruiken als nuttige idioten om de huidige federale regering tot stand te brengen. Benieuwd of die partij in 2011 campagne zal willen voeren voor de «ontdaerding» van België…
Al bij al doen slechts drie partijen hun relatieve voordeel met deze opflakkering van de zaak-Daerden. Ten eerste is er Ecolo, dat Michel Daerden uit de Waalse regering wist te weren. Ten tweede de PS zelf, die aan haar achterban weer eens laat zien dat haar wil wet is in België. En ten derde de CD&V dus, die zich kan profileren met haar rustige vastheid en de aandacht afgeleid ziet van drie van haar politici die recent in nauwe schoentjes terecht waren gekomen. Trouwens, de kiezer die vandaag nog steeds bereid is op de CD&V te stemmen maakt overduidelijk al geen problemen rond de flagrante woordbreuk van die partij rond Brussel-Halle-Vilvoorde en de staatshervorming. Die kiezer is doodsbang voor elke vorm van verandering, zowel in de ene als de andere richting, en wat dat met zich mee zou kunnen brengen, en gelóóft dus ook in de boodschap van rustige vastheid. Pappen en nathouden, een minder eerbiedig synoniem van die rustige vastheid, is immers ook een beleid. De kans dat die kiezer zich dan plots wél zou opwinden over de aanwezigheid van een schertsfiguur als een Michel Daerden in de federale regering kan dan ook minimaal genoemd worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)