maandag, oktober 30, 2006

Paars was even weer helemaal terug

Paars was even weer helemaal terug van weggeweest: in de Kamer vloog Eerste Minister Guy Verhofstadt er eens goed in, in zijn bekende/beruchte «voluntaristische» stijl terwijl hij de oppositie afsnauwde en uitschold. Zijn beleidsverklaring kwam er echter met een vertraging van een week door: de zelfopgelegde deadline kon naar paarse traditie niet gerespecteerd worden wegens hommeles binnen de regering. Buiten het parlement prees de pers de Eerste Minister de hemel in, in plaats van haar werk te doen.

Nu ja, Guy Verhofstadt werd niet helemaal de hemel in geprezen door de verzamelde kwaliteitspers, maar tussen de lijnen van de commentaren en de analyses over de merkwaardige wederopstanding van paars door was duidelijk te lezen dat de journalisten het wel zagen zitten. Paars had het naar het schijnt goed gedaan op 8 oktober, ook al kregen zowel VLD-Vivant als sp.a-SPIRIT allebei tegenover 2004 een verlies aan hun broek gelapt. Maar vergeleken met de desastreuze prognoses van de opiniepeilers viel het allemaal best nog wel mee, en zo werd een licht verlies zelfs een grote overwinning.

De pers had echter beter eens haar werk gedaan. Zeker, de oppositie had ook enige commentaar mogen leveren op de beleidsverklaring van de Premier, maar men bleef toch graag en lang stilstaan rond het feit dat dit nu al het zevende jaar was dat de regering een sluitende begroting afleverde. Dat de oppositie daar eerder schamper over deed werd meer gezien als een bewijs van verzuring dan nuchterheid, maar amper een paar dagen later kwam Eurostat toch maar lelijk roet in het eten gooien: plots was de begroting van 2005 helemaal niet sluitend meer, maar had ze een tekort van maar liefst 2,4%. Exit de zeven jaren met een sluitende begroting dus, en paars ontmaskerd als een bende professionele leugenaars. Met wat tegenslag was men zelfs onder de Maastricht-norm gezakt. Pijnlijk ook voor de hondstrouwe pers, want hun applaus voor de toch alweer puike prestatie van de paarse ploeg klonk nog na.

In dezelfde categorie horen de cijfers van de OESO over de belastingdruk thuis. In 2004 bedroeg die in België nog 45,0%, om een jaar later gestegen te zijn tot 45,5%. Alleen Zweden en Denemarken belasten hun burgers nóg meer. Hoe legt een Vlaams-blauwe Eerste Minister zulk Waals-rood beleid uit aan zijn achterban? Na zeven jaar paars de schuld voor de hoge belastingdruk naar de voorgangers doorschuiven kan al lang niet meer – is het daarom dat de pers zich zo koest houdt over zulke cijfers? En de vraag wie er in dit land eigenlijk baat heeft bij een verhoging van de belastingdruk in plaats van een verlaging van de overheidsuitgaven wordt al helemaal niet gesteld door al die slimme Wetstraatjournalisten. Pappen en nat houden is het motto, en hopen op een koninklijk lintje volgend jaar.

Ondertussen vallen in Charleroi de lijken met massa's tegelijk uit de kast. Al 42 (tweeënveertig) dossiers werden er in Charleroi geopend, of heb ik dat verkeerd gelezen? Jean-Claude van Cauwenberghe wordt er helemaal cynisch van, en vindt het verdacht dat Jacques van Gompel in Charleroi wél achter de tralies vliegt, terwijl zijn collega Bernard Anselme in Namen dat lot bespaard bleef. Wil Van Cauwenberghe morgen ook straffeloos door het rood rijden als iemand dat in Namen ook doet? Ik onthou in ieder geval dat hij in zijn verdediging niet durft te stellen dat er in Charleroi niets aan de hand zou zijn, alleen dat er in een andere stad misschien ook iemand de cel in zou moeten. Als bekentenis kan dat eigenlijk wel tellen. Het is in ieder geval een hele opluchting dat de post van Justitie stevig in handen is van de PS, en dat de laatste maanden bewezen hebben dat zelfs de grootste schandalen daar niets aan kunnen veranderen. Voor een federale crisis hoeft dus niet gevreesd worden. En heeft het gerecht gewacht tot na 8 oktober «om het democratisch proces niet te beïnvloeden», procureur des konings Christian de Valkeneer verklaart evenzeer dat de eerste rechtszaken pas in de herfst van 2007 van start zullen kunnen gaan. Lees: na de federale verkiezingen dus. Waarschijnlijk ook «om het democratisch proces niet te beïnvloeden». Om precies dezelfde reden zal men dan weer het Vlaams Belang nog vóór de verkiezingen wél proberen te veroordelen bij de Raad van State, maar dat is dan ook een totaal andere zaak. Met ook daar de nadruk op «democratisch».

En dan was er nog Brussel-Halle-Vilvoorde. De paarse partijen sp.a, SPIRIT en VLD slagen er zelf in desnoods hun eigen voorstellen weg te stemmen om de federale regering overeind te houden. (Wie zich de vorige paragraaf van dit stukje nog herinnert zal dat ongetwijfeld volledig begrijpen, vooral dan van de kant van de VLD.) Maar men kan daarmee gerust stellen dat het de tweede keer was dat de haan kraaide, na de vaudeville die we hebben moeten ondergaan in 2004. Als Guy Verhofstadt één verwezenlijking op zijn palmares mag zetten, dan wel dat hij Brussel en Halle-Vilvoorde zelfs tegen de Grondwet en het Arbitragehof in één heeft weten te houden. Het communautaire en het economische was eigenlijk geen thema bij de voorbije verkiezingen, en misschien is het dat wel dat de VLD gered heeft. De vraag is nu of paars de haan nog een derde keer zal laten kraaien: een vervroeging van de federale verkiezingen zodat men de kieskring niet hoeft te splitsen, toch niet als men het niet zo nauw neemt met allerlei «vodjes papier». In Halle-Vilvoorde zal dan de kiesbrief alleen al met daarop dus ook de Franstalige partijen letterlijk één groot verkiezingspamflet voor CD&V-N-VA en Vlaams Belang zijn.

Ziedaar dus Paars dat even weer helemaal terug was: een Eerste Minister die staat te liegen in de Kamer onder applaus van de pers, terwijl elders de leugens van de regering reeds doorprikt worden. En niet in het minst: de loochening van de eigen verkiezingsbeloftes om een half jaartje langer aan de macht te kunnen blijven samen met een partij die door en door corrupt is, om over haar arrogantie nog maar te zwijgen. Benieuwd of Noël Slangen erin zal slagen dat allemaal onder de mat te vegen om de kiezer in 2007 een nieuw paars oor te kunnen aannaaien. Nog goed dat Vlamingen geen Hongaren zijn.

zondag, oktober 29, 2006

Wanneer het brandt in Parijs, smeult het in Brussel

De afgelopen dagen waren er al enkele «brandjes» –let op het verkleinwoord– maar vandaag werd in Sint-Jans-Molenbeek brand gesticht om de brandweer in de val te lokken. Er vielen geen gewonden, maar blijkbaar zullen er bij de ordediensten eerst doden moeten vallen voor er eens dieper nagedacht zal worden over wat er eigenlijk in Brussel werkelijk aan de hand is. Dat er een verband met de rellen in Parijs zou zijn wil men niet gezegd hebben, maar ontkennen wil men ook niet.

Het is duidelijk dat de ordediensten de controle over sommige wijken totaal verloren hebben. Wanneer de brandweer niet alleen niet meer rustig haar werk kan doen, maar bovendien zelfs in de val gelokt wordt door… tja, door wie eigenlijk (Poolse zigeuners?), dan kan dit alleen maar betekenen dat het niet alleen in Parijs maar ook in Brussel al vijf twaalf is en dat de situatie er totaal uit de hand gelopen is.

Men kan immers zeggen wat men wil over het dagelijkse optreden van de politie, al dan niet gerechtvaardigde of overdreven talrijke identiteitscontroles incluis, maar ik geloof niet dat welke migrantenjongere ook maar één reden kan voorleggen waarom hij uitgerekend de brandweer zou moeten bekogelen. Vroeg of laat zullen hierdoor doden vallen, en dan zal het ongetwijfeld aan het latente racisme van de brandweerlui gelegen zijn dat zij die Marokkaanse familie niet snel genoeg uit hun brandende woning hebben gehaald of een appartementenblok hebben geblust. De straathoekwerkers, sociologen en andere professionele anti-racisten, die er anders als de kippen bij zijn om alles wat er in de migrantenwijken gebeurt op de gepaste manier te duiden, mogen daarom liefst vandaag al komen vertellen wat de brandweer wel misdaan zou kunnen hebben dat «jongeren» met het leven van anderen mogen spelen.

FOD Buitenlandse Zaken kent Brussel niet

Deze week kreeg ik via de ambassade de papieren voor de «Stemming van de in het buitenland verblijvende Belgen» voor de verkiezingen van 2007 toe. Bij die papieren zat ook een lijst met alle Belgische gemeenten en hun taalrégime, maar Brussel is op die lijst niet te vinden.

Het zal wel weer toeval zijn dat het precies «Brussel» is dat ontbrak, en niet «Bruxelles», maar een kaakslagflamingant als ik zit toch maar weer met een pijnlijke wang…

dinsdag, oktober 24, 2006

Binnenstad Brussel kroop door oog van de naald

Mustapha A., die omwille van zijn betrokkenheid bij de overval op juwelier Eddy Sabbe in de gevangenis zit, ondernam een zelfmoordpoging. Die poging mislukte, en daarmee ontsnapt de binnenstad van Brussel waarschijnlijk aan een nieuwe ravage. Ondertussen werden er specialisten bereid gevonden om te verklaren dat Eddy Sabbe ook aan «angst en stress» overleden zou zijn. Blijkbaar is het gerecht met deze schaamteloze onzin nu reeds voor de daders de weg aan het voorbereiden om hetzelfde soort slecht toneel op te voeren als toen bij het «busincident» dat Guido Demoor het leven kostte.

De zelfmoordpoging van de 23-jarige Mustapha A. mislukte, en daarmee hoeven de autobezitters in de Brusselse binnenstad niet al te bang zijn hun auto morgen terug te vinden als een uitgebrand wrak. Was de poging wel gelukt, was het AEL ongetwijfeld al in actie gekomen om één of andere draai aan de zaak te geven en de gemoederen in de migrantenwijken op te jutten. Vandaag is het echter opmerkelijk stil rond het waarom van de poging, maar wat wel duidelijk is, is dat hij zelf zijn polsen heeft overgesneden. Geen gevangenisbewaker die van zoiets beschuldigd kan worden, en misschien daarom ook dat het AEL zich vandaag bijzonder koest houdt. Een andere zaak is dat, hoewel Mustapha A. zijn onschuld staande houdt, zijn strafblad uitgebreid is, en hij kort voor zijn arrestatie nog enkele SMS-berichten –naar zijn kompanen die ook onschuldig zijn?– verstuurde. Niet echt een voorbeeldfiguur om voor op de bres te springen dus.

Wat erger is, is dat het gerecht de dood van de juwelier gedeeltelijk aan «angst en stress» wil toeschrijven:
Uit het onderzoek is intussen gebleken dat juwelier Eddy Sabbe zaterdagavond niet alleen overleed als gevolg van de slagen die hij kreeg, maar dat ook angst en stress een fatale rol speelden. Bij de autopsie zijn alleszins geen tekenen van steek- of schotwonden gevonden.
Men moet eigenlijk maar het lef hebben om zoiets te beweren! Had men verwacht dat Eddy Sabbe, die dus een aantal slagen had gekregen en trouwens niet voor de eerste keer overvallen werd, in alle vrede het hoekje was omgegaan? Varkens die naar de slachtbank geleid worden hebben ook last van angst en stress; in sommige gevallen zelfs zoveel dat de kwaliteit van het vlees erop achteruit gaat. En wie al eens een batterij kippen geslacht heeft, zal weten dat sommige kippen niet eens de hakbijl hoeven te zien om het loodje er al bij neer te leggen. Het zal dus heus niet van de angst voor de fiscus of de stress van de overuren geweest zijn dat Eddy Sabbe gestorven is.

Het lijkt er integendeel sterk op dat het gerecht op zoek is naar verzachtende omstandigheden voor de daders (het slachtoffer is toch al dood), en dezelfde opening wil maken als ten tijde van het onderzoek naar het overlijden van Guido Demoor. Pas vele maanden later kwam toen het bericht, in kleine letter, dat «een oorzakelijk verband tussen de vechtpartij en het overlijden van de treinbestuurder niet kan worden uitgesloten.» Daar kan je het als nabestaande dus mee doen. Het is nu enkel nog wachten op het bericht dat Eddy Sabbe misschien wel één van zijn belagers naar de keel heeft gegrepen, en dat de arme sloebers uit Brussel alleen maar zelf van de schrik zijn gaan lopen omdat de racistische politie en het klassengerecht het toch weer allemaal alleen maar in hun nadeel zal willen uitleggen.

zondag, oktober 22, 2006

(Nog) geen rellen in Lede

Zaterdagavond kwam juwelier Eddy Sabbe om het leven tijdens een brutale overval op zijn zaak in Lede. Eén verdachte, de 23-jarige Mustapha A., werd reeds aangehouden, terwijl de twee anderen nog op de vlucht zijn. Hopelijk wordt Mustapha A. in de gevangenis geen haar gekrenkt, zo vlak voor het einde van de ramadan.

Toch een opmerkelijk feit: in Lede troepten gisteren geen groepjes jongeren samen om auto's in brand te steken, en Laurette Onkelinx (of een andere paarse minister) heeft nog geen bezoek afgelegd bij de familie van Eddy Sabbe. Maar dat laatste zal ongetwijfeld nog wel gebeuren in de loop van de komende week. Ik durf echter niet te speculeren hoe de toestand eruit zou gezien hebben was het Mustapha A. of één van zijn collega's geweest die was omgekomen bij de overval. Al was het maar omdat het CGKR mee leest en ik geen zin heb om een aangetekend schrijven aan mijn broek gelapt te krijgen.

Dedecker uit de VLD-kast gezet

Hugo Coveliers zag het al van lang op voorhand aankomen, en op 11 oktober was het dan inderdaad zover: Jean-Marie Dedecker werd uit de VLD gezet. Maar ben ik de enige die zich afvraagt wat die rechts-liberale Jean-Marie Dedecker eigenlijk nog bij die links-liberale (zegt hij toch) VLD zat te doen?

Je kan van Jean-Marie Dedecker veel zeggen, maar op dat ene punt is hij toch niet de volle 100% consequent met zichzelf: hij schreeuwt vandaag van de daken dat de VLD al jarenlang een links-liberale partij is, en een bijhuis van de sp.a, maar als rechts-liberaal bleef hij zich wel binnen die partij nestelen. Zeker, hij liet er van zich horen, maar net zoals «de» VLDhem niet meer luste, zat ik toch ook met de indruk dat het met de liefde voor de partij van zijn kant niet bijster goed meer gesteld was. Waarom zichzelf zo lang kwellen? Was het omdat de VLD als partij hem een gemakkelijk verkiesbare plaats op een senaatslijst kon leveren, of moet ik mij Jean-Marie Dedecker eerder voorstellen als een soort trotskist, die de partij infiltreert en van binnenuit wil bewerken om ze op het recht(s)e pad te krijgen?

Wat het ook was, ik ben eigenlijk blij dat Dedecker eindelijk uit de partij is gezet waar hij toch niet thuishoorde. Hij zal nu klare wijn moeten schenken ofwel door zelf een partij uit de grond te stampen, ofwel door Hugo Coveliers te vervoegen op diens VLOTT. Aansluiten bij het Vlaams Belang sluit Dedecker zelf uit, al begrijp ik eerlijk gezegd niet goed waarom hij geen rol zou kunnen spelen naast bijvoorbeeld een Freddy van Gaever of een Bruno Valkeniers. Zouden dat in zijn ogen soms links-liberalen zijn? Zijn openlijk geventileerde republikeinse standpunten sluiten in ieder geval naadloos aan bij het programma van het Vlaams Belang, en volgens de peilingen zou het publiek van het Vlaams Belang in het algemeen wel pap lusten van het discours dat Dedecker gewoonlijk gebruikt. Misschien moet Frank Vanhecke wel blij zijn dat hij geen gevaarlijke tegenkandidaat voor de post van partijvoorzitter hoeft te vrezen…

Jean-Marie Dedecker zal het dus vooral op eigen kracht moeten doen, en bewijzen wat hij nu werkelijk waard is. Sluit hij zich aan bij VLOTT, is het maar de vraag hoe lang het zal duren eer hij het er met iemand aan de stok zal krijgen. Sluit hij zich niet aan bij VLOTT, dan moet hij zelf een partij op poten zetten die over minder dan een jaar al in één of andere kieskring de kiesdrempel van 5% zal moeten halen. Dat is dus meer dan een kwart van de aanhang van de VLD die hij moet weten weg te halen, of hoopt hij veel kiezers van het Vlaams Belang en/of CD&V-N-VA te kunnen overhalen om voor hem te stemmen? Dat wordt dus drummen aan de Vlaamse rechterzijde, en bij dat vooruitzicht zullen vooral twee personen al stevig in hun handen beginnen wrijven: Johan vande Lanotte uit Oostende en Elio di Rupo uit Bergen. Dat Jean-Marie Dedecker de komende dagen toch maar alles eens grondig doordenkt als hij wil vermijden hun nuttige idioot te worden.

zaterdag, oktober 21, 2006

Verkiezingsfraude in Antwerpen?

Op de avond van de verkiezingen duurde het bijzonder lang eer de resultaten van Antwerpen bekend raakten, naar verluidt omwille van technische problemen bij het overzenden van de cijfers naar de centrale computer. In Hoboken moesten de stemmen zelfs opnieuw geteld worden. Links en vooral rechts gaan er daarom stemmen op die zeggen dat minstens de indruk werd gewekt dat er geknoeid werd, en Vlaams parlementslid Jurgen Verstrepen gaat minister Marino Keulen zelfs een schriftelijke vraag over het hele zaakje stellen.

Ik heb zo mijn bedenkingen bij de «klokkenluiders» die zonder uitzondering beweren dat ze zelf niet geloven dat er fraude zou gepleegd zijn, maar de indruk (perceptie?) is nu eenmaal gewekt, en dus moet het maar onderzocht worden. Zo een beetje als het verhaal van de opname van de maanlanding in een filmstudio dus: geen zinnig mens die durft beweren dat hij erin gelooft, maar aangezien er zoveel over verteld wordt en er op de beelden misschien wel ergens «iets» te zien is komt er toch maar best een onderzoek. Het «tot op het bot» onderbreekt er nog aan.

Nu goed, de verkiezingsfraude in Antwerpen dus. Ik ben er persoonlijk vrij zeker van dat er geen fraude is gepleegd, toch niet daar waar sommigen fraude, of een indruk van mogelijke fraude, menen te kunnen zien. Misschien wel het beste argument is dat je iets niet door een complot hoeft te verklaren wat reeds afdoende verklaard kan worden door incompetentie, en dit geval valt duidelijk in die categorie. Maar er zijn nog meer argumenten die een complottheorie bijzonder onwaarschijnlijk maken. Eén van die argumenten is trouwens precies die vertraging.

Inderdaad, stel dat men wél van plan was geweest de resultaten van Antwerpen te manipuleren. Waarom zou men dan eigenlijk nog de echte resultaten moeten doorsturen naar de centrale computer? Men had ze bij wijze van spreken reeds op zaterdag kunnen overbrengen. De vertraging op zich is dus al een duidelijke indicatie dat er van manipulatie geen sprake was. Een tegenargument zou kunnen zijn dat men alleen maar een klein beetje wou manipuleren, en dus de echte resultaten nodig had. De vraag is dan echter waarom men slechts een klein beetje zou willen manipuleren: dat zou ten eerste geen noemenswaardig effect gehad hebben, en bovendien zou er toch niemand het verschil opgemerkt hebben tussen een kleine en een grote manipulatie. Dan kan men het zich veel gemakkelijker maken door reeds op voorhand de verkiezingsuitslag vast te leggen.

Ook de resultaten van Hoboken pleiten tegen verkiezingsfraude. Sommigen vinden de hertelling van de stemmen verdacht, maar ofwel is de fraude daar mislukt, ofwel zijn de fraudeurs enorme knoeiers geweest. Het resultaat dat in Hoboken uit de bus kwam is inderdaad niet bepaald één om over naar huis te schrijven, tenzij de fraudeurs PvdA'ers zouden geweest zijn.

Een andere zaak is dat als men fraude probeert te plegen, men dat liefst in het geheim doet. Op de avond van de verkiezingen zat zowat geheel Vlaanderen op de resultaten te wachten, en dat is niet het moment om dingen proberen te doen die het daglicht niet verdragen. Dan is het veel veiliger om op voorhand bijvoorbeeld de steminstallaties te manipuleren of de juiste bestanden op de juiste plaats te zetten, zodat op de avond zelf alles van een leien dakje kan lopen en niemand in de gaten heeft dat er geknoeid werd. Zo zou ik het toch doen. De meeste illusionisten trouwens ook, is mijn indruk.

Een ander argument dat opduikt is dat de uitslag van de verkiezingen in Antwerpen niet overeenkomt met wat de peilingen voorspeld hadden. Wel, het zou niet de eerste keer zijn dat de peilers ernaast zouden zitten – hoeveel zwarte zondagen kwamen eigenlijk zoals verwacht? Ik kan daarom geen reden bedenken waarom deze keer het onverwachte element niet eens in het nadeel van het Vlaams Belang en het voordeel van sp.a/SPIRIT zou kunnen spelen. Bovendien, net zoals de uitslag in Hoboken is die voor heel Antwerpen niet het soort uitslag dat je zou verwachten als er werkelijk met de resultaten geknoeid was geweest. Het Vlaams Belang zou dan bijvoorbeeld niet een half procent groeien, maar duidelijk achteruit gaan. Bovendien zouden sp.a/SPIRIT dan hun coalitiegenoten niet «kannibaliseren», zoals Filip Dewinter het uitdrukte. Had Patrick Janssens op voorhand zelf een resultaat kunnen kiezen, zou hij er waarschijnlijk wel voor gezorgd hebben dat het voor iedereen duidelijk zou zijn dat hij stemmen bij het Vlaams Belang weggehaald had, en niet bij zijn coalitiegenoten. Dat laatste leverde hem immers alleen maar problemen op.

Mijn conclusie is dan ook dat het eerder onwaarschijnlijk is dat er in Antwerpen verkiezingsfraude is gepleegd, en zeker niet bij de verzending van de gegevens vanuit Antwerpen naar de centrale computer. Had men fraude gepleegd, zou de uitslag er waarschijnlijk anders uitgezien hebben, en zou men ongetwijfeld een ander ogenblik gekozen hebben dan wanneer half Vlaanderen via de TV mee volgt. Als er al een onderzoek zal komen, zal dat onderzoek waarschijnlijk niet meer opleveren dan de onregelmatigheden die men altijd kan verwachten wanneer men verkiezingen organiseert, plus de incompetentie die de eenvoudigste verklaring voor de vertragingen oplevert. Veel meer dan een onnodige verspilling van belastinggeld wordt dat dus niet.

woensdag, oktober 18, 2006

Niet te veel, maar te weinig peilingen

De verkiezingen van 8 oktober gaven een eerder onverwacht resultaat, en sommige peilers zaten er dan ook een heel stuk naast. Vooral De Stemmenkampioen moest het daarom ontgelden bij sommige commentatoren, maar helemaal intellectueel eerlijk zijn de critici niet, en in sommige gevallen lijkt het er sterk op dat er nogal wat rancune meespeelt.

Walter Pauli gaf al onmiddellijk na de verkiezingen het startschot, en veegde in een commentaarstuk De Stemmenkampioen eens goed de mantel uit. Hij vergat alleen één ding: zijn eigen krant werkt mee aan de driemaandelijkse peiling van La Libre Belgique, en alles wel beschouwd deed die peiling het niet veel beter dan die van De Stemmenkampioenals we ze vergelijken met de resultaten van de provincieraadsverkiezingen. Eigenlijk komt die peiling zelfs maar gelijk uit met de uitslag van 13 juni 2004 als voorspelling voor 8 oktober 2006, dus niet bepaald een resultaat om over naar huis te schrijven. Het wordt interessant om te zien of De Morgen zich nu zal terugtrekken uit die samenwerking met La Libre Belgique, of dat de kritiek alleen maar voor andermans peilingen van toepassing was.

Enkele dagen later was het de beurt aan Bart Brinckman in De Standaard naar aanleiding van de perikelen rond Jean-Marie Dedecker. Had De Stemmenkampioen Jean-Marie Dedecker niet maandenlang uitgeroepen tot stemmenkampioen van de VLD, en bleek dat toch wel niet sterk tegen te vallen bij de gemeenteraadsverkiezingen in Oostende zeker! Raak opgemerkt van Bart Brinckman, maar hij vergeet wel te vermelden dat in juni nog de eigen peiling van De Standaard/VRT Jean-Marie Dedecker een populariteit van 31% toemeet, zeg maar evenveel als bij De Stemmenkampioen dus. Ook hier ben ik benieuwd of De Standaard/VRT in november nog een pop-poll zal brengen. In zijn plaats had ik toch even nagekeken wat de eigen polls de laatste maanden over Jean-Marie Dedecker verteld hebben voor ik met scherp zou beginnen schieten op De Stemmenkampioen, maar ik ben dan ook geen journalist.

En daarna was het de beurt aan Karel de Gucht, in een vrije tribune in De Morgen. Hij neemt om de beurt zowat alle peilingen in Vlaanderen op de korrel. Waar hij in ieder geval een punt heeft is dat de berichtgeving over de peilingen in de Vlaanderen sterk te wensen overlaat. Wanneer je de besprekingen leest vraag je je soms af hoe sommige journalisten zich ooit door de wiskundelessen van de basisschool hebben kunnen werken. Maar ook hij lijkt sterk gebrand op De Stemmenkampioen, maar het voorbeeld bij uitstek waarbij De Stemmenkampioen in de mist ging, de lokale peiling in Antwerpen, heeft een tegenhanger in de peiling van Gazet van Antwerpen/VRT, die evenzeer in de mist ging. Een klassieke peiling is dan blijkbaar toch geen garantie voor «correcte» peiling, en daarmee zakt meteen ook een groot deel van de argumentatie van Karel de Gucht tegen De Stemmenkampioen in mekaar.

Blijft nog over het argument dat alle drie de heren critici gemeen hebben: er zouden in Vlaanderen te veel opiniepeilingen uitgevoerd worden. Kan zijn, zeker voor iemand die nooit vanonder de schaduw van de eigen kerktoren (of het logegebouw) is weggeraakt, maar het volstaat even over de grens naar Nederland te kijken om te beseffen hoe peiling-arm Vlaanderen wel is. Daar moeten er geen vier kranten en TV-zenders de handen in mekaar slaan om god betere het om de drie maanden een schamele peiling af te leveren! Daar wordt een peiling niet twee maanden uitgesteld omdat zowel een lokale als een nationale peiling in dezelfde maand te veel geld kost, ook al wordt die kost gedragen door een krant en een TV-zender samen. Wie probeert men hier dus feitelijk voor de aap te houden?

Het probleem in Vlaanderen is namelijk helemaal niet dat er te veel opiniepeilingen worden georganiseerd, maar juist te weinig. De normale situatie zou zijn dat zowel De Standaard, De Morgen, de Gazet van Antwerpen, Het Laatste Nieuws, VTM en VRT ieder apart elke maand een nationale opiniepeiling zouden brengen, en graag ook elke maand een lokale Antwerpse opiniepeiling. Zo gaat het er in beschaafde landen toch aan toe. Het zou meteen ook verhinderen dat één van hen op het idee zou komen de eigen opiniepeilingen te «verbeteren», om de eenvoudige reden dat het bedrog nogal snel aan het licht zou komen. Bovendien zou het ook gedaan zijn met het lastig vallen van redacties om peilingen uit te stellen of over te doen wanneer de resultaten niet naar de zin van één of ander politicus (m/v) zijn, want dat zou gewoonweg onhoudbaar zijn, als het al doenbaar zou zijn.

Wanneer zeven peilers elke maand een nieuwe peiling zouden brengen, betekent dat op jaarbasis een kleine tachtig peilingen. Vandaag zitten we nog niet eens aan een dozijn peilingen per jaar, en dat heeft ook zijn gevolgen voor de kwaliteit van die peilingen. Stel immers dat een bepaalde partij een aanhang heeft van rond de twintig procent, en plots registreert een peiling een aanhang van 25%. In de situatie van vandaag betekent dit dat Vlaanderen zich een maand of zelfs langer suf kan piekeren over de vraag wat daarvan wel de oorzaak zou kunnen zijn. In andere landen wordt echter al in de loop van de week duidelijk of eenzelfde trend zich voordoet bij andere peilers, en in welke graad, dan wel of er misschien gewoon sprake was van een toevallige omstandigheid in de populatie van die ene peiler, of eventueel zelfs een fout. Dit probleem kan trouwens concreet toegepast worden op de twee Antwerpse peilingen: was de onderschatting van sp.a tweemaal toeval, of is er iets fundamenteels aan de hand (bijvoorbeeld dat immigranten niet of moeilijk te bereiken zijn in peilingen en tegelijkertijd massaal sp.a gestemd hebben)?

De situatie van vandaag kan misschien nog het best samengevat worden als een oligopolie (en dan zou bij liberaal Karel de Gucht eigenlijk al een belletje moeten gaan rinkelen), want slechts drie-vier acteurs beheersen de «markt» van de politieke opiniepeilingen in Vlaanderen. Bovendien komen de peilingen zo zelden dat zij telkens als een soort van een uitspraak van het orakel van Delphi behandeld worden, waarbij minstens de voorzitters van alle partijen om hun mening gevraagd moeten worden. Die reacties zijn trouwens gewoonlijk niet meer dan variaties op de thema's dat de respectievelijke voorzitters niet geloven in peilingen, dat de peiling bevestigt wat zij al maanden weten, en/of dat alleen de ultieme opiniepeiling, de verkiezingsuitslag, voor hen van tel is. Komen de peilingen aan een hogere frequentie, dan zou het hele circus rond zo'n peiling onnodig worden, waardoor de berichtgeving misschien ook wat zakelijker zou kunnen worden. En daarmee hopelijk ook van betere kwaliteit.

Walter Pauli, Bart Brinckman en Karel de Gucht vergissen zich dus fundamenteel wanneer zij vinden dat er in Vlaanderen te veel peilingen uitgevoerd worden, en er zelfs voor pleiten dat hun aantal en frequentie begrensd zou worden. Dat laatste is overigens een zeer opmerkelijk pleidooi, komende van twee journalisten: zij wensen blijkbaar minder informatie en minder berichtgeving! Voor een liberaal politicus is het dan weer merkwaardig dat hij lijkt te pleiten voor een verstrakking van een oligopolie, en tegen het laten spelen van de vrije markt. Lezers, en bijgevolg ook nieuwsredacties, zijn niet geïnteresseerd in slechte peilingen, en op de «Dag des Oordeels», de zondag van de verkiezingen, wordt genadeloos van elke peiling de rekening gemaakt. Een reden te meer trouwens om peilers toe te laten tot op de laatste dag voor de verkiezingen te blijven peilen en vooral hun resultaten te publiceren: het maakt het voor de lezers alleen maar gemakkelijker het kaf van het koren te scheiden.

zondag, oktober 15, 2006

Naar een condoom-coalitie in Hoboken?

De democratische partijen hebben een probleempje in Hoboken: Vlaams Belang en PvdA hebben er samen in de districtsraad een meerderheid van de zetels behaald, en om een meerderheid te vormen is het dus kiezen tussen de pest of de cholera. CD&V, sp.a en SPIRIT lijken er weinig problemen van te maken om in bed te kruipen met een openlijk communistische partij. De VLD aarzelt, maar de N-VA denkt het ei van Columbus gevonden te hebben: de «constructieve oppositie».

Ik vraag mij af of partijvoorzitter Bart de Wever misschien de mosterd is gaan halen bij Bill «I did not have sexual relations with that woman» Clinton. De N-VA wil niet in een coalitie stappen waar ook de PvdA deel van uitmaakt, maar een «constructieve oppositie», waarbij ze vanuit de oppositie een minderheidscoalitie steunt zou wel een mogelijkheid zijn. Als we het op de oppositiesofa doen met een constructief condoompje aan, zijn we niet met mekaar naar bed geweest. Enfin, letterlijk toch niet. Of de kiezer mee in die redenering zal willen stappen is een andere zaak. Een oud Chinees spreekwoord zegt «gepakt is gepakt», en in Antwerpen zegt men dan weer «met alle Chinezen maar niet met den dezen», en ik hoop dan ook dat Bart de Wever niet denkt dat die kiezer niet in de gaten zal hebben dat hij hoe dan ook zijn maagdelijkheid zal verliezen.

Hoe het probleem dan wel oplossen? De N-VA (en met haar ook de andere democratische partijen trouwens) laat in Hoboken een gouden kans liggen om het ondemocratische karakter van het Vlaams Belang eens en voor goed aan te tonen. Voor de PvdA hoeft dat niet: de partij is immers openlijk communistisch, en hoewel zij zichzelf wel democratisch noemt, is het duidelijk dat dit in de volksdemocratische zin begrepen moet worden. In hun programma hemelen zij bijvoorbeeld de DDR op; naar een equivalent daarvan in het programma van het Vlaams Belang is het lang zoeken, als er al één is. Het Vlaams Belang blijft zichzelf zelfs hardnekkig democratisch noemen. Men zou daarom dit probleem te baat kunnen nemen door in een district, dat al bij al slechts weinig bevoegdheden heeft, het Vlaams Belang eens aan de macht te laten komen, als er dan toch een minderheid constructief gesteund moet worden.

Er zijn dan twee dingen mogelijk: ten eerste dat het Vlaams Belang aantoont dat wat hun tegenstrevers al jaren dogmatisch verkondigen dan toch waar is, namelijk dat zij incompetente fascisten zijn waar geen land mee te bezeilen valt. Als dat dan toch aangetoond moet worden, dan liever in een district waar veertig procent van de bevolking voor die partij gestemd heeft. Die veertig procent zullen bij een volgende gelegenheid dan wel twee keer nadenken voor zij nog eens hetzelfde bolletje aanstippen op hun stembiljet.

Dat eerste scenario, waarbij zowat alles in de soep zou draaien in Hoboken, is merkwaardig genoeg nog het beste scenario. Het slechtste scenario, de absolute nachtmerrie, zou immers zijn dat het Vlaams Belang Hoboken behoorlijk zou besturen. Stel je dat even voor: al die jaren heeft men het cordon sanitaire gepredikt, en dan blijkt dat het allemaal een maat voor niets was. Dat het toch niet stuk voor stuk fascisten in maatpak waren. Dat er zelfs hier en daar een competent persoon tussenzit. Dat er, horresco referens, zelfs mee samengewerkt zou kunnen worden, ook op andere niveaus. Neen, dit moet blijkbaar absoluut vermeden worden. Daarom dat de «constructieve oppositie» wel voor de communistische PvdA kan, maar niet voor het Vlaams Belang.

«Op uw veertigste nog steeds maagd zijn, is redelijk zielig,» wierp Bart de Wever Filip Dewinter ooit in een dubbelinterview voor de voeten. Best mogelijk, maar die veertiger is volgens mij lang niet zo zielig als de vrouw die zich net op de sofa heeft laten pakken, maar verder niet gezegd wil hebben dat zij met iemand «naar bed» is geweest, laat staan dat aan haar kuisheid getwijfeld zou worden.

donderdag, oktober 12, 2006

De zus en de vriendin van El Azzouzi

Mohamed El Azzouzi is een bezig baasje die misschien veel op zijn kerfstok heeft, maar zeker niet van luiheid verdacht kan worden. Hoewel hij zijn penitentiair verlof eigenhandig verlengde met uiteindelijk niet zo heel veel dagen, heeft hij in die tijd niet bepaald stilgezeten. Zelfs een poging tot ontvoering van zijn eigen zus heeft hij ondernomen. Maar er is wel iets eigenaardigs aan de hand met die ontvoering.

Het krantenartikel geeft als reden voor de ontvoering het volgende op:
Het meisje zou zich niet voldoende geschikt hebben naar de familiale tradities en de gangster had op eigen houtje beslist dat hij haar tot de orde moest roepen.
Een veroordeeld crimineel, in de pers –terecht– omschreven als een harde gangster, vindt dus blijkbaar van zichzelf dat hij, ondanks zijn eigen levenswandel, het recht heeft zijn zus tot de orde te roepen omdat zij zich niet correct zou gedragen. Wat zou die zus mispeuterd kunnen hebben? Dat ze zich alleen maar met kleine criminaliteit bezig heeft gehouden? Dat ze niet, zoals haar andere broer Abdelghani El Azzouzi Noorwegen eens goed op stelten heeft kunnen zetten door een ontsnapping daar? (Dagenlang stond inde Noorse pers dat een «Belg» ontsnapt was.) Van familiale tradities gesproken, niet waar… Maar het wordt nog merkwaardiger, want wat staat er even verder in het artikel over Mohamed zelf?
De 26-jarige zwangere vriendin van El Azzouzi is gisteren wel aangehouden.
Inderdaad, daar staat wel degelijk «zwanger», en ook «vriendin», en niet «echtgenote». En het is hun eerste kindje niet, blijkt uit een ander artikel:
de jonge vrouw – die zwanger is en al een kindje van twee jaar heeft, waarvan El Azzouzi de vader is –
Ik vraag me werkelijk af welke excuses El Azzouzi naar voor kan halen om te vertellen waarom hij niet met zijn «vriendin» getrouwd is. Te druk bezig geweest met zijn «carrière» om even bij de burgerlijke stand te kunnen binnen springen om één en ander ook wettelijk te regelen? Aan een gebrek aan penitentiaire verloven kan het toch niet gelegen hebben, me dunkt. Maar als Mohamed El Azzouzi zelf met een «vriendin» rondloopt met een kleine op de arm en een tweede op komst, dan opnieuw, wat zou zijn zus dan wel mispeuterd kunnen hebben dat hij de gepaste man is om haar tot de orde te roepen? Merkwaardig toch hoe iemand die met een hele lading balken in zijn ogen rondloopt meent de splinter uit het oog van zijn zus te kunnen en moeten halen.

woensdag, oktober 11, 2006

Verlies Vlaams Belang onverwacht, maar is het ook reëel?

Zondag vonden de provincieraadsverkiezingen plaats, en die leverden eigenlijk twee verrassingen op. Ten eerste ging het Vlaams Belang weliswaar vooruit tegenover 8 oktober 2000, maar achteruit vergeleken met de verkiezingen van 13 juni 2004. En verder was de achteruitgang van VLD-Vivant minder groot dan de meesten hadden verwacht.

Starten we traditie getrouw met de twee grootste formaties in Vlaanderen. Wat het Vlaams Kartel van CD&V en N-VA betreft lag de uitslag in de lijn der verwachtingen, en dat is ook duidelijk te zien op de grafiek. De achteruitgang van het Vlaams Belang was echter onverwacht; het resultaat van die partij was zelfs lager dan de laagste peiling sedert 13 juni 2004. Alleen De Standaard/VRT leverde peilingen af waarvan de foutenmarge zich uitstrekte tot de uitslag van 8 oktober.

Rond deze achteruitgang is uiteraard veel te doen. Eén zaak is de achteruitgang op zichzelf, een andere is dat het Vlaams Belang op basis van de resultaten van de provincieraadsverkiezingen duidelijk niet meer kan beweren dat het de grootste partij van Vlaanderen zou zijn, tenzij het zou willen beweren dat N-VA goed is voor een bijna een derde van het gewicht van het Vlaams Kartel. Maar de partijleiding wijst dan ook een vergelijking met de verkiezingen van 2004 resoluut van de hand, en wil alleen de vooruitgang tegenover 2000 zien. Andere commentatoren, uiteraard in het «democratische» kamp, onderstrepen dan weer dat het Vlaams Belang wel degelijk achteruit is gegaan, en putten daaruit hoop voor een verdere achteruitgang van het Vlaams Belang begin volgend jaar. Wie heeft gelijk?

Zoals zo vaak ligt de waarheid waarschijnlijk ergens in het midden. De achteruitgang van het Vlaams Belang tegenover 2004 bedraagt 2,6%, en die kan niet zonder meer van tafel geveegd worden. Maar anderzijds heeft de partijleiding van het Vlaams Belang wel degelijk een punt. In 1999 haalde het toenmalige Vlaams Blok 15,4% in de verkiezingen voor de Kamer. Een jaar later zakte het Vlaams Blok tot 15,0% in de provincieraadsverkiezingen, om drie jaar later bij de federale verkiezingen terug te stijgen tot 18,1%. Wie vandaag danst op het graf van het Vlaams Belang, loopt dus risico in de lente van volgend jaar een zware kater op te lopen.

Het resultaat van spa-SPIRIT sluit dan weer nauw aan bij zowat alle prognoses, maar die van VLD-Vivant lag duidelijk boven de verwachtingen. Opvallend is daarbij het verband tussen de fout voor de uitslag van het Vlaams Belang en die van VLD-Vivant: peilers die een hoge score voor het Vlaams Belang hadden voorspeld, hadden ook een lage score voor VLD-Vivant. Is het mogelijk dat een aantal kiezers in de peilingen overliep naar het Vlaams Belang, maar in het stemhokje toch maar weer voor blauw koos?

Ook Groen! deed het beter dan in de peilingen, en blijft status quo vergeleken met 2004. De afwijkingen tussen de prognoses voor de partij en de uiteindelijke uitslag zijn miniem, maar het valt op dat vrijwel alle peilingen sedert de vorige verkiezingen de partij eerder een klein verlies dan winst hadden voorspeld. Toch kan deze uitslag geen geruststelling zijn voor de groene partij, want hoewel de partij hiermee globaal boven de kiesdrempel blijft, is het niet zeker dat het ook in alle kieskringen zetels zal kunnen behalen bij de federale verkiezingen.

Een interessante figuur is die van de kwartielen van de deelnemers van de verkiezingswedstrijd van Politiek.Net, en in het bijzonder dan wat betreft de voorspelling van de uitslag van het Vlaams Belang. Het blijkt namelijk dat slechts weinig deelnemers een achteruitgang voor het Vlaams Belang hadden voorspeld (minder dan een kwart), en letterlijk niemand dat de partij onder de 22,1% zou zakken. De partij eindigde zelfs nog een halve procent lager. De scores voor CD&V-N-VA en VLD-Vivant waren dan weer duidelijk hoger dan wat de meesten verwachtten – voor die twee partijen lag het uiteindelijke resultaat in het hoogste kwartiel.

De resultaten van de schiftingsvraag tonen aan dat vooral De Stemmenkampioen veel vertrouwen geniet bij de deelnemers van de verkiezingswedstrijd, op enige afstand gevolgd door de verkiezingswedstrijd zelf. De andere peilers hebben een veel kleiner aandeel, en de peiling van Le Soir/RTBf is misschien ook onbemind omdat ze redelijk onbekend is in Vlaanderen. Maar als de provincieraadsverkiezingen een representatieve test waren voor peilers, wie verdient er dan op basis van 8 oktober het vertrouwen?

De volgende figuur geeft aan hoe goed de verschillende peilers gepresteerd hebben als voorspellers voor de provincieraadsverkiezingen (ook al peilen de meesten van hen strikt genomen enkel de partijvoorkeur voor de federale verkiezingen). Als maatstaf werd de euclidische afstand genomen. Daaruit blijkt dat deze De Standaard/VRT (DSVRT) afgetekend de beste was. Op enige afstand volgt Le Soir/RTBf (LSRTBf), daarna de peiling van La Libre Belgique (LLBVTMHLNRTL), en pas daarna de verkiezingswedstrijd van Politiek.Net (PNg) en De Stemmenkampioen (DSK). De winnaar van de verkiezingswedstrijd (PNb) had uiteraard de beste prognose van allemaal. Opvallend is dat de verkiezingsuitslag van 2004 beter was dan de drie laatste peilers.

zondag, oktober 08, 2006

Provincieraadsverkiezingen: Extrapolatie naar nationale uitslag

PartijUitslagP2000Δ2000
R2004Δ2004
CD&V-N-VA30,4%29,9%+0,5%26,4%+4,0%
Vlaams Belang21,4%15,0%+6,4%24,1%-2,7%
sp.a-SPIRIT19,1%19,6%-0,5%19,7%-0,6%
VLD-Vivant19,0%24,0%-5,0%19,8%-0,8%
Groen!7,5%9,2%-1,7%7,6%-0,1%
Anderen2,6%2,3%+0,3%2,4%+0,2%

Bron: www.vlaanderenkiest.be
Tijdsstip: 22:40

zaterdag, oktober 07, 2006

0110 met de billen bloot

Verleden zondag moest een feest worden, in de allereerste plaats vóór de verdraagzaamheid, en dus ook de multicultuur. Maar waar waren de migranten? Bleek dat zij thuis zaten, want het was ramadan. Daar had niemand van de organisatoren blijkbaar aan gedacht. Hoeveel migranten zaten er dan eigenlijk onder de organisatoren, en hoe representatief zijn zij? Of was de organisatie van 0110 vooral een blanke bedoening, aangevuld met hier en daar een moderne variant van de évolués van weleer?

Wat een afgang eigenlijk: niemand van het organiserend comité had eraan gedacht dat het ramadan was, en dus zonden de migranten massaal hun hongerige kat. Zij zaten thuis te wachten tot zonsondergang om te kunnen eten, en aangezien de ramadan een familiegebeuren is, was een concertbezoek eigenlijk hoe dan ook zo goed als uitgesloten. Gevolg: 0110 was vooral een blanke bedoening, en een perfect bewijs van de parallelloculturaliteit van Vlaanderen. Zelfs de herauten van de verdraagzaamheid hebben nu overtuigend aangetoond dat ook zij zo goed als geen contact hebben met de basis van de migrantenbevolking.

Meteen kan men de resultaten van de studie die moest aantonen dat de Vlaamse jongeren zoveel racistischer zijn dan hun leeftijdsgenootjes in Wallonië of Canada eens in een ander licht plaatsen. Wat zou men eigenlijk willen: dat zij katholieker dan de pausen van de verdraagzaamheid zouden zijn? Want tenzij de verdediging van de 0110-organisatoren is dat zij wel wisten dat het ramadan was, maar er zich niets van aantrokken, telden zij in het beste geval slechts migranten-évolués onder hun rangen: perfect geïntegreerde migranten die zelf ook maar weinig of geen contact meer hebben met de «Arabische straat» in Vlaanderen. En daar misschien zelfs nog met de nek aangekeken worden ook. Trek daar maar eens mee ten oorlog tegen de onverdraagzaamheid!

vrijdag, oktober 06, 2006

Zijn er dan toch geen Belgen?

Jules Destrée wist het al in 1912, maar de laatste jaren berichtten de media met de regelmaat van de klok over telkens weer nieuwe wetenschappelijke studies die moesten aantonen dat er wel degelijk Belgen bestonden, ware het niet voor dat ene kleine détailletje, de taal, geweest. Inderdaad, Vlamingen en Walen lijken op alle mogelijke vlakken als twee druppels water op mekaar, verkondigden sociologen keer op keer, en hebben bovendien nog meer met Chinezen en pygmeeën gemeen dan met Nederlanders resp. Fransen. Of toch zo ongeveer. Tot verleden week-end, toen daar plots verandering in kwam.

Misschien dat de gewone (verzuurde, blanke) man in de straat nog trapt in klinkklare nonsens als «De Tael is Gansch het Volk», en dat die durft op te merken dat Vlamingen en Walen niet naar mekaars TV-programma's kijken of radiokanalen luisteren, laat staan mekaars kranten lezen (en wat de Walen betreft volgens sommigen zelfs niet eens intellectueel in staat zijn de taal van de andere te leren), maar iedere intellectueel in dit landje die zichzelf een beetje respecteert weet wel beter. A fortiori zelfs, voor hem of haar is het feit alleen al dat die studies met resultaten op de proppen komen waar het gepeupel kop noch staart aan kan krijgen niet meer dan de ultieme bevestiging van hun correctheid. België is immers het land van het surrealisme, waar de kwadratuur van de cirkel niet alleen mogelijk maar desnoods zelfs verplicht is. Welaan dus.

Verleden week-end hebben echter ook de allerlaatsten der Belgikanen, als een soort aperitiefje voor de 0110-concerten, ontdekt dat er tussen Vlamingen en Walen wel degelijk meer verschil is dan de taal alleen. Blijkt namelijk dat de Vlaamse jeugd onverbeterlijk racistisch is, en de Waalse jeugd niet. Caramba! De gemiddelde jonge Vlaming kan zich zelfs niet eens inbeelden ooit «kokenetentje» te zullen spelen met een migrant! Als het is om het Vlaams Belang te bestrijden gooit men dus desnoods zelfs het basisfundament van de Belgische Leugen overboord: Vlamingen en Walen lijken zelfs in de verste verte niet op mekaar. Alleen, was dat niet iets dat het Vlaams Belang nu al jaren aan een stuk verkondigt?

Maar als ik zo de berichtgeving over die studie doorlees, dan blijf ik toch een beetje op mijn honger zitten. Er doken bij mij namelijk enkele vragen op. Zo bijvoorbeeld hoe dat zit met de Franstalige jongeren in de Vlaamse rand rond Brussel. Zijn zij even racistisch als hun Vlaamse dorpsgenootjes, of blijven zij genieten van de Waalse multiculturele verlichting? Misschien wel een reden om de faciliteiten in stand te houden, of zelfs uit te breiden, als dam tegen de Vlaamse onverdraagzaamheid. Dat de Belgische achterhoede daar nooit eerder aan gedacht heeft!

En wat met de kinderen van de al dan niet recente Vlaamse uitwijkelingen naar Wallonië? Zijn dat allemaal superverdraagzame mini-Onkelinxen geworden, of is Laurette de uitzondering die de regel bevestigt? Haar bezorgdheid voor het welzijn van de immigrant-gevangene is in ieder geval de laatste maanden ronduit legendarisch geworden, en als er ergens nog een immigrant eenzaam in een cel zit, zal het zeker niet aan haar gelegen hebben.

Nog zo een vraag: hoe zit het met de verdraagzaamheid van de migranten zelf? Hoe besmettelijk zou die Vlaamse onverdraagzaamheid zijn? Ziet een zwarte, immigrant of een moslim eigenlijk wel brood in een relatie met een blanke, autochtone katholiek? Of kondigen we best een absolute migratiestop af, zodat we geen nieuwe nietsvermoedende kandidaat-immigranten in hun verderf storten zodra ze hier voet aan de grond zetten. We willen toch niet door onze gastvrijheid duizenden en duizenden migrantenkinderen omtoveren tot kleine Dewintertjes? Ziedaar het dilemma van de aanhangers van de verdraagzaamheid: misschien moeten zij wel het programma van het Vlaams Belang uitvoeren… in het belang van de immigrant en de verdraagzaamheid.

woensdag, oktober 04, 2006

Voor iedereen winst en verlies tegelijkertijd

De Stemmenkampioen bracht maandag de resultaten van een nieuwe nationale peiling, uitgevoerd in de tweede helft van september. Tenzij Le Soir/RTBf op de valreep nog met een nieuwe peiling voor de pinnen komen, is dit de laatste peiling voor de verkiezingen van 8 oktober. De Standaard/VRT komen alvast niet met een nieuwe nationale peiling voor november.

Omdat De Stemmenkampioen elke maand een nieuwe peiling uitvoert, zijn de schommelingen gewoonlijk eerder klein, maar deze keer zijn de wijzigingen tegenover de peiling van de eerste helft van september opmerkelijk groot. Zo gaan zowel het Vlaams Kartel van CD&V en N-VA als het Vlaams Belang een procent achteruit, terwijl de paarse partijen een sprong voorwaarts maken. CD&V en N-VA belanden met deze achteruitgang weer net onder de psychologische drempel van 30%. Alleen de laatste peiling van de Le Soir/RTBf plaats het kartel nog boven die drempel, maar die peiling is ondertussen wel al een half jaar oud. Kijken we alleen naar de peilingen van De Stemmenkampioen, dan valt op dat het al van juni verleden jaar geleden is dat het kartel nog onder de 30% zat, terwijl het in februari nog flirtte met de 32%. Ook voor het Vlaams Belang is de achteruitgang opmerkelijk: in juni zat de partij nog aan 28,9%; vandaag doet de partij 1,7% slechter. Voor die partij moeten we terug naar januari voor een slechtere notering dan die van vandaag.

Is de achteruitgang van de twee formaties significant? Eigenlijk niet, omdat de verschillen binnen de foutenmarge vallen, maar anderzijds is het ongewoon dat De Stemmenkampioen zulke grote verschillen rapporteert over een periode van één maand, laat staan slechts veertien dagen van mekaar. Anderzijds moet ook opgemerkt worden dat de uitslagen voor beide formaties bij De Stemmenkampioen aan de hoge kant waren vergeleken met de uitslagen bij andere peilers. Het is dus mogelijk dat deze uitslagen slechts correcties zijn, en geen echte dalingen weerspiegelen. De commentaar van Luc van der Kelen schijnt anderzijds te suggereren dat de bewegingen van september te wijten zijn aan de onbesliste kiezers die partij kozen voor paars.

Bij sp.a-SPIRIT en VLD-Vivant is er zoals reeds vermeld sprake van een kleine vooruitgang, zij het niet zo groot als de achteruitgang van CD&V-N-VA en Vlaams Belang. sp.a-SPIRIT gaat er 0,4% op vooruit, en VLD-Vivant 0,5%,ruim binnen de foutenmarges dus. Dat neemt niet weg dat de twee kartels het vergeleken met hun uitslagen van 2004 slecht blijven doen: sp.a-SPIRIT zit volgens De Stemmenkampioen nog altijd aan een verlies van 2%, en VLD-Vivant maar liefst 5%. Dat laatste verlies is dus meer dan significant, en vertegenwoordigt een kwart van hun aanhang.

Ook Groen! doet het beter dan in het begin van september, maar het verschil is klein. Daar moet bovendien aan toegevoegd worden dat de groene partij verleden keer haar tot nu toe slechtste resultaat neerzette bij De Stemmenkampioen. Vergeleken met 2004 verliest de partij iets meer dan een procent: enerzijds is dat binnen de foutenmarge, maar anderzijds blijft het een aanzienlijk deel van hun aanhang.

Welke verkiezingsuitslag kunnen we op zondag verwachten? Strikt genomen heeft geen van de peilers een peiling afgenomen voor de provincieraadsverkiezingen, maar anderzijds zijn de provincieraden bij het grote publiek zo onbekend dat zij bijna als één grote nationale peiling kunnen beschouwd worden. Kijken we ook naar de resultaten van de verkiezingswedstrijd bij Politiek.Net, dan lijkt er een grote consensus te bestaan over de volgende punten:
  • CD&V-N-VA gaan erop vooruit, maar het is de vraag hoe dicht het kartel de 30% zal kunnen benaderen. Merk daarbij op dat zij in 2000 op 29,9% uitkwamen, en dat betekent dat zij er wel op vooruit zullen gaan tegenover 2004, maar vermoedelijk een deel mandaten zullen verliezen, zowel in de gemeentes als in de provincieraden.
  • Het Vlaams Belang gaat een nieuwe verkiezingsoverwinning tegemoet, maar wordt waarschijnlijk niet groter dan CD&V-N-VA. Vergeleken met 2000 gaat de partij er echter meer dan 10% op vooruit, wat in de buurt komt van een verdubbeling van de aanhang. Te verwachten is dat het de enige partij zal zijn die globaal mandaten bijwint. Dat effect zal nog versterkt worden door het feit dat de partij ook meer lijsten heeft ingediend dan zes jaar geleden.
  • VLD-Vivant gaat sterk achteruit, en verliest zelfs een derde van haar aanhang vergeleken met 2000. Het wordt uitkijken wat hiervan de gevolgen zullen zijn zowel binnen de partij als in de federale en regionale regering.
  • sp.a-SPIRIT gaat lichtjes achteruit vergeleken met zowel 2000 als 2004, en wordt afgetekend de derde partij van Vlaanderen.
  • Groen! gaat lichtjes achteruit tegenover 2004, maar meer tegenover 2000 toen het nog kon profiteren van de nasleep van de dioxinecrisis en het élan van paars-groen. Globaal staat de partij dus op verlies van een aantal van haar mandaten, want waar het misschien nog mogelijk is de uitslag van 2004 te benaderen, lijkt dat voor de uitslag van 2000 zo goed als uitgesloten.
Wordt zondagavond vervolgd…

maandag, oktober 02, 2006

VLD grootste verliezer, Vlaams Belang grootste winnaar

Na drie weken verkiezingswedstrijd bij Politiek.Net is het duidelijk wat de deelnemers verwachten: de VLD wordt volgende week de grootste verliezer, en het Vlaams Belang de grootste winnaar. CD&V en N-VA blijven wel samen de grootste formatie in Vlaanderen.

De gemiddelde voorspelling voor de provincieraadsverkiezingen is redelijk stabiel gebleven ondanks het feit dat het aantal deelnemers bijna verdubbelde van het eerste meetpunt tot het (voorlopig) laatste. De grootste rimpeling werd veroorzaakt door de publicatie van de peiling van La Libre Belgique: het Vlaams Belang zakte toen 0,2% ten voordele van VLD-Vivant. Niet echt een grote verandering om over naar huis te schrijven dus.

Kijken we naar de resultaten voor de twee grootste formaties in Vlaanderen, dan valt op dat de deelnemers blijkbaar niet veel geloven van de goede resultaten die alle peilingen voorspellen voor het Vlaams Kartel. Gemiddeld willen ze CD&V en N-VA slechts een winst van 1,8% geven, terwijl sommige peilers daar ruim 3% bovenop doen. Indien de prognose van Politiek.Net correcter is dan de anderen, dan zouden Yves Leterme & Co volgende week wel eens met een fameuze kater kunnen zitten omwille van een psychologische nederlaag, ook al gaan zij er stevig op vooruit tegenover 2004. 27,9% is immers nog een eind onder de drempel van 30% waar een aantal peilingen hen al lang doen van dromen.

Voor het Vlaams Belang zijn de deelnemers aan de wedstrijd optimistischer: de gemiddelde prognose hangt ergens tussen die van La Libre Belgique en De Stemmenkampioen met een winst van 2,4% tot 26,5%. Sommige individuele deelnemers verwachten wel dat het Vlaams Belang groter zal worden dan het Vlaams Kartel, maar globaal genomen is dat niet het geval. Maar de deelnemers verwachten gemiddeld dus wel dat het Vlaams Belang volgende zondag de grootste winnaar wordt.

Zowel sp.a-SPIRIT als VLD-Vivant staan voor een verlies volgens onze deelnemers. VLD-Vivant laat veel pluimen met een verlies van 3,4% tot 16,8%, en daarmee zit de gemiddelde prognose ruim onder die van de klassieke peilers, maar nog een eind boven die van De Stemmenkampioen. Ook hier hangt de gemiddelde prognose tussen die van De Stemmenkampioen en die van La Libre Belgique, en dat geldt trouwens ook voor het kartel van sp.a en SPIRIT. Dat kartel gaat er met 0,9% niet zoveel op achteruit, maar samen zakken de paarse partijen wel 4,3% vergeleken met 2004.

Zelfde verhaal overigens voor Groen!, maar hier zitten alle peilers dicht in mekaars buurt. Onze deelnemers denken dat de partij een klein procentje verliest, en zal uitkomen op 6,7%.

Er kan meer interessante informatie gehaald worden uit de prognoses van de deelnemers dan alleen maar de gemiddelden. Wanneer we kijken naar de mediaan en in het bijzonder naar de kwartielen, kunnen we nagaan of de voorspellingen per partij erg verspreid zijn (grote afstand tussen eerste en derde kwartiel), dan wel of er een grote eensgezindheid bestaat onder de deelnemers (kleine afstand tussen eerste en derde kwartiel). De helft van de deelnemers heeft immers per definitie een prognose ingegeven tussen het eerste en het derde kwartiel. De gegevens werden hieronder grafisch weergegeven.

Voor CD&V-N-VA blijkt er een grote consensus te zijn dat de formatie zal eindigen tussen de 27% en de 29%, met als hoogste prognose 31%. Voor het Vlaams Belang is de spreiding groter: hetzelfde interval gaat daar van 25% tot 28%. Er zijn echter deelnemers die denken dat de partij tot boven de 30% zal scoren, terwijl anderen denken dat de partij tot 22% zal zakken. Ook voor de VLD is de spreiding groot, maar zeer opvallend is dat niemand denkt dat de partij winst zal maken. Sommigen zien de partij zelfs zakken tot onder de 12%. Dan doet sp.a-SPIRIT het beter, met een band van ±1% rond de mediaan van 18,7%. Voor Groen! is de consensus het grootst: de helft van de deelnemers denkt dat de partij ergens tussen de 6,0% en de 7,6% zal uitkomen. Slechts een kwart ziet de partij winst maken tegenover 2004.

Kijken we tot slot even naar de resultaten van de schiftingsvraag, want die vertellen in welke prognoses de deelnemers het meest geloven. Hier blijkt concurrent De Stemmenkampioen de deelnemers iets meer vertrouwen in te boezemen dan de gemiddelde prognose van Politiek.Net, maar de afstand is groot tot de andere peilers. Het zou eigenlijk interessant geweest zijn ook de tweede keuze te registreren voor diegenen die het meest vertrouwen hebben in de wedstrijd van Politiek.Net, want het valt op dat de peiling van La Libre Belgique redelijk weinig stemmen krijgt, terwijl de gemiddelde peiling het dichtst in de buurt van hun laatste peiling ligt. Maar tenzij er werkelijk geen enkele stem van Politiek.Net naar De Stemmenkampioen zou gaan –wat sterk betwijfeld kan worden– is het duidelijk en bijzonder opvallend dat precies die peiler, die in de media zo een slechte reputatie krijgt opgeplakt, bij het publiek afgetekend het meeste vertrouwen blijkt te genieten.