zaterdag, april 30, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (33)

Elio di Rupo eist dat er een periode van communautaire rust komt na een oplossing voor het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde, terwijl Laurette Onkelinx zich kwaad maakt omdat er zoveel energie gestoken wordt in een probleem dat niet prioritair is. Bij de PS denkt men blijkbaar dat alle Vlamingen even idioot zijn als de verzamelde VLD-, sp.a- en Spirit-top waarmee zij in het dagelijkse leven geconfronteerd worden.

Allereerst de uitspraak van Laurette Onkelinx:
Het maakt me kwaad dat we zoveel tijd moeten stoppen in discussies die niet prioritair zijn. Noch voor de Vlamingen, noch voor de Franstaligen.
Blijkbaar weet Onkelinx dus beter dan de Vlamingen wat voor hen prioritair is en wat niet. Maar bovendien wil ze ons doen geloven dat de Franstaligen de alarmbelprocedure zouden willen gebruiken en desnoods zelfs de federale regering zouden doen vallen over een probleem dat voor hen... niet prioritair is! Als ze consequent met zichzelf zou zijn, zou ze de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde al lang hebben laten passeren, om belangrijke problemen aan te pakken. De werkloosheid in Wallonië bijvoorbeeld, of de Sociale Zekerheid, om nu maar iets te noemen.

Eerder liet Elio di Rupo dus al een ferme steek vallen door er openlijk voor te pleiten «dat we na de crisis over Brussel-Halle-Vilvoorde 5 à 10 jaar moeten zwijgen over verdere staatshervormingen». Blijkbaar is hij niet zo een groot strateeg als sommige Vlaamse media ons willen doen geloven. Feit is dat hij natuurlijk gelijk heeft met zijn pleidooi, gezien vanuit Franstalig perspectief: het zou immers betekenen dat de Vlamingen de splitsing van de Sociale Zekerheid, de toepassing van de taalwetten in Brussel en problemen in verband met de Waalse werkloosheid niet meer op tafel zouden kunnen gooien de komende jaren. Maar hij had dit beter laten opnemen als een soort geheime clausule in een akkoord over Brussel-Halle-Vilvoorde, in plaats van het openlijk in de media, en dan nog in de Vlaamse media, te komen verkondigen. De arrogantie van de macht heeft al meer dan één strateeg doen blunderen.

Anderzijds hebben Elio di Rupo en Laurette Onkelinx de laatste maanden absoluut niet te klagen gehad. In werkelijkheid is Onkelinx niet kwaad maar ongetwijfeld dankbaar dat er zoveel energie gestoken wordt in Brussel-Halle-Vilvoorde, want als dat er niet geweest was, zouden CD&V en N-VA meer energie hebben kunnen steken in de dingen die explosiever zouden zijn. Brussel-Halle-Vilvoorde is voor veel Vlamingen immers inderdaad een ver-van-mijn-bedshow, zelfs al wonen ze in een aangrenzende gemeente. Het zou wel snel iets anders worden als CD&V en N-VA bijvoorbeeld jaarlijks een concrete belastingsverlaging zouden voorstellen en onmiddellijk weer zouden intrekken om solidair te blijven met de Franstaligen. De VLD zou er telkens een puntje mogen aan zuigen, en de sp.a zou het ook lastig hebben om altijd weer te verklaren waarom dit goed is voor de «mensen».

vrijdag, april 29, 2005

«Racisme» in Londerzeel

Links heeft de laatste dagen een nieuw slachtoffer gevonden dat ze proberen te onderwerpen aan hun multiculturele dogma's: Feryn. Animo, de jongerenbeweging van de sp.a gaat nu zelfs zover dat ze klacht indienen tegen Feryn, omdat het bedrijf geld probeert te verdienen aan zijn klanten in plaats van hen te hersenspoelen.

Het is duidelijk dat de jongens en meisjes van Animo geen snars begrepen hebben van hoe het eraan toegaat op de vrije markt. Anders zouden ze niet de onzin verkondigen dat het «de maatschappelijke taak van een bedrijf [is] om onverdraagzame klanten duidelijk te maken dat die een bedrijf moeten afrekenen op het werk dat wordt geleverd en niet op de werknemer». Laat ik het zo zeggen: een bedrijf dat mij in mijn eigen huis komt vertellen wat ik wel en niet mag menen over wat dan ook zal aan mij geen eurocent verdienen, en reken maar dat het overgrote deel van de klanten van Feryn er precies zo over denken. Trouwens, het feit alleen al dat Feryn wel Marokkanen aanneemt in de binnendienst bewijst dat de bedrijfsvoerder absoluut niet van racisme beschuldigd kan worden.

In de pers gaan er nu stemmen op om de taboes nu eindelijk eens te doorbreken, maar veel verder dan de noodzaak om de klanten te heropvoeden en in hoeverre een bedrijf gestraft moet worden dan wel of er vooral «dialoog» mee gevoerd moet worden omdat het in de eerste plaats geld probeert te verdienen, veel verder dan dat raakt men dus niet. Men zou zich echter eens kunnen afvragen waarom er zoveel klanten zijn die er zich niet helemaal comfortabel bij voelen dat een Marokkaan bij hen thuis een kantelpoort komt installeren.

Londerzeel is een verstedelijkt dorp in het Noorden van Vlaams-Brabant (jaja, in Halle-Vilvoorde dus), en veel Marokkanen tref je er niet aan. Als je een echte allochtonenwijk wil zien moet je al naar de buurgemeente Willebroek, of anders naar Mechelen of Vilvoorde. Echter, het valt voor dat er af en toe Marokkanen opduiken in Londerzeel, en zo was het bijvoorbeeld amper een maand geleden nog eens behoorlijk prijs, met als resultaat een fuifverbod op 25 maart en 8 april. Merk op, dat fuifverbod kwam er «op aanraden van de politie en het Brusselse parket». Misschien kan Animo hen in één moeite ook maar een proces aansmeren?

Als men écht wil dat klanten er geen probleem van maken dat Marokkanen bij hen thuis kantelpoorten komen installeren, dan zal de onzin die Animo & Co nu verkoopt nooit volstaan. Een bedrijf verplichten klanten die niet de juiste mening hebben te hersenspoelen, of er een «dialoog» mee aangaan, zal als enige resultaat hebben dat het bedrijf binnen de kortste keren failliet gaat. En dan kunnen de Marokkanen die in de binnendienst werken meteen ook maar een nieuwe baan gaan zoeken. De enige duurzame (ze gebruiken dat woord anders toch zo graag) oplossing bestaat eruit dat de klanten van Feryn absoluut geen reden kunnen bedenken waarom een Marokkaan bij hen thuis geen kantelpoort zou mogen komen installeren. Niet één klant van Feryn zou nog maar zijn wenkbrauw verroeren moest er een koppel Chinezen of Indiërs een poort komen installeren, en Animo zou misschien eens een congres kunnen organizeren om uitgebreid te brainstormen over hoe dát toch wel zou komen.

donderdag, april 28, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (32)

Guy Verhofstadt vindt dat beide gemeenschappen water in de wijn moeten doen om tot een oplossing voor probleem nr. 177 te komen. De Vlamingen hebben er nooit problemen mee gehad om water in hun wijn te doen, en hebben de afgelopen 175 jaar zelfs vaak genoeg water in hun water gedaan, maar in de huidige situatie kan men amper stellen dat de Vlamingen water drinken.

Zuiver drinkwater is een grondrecht, naar het schijnt. De opdeling van België in Gewesten en Gemeenschappen is in de Grondwet ingeschreven, en we kunnen even regelingen die de Grondwet respecteren gelijkstellen met water. Men kan dan stellen dat indien de Grondwet geschonden wordt, de benadeelde geen water te drinken krijgt, terwijl de bevoordeelde meer dan water —zeg maar wijn— drinkt.

Hoe vertaalt dit zich naar Brussel-Halle-Vilvoorde? De kieskring is in strijd met de Grondwet, zoals ook vastgesteld werd door de Raad van StateArbitragehof, en die schending van de Grondwet is duidelijk in het nadeel van de Vlamingen en het voordeel van de Franstaligen. De Franstaligen hebben dus wijn, terwijl de Vlamingen zelfs nog geen water hebben. Guy Verhofstadt komt nu echter doodleuk vertellen dat ook de Vlamingen water in hun wijn zouden moeten doen. Niet bepaald een makkelijke opgave als je met een leeg glas zit!

Hoe denkt men dan het probleem op te lossen? Eén van de pistes is dat de Grondwet aangepast wordt, zodat er geen sprake meer is van een schending. Als men nu eens water afschaft als drank, dan is er meteen geen dorst meer in de wereld, lijkt de redenering. Een andere piste wil dan weer het inschrijvingsrecht voor de Franstaligen in Halle-Vilvoorde invoeren. Wijn als grondrecht voor de Franstaligen dus. Nog een andere piste wil de tweetaligheid invoeren in een aantal faciliteitengemeenten. De Vlamingen zullen dus maar moeten leren leven met een kleiner glas water, terwijl de Franstaligen zich tevreden zullen moeten stellen met een groter glas wijn.

Het lijkt er sterk op dat Guy Verhofstadt en bij uitbreiding de hele VLD maar één doel voor ogen hebben, en dat is vasthouden aan de federale macht. Vlaanderen zal al blij mogen zijn als het straks geen azijn zal moeten zwelgen.

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (31)

De federale regering heeft zich een week tijd gekocht. De vraag is: ten koste van wat? Het is immers duidelijk dat VLD en sp.a zich met een kluitje in het riet hebben laten sturen, en dat de onmacht van CD&V en N-VA nog maar eens aangetoond is. Winnaars van dit alles: de Franstaligen (nog maar eens een weekje gewonnen en de Vlaamse partijen weer onderling verdeeld), en het Vlaams Belang natuurlijk. Vroeg of laat zullen de Vlaamse partijen daarvoor de rekening gepresenteerd krijgen.

Wat is er gisteren gebeurd? Paars heeft «keihard onderhandeld». Erg lang hebben die onderhandelingen niet geduurd: als ik goed gerekend heb een stuk of vijf uur (van acht uur tot één uur). Ik denk dat professor grondwettelijk recht Johan vande Lanotte niet onder de indruk zou zijn indien één van zijn studentjes op het examen zou verkondigen dat hij de cursus op vijf uur tijd «keihard» gestudeerd heeft. Na «onverwijld» alweer een nieuwe betekenis die Vandale zal moeten opnemen in de volgende uitgave...

Het resultaat van die onderhandelingen is nog het meest verrassend. Neen, er is geen oplossing. Meer zelfs, er is nog niet eens een begin van een oplossing. Maar de sfeer was positief! Natuurlijk was die positief — de Franstaligen zullen er wel alles aan gedaan hebben om de Vlamingen de indruk te geven dat er iets te onderhandelen valt, zodat ze de stemming nog maar eens weekje konden uitstel. Paris vaut bien une messe, en voor de Franstaligen was het al bij al slechts een kleine moeite om een paar uur vriendelijk te glimlachen naar de kopstukken van sp.a en VLD (alhoewel). Het zou me zelfs niet verbazen als Didier Reynders er voor de gelegenheid zijn gitaar zou bij gehaald hebben om rond het open haardvuur «Vrolijke, vrolijke vrienden» te zingen. Enige spelbreker in het gezelschap moet Olivier Maingain geweest zijn, die vond dat de Vlamingen te unilateraal waren.

En zijn reactie vertelt eigenlijk heel veel: «De Vlaamse partijen zijn niet bereid om werkelijk tegemoet te komen aan de Franstalige verwachtingen.» Maar er wordt dus gesproken over allerlei Vlaamse toegevingen. Zo is het ook merkwaardig hoe verslag wordt uitgebracht over de verschillende pistes die besproken worden, en waar te lezen valt dat er ook oplossingen besproken worden die... «onbespreekbaar voor Vlaanderen» zijn. Waaruit ik tussen de lijnen opmaak dat Vlaanderen dus niet vertegenwoordigd is op die besprekingen, wel?

woensdag, april 27, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (30)

Voorteken van een nieuw uitstel? We zijn toch al tien maanden aan het wachten, dus zal het op een weekje meer of minder echt niet aankomen.

De VRT meldt in ieder geval dat het geheime overleg tussen de federale topministers opgeschort is. De mededeling bevat twee belangrijke zinnetjes:
Er is niet veel bekendgemaakt, maar het overleg zou in een goede sfeer zijn verlopen en het zou de moeite lonen om voort te praten.

Vanavond komen de onderhandelaars opnieuw bijeen. Er zou dus uitzicht zijn op een oplossing.
Zullen Johan vande Lanotte en Didier Reynders daarom deze namiddag voorstellen dat de Kamercommissie Binnenlandse Zaken nog niet tot de stemming overgaat om die «goede sfeer» niet breken? Of betekent het dat de Franstaligen de stemming zullen laten doorgaan omdat er toch zicht is op een oplossing (lees: compensaties)?

Aanvulling: Om 12:55 zag het VRT-bericht er anders uit:
Woensdag komen de toppolitici en de voorzitters van de paarse meerderheidspartijen niet meer bijeen over Brussel-Halle-Vilvoorde.

Wellicht zullen de onderhandelingen nog tot na 1 mei duren. Toch zou er een goede sfeer bij de gesprekken zijn.

Vanmiddag komt de Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken bijeen. Wellicht zal vice-premier en onderhandelaar Johan Vande Lanotte er komen zeggen dat uitstel de moeite loont.

De Kamercommissie bespreekt een Vlaams voorstel voor splitsing, maar daarover zou er vandaag wellicht niet worden gestemd.
Alweer een nieuw uitstel dus, en de Franstaligen winnen opnieuw een veldslag...

dinsdag, april 26, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (29)

Zou het kunnen? Morgen komt de Kamercommissie Binnenlandse Zaken om 14:15 samen, en zou er gestemd kunnen worden over Brussel-Halle-Vilvoorde. Ondertussen wordt er «discreet onderhandeld». Wie niet van gisteren is weet hoe zulke «discrete onderhandelingen» gewoonlijk uitdraaien voor de Vlamingen.

Allereerst wat die discrete onderhandelingen betreft: al tien maanden verkondigt men luid dat er niemand wakker ligt van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Ik heb zo een vermoeden dat de hardste roepers vannacht hun bed niet eens zullen zien omwille van dat pietluttige probleem. O ironie van het lot!

Maar morgen zou het dus zover zijn, want voor de elfendertigste keer kan er nu van uitstel absoluut geen sprake meer zijn. Zegt men toch. Al waarschuwt men al hier en daar dat er nog een aantal Franstalige sprekers aan de beurt zijn, en dat die aan het filibusteren zouden kunnen slaan. En als de Vlaamse vikings vroeg naar huis moeten omdat moeder visjes gebakken heeft, ja, dan zou het kunnen gebeuren dat er toch nog geen stemming zal plaatsvinden. Het is maar de vraag of dat in het voordeel van de paarse partijen is, want nog een week uitstel lijkt op dit ogenblik erger dan de korte pijn.

Maar als het toch tot een stemming zou komen, zullen de Vlaamse partijen finaal kleur moeten kennen. Dit geldt in de eerste plaats voor de VLD, die de laatste dagen sterk de indruk wekt op z'n minst te overwegen om toch maar niet voor de splitsing te gaan. Anders kan men de uitspraken van Bart Somers van de laatste dagen moeilijk verklaren. Bij de sp.a valt er weinig te vernemen, wat niet noodzakelijk een negatief teken is, maar ook niet noodzakelijk een positief. Herinner dat de sp.a op het moment van de waarheid ook voor het raadplegen van grondwetspecialisten stemde, niettegenstaande dat een duidelijk vertragingsmanoeuvre was.

Indien zou blijken dat VLD en/of sp.a een splitsing tegenhouden, is het de beurt aan de andere Vlaamse partijen. Spirit heeft er de laatste dagen mee gedreigd een federale regeringscrisis te veroorzaken als er geen splitsing komt. Op die manier heeft de partij de piste van een aanpassing van artikel 63 van de Grondwet bijzonder moeilijk gemaakt, want zonder Spirit zijn sp.a en VLD afhankelijk van zowel cdH als Ecolo om nog een tweederde meerderheid te bekomen. Ga aan de Vlaamse kiezers maar eens uitleggen dat dat een «onderhandelde» overeenkomst is in het voordeel van de Vlamingen. Spirit maakt zich in ieder geval sterk dat als er geen echte splitsing komt, er eerst een regeringscrisis moet zijn voor er verder onderhandeld kan worden. De bal ligt dan in het kamp van de sp.a, die zal moeten kiezen tussen de kartelpartner of het hogere staatsbelang. Het zullen hoe dan ook interessante dagen worden.

Ook voor CD&V en N-VA wordt het morgen een spannende dag, want als de splitsing er toch niet komt, en de federale regering blijft overeind (al dan niet met Spirit aan boord), zitten zij met een probleem in de Vlaamse regering. En eigenlijk is dat hetzelfde probleem waarmee sp.a en Spirit op het federale niveau zitten: een kleine kartelpartner die voor haar geloofwaardigheid moet vechten, en een grote kartelpartner die zal moeten kiezen tussen het kartel en regeringsdeelname.

Voor Spirit betekent het einde van het kartel met de sp.a dat de partij regionaal en federaal waarschijnlijk geen verkozenen meer zal halen. Maar als de partij toch deelneemt aan de verkiezingen, betekent het voor de sp.a waarschijnlijk een klein verlies dat genoeg kan zijn om net onder VLD uit te komen, een weinig aanlokkelijk vooruitzicht. Bij de N-VA kan men wel hopen op eigen kracht nog aan verkozenen te raken, maar veel zullen dat er nooit worden. Maar het grootste effect zou misschien wel eens kunnen zijn dat door het eventuele opbreken van het Vlaams Kartel het Vlaams Belang niet alleen de grootste partij maar ook afgetekend de grootste formatie in Vlaanderen zou worden, en dat zou wel eens gevolgen kunnen hebben die verder reiken dan de CD&V alleen...

maandag, april 25, 2005

Bart Somers als een vis op het droge

Spartelen als een vis op het droge, dat is wat Bart Somers nu doet. Zijn aanval aan het adres van Bart de Wever van deze namiddag is gewoonweg grotesk, en op zich al bijna reden genoeg om de VLD uit de Vlaamse regering te zetten.

Laten we meteen met de deur in huis vallen: wat is eigenlijk het probleem van Somers? Verleden week verkondigde hij nog dat ze bij de VLD «een bedrijfscultuur [hebben] waarbij regeerakkoorden worden uitgevoerd» en in het bijzonder wat Brussel-Halle-Vilvoorde betreft dat de VLD «altijd [haar] engagement [is] nagekomen.» En aangezien de VLD het Vlaamse regeringsakkoord dat de onverwijlde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde vraagt mee heeft ondertekend, en aangezien Bart Somers heeft verklaard dat de VLD niet tegen de eigen wetsvoorstellen zal stemmen, is er dus toch geen enkel probleem? De houding van de Franstaligen mag nog zo hardnekkig zijn als ze wil, als de VLD mee de splitsing stemt, dan komt de splitsing er. De dreiging van Bart de Wever dat de N-VA de lastenverlaging zou stoppen is dus niet meer dan een bijzonder theoretische beschouwing die geen enkele kans maakt ooit reëel te worden, tenzij Bart Somers zijn woord niet houdt. En wie ben ik om aan het gegeven woord van Bart Somers te twijfelen? (Ik ben geen inwoner van Mechelen.)

Kort samengevat: ofwel houdt Bart Somers zich aan de eigen bedrijfscultuur en komt de VLD haar engagementen na, ofwel is het niet Bart de Wever die problemen maakt, maar Bart Somers zélf. En wat dat laatste betreft, verleden week zei hij nog dat hij niet in Zwarte Piet gelooft, maar nu probeert hij op schandalige wijze zélf de zwarte piet naar de N-VA te schuiven. Ik hoop dat hij dat ook allemaal in zijn fameuze dagboek bijhoudt.

De geloofwaardigheid van de VLD ligt in ieder geval compleet aan diggelen, zoals ook Herman Boel schrijft, en als ze het woensdag wagen tegen hun eigen wetsvoorstel te stemmen, hoop ik werkelijk dat ze ook inderdaad binnen de kortste keren uit de Vlaamse regering gekegeld zullen worden. Ik moet echter toegeven dat ik het toch eerst wil zien gebeuren voor ik het wil geloven. Want ondanks alles zijn de signalen die Jo Vandeurzen uitzendt nu ook niet bepaald van die aard dat ik er volkomen gerust in kan zijn.

Spirit dreigt dan wel weer uit de federale regering te stappen, maar ten eerste is de partij totaal onbeduidend (zou iemand het verschil merken?), en ten tweede hoop ik maar dat voorzitter Geert Lambert weer niet de tegenslag zal hebben op het cruciale moment door een «technische reden» verhinderd te worden. Qua totentrekkerij zou zelfs Bart Somers bij hem nog één en ander kunnen opsteken.

zondag, april 24, 2005

Nimmegeers en «Santo subito»

Niet toevallig ben ik een tijdje geleden aan het boek Habemus papam begonnen. Rik Torfs en Kurt Martens zijn de samenstellers, en daarmee weet je onmiddellijk al uit welke hoek de zure wind waait.

Ook Staf Nimmegeers mocht een stukje schrijven, en onder de titel «Verlanglijstje voor Sinterklaas» doet hij zijn beklag over de vorige paus: «Toch maar meteen stellen dat ik vurig hoop dat de volgende paus, op enkele schaarse punten na, duidelijk zou verschillen van de huidige kervorst.» Maar wat schrijft hij enkele zinnen verder?
En in de marge: stop alstublieft met de mallemolen van recordaantallen zalig- en heiligverklaringen en de trukendoos van de vereiste mirakels ter zake. Moet een zalig- en heiligverklaring niet meer de bezegeling zijn van een proces dat van beneden uit groeit en niet door roomse instanties wordt geclaimd en op basis van kerkpolitieke strategieën gedicteerd?
Heiligverklaringen op basis van «Santo Subito», zou hij daar nog steeds achter staan? Of was het allemaal zo niet bedoeld? De laatste weken moeten voor hem bijzonder moeilijk geweest zijn, en misschien heeft hij het zelfs niet eens zien aankomen. Dat er ondertussen mirakels aan de lopende band gerapporteerd worden om een zalig- en heiligverklaring van Johannes Paulus II te ondersteunen, een bevestiging dat de vraag «van beneden uit» duidelijk bestaat, moet voor hem een bittere pil zijn.

Wat de rest van het boek betreft, het is inderdaad zoals Luk Vilain schrijft allemaal nogal veel «eigen branche eerst». Herman Decroo verraste echter, want hij schreef een stukje waarin een profiel van de volgende paus wordt geschetst meer in het belang van de Kerk dan zijn eigen kerk. De anderen wilden duidelijk alleen een kloon van zichzelf op de Stoel van Petrus zien.

zaterdag, april 23, 2005

«Arme VLD...»

Herman Boel schreef eergisteren een stukje over de VLD. Ik ben het grotendeels met hem eens, maar niet helemaal.

Zijn analyse dat het bij de VLD om «de macht om de macht» gaat lijkt me niet helemaal juist. Immers, welke macht heeft de VLD? De macht om naar het pijpen van de PS te mogen dansen? Het migrantenstemrecht kon de VLD niet tegenhouden, meer zelfs, ze moest er de eigen partijvoorzitter voor defenestreren omdat die ondanks zijn intelligentie zo dom was te denken dat hij het partijprogramma kon (laat staan moest) verdedigen. Het EU-referendum —het referendum was één de kernbegrippen uit de burgerdemocratie waar de VLD in de jaren '90 zo graag mee uitpakte— mocht er dan weer niet komen omdat Di Rupo voor het voortbestaan van België vreesde. Verhofstadt was nochtans zo vermetel geweest dat referendum al aan te kondigen onmiddellijk na de overeenkomst over de Europese Grondwet, maar moest die droom op bevel van de PS dus opbergen. Op Justitie draait alles compleet vierkant dankzij Onkelinx. De onaanraakbare Flahaut blijft mooi Minister van Defensie spelen zolang hij wil en zorgt er voor het ene schandaal na het andere. In de Senaat mag Lizin het mooie weer blijven maken. Over de sociaal-ekonomische politiek van de paars regering wordt best gezwegen. En ondertussen al meer dan tien maanden het behoud van Brussel-Halle-Vilvoorde dus, waar de VLD zich dood aan het trappen is aan een surplace.

[Aanklikken om te vergroten]Wat is in dit alles de constante? Stuk voor stuk gaat het over punten die de VLD uitdrukkelijk geen regeringscrisis waard zijn, maar die dat voor de PS wél zijn. Het kan de VLD dus niet om de macht te doen zijn, want ze geven nog liever de macht en vooral hun kernwaarden op om het postje te kunnen behouden. Ondertussen is het de PS die bepaalt wat er wel en wat er niet gebeurt in België, en een snelle blik op de resultaten van de laatste opiniepeilingen leert dat ook de Vlaamse kiezer dat schijnt door te hebben. Gemiddeld is de VLD overigens de enige partij die noemenswaardig op minus staat.

Is dat een reden om medelijden te hebben met Bart Somers? Hoegenaamd niet. Waar ik wel medelijden mee heb is het brave VLD-lid, dat zich in de jaren negentig een partijkaart aanschafte omwille van het Vlaamse, liberale en democratische partijprogramma van de VLD. Wie durft daar vandaag nog openlijk voor uit te komen? En hoevelen van hen zijn vandaag nog lid, tegen beter weten in? Meer vrijheid, meer welvaart zullen daar weinig aan helpen als de leden en de kiezers blijven vaststellen dat niets, maar dan ook niets de VLD een regeringscrisis waard is. «Erbij zijn» is het enige wat voor de partijtop telt, en waarom zou men voor zo een partij moeten stemmen?

vrijdag, april 22, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (28)

Eergisteren verklaarde Johan vande Lanotte nog dat er dit week-end «keihard onderhandeld» zou worden — vandaag luidt het dat hij zich pas vanaf maandag over het dossier zal «bekommeren».

Johan vande Lanotte lijkt zich vooral te bekommeren over hoe hij de hete aardappel voor zich uit kan blijven schuiven, samen met Guy Verhofstadt. Wist Vande Lanotte gisteren dan niet dat zaterdag het lentefeest van Verhofstadts zoon doorgaat, en dat het zondag Luik-Bastenaken-Luik is? Hoe dan ook, als er pas vanaf maandag onderhandeld zal worden, is het zeer de vraag of die onderhandelingen klaar zullen zijn tegen woensdag, de volgende zitting van de kamercommissie. En daarmee is het volgende excuus al gevonden om ook woensdag niet tot de stemming te moeten overgaan, want je mag toch niet verwachten dat de kamercommissie die onderhandelingen gaat onderbreken zeker? Alweer een week gewonnen voor de Franstaligen.

Wat zal het resultaat zijn van de onderhandelingen? De herziening van grondwetsartikel 63 blijft hardnekkig opduiken in de pers, maar zowel het Vlaams Belang als CD&V-N-VA hebben zich al tegen die piste uitgesproken. Dat betekent dat als paars toch die oplossing wil doordrukken, met de steun van cdH, er een probleem ontstaat in de Vlaamse Regering. Bovendien zijn zowel sp.a als VLD ondertussen al wekenlang aan het rondtoeteren dat een oplossing een «onderhandelde» oplossing moet zijn. Hoe gaan de paarse partijen aan hun kiezers uitleggen dat zij een vluchtweg nemen die (i) tegen het Vlaamse regeerakkoord ingaat, (ii) het probleem absoluut niet oplost, (iii) de enige Vlaamse troef voor altijd teniet doet en (iv) in het Vlaams parlement niet eens een meerderheid haalt maar wel Franstalige unanieme steun krijgt? Op een betere manier kan men België 175/25 eigenlijk niet illustreren. En als Bart Somers ook zijn eigen handelingen en uitspraken in zijn dagboek bijhoudt, moet hij zich vooral niet tegenhouden om het zo snel mogelijk te publiceren, maar liefst niet «onverwijld»!

Een herziening van grondwetsartikel 63 gaat er echter vanuit dat de Vlaming wel wakker ligt van het feit dat de kieskringen Leuven en Halle-Vilvoorde niet samengevoegd zijn, maar zich niet bekommert over het feit dat PS, MR, cdH en Ecolo tot aan de poorten van Mechelen (Malines) en Aalst (Alost) stemmen mogen komen ronselen. Als de paarse partijen dat denken, vergissen ze zich deerlijk. De ultieme test zal immers zijn of er bij de volgende verkiezingen in Halle-Vilvoorde Franstalige partijen op de stembiljetten zullen staan, en is dat inderdaad het geval, dan zal dat stembiljet meteen ook dienst kunnen doen als verkiezingspamflet voor het Vlaams Belang. Ook CD&V en N-VA kunnen daar maar beter rekening mee houden.

donderdag, april 21, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (27)

Naar het schijnt zit het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde nu in de laatste rechte lijn. Volgens mij zit het dossier ondertussen al meer dan tien maanden in hetzelfde sukkelstraatje, maar of het de laatste rechte lijn is, daar ben ik niet zo zeker van.

Gisteren werd er nog maar eens een aflevering «Wachten op de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde», een slechte variant op «Wachten op Godot» met vooral barslechte acteurs, opgevoerd in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken. Volgens sommigen is het vooral de schuld van Didier Reynders (MR) dat er ook gisteren geen stemming kwam, maar uit het verslag valt niet op te maken dat Johan vande Lanotte (sp.a) wel spoed achter het dossier wil zetten. Integendeel zelfs, want wat kwam hij in de Kamercommissie vertellen? «We moeten tot een onderhandelde oplossing komen.» Of met andere woorden, de Vlamingen moeten nog wat geduld oefenen en wachten tot de Franstaligen hun fiat geven: eerder mág er geen splitsing komen.

Overigens kwam de biechtvader alweer met een nieuwe truuk boven: keihard onderhandelen. Maar pas ná het afhandelen van de begroting uiteraard. Na de Interministeriële Conferentie, de biechtstoelenprocedure, de synoptische tabellen, het raadplegen van grondwetspecialisten en wat weet ik nog allemaal, nu dit dus. Wat denkt Johan vande Lanotte te bereiken tijdens die keiharde onderhandelingen? En waar haalt men bij de CD&V en de N-VA de idee vandaan dat de sp.a aan hun zijde zou staan? Blijkbaar weten zij meer dan ik weet, want zij plegen «discreet overleg» met de sp.a.

Eigenlijk lijkt de hele opvoering een beetje op die student die geen zin heeft om te studeren, en daarom zijn energie vooral gebruikt om allerlei uitvluchten te zoeken en terwijl doet alsof hij studeert. Aan zijn bureautje lukt het niet, dus maar in de sofa geprobeerd, of misschien beter nog aan de keukentafel? Liggend op het bed is ook een goede poging, of anders in de bibliotheek, of in een rustig hoekje in een café. Wacht, in het park, dat is altijd een goede plaats om te studeren. Ondertussen nog een synoptische tabel over de leerstof opgesteld, dat komt altijd goed van pas, en bij een paar medestudenten geïnformeerd hoe moeilijk de stof eigenlijk zou zijn. De examens komen er echter aan, en na tien maanden voorbereiden staat onze student... nog nergens. Ik denk dat professor Vande Lanotte wel weet hoe dat gewoonlijk eindigt: een dikke buis. Zal het deze keer anders zijn?

Ontgoocheling in Groot-Bijgaarden

Peter Vandermeersch probeert zijn ontgoocheling te projecteren op «een overgroot deel van de één miljard katholieken». Vandermeersch, dat is die hoofdredacteur van De Standaard die het AVV-VVK niet snel genoeg van de eerste bladzijde weg kon krijgen.

Hoe weet Peter Vandermeersch dat een overgroot deel van de katholieken ontgoocheld is? «Krantenredacties, ook de onze, werden overspoeld met reacties van teleurstelling en verbittering.» Het moeten gouden tijden zijn voor de post, want de afgelopen dagen werd er blijkbaar een half miljard brieven verstuurd bovenop het normale postvolume. Denk ik. Of misschien hebben nogal wat mensen ervoor gekozen een e-mail te sturen, en zijn de mailservers van de krantenredacties nog steeds aan het kauwen op al die mails? Mijn persoonlijk vermoeden is dat, net zoals de redactie van De Standaard geen enkele kiezer van het Vlaams Belang kent, ze ook geen enkele katholiek kent, en dus denkt dat nogal wat katholieken ontgoocheld zijn. In werkelijkheid, en dat blijkt overduidelijk uit de brieven die de krant publiceert, gaat het in nogal wat van de gevallen om mensen die zich niet eens meer katholiek noemen, of in het beste geval zich nog niet uit de katholieke Kerk uitgemeld hebben. En die onder Johannes Paulus II ook al steen en been liepen te klagen, en dat onder Benedictus XVI dus ook zullen blijven doen.

Peter Vandermeersch gaat echter volledig uit de bocht waar hij het volgende schrijft:
Opmerkelijk, en eigenlijk nooit gezien, waren de echo's van de ontgoocheling en verbittering binnen de hoogste regionen van de Kerk.
Hij schrijft dat in zijn eigen krant die in een bericht overgenomen van AP en Reuters het volgende schrijft:
PAUS Benedictus XVI werd bij de vierde stemming gekozen, de eerste van de middagzitting. ,,Het geschiedde zonder verkiezingsstrijd en zonder propaganda'', zei de Keulse aartsbisschop Meisner. ,,Voor mij was het een wonder.'' Er brak spontaan applaus uit zodra de kardinalen zich realiseerden dat het Ratzinger was geworden. ,,Ik barstte uit in snikken'', zei Meisner.
[...]
Kardinaal Meisner van Keulen liet verstaan dat Ratzinger meer stemmen heeft gekregen dan hij voor een verkiezing nodig had.

Ik zit hier dus met een aantal vragen. Was dat spontane applaus een echo van ontgoocheling en verbittering? Of was die tweederde meerderheid van kardinalen die hem verkozen slechts een minderheid? Of horen de kardinalen eigenlijk niet tot de hoogste regionen van de Kerk? Bovendien werd Ratzinger slechts bij de vierde stemming verkozen, wat eigenlijk ongewoon... snel is.

Het antwoord ligt natuurlijk vervat in de commentaar van Vandermeersch, en toont aan hoe die man lijdt aan bijziendheid, zowel geografisch als ideologisch. Hij heeft namelijk alleen de reactie van kardinaal Danneels opgevangen. En vergeleken met kardinaal Danneels is kardinaal Meisner natuurlijk maar een kleine garnaal. En hij heeft de lezersbrieven aan zijn eigen redactie gelezen, waar nogal wat negatieve reacies tussen zitten. Hij zal er zich wel voor hoeden om de indruk te wekken dat die Ratzinger ook positieve reacties loswekt. En het is misschien maar mijn verbeelding, maar is het werkelijk een wonder dat alleen wie ontgoocheld en teleurgesteld is in de pen kruipt, terwijl de rest niet onmiddellijk de behoefte heeft om het op de krantenredactie in Groot-Bijgaarden te komen uitschreeuwen van vreugde, zeker nu men al dagenlang de propaganda heeft moeten aanhoren dat een conservatieve paus heel foei is?

zondag, april 17, 2005

Koningin Margrethe over de islam

In een biografie die verleden week verscheen laat de Deense koningin Margrethe zich kritisch uit over de islam en de problemen die verbonden zijn met de immigratie. Volgens haar heeft men in Denemarken het probleem te lang verwaarloosd «omdat we tolerant zijn en redelijk naïef».

In één van de uitspraken van de koningin refereert ze naar haar nieuwjaarstoespraak van 1984, die ze nu stuitend naïef noemt. In die toespraak las ze haar landgenoten stevig de les omdat ze niet gastvrij genoeg waren en de inwijkelingen pestten. Ze verdedigt echter haar nieuwjaarstoespraak van toen omdat ze, gezien in de context van toen, correct was. Op dat ogenblik wist men immers nog niet hoe de evolutie er later zou uitzien, zegt ze nu twintig jaar later.

Volgens de linkse krant Politiken gaat koningin Margrethe over de schreef, en moet haar rol opnieuw bekeken worden. De krant vindt dat ze niet meer boven het maatschappelijke debat verheven staat, en vanaf nu beschouwd moet worden als een gewone deelneemster aan het debat. De regeringsgezinde krant Jyllands-Posten is dan weer een heel andere mening toegedaan, en noemt de uitspraken van de koningin «moedig» en «genuanceerd». Geen van beide reacties hoeft verwondering te wekken.

Het rood-groene SF roept intussen op tot een debat in Folketinget, maar krijgt alleen steun van de extreem-linkse Eenheidslijst. Volgens beide partijen geldt het recht op vrije meningsuiting niet voor de koningin, en daarin hebben ze natuurlijk gelijk. Of zij tot dit inzicht gekomen zijn louter op principiële basis of omdat de koningin hun mening niet deelt is een andere zaak. En omgekeerd kan men zich ook afvragen of rechts de woorden van de koningin even wijs zou vinden moest zij linkse meningen verkondigen.

De rechterzijde vindt zelfs dat zij «moedige» uitspraken doet. Aan de ene kant klopt dit, omdat ook in Denemarken de media nog gedomineerd worden door mei 68'ers e tutti quanti. Maar anderzijds riskeert de koningin weinig of niets, want de regering, de meerderheid in Folketinget en een groot gedeelte van de bevolking delen haar mening (of toch de mening die ze verkondigt). Zoveel moed is daar dus ook weer niet voor nodig.

Wat misschien nog het meest ontluisterend is aan het hele debat is het gekrijs onder nogal wat zelfverklaarde intellectuelen, zoals dat vertolkt wordt in de opiniebijdragen van Politiken. Jyllands-Posten wijst er in haar commentaar trouwens op hoe men zich in bepaalde kringen zal inspannen om de woorden van de koningin te draaien om zich gekwetst te voelen in naam van de moslims die het ware geloof aanhangen. Politiken schrijft bijvoorbeeld uitdrukkelijk dat de koningin blijkt geeft van plat opportunisme, en de humane waarden die ze in de jaren '80 verdedigde nu afvalt. Het is een typische reflex: wie de mening van links niet deelt, is inhumaan. Ondertussen slagen ze er ook na 11 september 2001 maar niet in vanuit hun passagierszetel op een lange-afstandsvlucht een moslimterrorist te herkennen ook al heeft hij net volledig gladgeschoren en met de koran in de hand de stuurknuppel van het vliegtuig overgenomen en stuurt hij het richting New York. Het racisme van de medepassagiers daarentegen, dat is het échte probleem natuurlijk!

Internal Server Error

Na een uur gewerkt te hebben aan een artikel over het nieuwe boek van de Deense koningin Margrethe, waarin ze zich kritisch uitlaat over de islam, volgde een Internal Server Error... en daarmee was alles weg. Blogger is gratis, en toch krijg je er minder dan waar je voor betaalt.

Addendum: «Sommige» gebruikers klagen over Internal Server Errors, maar het aantal voorvallen is de laatste weken gedaald. Juist ja. En de criminaliteitscijfers in België dalen ook.

zaterdag, april 16, 2005

Kansen Danneels dalen

De laatste dagen zijn volgens de bookmakers de kansen van kardinaal Danneels om paus te worden gedaald.

Een week geleden kon je bij Paddy Power nog wedden aan 1:20 (5%), vandaag staat kardinaal Danneels slechts aan 1:40 (2,5%) meer genoteerd. Hij komt daarmee op een gedeelde achttiende plaats, samen met acht andere kardinalen. Het is duidelijk dat Paddy Power te weinig kwaliteitskranten leest, want anders zouden ze hem zeker in de top tien zetten, indien niet de top drie. Bij Betfair worden de kansen van kardinaal Danneels nog lager ingeschat. Hij staat ook daar op een achttiende plaats, maar met een kans van ongeveer 1:130 (0,77%).

Beide bookmakers hebben dezelfde kardinalen in hun top zes staan: Ratzinger, Lustiger, Arinze, Tettamanzi en Hummes, maar hun kansen veranderen van dag tot dag. Of nog, erg zeker zijn zij ook niet van hun stuk.

Kauft nicht bei Juden

De Links-socialistische Partij (SV) is de Noorse variant van het soort extreem-politiek-correcte partijen die je in elk Europees land wel aantreft en waartoe ook Groen! behoort. Het spreekt voor zich dat SV een verbruikersboycot van alle Israëlische waren in haar programma heeft staan.

Het leven is echter niet gemakkelijk wanneer men lid is van de extreem-politiek-correcte sekte. Zo mocht SV ondervinden op een partijcongres in Kristiansand een paar weken geleden. Als alternatief voor koffie en chocolade was er ook voorgesneden fruit te krijgen tijdens de pauze. Het fruit ging goed van de hand, tot één van de partijleden een stickertje ontdekte op één van de stukken appelsien, en o ramp, bleek toch niet dat de appelsienen Jaffa-appelsienen waren!

De taferelen die op deze ontdekking volgden laten zich gemakkelijk raden. De hoteldirectie werd onmiddellijk gewaarschuwd, want Jaffa-appelsienen zijn absoluut niet verenigbaar met het programma van SV. Weg ermee! Tegen de volgende pauze moesten de onreine appelsienen verwijderd worden, en vervangen door andere appelsienen. Personeel van het hotel moest in allerijl de stad inlopen om ergens appelsienen te vinden die wel eetbaar waren voor SV. Dat was echter gemakkelijker gezegd dan gedaan, want in die periode waren de Jaffa-appelsienen eigenlijk de beste appelsienen op de markt. Het hotel had in een zwak moment de fout gemaakt te denken dat de beste appelsienen goed genoeg zouden geweest zijn voor SV. Ach ja, het beste paard struikelt wel eens. Hoe dan ook, de appelsienen werden vervangen.

Wat SV echter niet wist, was dat niet alleen de appelsienen onrein waren. De bananen waren immers van het merk Chiquita... een, o gruwel, multinational! Hoe het mogelijk is dat er niet onmiddellijk een partijcommissie werd samengesteld om na te gaan of al het voedsel in het hotel wel in overeenstemming was met het partijprogramma —ik schreef bijna «kosjer», foei!— is eigenlijk gewoonweg onbegrijpelijk. Er werd trouwens ook niet nagegaan waar de appelen en de druiven vandaan kwamen, en wie weet welke gruwelijke verhalen achter deze vruchten verscholen lagen. Stel je eens voor dat die uit Cuba geïmporteerd waren...

dinsdag, april 12, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (26)

Er circuleert een nieuwe strategie in Vlaams-nationale middens om Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen, met als mogelijk prettig neveneffect dat misschien heel België erdoor tenonder zou gaan. Ik geloof er niet in.

De strategie zou door Mark Grammens in zijn Journaal voorgesteld zijn, en Marc Platel trad Mark Grammens een paar weken geleden bij in 't Pallieterke. Ik heb het originele artikel van Mark Grammens niet gelezen, maar de strategie zou hierop neerkomen dat men nu geen forcering doorvoert, maar het probleem laat sudderen tot aan de verkiezingen van 2007. Op dat ogenblik zou er dan wel een oplossing moeten gevonden worden, om de verkiezingen op grondwettelijke wijze te kunnen laten doorgaan. Wordt de splitsing niet doorgevoerd, kunnen er geen verkiezingen gehouden worden, of zouden de verkiezingen achteraf ongeldig verklaard kunnen worden.

Eerlijk gezegd, ik denk dat je een geboren en getogen Vlaming moet zijn om dit soort van strategieën te kunnen voorstellen. Een Franstalige zie ik nog niet met zo een meesterplan uitpakken. Wat zijn immers de problemen met deze strategie?

Is er een reden om aan te nemen dat de Franstaligen in 2007 toegeeflijker zullen zijn? Geldt hun redenering dan niet meer dat men toch evengoed terug kan gaan naar de oude kieskringen? Het is wel zo dat de Franstaligen niet meer zullen kunnen dreigen met een regeringscrisis, omdat de federale regering toch aan het einde van haar legislatuur zal zijn, maar de alarmbelprocedure blijft mogelijk, met alle gevolgen vandien.

Het zwakste punt van de strategie is de stelling dat er tegen 2007 een oplossing zou moeten zijn, omdat er anders geen verkiezingen kunnen gehouden worden, of ze ongeldig verklaard kunnen worden. Wat het eerste betreft kunnen we kort zijn: er zullen wel degelijk verkiezingen georganizeerd worden, ook al zullen ze onwettelijk zijn. De kat zal dan echter wel op de koord komen:
  • Welke Vlaamse partij gaat die onwettelijke verkiezingen boycotten?
  • Welke Vlaamse burgemeester gaat weigeren mee te werken aan die onwettelijke verkiezingen?
  • Welke Vlaamse partij gaat die verkiezingen ongeldig verklaren in het parlement?
  • Welke Vlaamse partij gaat die verkiezingen aanvechten voor de rechtbank?
Wat het tweede puntje betreft hebben we al eens een bijzonder overtuigende demonstratie gezien bij de Europese verkiezingen in 2004. Veel geblaat hebben we gehoord, maar hebben we ook wol gezien? Wat de andere puntjes betreft: ik moet het allemaal nog zien gebeuren voor ik er wil in geloven. Trouwens, welk puntje in dit scenario doet de Franstalige partijen meer pijn dan de Vlaamse partijen?

Maar ten gronde, de Vlaamse partijen kunnen nu toch afspreken dat ze de boel zullen laten ontploffen als de kieskring tegen 2007 niet gesplitst wordt, en dat ze bijvoorbeeld niet tot de federale regering zullen toetreden? Hm, klinkt eigenlijk heel bekend. Was daar immers niet een Vlaams kartel dat niet tot de Vlaamse Regering zou treden als de kieskring niet gesplitst was? Of onmiddellijk zou worden? Of neen, onverwijld? Tien (10) maanden later is de kieskring nog altijd niet gesplitst. En gaan er nu dus stemmen op om het nóg slimmer te spelen en nog twee jaar extra te wachten. Misschien dat er tegen 2007 wel een Vlaams strateeg gevonden kan worden die het nóg slimmerder zal willen spelen door Brussel-Halle-Vilvoorde nog eens tien jaar extra in de diepvriezer te steken? Want als er tegen 2007 een oplossing gevonden moet worden, geldt dat a fortiori voor 2017, of niet soms? Aha!

Mijn conclusie: het is ongetwijfeld een voordeel dat vrijwel geen enkele Franstalige Nederlands kan lezen. Op die manier is de kans minimaal dat ze zich een kriek lachen bij het lezen van al die strategieën waar de Vlamingen mee voor de dag komen om België of Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Hoeveel ziekenhuisopnames worden op die manier niet vermeden, wat de overdrachten in de Sociale Zekerheid mede helpt te beperken? Mijn gedacht.

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (25)

De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is Guy Verhofstadt geen crisis waard. Dat is geen nieuws — Verhofstadt zou zelfs zijn eigen kinderen aan Elio di Rupo uitleveren om Eerste Minister te mogen blijven spelen.

In het interview schrikt de Eerste Minister er niet voor terug om de waarheid hier en daar «creatief» te behandelen:
Ik vrees dat de Vlamingen zich het jongste jaar niet in de meest interessante onderhandelingspositie hebben gewrongen. Wij stellen eisen, en leggen onszelf daarbij nog eens tijdslimieten op! Dan krijg je heel onevenwichtige onderhandelingen, dat ziet zelfs een klein kind.
Het klopt dat de Vlamingen eisen hebben gesteld, en zichzelf tijdslimieten hebben opgelegd. Op zich is dat geen probleem als men toch een meerderheid in Kamer en Senaat heeft. De problemen ontstonden pas toen één van de partijen een nieuwe randvoorwaarde oplegde. Het is immers in de eerste plaats de VLD die eist dat de federale regering niet in het gedrang mag komen, en dat de Franstaligen dus akkoord moeten gaan. En dat heeft als gevolg dat de Franstaligen weten dat ze de VLD volkomen in hun binnenzak hebben, want van zodra zíj met een regeringscrisis dreigen, plooit de VLD. En inderdaad, dan krijg je heel onevenwichtige onderhandelingen, dat ziet zelfs een klein kind, en wat meer is, dat kind ziet ook wiens schuld dat is. Vroeg of laat zal de VLD trouwens kleur moeten bekennen, zoals Steven Samyn terecht opmerkt in De Standaard.

Tot slot heeft Guy Verhofstadt duidelijk een probleem, want hij begint objectieve feiten te ontkennen:
- Steekt het u niet dat Vlaams Belang grootste partij is geworden?
Welke verkiezing was dat?
De verkiezing van 13 juni 2004 natuurlijk. Hij mag in het Vlaams Parlement eens de zetels gaan tellen. Bovendien hebben álle opiniepeilingen sedertdien bevestigd dat het Vlaams Blok/Belang nog steeds de grootste partij van Vlaanderen is.

maandag, april 11, 2005

Naïma Amzil opnieuw aan de slag

Naïma Amzil is naar het schijnt vandaag terug aan de slag gegaan bij Remmery. Ik zou zeggen: perfecte timing.

Begin maart was Amzil gestopt met werken na het ontvangen van een zevende dreigbrief. Sindsdien werden er vingerafdrukken genomen van alle werknemers in het bedrijf, onder luid bazuingeschal in de media, maar dat leverde geen resultaat op (kon onder minder luid bazuingeschal op bladzijde 37 in klein schrift gelezen worden). Er werd een betoging georganizeerd, en de koning kondigde aan dat hij op 19 april een bezoek aan het bedrijf zou brengen om Rik Vannieuwenhuyse en Naïma Amzil een hart onder de riem te steken. Sindsdien werden er geen dreigbrieven meer ontvangen.

Stel nu dat je probeert een mediacircus te orchestreren rond de hele zaak, en dat de koning dus op 19 april een bezoek zal brengen aan Remmery, maar het is ondertussen al meer dan een maand geleden dat er nog een dreigbrief verzonden werd: hoe krijg je dat circus best terug op gang? Juist ja, door Amzil subtiel de raad te geven terug aan het werk te gaan... een weekje voor het bezoek van de koning. Met wat geluk snapt ook de briefschrijver de hint, en ligt er tegen woensdag of donderdag een achtste dreigbrief in de brievenbus van één of andere krantenredactie te wachten, zodat de koning volgende dinsdag alle mogelijke aandacht kan krijgen. Een beter ogenblik om Amzil terug aan het werk te zetten is er volgens mij niet bedenkbaar, gezien vanuit die optiek. Maar het zou natuurlijk ook puur toeval kunnen zijn.

Het ligt ongetwijfeld aan mijn slecht karakter dat ik een bedenking als hierboven maak, maar laat het duidelijk zijn, ik heb geen rotslecht karakter. Want als één of andere onverlaat in een reactie nog maar de suggestie durft te maken dat als de briefschrijver een beetje aan de trage kant is en tegen vrijdag nog geen achtste dreigbrief geproduceerd heeft, «men» desnoods wel zélf tegen maandag nog snel een dreigbrief kan fabriceren, zal ik die reactie onverwijld wissen.

zaterdag, april 09, 2005

Castro en Gorbatsjov in de rol van Barabbas

Na de «duidingen», de insinuaties en de verdraaiingen volgen nu de leugens om het beeld van paus Johannes Paulus II neer te halen. Dat Johannes Paulus II samen met Ronald Reagan verantwoordelijk zou zijn voor de val van het communisme kán natuurlijk niet. Dat is immers «geschiedenisvervalsing», roept links nu uit. Of nog: houd de dief!

Volgens zij die het kunnen weten, maar in de jaren '80 de val van het communisme niet zagen aankomen omdat ze het te druk hadden met het tekenen van cartoons over die idioot van een Amerikaanse president, Ronald Reagan, is de val van de Berlijnse Muur de verantwoordelijkheid van Michaïl Gorbatjsov. Idesbald Goddeeris verwoordt het zo:
Als één man verantwoordelijk geacht zou kunnen worden, dan is het Gorbatsjov, die het licht op groen zette (al deed hij dat geleidelijk, in een poging het communisme te redden, en zonder de gevolgen te overzien).
Het is maar hoe je «het licht op groen zetten» definieert natuurlijk, maar ik heb er toch problemen om de twee mensen die zich ingezet hebben voor de val van het communisme van alle verantwoordelijkheid te ontslaan, om die vervolgens door te geven aan iemand die er inderdaad ook verantwoordelijk voor was, maar dan enkel in die zin dat hij een te zwak figuur was om de val tegen te houden. En van verdienste is er in het geval van Gorbatsjov al helemaal geen sprake, want zoals Goddeeris terecht opmerkt, maar het waarschijnlijk niet zo toevallig tussen haakjes plaatst, was het helemaal niet de bedoeling van Gorbatsjov om het communisme af te schaffen.

Ronduit leugenachtig is echter het artikel van Jonathan Steele in The Guardian. De titel van het artikel, We are rewriting the history of communism's collapse, is correct, maar van de rest klopt niet veel. Midden in het artikel schrijft hij het volgende:
[...] in August 1988, by which time Mikhail Gorbachev had already launched the drive towards pluralistic politics in the USSR itself and publicly promised no more Soviet military interventions in eastern Europe
Die man heeft duidelijk een agenda. Het klopt dat Gorbatsjov in 1988 de Brezjnev-doctrine overboord gooide, maar in januari 1991 vielen er nog twintig doden in Litouwen bij onregelmatigheden tussen Litouwse burgers en het Rode Leger. Inderdaad, het Rode Leger dat na het uitroepen van de onafhankelijkheid in Litouwen in de voormalige Sovjet-republiek bleef «om er de rechten van de ethnische Russen te verzekeren». Voeg daar nog de ekonomische blokkade tegen Litouwen aan toe, en je weet meteen hoe het opgeven van de Brezjnev-doctrine geïnterpreteerd moet worden: het gaat om niet meer dan het opgeven van iets wat men toch niet meer in stand kon houden, noch politiek, noch militair, noch ekonomisch. Zelfs binnen de eigen grenzen van de Sovjet-Unie, zoals Gorbatsjov tot zijn schande moest ondervinden. En meteen weet je ook hoe dat precies zat met die «pluralistic politics in the USSR» die Gorbatsjov in 1988 lanceerde. In 1989 wees Gorbatsjov nog het Estse voorstel van de hand om grondbezit en het bezit van productiemiddelen te privatiseren. Die dekselse Esten ook!

Wat me aan heel het zaakje zo verdomd irriteert is dat een journalist anno 2005 loze beloften van een politicus uit 1988 aanhaalt waarvan we ondertussen zwart op wit weten dat ze hoegenaamd niet gemeend waren, ja zelfs tegengesproken worden door de daden van diezelfde politicus een paar jaar later. Weet Jonathan Steele dat niet, of liegt hij er maar een potje op los? Op het einde van zijn artikel komt in ieder geval de aap behoorlijk lelijk uit de mouw:
With the fall of "international communism", the Vatican was left as the only authoritarian ideology with global reach.
Juist ja. Het hele artikel bevat zoveel leugens en onzin dat ik vermoed dat De Standaard al wel een vertaling zal besteld hebben.

Ook muggenbeet doet zijn duit in het zakje: Fidel Castro citeren en aanvoeren als ooggetuige om het proces van de paus te maken, je moet het maar kunnen. Het is toch merkwaardige hoe links zijn gal spuwt en blijft spuwen over de paus, maar tegelijkertijd absoluut geen problemen heeft met dictators allerlei, hetzij «gelukte» zoals Fidel Castro die de Cubaanse bevolking blijft gijzelen, hetzij «mislukte» zoals Gorbatsjov.

vrijdag, april 08, 2005

Kansen kardinaal Danneels ongewijzigd

Paddy Power heeft na het overlijden van paus Johannes Paulus II de kansen van een aantal kardinalen herbekeken, maar de kansen van Danneels zijn vergeleken met twee maanden geleden ongewijzigd gebleven met 20:1 (5%).

Aan de top is er wel één en ander veranderd: grootste kanshebber is nu kardinaal Arinze, van 3:1 (33%) naar 11:4 (36%). Kardinaal Tettamanzi is gezakt van de eerste plaats van 5:2 (40%) naar de tweede met slechts 10:3 (30%), en kardinaal Hummes staat nu slechts op de vijfde plaats, gezakt van 3:1 (33%) naar 9:1 (11%).

De enige twee andere kardinalen die een kans van meer dan 10% gegeven worden zijn kardinaal Rodriguez Maradiaga uit Honduras met 9:2 (22%), en kardinaal Ratzinger uit Duitsland met 7:1 (14%).

Paddy Power heeft overigens ook twee andere weddenschappen geopend: de naam van de nieuwe paus en hoeveel dagen het zal duren eer het conclaaf tot een beslissing zal komen. Johannes Paulus en Benedictus zijn op dit moment de populairste namen.

dinsdag, april 05, 2005

Verzuring in Groot-Bijgaarden

Bij het lezen van de commentaarstukjes in De Standaard valt op hoeveel zuur braaksel er de laatste dagen moet gevloeid zijn in de redactielokalen in Groot-Bijgaarden. Ook vandaag is dat niet anders.

Er is een tijd geweest dat De Standaard een uitgesproken katholieke krant was, ja zelfs de «K» van «Kristus» voerde op de voorpagina, maar dat is voltooid verleden tijd. Dat was trouwens ook de tijd dat de krant nog Vlaams was, zoals sommigen zich misschien zullen herinneren. Op cruciale ogenblikken, zoals bij het overlijden van de paus, blijkt hoe groot het verschil met vroeger geworden is.

Reeds verleden week heeft Bart Sturtewagen, op maandag geholpen door Peter Vandermeersch, een paar keer de haast ondragelijke lichtheid van zijn intellect aangetoond. Ook vandaag is dat weer het geval. Krampachtig blijft hij op de dezelfde nagel slaan dat paus Johannes Paulus II schaduwzijden had, en die schaduwzijden waren, hou u vast, «van dezelfde megadimensies als zijn verwezenlijkingen». Het is duidelijk dat de zelfverklaarde kwaliteitskrant het zeer moeilijk heeft met «die pletwals van beelden en verhalen» waaruit «een man naar voren [komt] die groter is dan het leven zelf». En dan nog wel een conservatieve katholiek — laat het alstublieft niet waar zijn!

Wat is het probleem van Bart en Peter? Volgens hen zit de katholieke Kerk «verstrikt in contradicties die een denkend mens niet naast zich kan leggen». En Bart en Peter zijn denkende mensen, begrijpt u. Ze kunnen nog wel toegeven dat «de Kerk groeit in regio's waar ze een boodschap van hoop kan brengen aan armen en verdrukten» (jammer genoeg zo ongeveer de hele wereld dus), maar, waarschuwen deze twee profeten, «voor de geestelijke nood van hen die de snelle technologische en maatschappelijke ontwikkelingen in het rijke Westen niet kunnen volgen, biedt ze onvoldoende antwoord». Een kerk met 1,1 miljard gelovigen gevloerd door twee denkende mensen in een eenvoudig redactielokaal in Groot-Bijgaarden dus.

Hoe zouden deze twee apostelen dan de katholieke Kerk willen redden? Even geduld alstublieft, want het weze duidelijk, hoe modern, progressief en progressistisch de katholieke Kerk ook moge worden, deze twee denkers hebben in het verleden al meermaals in hun commentaarstukken duidelijk gemaakt dat zij er zich wel voor zullen hoeden om zich te bekennen tot het katholieke geloof. Maar als deze twee overtuigde buitenstaanders de Kerk een (uiteraard) goed bedoelde raad zouden mogen geven, denk ik dat ze zouden voorstellen dat de Kerk abortus en euthanasie zou moeten omarmen, condooms zou moeten aanbevelen als een, indien niet het enige hulpmiddel tegen AIDS, idiote voorstellingen als huwelijkstrouw overboord zou moeten gooien, en zo snel mogelijk, liever vandaag nog dan morgen, de ultieme natte droom van iedere zelfverklaarde intellectueel, een getrouwde lesbische bisschop met een kind uit een vorige huwelijk zou moeten benoemen. Als dat niet een mooi gebaar zou zijn! Ik heb echter slecht nieuws voor onze twee denkers. De kans dat de volgende paus een katholiek zal zijn bedraagt 100%, en daarmee ziet het er dus eigenlijk eerder slecht uit voor de verwezenlijking van hun wensdromen.

Er is echter een probleempje, waar deze twee denkers niet aan denken, of niet aan willen denken. Kerken waar men zowel vrouwelijke, getrouwde als homofiele priesters toelaat, waar men het niet meer zo nauw neemt met achterhaalde begrippen zoals huwelijkstrouw, en ruimdenkend is rond abortus, euthanasie en condooms, zitten vandaag in een nog diepere crisis dan de katholieke Kerk in West-Europa, en worden chronisch bedreigd door een schisma. Aan de ene zijde bevinden zich vaak de conservatieven, die het gros van de gelovigen uitmaken, en aan de andere zijde de progressieven, vaak zonder gelovigen, die wel op voortdurend applaus kunnen rekenen van de rand- en buitenkerkelijke opiniemakers. Rand- en buitenkerkelijken die wel nog eens naar de mis wil komen wanneer een progressieve bisschop ingewijd wordt, en die wel eens ostentatief aan de kerkdeur willen komen protesteren als er een conservatieve bisschop ingewijd wordt, maar die verder op een gewone zondagvoormiddag veel belangrijkere dingen te doen hebben dan naar de kerk te gaan. Zij denken immers! Want als er één ding opvalt, dan is het wel dat conservatieve kerkleiders leiding kunnen geven aan een kerk, maar progressieve kerkleiders niet meer zijn dan maatschappijvolgers in een lege kerk. Want wie gaat er naar de kerk om op zondagvoormiddag hetzelfde verhaal te horen dat men elke dag overal in de «moderne» maatschappij al kan horen? Wat is immers de zin van een Kerk die de maatschappij volgt in plaats van haar gelovigen leiding te geven? Zoiets heeft geen zin, en zo'n kerken brokkelen nog sneller af een rotte bakstenen muur onder de sloophamer. Alleen een boosaardige idioot die zou durven suggereren dat het onze twee denkers misschien net daarom te doen is...

maandag, april 04, 2005

Vlaamse vikings op strooptocht

In een interview met Dag Allemaal zegt biechtvader Johan vande Lanotte dat de Vlamingen zich tegenover de Walen gedragen als «vikings op strooptocht». Hoe zou zo een strooptocht er werkelijk uitgezien hebben indien de vikings Vlaams bloed in hun aderen zouden gehad hebben? Een scenario.

Na veertig jaar gepalaver besluiten de oudsten van het vikingdorp in het Ting dat ze onverwijld op strooptocht zullen gaan. Meer dan vijf minuten moed vergt zo een strooptocht volgens hen toch niet. Iedereen mag mee, maar een kwart van de strijders moet de hele reis in een sloepje achteraan doorbrengen. Dat is een louter hygiënisch maatregel, want deze strijders hebben schurft, en men wil de andere strijders niet besmetten. Er wordt wel op gerekend dat zij op het moment van de overval dapper mee zullen strijden.

De snek wordt volgeladen, en onder het zingen van allerlei dappere krijgsliederen verlaat het vaartuig de thuishaven. Nog voor het schip de fjord verlaten heeft waarschuwt het keukenhulpje Svein Gåtsen dat het naief zou zijn te denken dat er voor deze strooptocht geen prijs betaald zou moeten worden, maar niemand let op hem, of doet toch alsof.

Wanneer de snek de fjord verlaat moet er echter een beslissing genomen worden hoe men het veiligst naar het verre Walenland kan varen. Omdat het land in het Zuiden ligt, besluit men naar het Noorden te varen en het vasteland steeds aan de rechterhand te houden. Op die manier loopt men geen risico's en heeft men bovendien voldoende tijd heeft om de strooptocht voor te bereiden. Men wil immers niets aan het toeval overlaten! Tegen nieuwjaar hoopt men ter bestemming te zijn, maar het zou ook wat later kunnen zijn. De tocht voert langs Nova Zembla, de kusten van China en India, Kaap de Goede Hoop, en aangekomen ter hoogte van Kaap Vert ziet het ernaar uit dat men dra in het land der Walen zal kunnen binnenvallen.

Er ontstaat echter onenigheid wanneer het gezelschap de Straat van Gibraltar bereikt. Erik de Rode en Harald Blauwtand en hun clans willen voor alle zekeheid de kust van de Middellandse Zee afvaren, maar de geitenkweker en de wever, die ook meegevaren zijn, zien dat niet zitten, en vinden dit een vertragingsmaneuver. Zij halen echter bakzeil, onder luid protest van de schurftlijders in het achteropdobberende sloepje, maar aangezien toch niemand naar hen wil luisteren vaart de snek de Middellandse Zee in. Uit protest hangen vijf strijders uit de clan van de geitenkweker en de wever af en toe ostentatief hun roeispanen in de lucht wanneer ze een grotere stad voorbijvaren, nu ja, toch als er veel volk op de kaai staat te kijken.

Ter hoogte van de Bosporus is er opnieuw ruzie. Erik de Rode en Harald Blauwtand vinden dat ook de kust van de Zwarte Zee afgevaren moet worden, en opnieuw protesteren de geitenkweker en de wever. Tevergeefs, en uit protest hangen nu al dertien strijders uit hun clan de roeispanen af en toe in de lucht, nu onder luid hoongelach van de schurftlijders. Bovendien wordt er aangemeerd in een veilige haven aan de Noordkust van Turkije, om er twee weken uit te rusten van het zware werk en te genieten van de overheerlijke vijgen na Pasen.

Ziedaar het onvoltooide relaas van de dappere Vlaamse vikingen. Dra zullen ze de Zee van Azov bereiken en zal er weer overleg gepleegd moeten worden. De biechtvader aan boord meent echter dat het Walenland snel in zicht zal komen: hij ziet in ieder geval al veel klaarder hoever elke strijder wil gaan.

Nawoord: Elke vergelijking loopt natuurlijk mank, en dat is ook hier het geval. Elementen die ontbreken zijn onder meer de faciliteiten en de solidariteit van deze Vlaamse vikings met hun zuiderburen. Bovendien zijn deze Vlaamse vikings eigenlijk niet eens op weg naar het land van de Walen, maar naar hun eigen fjord. Maar ik wou het verhaal dan ook een beetje geloofwaardig houden...

zaterdag, april 02, 2005

Dalaï Lama komt naar Noorwegen

De Dalaï Lama komt in juni drie dagen naar Noorwegen. De kans dat «er zich een probleem voordoet» waardoor de Dalaï Lama zijn reis zou moeten afgelasten, is zo goed als onbestaande.

De Dalaï Lama zal in Oslo verblijven van 14 tot 16 juni, en werd uitgenodigd door het Noorse Tibetcomité en hetTibetcomité van het Parlement (Stortinget). De kans dat de Dalaï Lama hier in Noorwegen op even schofterige wijze behandeld zou worden als de in België is nihil, en hij hoeft dus niet te vrezen dat de Minister van Buitenlandse Zaken plots zou «ontdekken» dat iemand van de regering of de koninklijke familie op hetzelfde ogenblik in China op bezoek uitgenodigd werd. Noorwegen en België: zelfde continent, maar een wereld van verschil!

Taaie paus

Corrado Manni noemt de paus «taai». In tegenstelling tot de zelfbenoemde taaie kroonprins is deze term bij hem wél van toepassing.

Radio Vatikaan citeert Manni als volgt:
Der Papst ist von einer unglaublichen Robustheit, die in diesen Stunden auch Ärzte überrascht.
Die taaiheid verrast (of moeten we schrijven: ergert) ook de Vlaamse «kwaliteits»media die gisterenavond om zeven uur de paus al ijverig aan het begraven waren op basis van een aantal tegenstrijdige geruchten in de Italiaanse media. De gretigheid waarmee die geruchten verder verspreid werden was opvallend, zeker als men in het buitenland zit en kan vergelijken met échte kwaliteitsmedia. Nog het meest opvallend was dat de berichten niet onmiddellijk teruggetrokken of aangepast werden nadat het Vatikaan formeel ontkende dat de paus gestorven was.

Ondertussen merk ik op een aantal blogs dat de jarenlange anti-katholieke propaganda in de Vlaamse kwaliteitsmedia niet tevergeefs is geweest. De klinkklare onzin die hier en daar verkondigd wordt onder het mom van «nuanceringen», met een stelligheid van doe-me-maar-eens-wat, toont dat duidelijk aan.