dinsdag, maart 27, 2007

Lijst Dedecker als waterdrager voor sp.a-SPIRIT

Effect van de Lijst Dedecker op de zetelverdeling voor de andere partijenWat is het effect van de Lijst Dedecker op de zetelverdeling voor de andere partijen als de lijst de kiesdrempel niet haalt? Een analyse en een simulatie aan de hand van de laatste peiling van La Libre Belgique geven een indicatie.

Om een analyse te kunnen maken moeten we weten wat er met de stemmen van Lijst Dedecker zou gebeuren indien de lijst niet zou bestaan. Aan de hand van de resultaten van de peiling van De Standaard/VRT kunnen we een ruwe schatting maken, en voor de rest van de analyse aannemen dat de helft van de stemmen terug zou vloeien naar het Vlaams Belang, en telkens een kwart naar Open Vld en CD&V-N-VA. Dit is zo'n gekke veronderstelling nog niet als we kijken naar het programma van Lijst Dedecker en luisteren naar waar Jean-Marie Dedecker zelf zegt naar stemmen te willen hengelen.

Volgende factor is het effect van het verschuiven van 1% van de kiezers van een bepaalde partij X naar de Lijst Dedecker. Voor de vier grote formaties CD&V-N-VA, Vlaams Belang, sp.a-SPIRIT en Open Vld geldt dat een extra procent van de stemmen gemiddeld resulteert in één kamerzetel extra. Dat betekent dat als bijvoorbeeld het Vlaams Belang 1% aan Lijst Dedecker verliest, de partij in eerste instantie ook één zetel zal verliezen. Anderzijds blijft het aantal zetels gelijk, en indien Lijst Dedecker onder de kiesdrempel blijft en dus geen zetels haalt, betekent dit dat de zetel willekeurig naar één van de drie andere partijen zal gaan. Voor de eenvoud kunnen we stellen dat de kans telkens 30% bedraagt voor elk van de drie andere grote formaties, en 10% voor Groen!. Daarmee kan dan volgende tabel berekend worden:


Bron
Partij Vlaams
Belang
CD&V
N-VA
Open Vld
Aandeel 50% 25% 25% Som
CD&V-N-VA +0,150 -0,250 +0,075 -0,025
Vlaams Belang -0,500 +0,075 +0,075 -0,350
sp.a-SPIRIT +0,150 +0,075 +0,075 +0,300
Open Vld +0,150 +0,075 -0,250 -0,025
Groen! +0,050 +0,025 +0,025 +0,100

Uit deze tabel blijkt duidelijk dat per procent die de Lijst Dedecker haalt, Vlaams Belang 0,35 van een zetel verliest, en sp.a-SPIRIT 0,3 van een zetel wint. Voor de andere partijen is het effect minimaal: Groen! wint 0,1 zetels per procent, terwijl CD&V-N-VA en Open Vld elk 0,025 zetels verliezen. Men kan m.a.w. stellen dat Lijst Dedecker als een doorgeefluik van zetels van Vlaams Belang naar sp.a-SPIRITfungeert met een factor van een derde per procent. Nemen we de resultaten voor de Lijst Dedecker in de twee laatste peilingen en het gemiddelde ervan, dan krijgen we volgende tabel:

Lijst Dedecker 2,3% 2,75% 3,2%
CD&V-N-VA -0,06 -0,07 -0,08
Vlaams Belang -0,81 -0,96 -1,12
sp.a-SPIRIT +0,69 +0,83 +0,96
Open Vld -0,06 -0,07 -0,08
Groen! +0,23 +0,28 +0,32

Uit deze tabel blijkt duidelijk dat Lijst Dedecker waarschijnlijk één zetel van Vlaams Belang naar sp.a-SPIRIT zal verschuiven, of eventueel naar Groen!. Deze getallen moeten natuurlijk wel met een korrel zout genomen: enerzijds zijn er natuurlijk de aannames waarvan we zijn uitgegaan, anderzijds kunnen de effecten van de zetelverdelingen in de kieskringen soms nogal grillig zijn. Maar we kunnen de laatste peiling van La Libre Belgique wel gebruiken om het effect van de Lijst Dedecker te simuleren, en zien wat de effecten in dat geval zijn. Uit de resultaten blijkt het volgende:
  • In de kieskring Leuven wordt inderdaad een zetel van Vlaams Belang naar sp.a-SPIRIT verschoven;
  • In West-Vlaanderen verschuift er bovendien ook een zetel van Open Vld naar Groen!;
  • In Oost-Vlaanderen komt de laatste zetel van Vlaams Belang onder druk te staan ten voordele van die van sp.a-SPIRIT;
  • In Brussel-Halle-Vilvoorde worden de kansen van de PS op een volgende zetel groter ten koste van CD&V-N-VA .
De resultaten van de simulatie zijn daarmee grotendeels in overeenstemming met de analyse die hierboven uitgevoerd werd.

Daarmee kan geconcludeerd worden dat een onafhankelijke Lijst Dedecker een lichte verzwakking van de Vlaamse rechterzijde in Kamer betekent, en een lichte versterking van de Vlaamse linkerzijde. Bovendien kan de lijst er in Brussel-Halle-Vilvoorde voor zorgen dat de Franstaligen een zetel extra halen.

Het spreekt natuurlijk voor zich dat Lijst Dedecker het recht heeft alleen op te komen bij de komende federale verkiezingen, maar het is belangrijk dat men op voorhand een goed idee heeft van wat de effecten hiervan zullen zijn. En helemaal ironisch zou het zijn als Jean-Marie Dedecker uiteindelijk er zou toe bijdragen dat zijn stadsgenoot Johan vande Lanotte zich na 10 juni in de Wetstraat 16 zou kunnen vestigen.

maandag, maart 26, 2007

Lijst Dedecker ver onder de kiesdrempel

Ook de nieuwe peiling van La Libre Belgique/De Morgen/VTM/RTL TVi plaatst Lijst Dedecker ver onder de kiesdrempel, net iets boven de drempel die Boudewijn Bouckaert zelf aangeduid had als de grens tussen zijn en niet-zijn voor de lijst.

Opiniepeilingen 2004-2007Amper een week na de peiling van De Standaard/VRT publiceert ook La Libre Belgique een peiling die de Lijst Dedecker ver onder de kiesdrempel plaatst. Deze peiling laat weinig hoop op veel kamerzetels voor de lijst, al is het natuurlijk niet uitgesloten dat de lijst in één of andere kieskring toch nog een zetel zou weten binnen te halen. Voorlopig lijkt het grootste effect van Lijst Dedecker vooral te zijn dat ze stemmen (en zetels) weghaalt bij Vlaams Belang, Open Vld en CD&V-N-VA. Grootste profiteur van dit effect: sp.a-SPIRIT, al zullen de aanhangers van Lijst Dedecker dat niet graag lezen.

Opiniepeilingen 2004-2007Voor de twee grootste Vlaamse formaties is de evolutie van de laatste maanden opvallend gelijklopend wanneer de peiling van La Libre Belgique vergeleken wordt met die van De Standaard/VRT: CD&V-N-VA lijkt over een piek gegaan te zijn en zit nu in een lichtjes dalende trend, terwijl Vlaams Belang al langer in een dalende trend zit. Vergeleken met de topnotering van juni verleden jaar is die laatste partij ondertussen al meer dan twee procent gezakt. Het resultaat van vandaag is overigens het slechtste voor die partij sedert de verkiezingen van juni 2004.

Opiniepeilingen 2004-2007sp.a-SPIRIT blijft bij La Libre Belgique stabiel net onder de grens van 20%, maar wanneer alle peilingen sedert juni 2004 op een rijtje gezet worden is er toch sprake van een lichtjes dalende trend. Het is ondertussen toch al een tijdje geleden dat het kartel boven de 20% gescoord heeft. Open Vld is daarentegen duidelijk aan een herstel bezig sedert de zomer van verleden jaar, maar blijft net als sp.a-SPIRIT nog een eindje onder de resultaten van 2004.

Opiniepeilingen 2004-2007Tot slot Groen!. Die partij blijft nu al bijna drie jaar stabiel in een band van 6% tot 8% zitten. Bij de vorige peilingen zat de partij eerder aan de onderkant van die band, terwijl ze nu terug lichtjes naar boven beweegt – misschien een effect van de kleine achteruitgang van sp.a-SPIRIT?

Over de Lijst Dedecker hebben we het reeds gehad: de peiling van La Libre Belgique bevestigt voor die partij het resultaat van De Standaard/VRT, en de vraag is of Jean-Marie Dedecker even tevreden is met deze uitslag als met die van De Standaard/VRT. Het is hoe dan ook duidelijk dat als de lijst er bij blijft dat ze alleen wil opkomen, ze veel werk voor de boeg heeft als ze ook kamerzetels wil halen. Bijkomend probleem voor de lijst is dat er door het verdwijnen van De Stemmenkampioen nu waarschijnlijk geen nieuwe peilingen meer gepubliceerd zullen worden vóór eind mei of begin juni, tenzij…

zaterdag, maart 24, 2007

Wanckele journalistiek

Wouter van BellingenEr hangt nog steeds een raar luchtje rond de zaak-Van Bellingen. Nieuw is dat de geruchten die de ronde doen over de beruchte drie koppels nu ook in de traditionele media opduiken, maar dan wel in de rol van «wilde geruchten» en «complotten». Dat Wouter van Bellingen en Freddy Willockx die «wilde geruchten» en «complotten» met een vingerknip zouden kunnen doen stoppen, en tegelijkertijd nalaten dat te doen, is echter voor een journalist als Koen Dewanckel van de Gazet van Antwerpen de normaalste zaak van de wereld.

Op dit moment doen er twee geruchten de ronde: volgens het eerste zouden de koppels die niet getrouwd wilden worden door Wouter van Bellingen Turken zijn; volgens het andere gaat het om socialisten die niet willen weten van een «zwartzak». Dit laatste in de betekenis van «collaborateur», maar toegepast op Wouter van Bellingen klinkt dit toch maar bijzonder merkwaardig. En blijkbaar opereren de socialisten niet alleen met het begrip erfzonde, maar bestaat daar ook een adoptieve versie van, toch wanneer het over «zwarten» in die ene betekenis gaat.

Welke van de geruchten is waar? Net zoals er geen concrete bewijzen zijn voor de stelling van Freddy Willockx en Wouter van Bellingen dat er drie racistische koppels zouden rondlopen in Sint-Niklaas, zijn er ook geen handvaste bewijzen voor dat de hierboven vermelde geruchten waar zouden zijn. Meer dan speculaties en «van horen zeggen» zijn ze niet, en daarom kunnen ze door de «serieuze» pers ook zo gemakkelijk afgedaan worden als onzin. Het probleem is echter dat we Freddy Willockx en Wouter van Bellingen per slot van rekening ook alleen maar op hun woord kunnen geloven. Daar zijn echter twee problemen mee: van Freddy Willockx weten we dat hij niet aan zijn eerste leugen toe is (cfr. de affaire rond Het Vrije Waasland), en Wouter van Bellingen had reeds van in het begin zo'n groot voordeel bij heel deze affaire dat het toch moeilijk wordt hem zonder meer te geloven.

De timing blijft trouwens merkwaardig goed in mekaar te zitten voor Wouter van Bellingen, want de massa-trouwpartij vond plaats precies deze week, nu de partijen volop aan de kamerlijsten aan het werken zijn. Het wil dus toch wel weer lukken dat hij in zijn totale onschuld de best mogelijke datum had uitgekozen om zo hoog mogelijk op de sp.a-SPIRIT-kamerlijst van Oost-Vlaanderen te kunnen komen. Zes maanden geleden zou hij nog niet in aanmerking gekomen zijn om onderaan op de lijst nog een leeg plaatsje op te vullen omdat er echt niemand anders gevonden kon worden.

Dat er ondertussen meer en meer een controverse op gang komt hebben beide heren vooral aan zichzelf te danken. Die controverse is ondertussen al zo groot dat Gazet van Antwerpen zich deze week genoodzaakt zag er zelfs over te moeten berichten, zij het op schampere toon om te vermijden dat de lezer misschien wel eens zou kunnen denken dat er nog iets van aan zou kunnen zijn ook. De vraag die de gilde der journalisten niet stelt, en die nochtans zeer op zijn plaats zou geweest zijn wanneer men het dan toch over die «geruchten» heeft, is waarom die geruchten überhaupt een levenskans hebben.

Het geeft trouwens te denken wanneer de pers niet meer kritisch is tegenover politici die met één of andere losse bewering komen aandraven waarmee zij zichzelf wekenlang in het middelpunt van de belangstelling kunnen werken (met zelfs de nauwelijks verdoken steun van de openbare omroep, gefinancierd door belastinggeld voor wie dat niet zou weten), en er liever voor kiest de stemmen op het internet die hun verdomde journalistieke taak overnemen af te schrijven als «anoniem», «georkestreerd» en zelfs «door extremisme geïnspireerd». Geruchten als zou de Gazet van Antwerpen vandaag volledig in de zak van de sp.a zitten zullen ook wel «anoniem», «georkestreerd» en vooral «door extremisme geïnspireerd» zijn zeker?

Lezersbrief aan Gazet van Antwerpen

Hieronder volgt een lezersbrief aan de Gazet van Antwerpen naar aanleiding van een artikel van Koen Dewanckel van 23 maart jongstleden onder de titel «Geruchtenmolen bekladt massatrouw».

Geachte redactie,

Ik vernam dat op 23 maart in uw krant een artikel verscheen van de hand van uw journalist Koen Dewanckel onder de titel «Geruchtenmolen bekladt massatrouw». In dat artikel bericht hij over «anonieme» speculaties op het internet, en citeert daarbij uitvoerig uit een artikel op mijn blog, evenwel na de lezer gewaarschuwd te hebben dat het om «door extremisme geïnspireerde theorieën» zou gaan.

Ik vind het merkwaardig dat uw journalist gewag maakt van en zelfs zijn beklag lijkt te doen over «anonieme» speculaties op het internet, wanneer hij eigenlijk niet meer had hoeven te doen dan een eenvoudige verwijzing in de vorm van een URL op te nemen zodat de geïnteresseerde lezer zelf zou kunnen nagaan in hoeverre mijn theorieën al dan niet door extremisme geïnspireerd zouden zijn, en in welke context ik die theorieën dan wel verkondig. Ik geef daarom hierbij de toestemming om, en meer zelfs, zou het zelfs zeer op prijs stellen, indien uw journalisten in de toekomst, wanneer zij nog eens uit mijn blog citeren, mijn naam en toenaam zouden vermelden, en indien mogelijk ook een URL zouden toevoegen.

Met vriendelijke groeten,

Filip van Laenen
Bærum (Noorwegen)
http://hoegin.blogspot.com
Het oorspronkelijke artikel, met cursivering van de (lichtjes gewijzigde) delen overgenomen uit mijn vorig artikel over Wouter van Bellingen:
Geruchtenmolen bekladt massatrouw
Anonieme speculaties op internet

Niet iedereen is gelukkig met de massale belangstelling die schepen van Burgerlijke Stand Wouter Van Bellingen (Spirit) momenteel krijgt. De geruchtenmolen op het internet werd vanuit diverse hoeken op gang getrokken. Wie er achter zit is niet duidelijk. Toch willen we u een bloemlezing niet onthouden, zonder ook maar enige garantie over de geloofwaardigheid.

Sint-Niklaas

Cruciaal in het geruchtencircuit blijkt de onduidelijkheid over de identiteit van de drie koppels die Van Bellingen afwezen als schepen om hun burgerlijk huwelijk te bekrachtigen. Dat hun namen werden 'uitgegomd' in het register en niet meer achterhaalbaar zijn, leidt tot de meest wilde speculaties.

Een duidelijk georkestreerde theorie die her en der opduikt, is die van het Turkse koppel. "Van de drie koppels die zouden geweigerd hebben zich te laten trouwen door Wouter Van Bellingen, zouden er twee zijn die verhuisden uit Sint-Niklaas (waardoor ze dus niet kónden trouwen voor Van Bellingen) én een Turks koppel. Zou dat de reden kunnen zijn dat er geen klachten werden ingediend wegens racisme?"

Een andere versie wil dan weer dat een van de koppels die Van Bellingen afwees dat deed om persoonlijke redenen, los van de huidskleur van de schepen maar wegens persoonlijke conflicten in het verleden. Tijdens zijn periode als ambtenaar bij de stedelijke jeugddienst, kwam hij met een aantal mensen in aanvaring. Begrijpelijk dat die niet staan te springen om uitgerekend door hem in de echt te worden verbonden?

Schandpaal

In de categorie door extremisme geïnspireerde theorieën (de terminologie liegt er niet om) ook nog deze: "Volgens de pers zouden het raszuivere Vlamingen van het allerpuurste racistische soort moeten zijn. Dat nog geen enkele journalist nog niet één van die drie koppels heeft kunnen ontmaskeren en hen eens goed aan de schandpaal heeft genageld, kan niet anders dan een zeldzaam geval van journalistieke terughoudendheid worden genoemd. Kriebelt het dan niet om één van de trouwlustigen te ontmaskeren als jarenlang lid van het Vlaams Belang?"

Misschien krijgt het grote trouwfeest na de federale verkiezingen in juni nog wel een staartje. "Mooi getimed om te passen in de verkiezingscampagne van Wouter Van Bellingen voor de kamerlijst van sp.a-Spirit in Oost-Vlaanderen. De controlecommissie voor de verkiezingsuitgaven kan misschien best eens een bezoekje aan Sint-Niklaas plannen."

© 2007 De Vlijt NV

Publicatie: Gazet van Antwerpen / Waasland
Publicatiedatum: 23 maart 2007
Auteur: Koen DEWANCKEL
Pagina: 21

vrijdag, maart 23, 2007

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (44)

Lode de WitteEn de klok tikt verder in Halle-Vilvoorde… Woensdag bevestigden 25 burgemeesters dat zij nog steeds niet van plan zijn mee te werken aan de federale verkiezingen van 10 juni, maar het lijkt erop dat Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael al het mogelijke zal doen om de verkiezingen toch te laten doorgaan.

De houding van de 25 burgemeesters is duidelijk: de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde is in strijd met de Grondwet, en daarom willen zij niet meewerken aan de organisatie van de komende federale verkiezingen. Zij werden bovendien donderdag nog gesterkt in hun houding door de uitspraak van de Brusselse Kamer van Inbeschuldigingstelling. De Kamer oordeelde namelijk dat de 23 burgemeester die geweigerd hadden mee te werken aan de organisatie van de Europese verkiezingen in 2004 buiten vervolging konden gesteld worden. Meteen een signaal dat de burgemeesters misschien wel politiek hun vel riskeren, maar hoogstwaarschijnlijk niet gerechtelijk.

Een ander paar mouwen is wat Patrick Dewael de komende weken van plan is. Hierover ondervraagd in de Kamer verklaarde hij dat de regering alles in het werk zal stellen om de verkiezingen door te laten gaan «om de democratische rechten van alle burgers te verzekeren». Dat is eigenlijk een merkwaardige houding wanneer het duidelijk is dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde in strijd is met de Grondwet: is dit eenvoudige feit immers niet op zich reeds een indicatie dat de democratische rechten van sommige burgers geschonden zullen worden als Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst wordt?

Interessanter is dat Patrick Dewael gouverneur Lode de Witte als stroman zal gebruiken om deze ongrondwettelijke verkiezingen te doen plaatsvinden. Dit betekent dat een merkwaardige constellatie de «rechten» van de Franstaligen in Halle-Vilvoorde zal behartigen: een minister van de Open Vld en een gouverneur van duidelijke sp.a-signatuur. Wat dat laatste betreft is het goed even de woorden van sp.a-voorzitter Johan vande Lanotte van november verleden jaar in herinnering te brengen:
Ik ben geen vragende partij meer om de splitsing van BHV te regelen. Het interesseert me niet meer. Als de Franstaligen een voorstel doen om de kieskring te splitsen, zal ik hen vragen wat zij in ruil geven. Zijn er daardoor straks geen federale verkiezingen meer mogelijk? Dat is dan hun probleem. De Vlaamse staat is dan vanzelf geboren. (Cursivering toegevoegd.)
Vandaag zien we echter, in tegenstelling tot wat Johan vande Lanotte in november beweerde, dat de sp.a mee zal helpen om de federale verkiezingen toch mogelijk te maken, niettegenstaande Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst is. De zoveelste woordbreuk van de sp.a in deze kwestie dus.

maandag, maart 19, 2007

Christine van Broeckhoven zelf een beetje dement?

Christine van BroeckhovenProfessor Christine van Broeckhoven zal dus op 10 juni de sp.a-lijst in Antwerpen trekken. Met deze wetenschapper, gespecialiseerd in onder meer Alzheimer-dementie, is het duidelijk dat het tijdperk-Claes definitief voorbij is bij de Vlaamse socialisten. Dat neemt niet weg dat zij haar wetenschappelijk bagage goed zal kunnen gebruiken in haar nieuwe carrière, en daarbij denken we niet alleen aan haar collega's socialistische Kamerleden.

Ik geef toe dat het wat flauw is om de link te leggen tussen Christine van Broeckhoven en Willy Claes, maar dat politici nogal aan de vergeetachtige kant zijn eens zij verkozen zijn geraakt is niet nieuw. Met welke verkiezingsbeloftes Christine van Broeckhoven zal uitpakken weet ik nog niet, maar ik vertrouw erop dat zij geen last zal hebben van de klassieke post-electorale dementie. Maar wat is erger: zelf vergeetachtig zijn, of merken dat de rest van je omgeving een belofte nog geen vijf minuten kan onthouden? Het zou wel eens kunnen dat er voor haar heel zware tijden zullen aanbreken in de Kamer, wanneer zij haar collega's er tot vervelens toe aan zal moeten herinneren wat zij de kiezer allemaal beloofd hebben – vóór 10 juni.

Dat zal trouwens ook lachen worden tijdens de regeringsonderhandelingen:
— Maar neen, Bart de Wever, u ging toch niet tot de federale regering toetreden zonder een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, dus hoeft u ook geen staatssecretaris te worden.
— Maar neen, Yves Leterme, u ging toch Vlaams Minister-President blijven? En hoezo, u heeft meegedaan aan de federale verkiezingen? Wat, zelfs opgetreden bij Debby & Nancy?
— Neen, Bart Somers, u ging in Mechelen op post blijven, in plaats van terug minister te willen spelen op Vlaams of federaal niveau.
— Neen, Bert Anciaux, u had toch van een nieuwe collectieve regularisatieronde een breekpunt gemaakt voor SPIRIT om toe te treden tot de regering?
Ik denk dat ze zich heel snel heel populair zal maken bij de kandidaat-coalitiepartners!

Maar, er is natuurlijk een maar. Precies een jaar geleden werd ze door sp.a-voorzitter Johan vande Lanotte aangezocht om in zijn «raad van wijzen» te zitten, en toen zei ze nog dat ze nooit een sp.a'er zou worden. Al een eerste gaatje in haar geheugen, of is Christine van Broeckhoven alleen maar gespecialiseerd in andermans geheugen?

zondag, maart 18, 2007

Podcast 001: Maartbarometer van De Standaard/VRT

Bij wijze van experiment, het artikel over de maartbarometer van De Standaard/VRT als podcast.

Rede inderdaad zoek

BloedDe gustibus et coloribus non est disputandum. De commilitones van het KVHV zullen die uitspraak wel kennen, en over de (bloederige) actie die zij verleden week aanrichtten bij het bezoek van Didier Reynders verschillen dus ook de meningen. Maar dat de rede zoek geraakt, zoals Bart Sturtewagen in De Standaard beweert, is waarschijnlijk door hem scherper opgemerkt dan de bedoeling was.

En Bart Sturtewagen is trouwens de enige niet die de kans ziet om zich eens goed te laten gaan naar aanleiding van de actie van het KVHV: Tom Naegels wil immers ook zijn spijkertje bijdragen. Niet ludiek genoeg naar zijn mening. Waren het nu linkse rakkers geweest, of belgicisten, ja, dan was de actie per definitie ludiek geweest. Die plasstickers van Animo bijvoorbeeld kon hij al veel beter smaken: wel nogal gemakkelijk en een beetje onzinnig, maar het woord «luguber» of misschien beter «onsmakelijk» kreeg hij toen niet uit zijn klavier getokkeld. Maar goed, in tegenstelling tot Bart Sturtewagen weet hij wel hoe de wind vandaag in Vlaanderen waait: aanwakkerend vanuit separatistische hoek, en het ventje is duidelijk zo slim dat hij nu al bezig is zijn bocht te nemen. Het is duidelijk dat je Tom Naegels niet met een tricolor vlaggetje in zijn handen zal betrappen wanneer het eens zover zal zijn.

Niet zo bij Bart Sturtewagen van le dernier carré. Om te beginnen steekt hij de loftrompet op over Didier Reynders. Zeker, hij blundert er behoorlijk op los op Financiën, maar «volgens velen behoort hij tot de slimsten die in en om de Wetstraat kunnen worden aangetroffen». Omdat in het land der zombies éénhersencel koning is? Bart Sturtewagen brengt meteen het bewijs aan: «hij heeft zichzelf in beperkte tijd een zeer verdienstelijk Nederlands aangemeten». Moet ik nu echt omvallen van bewondering voor zulke prestatie? Want dit is toch eens iets om over na te denken: blijkbaar heeft hij het Franstalige middelbaar kunnen afwerken zonder veel Nederlands te kunnen, maar dat was absoluut geen probleem om zelfs federaal vice-premier te worden. Oppassen wat je schrijft, Bart Sturtewagen!

Vervolgens geeft hij zich over aan een partijtje schelden op die «flurken», uit hun «enge, geborneerde clubjes», die met «goor lef» en «domweg» uit hun «mollengaten» zijn gekropen, «een stelletje heethoofden» met alleen maar «wansmaak en tunnelvisie». Als opwarming voor dat «groot journalistiek project» dat De Standaard samen met Le Soir zal starten op 24 maart kan dat toch wel tellen. Ik heb Bart Sturtewagen echter nooit in die termen horen razen toen het ging over bijvoorbeeld die actievoerders van het Lappersfortbos of de luchthaven van Deurne, ook al gedroegen die zich letterlijk als een stelletje bosapen. Hoe zou dat toch komen?

Het probleem is echter dat Bart Sturtewagen met zijn tirade lelijk in zijn kaarten laat kijken. Wanneer een groepje KVHV-studenten wat bloed over de auto van Didier Reynders giet, dan hebben zij zich «aan een Waals toppoliticus vergrepen». Toen Christiane de Celle stierf omdat een volledig Nederlandsonkundige MUG-eenheid naar Dilbeek (waar Vlamingen thuis zijn) werd gestuurd, heb ik Bart Sturtewagen niet horen tieren dat het Erasmusziekenhuis zich aan een Vlaamse had vergrepen. Toen was er geen sprake van agressie tegen personen, bijziendheid, ongastvrijheid of enggeestigheid. Maar toen moest er ook geen wagen van een Waals machtspoliticus even naar de car-wash gestuurd worden, en dat maakt natuurlijk al meteen een groot verschil.

De rede geraakt zoek, schrijft Bart Sturtewagen, maar eerlijkheid en zelfs maar een schijntje van objectiviteit of zakelijkheid zijn ze daar in Groot-Bijgaarden al lang kwijt. Over Vlaamsgezindheid wil ik het dan nog niet eens hebben. Verleden week was De Standaard het propagandakrantje voor de islam, volgende week willen zij zich prostitueren voor de Belgische zaak. Ze doen maar. Maar ze moeten wel niet verwachten dat er nog veel Vlamingen rondlopen die bereid zijn hen serieus te nemen. Daarvoor zijn er namelijk teveel die nog wél bij de rede zijn.

zaterdag, maart 17, 2007

Maartbarometer van De Standaard/VRT

De Standaard en de VRT maakten gisteren de resultaten van hun maartbarometer bekend. Uit die peiling moet blijken dat de Lijst Dedecker met 3,2% van de stemmen de kiesdrempel niet haalt, maar het grootste nieuws had misschien wel moeten zijn dat CD&V sedert december ongeveer een zesde van haar kiezers kwijt is.

Opiniepeilingen 2004-2007De peiling is de eerste die ook naar de kiesintenties voor de nieuwe partij van Jean-Marie Dedecker peilt. Er werd dan ook met spanning uitgekeken naar de resultaten voor die partij, en in het bijzonder of de partij de kiesdrempel zou halen of niet. In tweede instantie werd ook uitgekeken naar het effect van de Lijst Dedecker op de andere partijen, en dan in het bijzonder Vlaams Belang en Open Vld. De peiling van De Standaard/VRT duidt aan dat Lijst Dedecker de kiesdrempel niet zou halen, terwijl de gevolgen voor Vlaams Belang en Open Vld klein (niet-significant) zijn. De grootste beweging doet zich trouwens ergens anders voor: bij CD&V en N-VA.

Opiniepeilingen 2004-2007Inderdaad, vergeleken met de peiling van november 2006, en zeker vergeleken met de peiling van december, gaat het Vlaams Kartel van CD&V en N-VA erop achteruit. Vergeleken met november bedraagt de achteruitgang 2,3%, ongeveer even groot als de foutenmarge dus, of op het randje van het significante. Vergeleken met december is de achteruitgang in ieder geval beduidend, maar toen werden CD&V en N-VA niet als één kartel behandeld. Interessant is ook dat wanneer de resultaten uitgesplitst worden, CD&V het volledige verlies voor z'n rekening moet nemen, terwijl N-VA status quo blijft. Het is jammer dat niet onderzocht werd waar die CD&V-kiezers vandaag naartoe zijn. Bovendien melden De Standaard en de VRT dat de populariteit van Yves Leterme stijgt. In de commentaren wordt deze paradox echter niet vermeld, laat staan toegelicht.

Vlaams Belang blijft ondertussen op hetzelfde niveau zitten, en zit in een lichtjes dalende trend wanneer we de resultaten van december even terzijde laten. In de peiling moet de partij wel knokken voor de tweede plaats met sp.a-SPIRIT, maar anderzijds moet ook opgemerkt worden dat de partij vandaag iets hoger noteert dan in dezelfde peiling vlak voor de verkiezingen van 2004, toen de partij maar liefst 4% werd onderschat (en sp.a-SPIRIT 2% overschat). Het is goed dit gegeven in het achterhoofd te houden: CD&V-N-VA zit in deze peiling bijvoorbeeld ook onder het niveau van juni 2004, toen het kartel maar liefst 5% overschat werd.

Opiniepeilingen 2004-2007sp.a-SPIRIT blijft dus nagenoeg status quo, en schommelt ondertussen al meer dan een jaar rond de grens van 20%. Open Vld daarentegen zit nog steeds in een duidelijk dalende lijn, met vandaag het slechtste resultaat ooit bij De Standaard/VRT. De naamsverandering heeft dus voorlopig nog maar weinig effect gehad op het kiespubliek, en het verhaal over de «openheid» slaat blijkbaar niet echt aan bij de Vlaming.

Opiniepeilingen 2004-2007Het resultaat van Groen! is exact hetzelfde als in november van verleden jaar, een stijging vergeleken met december. Zoals in de analyse opgemerkt wordt, kan de partij duidelijk niet profiteren van de huidige klimaathype. Dit moet een pijnlijke vaststelling zijn voor de ecologische partij: meer ambitie dan het halen van de kiesdrempel en in het parlement vertegenwoordigd geraken moet de partij voorlopig niet hebben, maar als het meezit raakt ze misschien wel op de wip om paars te depanneren. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat er daarover binnen de partij nog geen interne revolutie is uitgebroken.

Opiniepeilingen 2004-2007 Komen we tot slot bij de Lijst Dedecker uit. In een eerste reactie lijkt Jean-Marie Dedecker tevreden te zijn met deze uitslag, maar het is duidelijk dat de lijst vrijwel geen uitzicht heeft op een parlementszetel, zelfs als we de foutenmarge bij het resultaat van vandaag bijtellen. Waar de kiezers van Lijst Dedecker vandaan komen is trouwens niet helemaal duidelijk: een deel komt van het Vlaams Belang, een deel van Open Vld en een deel van CD&V-N-VA, maar we hebben het hier over zulke kleine aantallen (grootteorde de helft van de foutenmarge en minder), dat het mij gevaarlijk lijkt hier grote conclusies aan vast te knopen. Concreet: tenzij de resultaten sterk herwogen werden hebben 13 van de 1014 ondervraagden gezegd dat ze vandaag op Lijst Dedecker stemmen, maar zonder die lijst voor Vlaams Belang zouden kiezen, 7 idem dito maar voor Open Vld, en nog eens 6 voor CD&V-N-VA. Beweren dat Open Vld het «tweede slachtoffer» is van de Lijst Dedecker is daarom nogal grotesk: de foutenmarge van de peiling is immers twintig keer groter dan het verschil tussen potentiële Open Vld-kiezers en CD&V-N-VA-kiezers. En dan zegt de commentator van dienst bij de VRT dat deze peiling De Stemmenkampioen niet is.

Meer zelfs, het is toch wel opmerkelijk dat De Standaard en de VRT de resultaten van de peiling van december compleet wegmoffelen. Vergeleken met die peiling gaat niet alleen de CD&V sterk achteruit –de partij verliest op drie maanden tijd ongeveer een zesde van haar kiezers zonder dat De Standaard of de VRT daar ook maar even op ingaan– bovendien gaat het Vlaams Belang lichtjes vooruit nu Jean-Marie Dedecker uit de N-VA werd gezet en alleen opkomt, terwijl de N-VA dan weer volkomen stabiel blijft. Er is de laatste maanden dus heel wat meer gebeurd dan dat Jean-Marie Dedecker een eigen partij heeft opgericht en wat kiezers afsnoept van Vlaams Belang en Open Vld, maar dat komen we jammer genoeg niet te weten. Een gemiste kans.

dinsdag, maart 13, 2007

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (43)

Brussel-Halle-VilvoordeDe klok voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde heeft lange tijd stilgestaan, maar is nu opnieuw aan het tikken: een maand geleden beslisten immers de burgemeesters van Halle-Vilvoorde dat zij geen kiezerslijsten zouden opmaken.Volgens de wet moeten zij daar nochtans ten laatste op 30 maart mee beginnen.

In hoeverre alle burgemeesters die beslissing opgevolgd hebben is mij onbekend, maar op 21 maart zal de actie in ieder geval geëvalueerd worden op een staten-generaal in Merchtem. Meteen zal daar duidelijk worden of er toch al burgemeesters door de knieën zijn gegaan, en wie dat eventueel zou zijn. Hoe dan ook is er opnieuw een mechanisme in gang gezet met een concrete datum waarop politici en burgemeesters over de kwestie kleur zullen moeten bekennen. In het bijzonder is het uitkijken naar de reactie van de Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael indien enkele of alle burgemeesters voet bij stuk houden.

Wat duidelijk is, is dat het voor de burgemeesters deze keer moeilijker zal zijn om overstag te gaan voor onduidelijke beloftes van federale politici vergeleken met 2004. Voor VLD en sp.a is er in wezen weinig veranderd, en niemand verwachtte trouwens in 2004 dat zij het voortouw zouden nemen om de kieskring gesplitst te krijgen, maar voor CD&V en zeker N-VA stellen de zaken zich vandaag helemaal anders dan in 2004. Zij hadden immers gezworen dat zij niet in een Vlaamse regering zouden stappen zonder een splitsing, maar deden dat uiteindelijk toch omdat ze machteloos stonden tegenover de paarse federale regeringspartijen. Hun geloofwaardigheid heeft daarmee een serieuze knauw gekregen, en een nieuwe belofte dat zij niet in een federale regering zullen stappen zonder een splitsing kan daarom maar weinig indruk maken.

In het bijzonder voor de CD&V is Brussel-Halle-Vilvoorde een hete aardappel omwille van de vele tegenstrijdige belangen. Aan de ene zijde kan de partij de eis tot splitsing niet zomaar laten vallen, omdat daardoor ofwel het kartel met N-VA onmiddellijk (opnieuw) aan diggelen zou liggen, ofwel de N-VA totaal ongeloofwaardig zou worden binnen de Vlaamse beweging. Als bij de N-VA al vóór de verkiezingen «de dood in het hart» zou intreden, riskeert het kartel dat het laatste groepje Vlaams-nationalisten voorgoed in de armen van het Vlaams Belang (of Lijst Dedecker!) zou verdwijnen, met alle electorale gevolgen vandien, ook voor kartelpartner CD&V. Anderzijds kan de CD&V het ook niet té hard spelen in Brussel-Halle-Vilvoorde: wanneer enkele CD&V-burgemeesters er mee voor zouden zorgen dat de verkiezingen er volledig in het honderd zouden lopen, zou de partij wel eens al haar kansen voor een federale regeringsdeelname kunnen verspelen nog voor er nog maar één stem werd uitgebracht. Zelfs met 33% van de stemmen in Vlaanderen is de partij niet incontournable als Groen! bereid is in een nieuw paars-groen avontuur te stappen. Voeg daar nog eens de interne elementen aan toe die helemaal niet gediend zijn met een al te Vlaamse positionering van de CD&V, en het wordt duidelijk dat het afwachten wordt hoe die partij de komende weken en maanden de kwestie zal aanpakken.

Wat echter nu al vaststaat is dat de communautaire problematiek ondanks de verwachtingen en misschien vooral de hoop van sommigen wel degelijk een prominente rol zal spelen in de komende verkiezingscampagne. Voor het Vlaams Belang, dat het communautaire vooraan in zijn verkiezingsprogramma heeft geplaatst, is dit waarschijnlijk alleen maar een voordeel. Voor Groen! maakt het weinig of niets uit, en ook bij de sp.a en het kiespubliek van die partij leeft het thema niet echt. Erger is dit voor de VLD, dat nog steeds de «V» in haar naam voert, ook al wordt het belang van die letter vandaag afgezwakt door de nadruk op de «openheid» van de partij (en datzelfde geldt trouwens ook voor de «L», doch dit terzijde), terwijl de CD&V door de hele kwestie in een lastig parket komt, zowel intern als extern. Maar voor de N-VA is het toch wel ironisch te noemen dat precies een communautair thema uiteindelijk wel eens in het nadeel van de partij zou kunnen spelen: niet alleen riskeert de alliantie reeds voor de verkiezingen een enorme toegeving te moeten doen, bovendien doet de hele kwestie onvermijdelijk onverwijld terugdenken aan haar mislukking van 2004. Kiezers hebben over het algemeen een kort geheugen, maar geldt dat ook als zij met hun neus zo op de feiten gedrukt worden?

zondag, maart 11, 2007

Als de PS-vos de tweetalige passie preekt…

Tweetalig onderwijs in de «grensstreek»Elio di Rupo pleit voor tweetalig onderwijs in Vlaanderen, Wallonië en Brussel, en in het bijzonder in de grensstreken. Wat belet hem echter om dat eenzijdig in Wallonië te organiseren zonder zich in te laten met het Vlaamse onderwijs? En meer zelfs, betekent dit voorstel dat de PS eindelijk van plan is in Komen de wet na te leven en er het Nederlandstalige onderwijs te financieren?

Het pleidooi van de PS-voorzitter is eigenlijk een straf staaltje van Franstalige arrogantie: in Komen weigert de Franstalige Gemeenschap nog altijd de wet toe te passen en het Nederlandstalige onderwijs te financieren, maar Elio di Rupo wil wel tot op dertig kilometer van de taalgrens tweetalig onderwijs organiseren. Ja, in Wallonië en Brussel, maar uit het discours blijkt heel duidelijk dat dat tweetalig onderwijs vooral in Vlaanderen georganiseerd zal moeten worden. Hij vertelt er immers snel bij dat hij de taalgrens niet tot in Bergen wil verleggen, maar dertig kilometer past wel mooi om tot in Mechelen (lees heel Halle-Vilvoorde dus) Franstalig onderwijs te kunnen organiseren. Een tekeningetje zegt daarbij meer dan duizend woorden, zelfs al is het een heel braaf tekeningetje dat doet alsof Brussel als tweetalig gewest niet bestaat. Verder zal het wel aan mijn slecht karakter liggen zeker dat ik zo een zwak vermoeden heb dat als dit voorstel ooit in de praktijk omgezet zou worden, aan Vlaamse zijde de tweetaligheid tot in de punten en de komma's uitgevoerd zal worden, maar dat het aan Waalse zijde een heel ander verhaal zou zijn.

Verbazend, of misschien net niet, is dat Elio di Rupo zich überhaupt uitlaat over wat het Vlaamse onderwijs al dan niet zou moeten laten of doen. Als hij zo bezorgd is over de tweetaligheid van Vlamingen en Franstaligen, wat belet hem dan ervoor te zorgen dat in de eerste plaats het Franstalige onderwijs het onderricht van de Nederlandse taal zou opschroeven? Als meertaligheid binnen Europa werkelijk zo een grote troefkaart zou zijn (wat ik overigens niet betwist), zou het dan echt zijn probleem zijn als die Vlaamse steenezels dat niet zouden willen snappen en een erbarmelijk taalonderricht zouden aanbieden in hun onderwijs? Dat zou immers alleen maar een concurrentievoordeel voor Wallonië ten opzichte van Vlaanderen opleveren, wat misschien een beetje de torenhoge werkloosheid in Wallonië zou kunnen helpen afbouwen.

De zaak is echter dat dat het probleem helemaal niet is: over het taalonderricht in het Vlaamse onderwijs kan men veel zeggen, maar vergeleken met wat het Franstalige onderwijs presteert is in het bijzonder een voorzitter van de PS zeer slecht geplaatst om wat dan ook voor te stellen qua verbeteringen die aan Vlaamse zijde zouden moeten doorgevoerd worden. Integendeel zelfs: eens braaf komen vragen hoe het toch komt dat het Vlaamse onderwijs mijlenver boven het Franstalige staat, overigens niet alleen wat het taalonderricht betreft, zou hem veel beter gestaan hebben. Mijn vermoeden is dan ook dat het helemaal niet om de tweetaligheid van de Waalse kindjes gaat, maar dat dit niet meer dan een poging is om Vlaanderen ervan te overtuigen een verfransing van het eigen «grensgebied» zelf te laten betalen. Zoals Vlaanderen dat overigens al decennialang doet in de eigen faciliteitengemeenten. En grensgebied tussen aanhalingstekens dus, want het gaat letterlijk om meer dan de helft van Vlaanderen!

In een eerste reactie houdt Minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke eerder de boot af, terwijl CD&V zegt «niet overtuigd» te zijn en de N-VA het voorstel verwerpt. Wat ik echter mis in die reacties is precies een referentie naar de schandalige toestand van het Nederlandstalige onderwijs in de faciliteitengemeenten aan Waalse zijde, en de verpletterende verantwoordelijkheid die de PS dus draagt voor die onwettelijke toestand. Of hoe men Elio di Rupo met zijn voorstel toch wel heel gemakkelijk in zijn hemd had kunnen zetten, maar dat niet deed. Van Frank Vandenbroucke en de CD&V kan ik een totaal gebrek aan zelfs de minste Vlaamse reflex nog min of meer begrijpen, maar dat een independentistische partij als de N-VA die niet bezat ontgoochelt mij.

zaterdag, maart 10, 2007

Tewerkstellingsgraad immigranten in Oslo

Tewerkstellingsgraad immigranten in Oslo, 2007Ter gelegenheid van de Internationale Vrouwendag publiceerde de Noorse hoofdstedelijke avondkrant Aftenposten Aften een interessante grafiek met de tewerkstellingsgraad van de immigranten in Oslo, verdeeld per geslacht en land van herkomst.

De grafiek spreekt voor zichzelf, en is trouwens opvallend consistent met de resultaten van het onderzoek van Tyra Ekhaugen twee jaar geleden dat een duidelijk verband gaf tussen het aantal jaren dat een immigrant in Noorwegen verbleef, de reden voor het verblijf en de achtergrond van de migrant, en of hij al dan niet openbare steun trok. De bevolking wordt ondertussen wel vriendelijk verzocht te geloven in de stelling dat we de migranten nodig hebben om onze pensioenen te kunnen betalen.

zondag, maart 04, 2007

Over «deweverkes» en «anciauxkes»

André FlahautDe frats die André Flahaut uithaalde in verband met het eredoctoraat voor Joseph Kabila wordt door sommigen in de pers omschreven als een «deweverke». Verleden zomer dook, in beste komkommertijd, al het fenomeen «anciauxke» op, toen de lezers van Gazet van Antwerpen uitgenodigd werden allerlei exuberante voorstellen in te sturen om op die manier de kolommen op te vullen met wat humoristische stof. Aan deze reeks neologismen willen we graag nog enkele exemplaren toevoegen.

Ik hoop dat deze lijst op geen «guchtje» uitdraait (een grove belediging waarbij je uiteindelijk alleen maar jezelf in je blootje zet), maar zou er zoiets als een «flahautke» bestaan? Misschien wel het uitdelen van een prijs aan iemand die net het omgekeerde heeft gedaan van dat waarvoor hij of zij de prijs krijgt, om in het gevlei van de betrokkene komen. Flahaut was overigens niet eerste: onze goede vrienden van het CGKR riepen op 18 december verleden jaar koningin Paola uit tot immigrante van de dag. Iemand die naar hier is gekomen op basis van gezinshereniging, nooit een poot heeft uitgestoken en uitsluitend op kosten van de staat leeft, en dan bovendien nog weigert de taal van de lokale bevolking te leren, die kan inderdaad wel tellen als rolmodel voor alle immigranten. Zelf immigrant zijnde moet ik toegeven dat ik aan geen één van de vier criteria voldeed.

Had Steve Stevaert vandaag nog geleefd, zijn stunts zouden geen stunts genoemd worden, maar «stiefkes». Hoe zaten die stiefkes ook al weer in mekaar? Het begon gewoonlijk met een interview dat vroeg of laat bij «de mensen» uitkwam, en waarin hij dan één of andere maatregel aankondigde, liefst gratis, maar er telkens wel voor zorgde dat de rekening niet bij hem maar bij één van de andere overheden terecht kwam. Van Hasselt naar Vlaanderen, van Vlaanderen naar België, en van België terug naar de steden en gemeenten. Een beetje zoals een burgemeester die op café luid trakteert, maar als de rekening komt plots naar het toilet verdwijnt en de notaris alles laat betalen. Vroeg of laat hebben «de mensen» dat natuurlijk ook door, en exit Steve Stevaert dus.

Nu we toch in Limburg zijn, ik had ook een «claeske» op mijn lijst staan, maar ben alweer vergeten wat dat nu weer was. De uitleg stond op een ander papiertje, maar dat is door een «vandenbrouckske» in rook opgegaan…

Ik kan me voorstellen dat niet zover van Limburg, in de streken rond Aarschot, de term een «daemske» eerlang zal opduiken. Ik stel mij dat zo voor, met twee buurvrouwen, pardon, buurmensen, die wat over de haag staan te kletsen:
— Zeg, Marie, heb je 't gehoord van de Kevin van hierover?
— De zoon van Gust? Neen?
— Awel, die was drie maanden geleden toch voor een week op retraite met 't school? 't Schijnt dat hij een daemske heeft gedaan met Gina, de dochter van de bakker in 't dorp. 't Zou voor eind augustus zijn.
Jaja, 't leven kan hard zijn, de volksmond ook.

Over scholen gesproken, ik herinner me nog uit mijn tijd dat voor d/t-fouten genadeloos twee punten werden afgetrokken, ook al ging de toets helemaal niet over d/t-fouten. Een wiskundige variant daarvan is het freyake, wanneer een leerling de plank misslaat bij het optellen of aftrekken van twee getallen, ook al moet daarbij de brug van twintig gemaakt worden. Ik weet niet of zulke toestanden vandaag nog toegelaten zijn –kijk maar naar wat er van mij geworden is door zulk terreurrégime– maar twee punten aftrekken voor elk freyake op de wiskundetoets zou de populariteit van dat vak bepaald niet veel goed doen, vrees ik.

En om af te sluiten, het verhofstadteke, want dat kon natuurlijk niet ontbreken op dit lijstje. Wat een verhofstadteke is, is niet moeilijk te raden: een ordinaire, platte leugen. Verkondigen dat de criminaliteitsstatistieken dalen voor de draaiende camera's, als de volgende dag blijkt dat ze eigenlijk gestegen zijn. Een sluitende begroting aankondigen als minder dan een week later al blijkt dat die met haken en ogen aan mekaar hangt, en bovendien een tekort vertoont. Dat een opeenstapeling van verhofstadtekes tot rampen kan leiden bleek al in 2002, toen Arthur Andersen kopje onder ging als gevolg van het Enron-schandaal. Zeg maar aan een overdosis verhofstadtekes, want de klanten wouden van Arthur Andersen niet meer weten. Misschien wordt Guy Verhofstadt straks op 10 juni wel zelf het slachtoffer van een overdosis verhofstadtekes als de kiezer zijn oordeel zal vellen over paars? Of zal hij erin slagen een «patrickske» te doen?

Lijst Dedecker en de kiesdrempel

Deze of volgende week zullen De Standaard en de VRT, tenminste als alles volgens plan verloopt, de resultaten van hun driemaandelijkse peiling publiceren. Deze peiling zal de eerste zijn waarin de Lijst Dedecker zal voorkomen, en daarom wordt er ook met spanning naar uitgekeken. Maar wat zullen de gevolgen zijn?

Boudewijn Bouckaert liet in een interview met Het Laatste Nieuws optekenen dat wat hem betreft twee procent in de peilingen de grens is tussen zijn en niet-zijn voor Lijst Dedecker. Ik denk dat die grens hoger ligt, namelijk rond de vier procent. Die grens is overigens niet specifiek voor de Lijst Dedecker, maar geldt evenzeer voor Groen!, en in het verleden ook voor SPIRIT, Vivant en de N-VA.

Nuchter beschouwd kan men zeggen dat er voor kleine partijtjes drie zones te onderscheiden vallen rond de kiesdrempel van vijf procent: de eerste zone gaat tot vier procent (A), de tweede van vier tot zes procent (B), en de derde start vanaf zes procent (C). Een partij die in zone A zit heeft nagenoeg geen kans om bij de verkiezingen zetels binnen te halen, en zal een sterke druk voelen, ook van binnenuit, om een kartelpartner op te zoeken. Vivant en SPIRIT zaten en zitten zonder twijfel in deze zone, en voor SPIRIT staat het opblazen van het kartel met de sp.a dan ook gelijk met electorale zelfmoord.

Een partij die in zone B zit heeft het veel moeilijker. Enerzijds kan die partij wel een zetel binnenrijven in één van de kieskringen, zoals de N-VA in 2003 bewees, maar op veel meer dan één of twee zetels moet zo'n partij niet hopen. Anderzijds gaan een groot aantal stemmen verloren, en vaak maakt de kiesdrempel daarbij zelfs niet eens het verschil. Zowel Groen! als de N-VA kunnen ervan meespreken. Gevolg is dat potentiële kiezers uitwijken en strategisch voor één van de grotere partijen stemmen, terwijl net die stemmen het verschil kunnen maken tussen één of geen zetel in een kieskring.

Van zodra een partij erin slaagt zes procent of meer te halen, kan ze in meerdere kieskringen zetels binnenhalen, en verdwijnt de druk om in een kartel te stappen met een partner. Dat betekent niet dat de roep om een kartel zal verdwijnen, zoals de partijleiding van Groen! ondervindt, zeker als de partij in de peilingen stilaan weer richting kiesdrempel zakt. Maar wanneer een partij consequent meer dan zes procent haalt verdwijnt uiteindelijk ook de druk van buitenaf om een kartel te vormen. Vier jaar geleden stond Agalev onder grote druk om toch maar een kartel te vormen met sp.a-SPIRIT, maar na de verkiezingen van 2004 is van die druk vrijwel geen sprake meer.

Voor de Lijst Dedecker is het dus uitkijken naar de uitslag van de komende peilingen: ligt de uitslag in zone A, zal de druk om toch maar in een coalitie te stappen met het Vlaams Belang en VLOTT groter worden. Slaagt de partij erin zone C te bereiken, kan ze zonder veel problemen alleen naar de kiezer stappen, maar als ze in zone B blijft hangen, zal er de komende maanden ongetwijfeld veel energie gebruikt moeten worden, zowel intern als extern, om te verantwoorden waarom de lijst alleen naar de kiezer wil gaan. Of niet alleen naar de kiezer durft te gaan.

Een andere factor is natuurlijk ook welke uitslag de media en de politici Lijst Dedecker gunnen. Zo heeft het Vlaams Belang er belang bij Lijst Dedecker onder de grens van vier procent te praten, doch echter niet té ver onder die grens om nog tegenover de eigen achterban te kunnen verklaren waarom Jean-Marie Dedecker de derde plaats op de senaatslijst zal mogen bekleden. Politici van CD&V en N-VA zullen de partij dan weer liever net boven of onder de kiesdrempel van vijf procent plaatsen om de interne strijd bij Lijst Dedecker in combinatie met de effecten daarvan op het Vlaams Belang aan de gang te houden. Als dat er uiteindelijk toe leidt dat Lijst Dedecker alleen opkomt en toch geen zetels haalt winnen zij twee keren: minder oppositiezetels op rechts, en zelf afgetekend groter dan het Vlaams Belang. Eenzelfde verhaal geldt eigenlijk voor de VLD, al zal daar ook de rancune tegenover de persoon van Jean-Marie Dedecker een rol (blijven) spelen. sp.a-SPIRIT kan ondertussen met plezier vanop de zijlijn toekijken en hopen dat rechts zo zwak mogelijk uit de kiesstrijd zal komen, terwijl de hele discussie om begrijpelijke redenen de kouwe kleren van Groen! en haar kiezers niet kan raken. Zij hebben overigens al meer dan genoeg aan hun eigen electorale problemen.

vrijdag, maart 02, 2007

Moslims zesmaal oververtegenwoordigd in Oslose verkrachtingsstatistieken

Noorwegens belangrijkste krant Aftenposten meldde eerder deze week dat buitenlanders voor 65% van de verkrachtingen in Oslo staan, terwijl zij slechts 23% van de bevolking uitmaken. Aanleiding voor het artikel was de oproep van de Verkrachtingscommissie (Voldtektsutvalget) aan de imams om verkrachtingen en de houding tegenover vrouwen op de agenda te zetten. Zou zo'n artikel ook in Vlaanderen mogelijk zijn?

Buitenlanders zijn meer dan zesmaal oververtegenwoordigd in de misdaadstatistieken wat betreft verkrachtingen in Oslo. In de eerste twee maanden van dit jaar zijn er zestien verkrachtingen en verkrachtingspogingen geweest, en de drie mannen die voor vier van de feiten gezocht worden hebben één ding gemeenschappelijk: ze hebben alledrie een buitenlandse achtergrond. Vooral Somaliërs en Irakezen laten zich opmerken in verband met verkrachtingen.

Dat een artikel dat de feiten even op een rijtje zet in Noorwegen mogelijk is betekent niet dat het niet controversieel zou zijn. De sociaal-democratische minister Bjarne Håkon Hanssen was er als de kippen bij om een koppeling tussen verkrachtingen en de islam te veroordelen. Volgens hem is het fout de hulp in te roepen van de imams, «want we doen toch ook geen oproepen aan de Noorse bisschoppen wanneer een Noor een verkrachting pleegt». De man had blijkbaar niet begrepen dat het hele debat gestart was naar aanleiding van de enorme oververtegenwoordiging van precies moslims in de verkrachtingsstatistieken. Iemand van slechte wil zou misschien zelfs durven suggereren dat hij een andere agenda heeft dan het terugdringen van het aantal verkrachtingen in de Noorse hoofdstad.

Maar terug naar het artikel: zou een gelijkaardig artikel mogelijk zijn in Vlaanderen? Ik betwijfel het ten zeerste. Zo kan ik me amper voorstellen dat de politie van de regering de toelating zou krijgen zulke statistieken te publiceren. En als ze die zou publiceren, dat een krant het zou wagen die statistieken over te nemen, en dan zeker onder een titel die zo duidelijk de link legt tussen verkrachtingen en moslimimmigranten als deze week het geval was in Aftenposten («Roept hulp imams in tegen verkrachtingen»). De Algemene Vereniging van Beroepsjournalisten in België (AVBB) heeft echter andere prioriteiten, en vindt dat de berichtgeving over allochtonen in Vlaanderen nog steeds te wensen overlaat. Correcte en volledige berichtgeving is blijkbaar niet hun eerste zorg, wel dat de media ook al eens een immigrant die in de file staat aan bod laten komen. Hoeft het te verbazen dat slechts een kwart tot een zesde van de Vlamingen nog iets wil geloven van wat de media hem proberen voor te schotelen?