Elio di Rupo verkondigde amper een paar dagen geleden nog dat de Franstaligen niets vragen. Vandaag zegt Laurette Onkelinx dat de Franstaligen niets dwaas vragen.Wat is een redelijke communautaire eis, en wat is dwaas? Laurette Onkelinx zou het eens klaar en duidelijk op papier moeten zetten, zodat de Vlamingen weten wat ze mogen vragen, en wat niet, maar als ik de communautaire eisen van de laatste dagen even op een rijtje zet, kom ik toch tot een merkwaardige vaststelling. Volg even mee.
Een voorbeeld van wat Laurette Onkelinx een redelijke eis vindt: de herfederalisering van de jeugdzorg, omdat de Franse Gemeenschap –nochtans van goede wil, dat is het probleem niet– zonder geld zit. (Alweer?) Dus: iets herfederaliseren omdat een Gemeenschap zonder geld zit is een redelijke eis. Bovendien kan men zo «het hele klavier bespelen», of de redelijkheid zelve dus.
Alleen, is dat laatste nu niet precies één van de redenen waarom Vlaanderen de Sociale Zekerheid zou willen splitsen, zodat Vlaanderen ook «het hele klavier zou kunnen bespelen»? Laurette Onkelinx als voorstander van de splitsing van de Sociale Zekerheid, dat moet een misverstand zijn. Ik neem dus aan dat het meer om het geld te doen is dan om de bezorgdheid voor de jeugdzorg. Trouwens, om het hele klavier te kunnen bespelen kan men net zo goed meer regionaliseren in plaats van iets te herfederaliseren. Merkwaardig dat Laurette Onkelinx daar niet aan gedacht heeft. Het probleem zal wel zijn dat met een verdere regionalisatie ook een responsabilisatie volgt, en dat woord alleen al klinkt behoorlijk dwaas.
Maar ze geeft ook een voorbeeld van een dwaze eis: het bestuurlijk op orde brengen van het Brusselse Gewest, zoals dat door Yves Leterme onlangs geformuleerd werd. Haar voorzitter Elio di Rupo pareerde dat voorstel met de eis Brussel uit te breiden. Ongetwijfeld een redelijk voorstel. Toch gezien vanuit het Zuiden van het land dan. Bestuurlijke orde: dwaas; annexatie: redelijk.
Dat laatste verklaart meteen ook waarom de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde dwaas zou zijn, want splitsing, dat is het omgekeerde van annexatie. Dat die splitsing eigenlijk al in de Grondwet ingebakken zit doet daarbij niets ter zake. Of misschien net wel, want respect voor de taalwetten in Brussel is ook al zo een dwaze eis van de Vlamingen.
Het levert in ieder geval een mooi rijtje op: herfederalisering omwille van geldnood en annexatie van land zijn redelijke eisen, responsabilisatie van Gewesten en Gemeenschappen, bestuurlijke orde en respect voor de Grondwet zijn dwaze eisen. Nog goed dat deze dame Minister van Rechtvaardigheid is, want anders zou het met België wel eens heel slecht kunnen aflopen!
Tot slot wil ik haar zelf nog eens aan het woord laten, in haar moedertaal (niet haar vadertaal):
Si c'est dans cette voie que s'engagent nos amis flamands, ils doivent savoir que les temps ont changé, que leur agressivité use notre patience et que, s'ils nous méprisent, nous sommes déterminés, quant à nous, à dessiner sereinement notre propre avenir. Voilà notre choix: ce sera avec eux mais pas pour le meilleur et pour le pire. S'ils devaient s'échiner à choisir le pire d'eux-mêmes, ils doivent savoir que, pour nous aussi, il existe d'autres voies…Dat België nog altijd bestaat is dus enkel en alleen maar te danken aan het geduld van de Franstaligen, ondanks het misprijzen en de agressiviteit van de Vlamingen. En nog altijd willen ze blijven samenleven met ons, uit vrije wil zelfs! Ik krijg er warempel tranen van in mijn ogen. Daarom zou ik ervoor willen pleiten die sukkelaars dit jaar 11 miljard euro extra te geven, als smartegeld, en de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde niet te splitsen, maar uit te breiden tot Brussel-Halle-Vilvoorde-Antwerpen. Dan kunnen de Franstaligen in Baarle-Hertog volgend jaar ook op Vrouwe Justitia stemmen.
(Oorspronkelijk verschenen bij Diogenes)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten