«Mullah Aid» in Noorwegen

Dit week-end voerde FpU, de jongerenorganisatie van de Vooruitgangspartij (Frp), een geldinzamelingsactie ten voordele van Mullah Krekar. Hun doel was genoeg geld bij mekaar te krijgen om voor hem een éénrichtingsvliegtuigbiljet naar Noord-Irak te kunnen kopen.

Het verhaal van Mullah Krekar toont aan dat het gemakkelijker is een caravaan kamelen tegelijkertijd door het oog van een naald te krijgen dan een terrorist uit een Europees land uit te wijzen. In 1991 kwam Mullah Krekar, of Najmuddin Faraj Ahmad zoals zijn werkelijke naam luidt, als vluchteling naar Noorwegen. Niettegenstaande hij dus vluchteling was, pendelde hij regelmatig tussen Noorwegen en Noord-Irak, waar hij actief was bij de opbouw van allerlei gewapende islamitische goepen. In 2001 werden enkele van die groepen verenigd in Ansar al-Islam, bekend omwille van de Amerikaanse verdenkingen als zouden zij geëxperimenteerd hebben met allerlei gifgassen, waaronder ricine.

In 2002 werd Ansar al-Islam er door de VS ook van beschuldigd de verbinding te zijn tussen al Qaida en het régime van Saddam Hoessein. Omwille daarvan werd hij, tijdens zijn terugreis vanuit Noord-Irak naar Noorwegen, opgepakt op de luchthaven van Schiphol, en zat hij vier maanden in een Nederlandse gevangenis. In januari 2003 werd hij uitgeleverd aan Noorwegen en uitgebreid ondervraagd door de veiligheidsdienst. Concreet werd hij ervan verdacht terreuracties te organiseren en financieren vanuit Noorwegen. Eén van de gevolgen was dat de toenmalige Minister van Buitenlandse Zaken Erna Solberg (H) Mullah Krekar het land wou uitwijzen uit nationale veiligheidsoverwegingen. De Noorse staat is er echter nooit in geslaagd dat uitwijzingsbevel uit te voeren omwille van de jarenlange juridische strijd die Mullah Krekar geleverd heeft. Hij kreeg daarbij steun van onder meer de Noorse afdeling van Amnesty International, die er principieel tegen gekant is dat buitenlanders teruggestuurd worden naar hun land indien zij daar de doodstraf of marteling riskeren. Hoe die vrees te rijmen valt met het feit dat Mullah Krekar er tot voor het uitwijzingsbevel blijkbaar geen graten in zag om zelf meer dan regelmatig naar Noord-Irak te reizen is me echter niet helemaal duidelijk. Het is zelfs niet onwaarschijnlijk dat indien Mullah Krekar geen uitwijzingsbevel boven zijn hoofd zou hangen hebben, hij ook vandaag nog steeds rustig over en weer zou pendelen. Wil de staat Noorwegen hem echter terugzenden, dan mag dat natuurlijk niet.

Maar dat betekent niet dat hij vandaag helemaal stil zou zitten. Verleden herfst verklaarde Mullah Krekar op het TV-kanaal al-Jazeera nog dat indien hij uitgeleverd zou worden aan Irak, Noorwegen zich aan terreuracties zou mogen verwachten. Die uitspraak gaf aanleiding tot nogal wat ophef in de Noorse media, maar volgens zijn advocaat was ze –wat had je gedacht?– uit haar verband gerukt. Er moet dus een verband bestaan waarin zo een uitspraak geen bedreiging is aan het adres van Noorwegen. Ook in maart van dit jaar liet hij van zich horen, op het hoogtepunt van de strijd om de Deense cartoons, en drukte toen zijn volledige steun uit aan Osama bin Laden. Hij voegde eraan toe dat de islam in oorlog is met de Westelijke beschaving. Misschien niet bepaald origineel vanuit zijn hoek, maar hij zei het uiteindelijk toch maar in klaartekst. Het merkwaardige is hier misschien wel dat niettegenstaande Mullah Krekar een uitwijzingsbevel gekregen heeft omdat hij een gevaar vormt voor de veiligheid van de staat, hij vrij interviews kan geven aan TV-stations en kranten, en uitgebreid zijn mening kan ventileren. Ik hoop maar dat hij toch iets beter door de veiligheidsdiensten in het oog gehouden wordt dan Fehriye Erdal.

En dit week-end hield FpU dus een inzamelingsactie om voor Mullah Krekar een vliegtuigbiljet te kopen, zodat hij eindelijk terug naar zijn land kan. Naar verluidt zou de actie behoorlijk succesvol zijn, en stoppen mensen zonder problemen briefjes van 100 en 200 kroon (ongeveer 12 resp. 25 euro) in de inzamelingsbussen. Doel is echter vooral Mullah Krekar weer onder de aandacht van de mensen te brengen, maar Brynjar Meling, zijn advocaat, zei in een reactie dat hij de actie helemaal niet serieus vond. Volgens hem toont de actie aan dat FpU ofwel geen verstand heeft van asielzaken, ofwel de problemen in verband met mensenrechten niet wil snappen. Mijn bescheiden mening is echter dat zijn reactie aantoont dat hij niet veel kaas gegeten heeft van actievormen en het gebruik van ironie daarin. Alhoewel, want een advocaat van iemand die een terreurorganisatie heeft geleid die experimenteerde met gifgas, die zich dus beroept op de mensenrechten om een uitwijzingsbevel voortdurend uit te stellen, dat is behoorlijk ironisch.