De heimelijke sympathisanten van de «opstandelingen» in Irak kwamen deze week in een nogal lastig parket terecht toen al-Zarqawi gedood werd. Diep van binnen gunt men de Verenigde Staten zelfs het minste succesje niet, maar de dood van een bandiet als al-Zarqawi openlijk betreuren is natuurlijk ook niet doenbaar. De Noorse Minister van Buitenlandse Zaken Jonas Gahr Støre (Ap) slaagt er echter in een draai aan zijn sereniteit te geven die m.i. toch over de schreef is.Abu Musab al-Zarqawi was geen lieverdje. Hij was verantwoordelijk voor een reeks ontvoeringen en onthoofdingen, en zou persoonlijk de onthoofding van Nick Berg, een Amerikaanse zakenman, uitgevoerd hebben. In het licht daarvan durf ik te stellen dat de mening van zogenaamde terreurexperts als zou de dood van die man «niets ten goede veranderen in Irak» meer zegt over die terreurexperts dan over de toekomstige situatie in Irak. Wanneer zo'n mening dan nog geciteerd wordt in een krant als De Morgen ben ik zelfs geneigd de commentaar van dienst te verdenken van een zekere vorm van wishful thinking. Laten we maar zeggen zoals het is: wat er ook moge gebeuren in Irak, nooit zal het in de ogen van weters die in De Morgen e tutti quanti geciteerd mogen worden de situatie in Irak ten goede kunnen of mogen veranderen zolang de Amerikanen daar aanwezig blijven.
Maar Jonas Gahr Støre doet er dus nog een schepje bovenop. Geïnterviewd door Aftenposten verklaarde hij dat het beter ware geweest indien al-Zarqawi voor het gerecht gebracht had kunnen worden. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, want alles wel beschouwd is al-Zarqawi er veel gemakkelijker van af gekomen dan vele van zijn slachtoffers. (Maar daar kan ook aan toegevoegd worden dat als hij voor het gerecht was gebracht, hij ook dan er veel goedkoper vanaf zou gekomen zijn dan zijn slachtoffers.) (En dat geldt evenzeer als de voorspelbare geruchten over een mishandeling waar zouden zijn.) Maar Jonas Gahr Støre gaat geen klein beetje over de schreef wanneer hij «principieel» wordt:
Het conflict in Irak heeft al veel mensen het leven gekost, en nu is er nog één verloren gegaan. Principieel is het niet correct met vreugde te reageren op de resultaten van oorlogshandelingen, maar ik kan begrijpen dat men in Groot-Brittannië een meer emotionele reactie toont vanwege al-Zarqawis behandeling van Britse gijzelaars.Net als Jan Arild Snoen zit ik na het lezen van die reactie met de vraag of Støre misschien de dood van al-Zarqawi betreurt? En zoals Jan Arild Snoen hem vraagt, vindt hij dan ook, principieel, dat het een goede zaak was dat aanslag op Hitler in 1944 mislukte? Nog goed dat hij dan toch nog enig begrip kan opleggen voor de emotionele reactie van de Britten. De Minister van Buitenlandse Zaken zal het mij echter moeten vergeven als ik morgen de vlag uithang moest blijken dat Osama bin Laden in zijn grot een daisy cutter te verwerken heeft gekregen, en op een brancard bijeengeveegd moest worden.
De verdwazing in het linkse anti-Amerikaanse kamp is blijkbaar zo groot dat iemand als Gahr Støre er niet eens in slaagt enige tevredenheid uit te drukken wanneer de leider van al-Qaeda in Irak op een goede morgen letterlijk een bom van 225 kg op zijn dak krijgt. Hoeft het dan te verbazen dat men in Washington DC meer en meer zo zijn gedacht begint te krijgen over de huidige links-linkse regering in Noorwegen, zoals Jens Stoltenberg al eens moest ondervinden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten