donderdag, april 21, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (27)

Naar het schijnt zit het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde nu in de laatste rechte lijn. Volgens mij zit het dossier ondertussen al meer dan tien maanden in hetzelfde sukkelstraatje, maar of het de laatste rechte lijn is, daar ben ik niet zo zeker van.

Gisteren werd er nog maar eens een aflevering «Wachten op de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde», een slechte variant op «Wachten op Godot» met vooral barslechte acteurs, opgevoerd in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken. Volgens sommigen is het vooral de schuld van Didier Reynders (MR) dat er ook gisteren geen stemming kwam, maar uit het verslag valt niet op te maken dat Johan vande Lanotte (sp.a) wel spoed achter het dossier wil zetten. Integendeel zelfs, want wat kwam hij in de Kamercommissie vertellen? «We moeten tot een onderhandelde oplossing komen.» Of met andere woorden, de Vlamingen moeten nog wat geduld oefenen en wachten tot de Franstaligen hun fiat geven: eerder mág er geen splitsing komen.

Overigens kwam de biechtvader alweer met een nieuwe truuk boven: keihard onderhandelen. Maar pas ná het afhandelen van de begroting uiteraard. Na de Interministeriële Conferentie, de biechtstoelenprocedure, de synoptische tabellen, het raadplegen van grondwetspecialisten en wat weet ik nog allemaal, nu dit dus. Wat denkt Johan vande Lanotte te bereiken tijdens die keiharde onderhandelingen? En waar haalt men bij de CD&V en de N-VA de idee vandaan dat de sp.a aan hun zijde zou staan? Blijkbaar weten zij meer dan ik weet, want zij plegen «discreet overleg» met de sp.a.

Eigenlijk lijkt de hele opvoering een beetje op die student die geen zin heeft om te studeren, en daarom zijn energie vooral gebruikt om allerlei uitvluchten te zoeken en terwijl doet alsof hij studeert. Aan zijn bureautje lukt het niet, dus maar in de sofa geprobeerd, of misschien beter nog aan de keukentafel? Liggend op het bed is ook een goede poging, of anders in de bibliotheek, of in een rustig hoekje in een café. Wacht, in het park, dat is altijd een goede plaats om te studeren. Ondertussen nog een synoptische tabel over de leerstof opgesteld, dat komt altijd goed van pas, en bij een paar medestudenten geïnformeerd hoe moeilijk de stof eigenlijk zou zijn. De examens komen er echter aan, en na tien maanden voorbereiden staat onze student... nog nergens. Ik denk dat professor Vande Lanotte wel weet hoe dat gewoonlijk eindigt: een dikke buis. Zal het deze keer anders zijn?

Geen opmerkingen: