maandag, mei 30, 2005

Non

Frankrijk heeft dus Non gestemd. Zelf zou ik hoogstwaarschijnlijk Ja gestemd hebben, maar het schouwspel dat nogal wat politici uit het Ja-kamp nu opvoeren maakt me misselijk.

Aangezien ik (voorlopig nog) over de Belgische nationaliteit beschik ben ik door Elio di Rupo totaal onbevoegd verklaard om zelfs nog maar een raadgevend oordeel te uiten over de Europese Grondwet. Ik heb me dan ook niet bepaald in de Europese Grondwet verdiept, maar mijn mening gaat toch eerder in de richting van het kritische Ja-kamp. Dat neemt niet weg dat de onzin die de nogal wat politici dezer dagen uitkramen ronduit schandalig is. Niet de kiezer die «verkeerd» stemt, maar de politicus die de mening van de kiezer niet wíl respecteren doet hier aan anti-politiek. Een korte opsomming van de totentrekkerij door politici die ondanks hun onmetelijke (wegens te groot of te klein, schrappen wat niet past) wijsheid gisteren 15.422.642 Fransen de broek werden afgedaan:
  • De arrogante aankondiging dat er geen Plan B bestaat in geval van een Neen
  • …gevolgd door de wanhopige aankondiging dat er geen Plan B bestaat in geval van een Neen
  • De oproep door Jacques Chirac aan de Europese politici om een eventueel Non te negeren
  • De aankondiging door Nederlandse politici om bij een lage opkomst een eventueel Neen in de Tweede Kamer om te buigen in een Ja
  • Het voorstel van Nederlandse politici om een Neen in de Tweede Kamer om te buigen in een Ja indien de meerderheid van Neen-stemmers klein is
Het eerste voorbeeld is een teken van de arrogantie van de politici. Het tweede een teken van de onwetendheid van de politici, die geen flauw vermoeden hebben van wat bij de bevolking leeft en dat plots beseffen wanneer de afgrond opdoemt. De rest van de voorbeelden tonen aan dat men er zelfs niet voor terugschrikt om de spelregels tijdens en desnoods zelfs ná het spel te wijzigen. Laat het dan nog vaak uitgerekend die politici zijn die in de herfst van 2000 zo met het opgestoken vingertje de Amerikaanse verkiezingen becommentarieerden.

De Europese Grondwet moet door álle landen van de Europese Unie geratificieerd worden om geldig te zijn, en aangezien Frankrijk gisteren die Europese Grondwet afgekeurd heeft, is de Grondwet begraven, hoe jammer dat ook moge wezen. Dat er geen Plan B bestaat is ook geen reden om verder te gaan met het ratificatieproces, meer zelfs, het zou een goede reden zijn om aan de top eens een pauze in te lassen om zich erover te bezinnen waar men in feite mee bezig is.

En al bij al is het nog een geluk bij een ongeluk dat uitgerekend Frankrijk, één van de stichtende leden en groten in de Europese Unie het eerste land is dat de Grondwet afkeurt. Ik durf me amper voor te stellen hoe de reacties zouden geweest zijn indien een klein land als Nederland of een nieuwe lidstaat zoals Polen de Grondwet afgekeurd had.

zondag, mei 29, 2005

Homo-huwelijk in Noorwegen en ongelovige predikanten in Denemarken

In Noorwegen ontstond enige beroering naar aanleiding van een uitspraak van katholieke Commissie voor Rechtvaardigheid en Vrede over het homo-huwelijk en de komende parlementsverkiezingen. In Denemarken mocht predikant Thorkild Grosbøll, die verklaard had niet in God te geloven, terugkeren naar zijn parochie.

De Commissie voor Rechtvaardigheid en Vrede is een orgaan dat de katholieke bisschop van Oslo bijstaat in sociaal-ethische vragen. Naar aanleiding van de parlementsverkiezingen deze herfst sprak de Commissie zich uit over wat in het Noors het «geslachtsneutrale huwelijk» genoemd wordt. (Wat een draak van een woord trouwens — gaan we morgen polygamie promoten als een «getalsneutraal huwelijk»?) In het bijzonder gaat de uitspraak over het feit dat de drie linkse partijen Arbeiderpartiet (sociaal-democraten), Venstre (Links) en Sosialistisk Venstreparti (Linkse Socialistische Partij) in hun verkiezingsprogramma hebben opgenomen dat zij het homo-huwelijk zullen goedkeuren indien zij de regeringsmacht in handen zouden krijgen. De Commissie herinnert eraan dat het homo-huwelijk vooral een symbolische zaak is omdat twaalf jaar geleden al het partnerschap werd goedgekeurd dat homoseksuelen in de praktijk dezelfde rechten geeft als heteroseksuele koppels.

In eerste instantie werd de uitspraak opgevat als een verbod van de katholieke Kerk in Noorwegen om op deze drie partijen te stemmen, en bisschop Gerhard Schwenzer moest dan ook met een nieuwe mededeling komen —die overigens ook in de kerken werd voorgelezen— om de puntjes op de i te zetten. Volgens hem is geen enkele politieke partij perfect, en hebben katholieken de plicht vanuit hun geweten en geloof voor die partij te stemmen die de maatschappij het beste dient. Daarbij hoort dat de Kerk meent dat het homo-huwelijk een verkeerde stap is, zoals de Commissie aangaf.

In België kan een katholieke priester in de Senaat zetelen voor een partij die het homo-huwelijk mee hebben goedgekeurd zonder dat dat noemenswaardige problemen lijkt op te leveren.

In Denemarken heerst er geen verkiezingskoorts, maar keerde predikant Thorkild Grosbøll terug naar zijn parochie Taarbæk. Grosbøll werd verleden jaar geschorst nadat hij een boek (En sten i skoen) publiceerde waarin hij reeds in het begin het volgende schreef:
Dit boek gaat niet over een scheppende en aanwezige God, geen denkbeelden over een verrijzenis of een eeuwig leven. Zulke dingen hebben me nooit aangesproken, zelfs niet als kind.
Toch neemt Grosbøll de Bijbel serieus, maar dan als een bijdrage aan de beschaving zoals zovele andere, maar dan één die meer invloed op onze beschaving heeft gehad dan alle andere. Tijdens een twaalf minuten durende onderhoud met de bisschop van Roskilde, Jan Lindhardt, bevestigde Grosbøll echter zijn priesterambt en zei hij dat hij in God gelooft. Daarmee kon Grosbøll opnieuw zijn ambt in Taarbæk opnemen, maar Lindhardt verklaarde dat hij eventuele nieuwe uitspraken van Grosbøll in de toekomst zal blijven volgen.

Het is tekenend voor het verval binnen de progressieve delen van de lutherse kerken dat zelfs predikanten openlijk kunnen twijfelen aan het bestaan van God zonder dat ze definitief uit hun ambt gezet kunnen worden. Zeker, Grosbøll heeft zijn geloof in God bevestigd tijdens het onderhoud met bisschop Lindhardt, maar om één of andere reden schieten de woorden pro en forma me telkens weer te binnen wanneer ik dat lees. Voorlopig is de Kerk in Vlaanderen van zulke sotternijen gespaard gebleven, maar afgaande op de houding die de katholieke Kerk lijkt aan te nemen tegenover partijen die zowel abortus, euthanasie als het homo-huwelijk erdoor hebben gedrukt, is het misschien eerder de vraag hoe lang dat nog zal duren.

zaterdag, mei 28, 2005

Lamme Goedzak, blijven betalen s.v.p.

Jean-Claude van Cauwenberghe (PS) vraagt Vlaanderen nog eens tien jaar geduld om economisch orde op zaken te stellen. Ondertussen moet Vlaanderen blijven betalen, liefst zonder morren. Hendrik Bogaert (CD&V) bewijst echter dat Lamme Goedzak nog vrijgeviger wil zijn.

Tien jaar geleden vroeg Wallonië al eens om tien jaar geduld, maar ondertussen is er niets gebeurd. Volgens Van Cauwenberghe is dat te wijten aan de «internationale conjunctuur», maar zou hij eigenlijk beseffen wat hij daarmee zegt? Vlaanderen is immers aan diezelfde internationale conjunctuur onderworpen, en bovendien in een veel sterkere graad dan Wallonië omdat de Vlaamse economie opener is. Als de internationale conjunctuur er dus verantwoordelijk voor is dat Wallonië er niet in slaagt Vlaanderen in te halen, moet dat dus betekenen dat die conjunctuur de laatste tien jaar een positieve invloed heeft gehad, waar Vlaanderen relatief gezien meer van kan profiteren. Gevolg daarvan is dat de grote inspanningen van de Waalse politici relatief gezien teniet gedaan werden.

Van Cauwenberghe vergeet trouwens te vertellen wat er over tien jaar zal gebeuren als ook dan Wallonië Vlaanderen niet heeft kunnen bijbenen. Nog eens tien jaar geduld, om het af te leren? En wat als Wallonië er dan staat, zoals hij beweert? Zal Wallonië dan stilaan de «lening» beginnen afbetalen, al dan niet met rente, of volgt dan na het separatisme van 1830 het separatisme van 2015? Ik heb zo mijn vermoedens.

Maar het kan dus nog beter. Hendrik Bogaert (Straffe Hendrik voor de fans) wil «de jaarlijkse transfers naar Wallonië gedurende vijftien jaar optrekken van zes naar tien miljard euro». Het is misschien goed om dat even in concrete cijfers per hoofd uit te drukken. Zes miljard euro verdeeld over een bevolking van zes miljoen Vlamingen betekent duizend euro per persoon, van de jongste boreling tot oudste eeuweling. Concreet betekent het dat je buurman elke dag 2,8 euro uit je portefeuille komt halen. En uit die van je vrouw. En uit de spaarpot van je twee kinderen. En je twee inwonende ouders moeten ook elke dag hun portefeuille open doen. Wie denkt dat dit slechts een klein bedrag is, moet eens in de familie de oefening doen, maar met fysisch geld, en aan het eind van de maand het bedrag tellen. En dan aan de buren geven, maar let wel, niet de buren waarmee je goed overeenkomt, maar waarmee je in een aanslepende ruzie ligt en die al meer dan eens een «waarnemer» op je hebben afgestuurd.

Nu, bij je buurman zijn ze eigenlijk maar met z'n vieren, en steken ze dus ieder elke dag 4,2 euro extra in hun portefeuille. Dit is bovendien al jaren aan de gang, zodanig dat zelfs je buren moeten bekennen dat ze verslaafd zijn geraakt aan hun dagelijkse toelage. O ja, tien jaar geleden hebben je buren beloofd dat ze er iets aan gingen doen, maar daar is niets van in huis gekomen omwille van de situatie in de wijk. De wijk waar je zelf natuurlijk ook in woont. Hoe dan ook, vandaag vragen je buren dat je nog tien jaar geduld oefent, want dan zullen ze er staan. Echt waar. Je zoon Hendrik komt echter met een lumineus idee voor de dag: waarom niet vanaf nu de buren elke dag 4,6 euro geven? Je buren zullen dan ieder elke dag 7 euro ontvangen, maar na vijftien jaar zal het er voor goed mee gedaan zijn. Je vraagt jezelf af waarom je daar nooit zélf bent opgekomen...

Wat in het hele verhaal ontbreekt is waarom precies jíj je buren zou moeten onderhouden. Aan de overkant van de straat woont een Duitse familie, en daar klaagt de zoon die in de Westelijke helft van het huis woont er al over dat hij zijn zus in de Oostelijke helft moet ondersteunen. Hij betaalt echter relatief minder dan jij aan je buurman, en zij zijn dan nog familie. Overigens, die Duitse familie betaalt via het wijkcomité mee voor de reparatie van één van de kamers van je buurman (Henegouwen), zonder dat het een zier helpt. Verder is het zo dat je buurman je bij elke gelegenheid uitscheldt voor racist en fascist, dat hij zijn auto op jouw oprit plaatst (Brussel-Halle-Vilvoorde, faciliteiten), en vast van plan is dat te blijven doen. Je voortuintje (Brussel) heeft hij trouwens al lang ingepalmd.

Misschien wordt het tijd dat het Vlaams Parlement een oud Nederlands spreekwoord aanneemt als een wapenspreuk: Al te goed is buurmans gek. Had Straffe Hendrik in het Vlaams Parlement gezeten, had hij zelf een wetsvoorstel daaromtrent kunnen indienen, maar misschien kan de CD&V-fractie het wel in zijn naam doen. Ik kan me in ieder geval geen wapenspreuk voorstellen die beter zou passen.

Groen! wil VB6015 verbieden

Wat had je gedacht — Groen! wil natuurlijk VB6015 laten verbieden… om de democratie in Vlaanderen te vrijwaren. De partij treedt daarbij hoogst ondemocratisch op, op meer dan één vlak.

De eerste uitzending van VB6015 is nog niet uitgezonden, of Groen! probeert al stokken in de wielen van het initiatief te steken, niet door middel van argumentatie en een politiek discussie, maar door de censuur. Dat op zich is al niet bepaald democratisch, maar de manier waarop de partij censuur wil uitoefenen roept toch ook een aantal vragen op. Net zoals Groen! het DHL-dossier probeerde te blokkeren door oproepen aan hun groene collega's van Ecolo in de Brusselse regering, wil de partij nu VB6015 laten verbieden door een oproep aan de groene collega's van Die Grünen in de Duitse federale regering. Merkwaardig hoe een partij die in Vlaanderen amper boven de kiesdrempel raakt op die manier toch macht wil uitoefenen, niettegenstaande ze na de verkiezingen van 2004 onmiddellijk verkondigden dat ze absoluut geen regeringsverantwoordelijkheid wilden opnemen.

Is VB6015 dan geen gevaar voor de democratie? Helemaal niet. Het Vlaams Belang wordt immers openlijk geboycot door de openbare omroep, terwijl Groen! er bijzonder goed in de watten gelegd wordt. Van een partij die zich zo graag opwerpt als de vaandeldrager van de democratie zou je verwachten dat ze intellectueel eerlijk zouden blijven en precies dát zouden aanklagen, maar dat is natuurlijk niet het geval. De censuurpoging van Groen! lijkt trouwens in de eerste plaats vooral een averechts effect te hebben.

Helemaal te gek wordt het wanneer Groen! verwijst naar de genocide in Rwanda en de rol van Radio Mille Collines. Vera Dua zou in haar archief eens moeten kijken wat RMC precies verweten wordt. De Hutu-radio gebruikte namelijk onder meer het schimpwoord «inyenzi» (Kinyarwanda voor «kakkerlakken») voor de Tutsi's om aan te geven dat ze met alle middelen vernietigd moesten worden. De voorzitster van Groen! zou daar misschien eens heel diep moeten over nadenken.

vrijdag, mei 27, 2005

Verder verlies voor de VLD

Vandaag publiceren De Standaard en de VRT de resultaten van een nieuwe opiniepeiling. Vergeleken met de vorige opiniepeiling valt vooral op dat het verlies van de VLD stilaan significant wordt.

De opiniepeiling van vandaag is ondertussen al de achtste sedert de verkiezingen voor het Vlaams Parlement, en voor de eerste keer levert een combinatie van de drie grote opiniepeilers voor één van de partijen een resultaat op waarvan men stilaan kan zeggen dat het significant verschilt met de uitslag van de laatste verkiezingen. Het zal waarschijnlijk niemand verbazen dat het gaat over het verlies van de VLD. Gemiddeld zit de partij nu aan 18,4%, te vergelijken met de 19,8% op 13 juni 2004. Het valt echter niet uit te sluiten dat de partij nog verder zal zakken wanneer de twee andere opiniepeilers in de komende weken nieuwe resultaten vrijgeven. Het kartel sp.a-Spirit blijft ondertussen verder stijgen, en zit nu iets minder dan 1% boven het laatste verkiezingsresultaat. Het verschil tussen VLD en sp.a-Spirit bedraagt nu bijna 2,3% in het nadeel van de VLD, te vergelijken met 1,7% twee maanden geleden.

Zowel Vlaams Belang als CD&V-N-VA gaan lichtjes vooruit, maar het Vlaams Belang iets meer dan het Vlaams Kartel. Beide partijen zitten lichtjes boven hun laatste verkiezingsresultaat, maar voor geen van de twee is het verschil significant. Indien er een lichtjes negatieve trend voor het Vlaams Belang was, lijkt die nu omgebogen in een nieuwe lichtjes positieve trend. Het blijft ondertussen opvallen dat de opiniepeilingen van De Standaard en de VRT consequent de grootste resultaten opleveren voor CD&V-N-VA, en de laagste voor het Vlaams Belang.

Ook deze keer valt er voor Groen! geen beweging te melden: het resultaat is deze keer zelfs exact hetzelfde als bij de vorige peiling van De Standaard en de VRT, en de partij blijft daarmee hangen op haar vorige verkiezingsresultaat wat het gemiddelde betreft.

Ten slotte dan de vlottende gemiddelden. De algemene conclusie is vandaag anders dan de vorige keer: (i) CD&V-N-VA en Vlaams Belang lijken samen omhoog te gaan, (ii) VLD en sp.a-Spirit drijven steeds verder uit mekaar, met stilaan een significante daling voor VLD, en (iii) Groen! blijft stabiel rond de 7,5% hangen. Er is één grote verliezer, namelijk de VLD, één partij die stabiel rond haar laatste verkiezingsresultaat blijft, Groen!, en de andere partijen maken lichte winst.

Bij de verdere bespreking komt De Standaard met een merkwaardige stelling:
De boegbeelden van de VLD slagen er intussen niet in om populair te worden. Premier Guy Verhofstadt staat pas vijfde. Toch lijkt hij meer en meer de enige politicus die de partij nog drijvend houdt.
Blijkbaar delen zij op dat punt dus de mening van Luc van der Kelen.

donderdag, mei 26, 2005

VB6015

Het Vlaams Belang/Jurgen Verstrepen starten met VB6015. Dat ze met digitale radio starten verbaast mij niet, wel dat het zo lang geduurd heeft.

Jurgen Verstrepen spiegelt zich al lang aan wat er in de VS op radiogebied gebeurt: het hele concept van Zwart/Wit is niet meer dan een doorslag van wat nogal wat commentatoren aan de overkant van de plas al jaren deden voor Jurgen Verstrepen er in Vlaanderen mee begon. Die uitzendingen worden in de VS trouwens ook al lang via internet verspreid, wat meteen het publiek enorm vergroot omdat men dan zélf kan kiezen wanneer men naar de uitzending luistert. Het enige verwonderlijke aan het nieuws van vandaag is dus eigenlijk dat VB6015 pas nu van start gaat.

LVB is eerder kritisch over het initiatief, vooral dan wat de naam betreft. Ik denk dat het weinig verschil maakt of de radio VB6015 of ZW6015 heet, want iedereen in Vlaanderen weet dat wat radio betreft, Zwart/Wit, Jurgen Verstrepen en Vlaams Belang quasi-synoniemen zijn. Anderzijds denk ik dat VB6015 wel degelijk een partijzender zal zijn, meer dan een BV-zender, ook al zal Jurgen Verstrepen wat ruimte krijgen om af en toe wat buiten de lijntjes te kleuren, zoals hij dat op zijn blog ook mag doen (stel je voor dat hij lid van de VLD was!). Bovendien bestaat er geen twijfel over dat er wel degelijk een groot doelpubliek voor een partijzender bestaat (een kwart van de kiezers), die bij de openbare omroep uitdrukkelijk niet aan hun trekken mógen komen.

En met dat laatste zijn we meteen aanbelandt bij de vraag die misschien toch ook gesteld moet worden: hoe komt dat een partij zich genoodzaakt ziet via DRM en internet eigen radioprogramma's te maken? Vroeger waren er uitzendingen door derden, maar die moesten uit de ether omdat ze een «stijlbreuk» vormden en omdat de uitzendingen van het Vlaams Blok af en toe boze reacties uitlokten. Of toch zoiets. Hoe dan ook, vandaag de dag kan geen enkele politicus of partij nog in de ether komen zonder dat die onmiddellijk in de juiste richting «geduid» kan worden, iets waar niet alleen het Vlaams Belang maar ook CD&V en N-VA regelmatig last van hebben. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat het niet VLD, sp.a, Spirit of Groen! zijn die hier de spits afbijten. Geert Bourgeois, de Vlaams media-minister, zou daar misschien toch eens diep over moeten nadenken.

dinsdag, mei 24, 2005

DDR-régime bij de VLD

Enkele dagen geleden schreef Boudewijn Bouckaert nog een open brief om te vertellen «dat er aan de top van de partij nog een beetje debat bestaat en er geen DDR-regime heerst». Wie hem herleest beseft dat die brief hem vandaag zijn plaats in het partijbestuur en zijn VLD-lidkaart zou kosten.

Bart Somers heeft volmachten gekregen om VLD-leden die te veel kritiek uiten uit de partij te zetten. Hoeveel kritiek mag? Bart Somers geeft het antwoord zelf:
Maar verklaringen dat de federale regering niet liberaal genoeg is, zijn kantje-boordje.
Meer zelfs:
Waar de grens ligt, is duidelijk. De grens zit in mijn hoofd. Wie wil weten wat die is, moet maar even telefoneren voor hij verklaringen aflegt. Zo moeilijk is dat toch niet.
Het is zo grotesk dat je je kan afvragen of Bart Somers eigenlijk wel beseft waar hij mee bezig is, want zelfs kritiek op de volmachten is al voldoende om uit het partijbestuur gesmeten te worden:
[Patricia de Waele] levert immers openlijk kritiek op een unaniem genomen beslissing van het partijbestuur. Bovendien heeft ze op geen enkele wijze contact opgenomen met de voorzitter om toelichting te vragen bij de genomen beslissing, maar koos ze ervoor meteen openlijk, in een kranteninterview, de beslissing van het partijbestuur te bekritiseren.
Als er dus ook al een verbod op kritiek op het verbod om kritiek te uiten bestaat, denk ik dat het hoog tijd wordt dat de VLD van naam verandert naar VSS: Vlaamse Stalinisten en Stalinisten.

Overigens zit ik met een klein vraagje: Is er iemand die gelooft dat als Karel de Gucht het in zijn hoofd zou halen om de komende dagen toch nog eens kritiek te uiten op Jean-Marie Dedecker, dat Bart Somers hem dan uit het partijbestuur en uit de partij zou smijten? Kan iemand zich dat werkelijk voorstellen?

Fundamenteler is de vraag wat Bart Somers en de VLD-top hiermee denken te kunnen bereiken. Om maar meteen de vraag te stellen: wat zou de gemiddelde kiezer hiervan denken? Bart Somers kan wel partijleden uit de partij zetten, maar kan hij kiezers aan de partij binden? En wie berokkent de partij de meeste electorale schade: Dedecker, De Gucht of Somers?

maandag, mei 23, 2005

Vlak-taks en de sp.a

De reactie van de sp.a op het voorstel van de VLD om de vlak-taks in te voeren liet niet lang op zich wachten. Ze toont meteen ook aan dat de sp.a ondanks alles haar paleo-socialistische gewaden nog niet helemaal afgelegd heeft, want dat de ene meer geld verdient dan de andere, is dat wel eerlijk?

De sp.a heeft zich de laatste jaren een wat moderner profiel aangemeten, waarbij men de klassenstrijd opgeborgen heeft ten voordele van een imago van vlotte jongens en meisjes die met hun tijd mee zijn. Het afschaffen van het kijk- en luistergeld is daar een goed voorbeeld van: een belasting die meer kost om te innen dan ze opbrengt en die de mensen uiteindelijk alleen maar wat irriteert is het niet waard nog in stand gehouden te worden. Anderzijds blijft er natuurlijk het geflirt met bijvoorbeeld Castro, dat toch ook niet helemaal onschuldig is gezien de hand- en spandiensten die de partij aan het régime levert. Maar wanneer dan de vlak-taks ter sprake komt, blijkt dat de paleo-socialistische reflexen nog steeds aanwezig zijn.

De argumentatie die de sp.a brengt tegenover de vlak-taks is op z'n zachtst gezegd van bedenkelijk allooi. Zo vindt de partij dat de vlak-taks onrechtvaardig is:
Het gaat om een vorm van forfaitaire belasting. Iedereen moet dan procentueel hetzelfde betalen. Het gaat dus om een procentuele belasting. Iemand die honderd miljoen per jaar verdient, zou in verhouding precies hetzelfde moeten afdragen als iemand die één miljoen verdient, in franken. Dat vinden wij niet kunnen.
Hun basisargument is dat zij vinden dat «de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten torsen». Nochtans, stel dat er een vlak-taks ingevoerd zou worden van bijvoorbeeld 30%, dan zou iemand die 100 miljoen frank per jaar verdient 30 miljoen belastingen betalen, terwijl iemand die 1 miljoen verdient slechts 300.000 frank zou betalen. Vindt Stevaert dan niet dat in dat geval de sterkste schouders de zwaarste lasten torsen?

Het argument dat de vlak-taks een forfaitaire belasting zou zijn is ronduit idioot. Natuurlijk is een vlak-taks een forfaitaire belasting, net zoals een progressieve belasting dat ook is. De enige belasting die niet forfaitair is, is een belasting die zo opgesteld is dat iedereen betaalt voor de diensten die hij verbruikt, niet meer of niet minder. En dat is nu precies wat de sp.a niet wil, want precies door hun argument dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten torsen geven zij aan dat die sterkste schouders niet moeten betalen voor hun verbruik, maar ook het verbruik van anderen, terwijl de zwakkere schouders van de draagkracht van de sterkere schouders mogen profiteren. En dat leidt, hoe men het ook draait of keert, altijd tot een forfaitaire belasting.

De Standaard vermeldt nog een argument dat de sp.a gebruikt tegen de vlak-taks:
De SP.A ziet veel meer in een verhoging van de belastingvrije sommen indien daarvoor budgettaire ruimte is.
Daarmee geeft de sp.a indirect de indruk als zou de vlak-taks geen belastingvrije sommen kennen of kunnen hebben. Dat is natuurlijk flagrant fout, en om het voorbeeldje van hierboven aan te halen: indien de ondergrens van de vlak-taks op 1 miljoen gelegd wordt, betaalt iemand die 1 miljoen per jaar verdient geen centiem belastingen, terwijl iemand die 100 miljoen verdient... 29.700.000 frank belastingen moet betalen. En laat ik het maar meteen zelf zeggen: die ondergrens van 1 miljoen frank is, jawel, een forfaitaire ondergrens.

Ten slotte komt in het nieuwsbericht van de sp.a ook de obligate anti-Amerikaanse aap even uit de mouw:
Stevaert vindt dat de vlak-taks overeenkomsten vertoont met het beleid van de Republikeinen in de Verenigde Staten.
En dús is een vlak-taks natuurlijk een verfoeilijk concept. Maar het kan nog erger:
Met de vlak-taks weet ik dat één groep er zeer gunstig van profiteert, de 20 procent rijksten namelijk.
Stevaert «weet» dat natuurlijk, maar ik heb zo een vermoeden dat ik niet onmiddellijk naar studies zal moeten vragen die dat kunnen bevestigen. Bovendien is het onduidelijk wat precies de waarde is van het argument, want ja, als de 20 procent rijksten er zeer gunstig van profiteert, is dat dan op zich een probleem? Stevaert wikt in ieder geval zijn woorden:
De gewone mensen gaan er niet op vooruit met de invoering van een vlak-taks.
Hij zegt dus niet dat de gewone mensen er op achteruit gaan, hij zegt alleen dat de gewone mensen er niet op vooruit gaan. Is het zo een groot probleem dat de 20 procent rijksten erop zouden vooruitgaan, als de gewone mensen daardoor er niet op achteruitgaan? Voeg daarbij de besparing die volgt uit het reduceren van de kosten voor de inning van de belasting, met, toch zeer belangrijk, de vereenvoudiging van het belastingsformulier waar precies de gewone mensen nog het meest van zullen profiteren, dan snap ik eerlijk gezegd het probleem en de onrechtvaardigheid van de vlak-taks niet. Of zit het soms zo dat de sp.a uit primaire afgunst nog liever de «gewone mensen» blijft lastig vallen met onoverzichtelijke belastingsformulieren dan dat de rijksten misschien wel een euro minder belasting zouden moeten betalen?

zondag, mei 22, 2005

De Standaard ook een beetje Newsweek

Het debat over het foutieve verhaal van Newsweek over de ontering van de Koran in Guantanamo door Amerikaanse soldaten raast nu al enkele dagen, maar toch bestaat De Standaard het vandaag te rapporteren over rellen in Indonesië alsof het verhaal correct zou zijn, ja zelfs bevestigd door Newsweek!

Op 17 mei stond er nochtans een artikel in De Standaard met daarin het verhaal dat Newsweek het bericht terugtrekt. Ze kunnen in Groot-Bijgaarden zich dus niet verontschuldigen met het foefje dat ze het niet wisten. Maar wat lezen we dan vandaag in de rubriek buitenland van Snelnieuws?
Zowat 7.000 mensen hebben zondag in de Indonesische hoofdstad Jakarta betoogd tegen de ontering van de koran op de Amerikaanse basis van Guantanamo in Cuba. Dat meldt de politie. Amerikaanse soldaten zouden op de basis onder meer een exemplaar van het heilige boek van de moslims in een emmer hebben gegooid die dienst deed als toilet.
Wordt dan niet vermeldt dat Newsweek het verhaal ondertussen al terugtrok? Neen, integendeel zelfs:
Het Amerikaanse tijdschrift Newsweek bevestigde begin mei de ontering van de koran in Guantanamo.
Juist ja, begin mei bevestigde Newsweek het verhaal, maar midden mei trok het het bericht in. Let wel, de Standaard schrijft drie dingen die naar de letter noch foutief noch leugenachtig zijn:
  • Die 7.000 mensen hebben inderdaad tegen de ontering van de Koran betoogd.
  • De Amerikaanse soldaten zouden inderdaad...
  • Dat Newsweek het verhaal begin mei bevestigde is inderdaad ook correct.
De Standaard schrijft dus wel degelijk de waarheid, of toch dat gedeelte van de waarheid dat hen interesseert.

zaterdag, mei 21, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (40)

Door het B-H-V-debâcle zal het nu —jammer genoeg— mogelijk zijn de strategie die Mark Grammens en Marc Platel een tijdje geleden voorstelden uit te proberen. De burgemeesters zitten ondertussen met een juridisch vacuüm geplaagd.

De strategie die Mark Grammens en Marc Platel voorstelden bestond eruit het probleem van Brussel-Halle-Vilvoorde te laten sudderen tot de verkiezingen van 2007. Aangezien sp.a, Spirit en VLD de kieskring nu niet willen splitsen ten koste van de federale regering, zullen we kunnen zien of hun strategie dan wel zal werken. Er zijn ondertussen wel al stemmen opgegaan die zeggen dat de splitsing desnoods uitgesteld kan worden tot 2011. En verder blijft natuurlijk mijn kritiek overeind: welke Vlaamse partijen gaan de ongrondwettelijke verkiezingen ongeldig laten verklaren als die verkiezingen hen zicht geven op federale ministerportefeuilles? Of gaan de burgemeesters in Halle-Vilvoorde weigeren mee te werken aan de verkiezingen, zoals ze in 2004 ook niet wensten mee te werken aan de Europese verkiezingen?

Wat die burgemeesters betreft, die zitten nu natuurlijk met een probleem, want voor de verkiezingen van 2007 komen eerst nog de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Sommigen van hen zullen herkozen worden, anderen niet, en ze kunnen dan ook moeilijk nu al een boycot aankondigen. Bovendien moeten sommigen onder hen misschien wel op hun tellen letten willen ze überhaupt aan de verkiezingen van 2006 kunnen deelnemen. Sp.a, Spirit en VLD zijn misschien niet zo gediend met burgemeesters in Halle-Vilvoorde die al te straffe Vlaamse taal spreken en het de federale regering moeilijk maken… Aan de kant van de CD&V stelt dat probleem zich minder, al moet men ook daar toch enigzins oppassen dat men de Vlaamse regering niet teveel in de verlegenheid brengt.

Ondertussen zou het misschien goed zijn dat de burgemeesters eens de koppen bij mekaar steken om na te denken over een ander scenario: federale verkiezingen in 2006. Als Elio di Rupo tot het besluit komt dat het welletjes is geweest, en hij liever eens rooms-rood wil proberen, dan zijn samenvallende verkiezingen voor gemeente- en provincieraad, Kamer en Senaat ideaal. Over goed een jaartje is zijn Nederlands misschien goed genoeg om zelfs de post van Eerste Minister op te eisen. Hoe dan ook, in dat geval zijn het wel degelijk de burgemeesters van vandaag die de volgende federale verkiezingen zullen moeten organiseren, zonder dat Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst werd. Vraag aan hen: gaan zij die verkiezingen dan daadwerkelijk stokken in de wielen steken?

woensdag, mei 18, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (39)

Alles is weer koek en ei in de Vlaamse regering. Lang heeft de crisis dus niet geduurd, en iemand met een slecht karakter zou misschien zelfs durven opperen dat er nooit echt een crisis geweest is. CD&V en N-VA verdedigen het akkoord, en maken zelfs gewag van «terreinwinst» voor de Vlamingen. Hoe men terreinwinst kan maken in de eigen achtertuin is me echter niet helemaal duidelijk, en de hele opvoering lijkt nog het meest op stoerdoenerij wanneer de kust veilig is en de rovers al lang verdwenen zijn met de buit waar het echt om te doen was. Brussel-Halle-Vilvoorde zit immers terug in de koelkast, en komt er de eerste jaren niet meer uit.

Om met de N-VA te beginnen: volgens Bart de Wever wachten er nog mooie tijden omdat Brussel-Halle-Vilvoorde volgens het Arbitragehof gesplitst moet worden voor de verkiezingen van 2007, en de Vlaamse regering aanblijft tot 2009. Twee probleempjes:
  1. Er is al geopperd dat als Brussel-Halle-Vilvoorde voor 2011 gesplitst wordt, het ook wel in orde zal zijn, en daar zal de N-VA niets aan kunnen doen. Kan nog lastig worden dus.
  2. Stel dat Brussel-Halle-Vilvoorde ook voor 2011 niet gesplitst wordt, dan zijn de federale verkiezingen eigenlijk ongrondwettelijk. Gaat de N-VA die verkiezingen ongeldig laten verklaren? Wacht, ze kunnen misschien weigeren om in een federale regering te stappen voor de kieskring gesplitst is! Hmm, komt me ergens bekend voor...
Bij Geert Bourgeois blijft ondertussen de plaat hangen op het nummertje dat hij niets verkeerd gedaan heeft, en het daarom niet aan hem is om de Vlaamse regering te verlaten. Ik neem aan dat de dag dat zijn vrouw hem bedriegt, hij dezelfde redenering zal gebruiken om te zeggen dat zíj de echtscheiding maar in gang moet zetten, want híj heeft toch niets verkeerd gedaan. Of zou dat iets anders zijn?

Over naar Patricia Ceysens die in het akkoord een nieuwe invulling ziet van het «coöperatieve federalisme», wat dat ook moge betekenen. Misschien dat de Vlaamse regering binnen het Vlaamse Gewest de wetten mag doen naleven, zonder dat de Franstaligen daar lastig over doen? Voor de rondzendbrief-Peeters is dat alvast niet het geval. Verder herhaalde ze nog eens dat er «beter geen splitsing komt dan een slechte». Voor zoveel wijsheid mag ze bij mij een zalm komen afhalen. Ik spuit hem wel eerst vol dioxine en zware metalen, laat hem elf maanden rotten, en ga haar dan vertellen dat ze naar die zalm mag fluiten, want «beter geen zalm dan een slechte». Ik kan me echt niet voorstellen dat ze daarover zou klagen.

Ten slotte zegt Groen!e jongen Jos Stassen in zijn pure wanhoop en frustratie zelfs zinnige dingen, een teken dat het echt wel erg moet zijn. Zijn analyse is dan ook grotendeels correct:
Voor B-H-V is een oplossing verder weg dan ooit, de geloofwaardigheid van de politiek ligt op apengapen, extreem-rechts [codewoord voor Vlaams Belang] scoort weer en de kloof tussen de gemeenschappen is alleen nog groter geworden.
We zouden het zelf niet beter hebben kunnen samenvatten.

Remmery: Nog eens

Nog geen veertien dagen zijn er verstreken sedert Bart Sturtewagen vol berouw op zijn borst klopte omdat het land zeven keer in rep en roer had gestaan omwille van «zoiets onnozels», en wat denk je dat er gebeurt wanneer een achtste dreigbief ontvangen wordt? Juist, De Standaard stuurt onmiddellijk een «Nieuwsalert» uit. Toch niet om het land weer in rep en roer te zetten voor «zoiets onnozels», mag ik hopen?

Ze moeten bij De Standaard anders maar eens komen vertellen wat de criteria zijn waaraan een bericht moet voldoen om een zogenaamd Nieuwsalert uit te sturen, maar ik heb de indruk dat ze deze morgen druk in de weer waren om het hele mediacircus terug op gang te brengen. En ik ben benieuwd of Rik Vannieuwenhuyse zijn zelfopgelefde mediastilte nog wel zal kunnen volhouden nu hij weer zijn nummertje zal kunnen en mogen opvoeren. Berouw komt na de zonde, en nieuwe zonden na het berouw...

dinsdag, mei 17, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (38)

De crisis binnen de Vlaamse regering lijkt al amper na een paar dagen terug onder controle te zijn. Een vertrouwenscrisis oplossen gaat blijkbaar veel sneller dan een kieskring splitsen waar maar vijf minuten politieke moed voor nodig was, terwijl sommigen zich al openlijk afvragen of het soms om «theater voor de achterban» ging.

Amper een paar dagen na de crisis binnen de Vlaamse regering heeft Leterme al een fazant-nota klaar die de plooien glad moet kunnen strijken. Misschien dat hij zichzelf en zelfs zijn militanten kan wijsmaken dat hiermee het probleem van de baan is, maar of de kiezer dat ook vindt is een andere vraag. Ik zou er mijn hand niet voor in het vuur steken.

Ondertussen maak Jean-Marie Dedecker enkele rake opmerkingen in een interview met de Standaard. In zijn antwoord op de vraag of de VLD haar woord gebroken heeft staat hij mijlenver boven nogal wat van zijn partij-collega's:
Pieter De Crem (CD&V) en anderen moeten de term «woordbreuk» niet ijdel gebruiken. Zeker niet in het leugenpaleis van de Wetstraat. N-VA en CD&V zouden niet in een regering stappen zonder splitsing, weet u nog? De Vlaamse minister Bert Anciaux (Spirit) blijft ook zitten. Dat zijn partijgenote Els Van Weert dat ook doet, zullen we niet eens merken. Zij is staatssecretaris van Gebakken Lucht.
En o ja, hij praat weer eens over het cordon sanitaire. Als dat maar goed afloopt..

Ook het opiniestuk van Carl Devos is de moeite van het lezen waard. Zijn conclusie is pijnlijk voor al wie nog in de federale Belgische constructie gelooft:
Als de ene regering schrik heeft voor het oordeel van de kiezer en de andere door het oordeel van de kiezer niet vervangen kan worden, dan valt te betwijfelen of die kiezer wel de regeringen heeft waar hij gezien al die belangrijke uitdagingen recht op heeft.

maandag, mei 16, 2005

VLD, quo vadis?

Boudewijn Bouckaert ziet zich genoodzaakt een brief «Groeten uit het partijbestuur» te schrijven aan de VLD-leden om aan te tonen «dat er aan de top van de partij nog een beetje debat bestaat en er geen DDR-regime heerst». Het zoveelste teken dat het echt niet pluis zit bij de VLD.

De directe aanleiding voor de brief van Bouckaert is het debâcle rond Brussel-Halle-Vilvoorde. Het moet voor hem, tevens OVV-voorzitter, pijnlijk zijn vast te stellen dat de VLD in het zand moest bijten, niet alleen omdat de partij zo ostentatief aan haar postjes blijft plakken, maar bovendien ook omdat uitlekte welke toegevingen haar onderhandelaars bereid waren te doen tegenover de Franstaligen. Een uitbreiding van de faciliteiten is immers bijzonder straffe kost. Maar in zijn brief haalt hij nog andere flaters van de VLD aan, namelijk het migrantenstemrecht en de herbevestiging van het cordon sanitaire in 2004. Ook het EU-referendum mag daar mijns inziens aan toegevoegd worden, al was de afgang in dat dossier vooral voor rekening van Geert Lambert van Spirit.

Wat is de interne staat van de VLD? Haar voorzitter werd als kandidaat van het establishment verkozen met net iets meer/minder (schrappen wat niet past) dan de meerderheid van de stemmen. De belangrijkste tegenkandidaat haalde ongeveer 40% van de stemmen, en heeft de boodschap gekregen dat hij zich vooral koest moet houden, niet alleen wat het cordon sanitaire betreft, maar ook over de houding tegenover de Franstaligen en in het bijzonder Elio di Rupo. Hugo Coveliers dan weer is uit de partij gestapt/heeft zichzelf buiten de partij gezet/werd uit de partij gesmeten (weerom schrappen wat niet past). Het hoeft dus niet te verbazen dat sommigen inderdaad met de indruk zitten dat er DDR-toestanden heersen aan de partijtop.

Verder zit de partij geplaagd met een Eerste Minister die ervoor gezorgd heeft dat de term «voluntarisme» een rare bijklank heeft gekregen. Het begon al fout te lopen toen hij kort na zijn aantreden aankondigde dat hij het falende asielbeleid van de vorige regeringen «snel en efficiënt» ging oplossen, en sindsdien is het niet meer goedgekomen. In de loop der jaren is daar een achtervolgingswaanzin bijgekomen, die de laatste dagen overgeslagen lijkt te zijn op de hele partijtop. De enige verdediging waar Patricia Ceysens mee kon uitpakken in het dossier van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde was dat de CD&V en N-VA erop uit waren Verhofstadt uit de Wetstraat 16 te jagen. Het zijn nochtans de Franstaligen en niet de CD&V en N-VA die voor een eventuele val van de federale regering verantwoordelijk zouden zijn. De obsessie van Patricia Ceysens zegt nochtans veel over wat écht belangrijk lijkt te zijn voor de VLD.

Ondertussen doet de partij het slecht in de opiniepeilingen. Gemiddeld gaat ze een procent achteruit vergeleken met verleden jaar, en geruchten willen dat het volgens geheime peilingen nog veel meer zou zijn. Voeg daar nog bij dat de verkiezingen van 2004 al een achteruitgang van meer dan vier procent betekenden tegenover de verkiezingen van 2003, en je kan stilaan gewag maken van een implosie van de partij. Dat wat nog rest aan aanhang «als één man achter hun premier» staat is dan zelfs geen magere troost meer, maar eerder een macabere grap. Ook Bouckaert waarschuwt voor een implosie van de partij:
Ik denk dat de partijtop echt met vuur speelt en niet alleen het politiek succes, maar ook het naakte voortbestaan van het partijpolitieke liberalisme in Vlaanderen in gevaar brengt.
Hoe kan de katastrofe afgewend worden, als er nog nood is aan een VLD in Vlaanderen? Het antwoord op de tweede vraag geeft meteen ook het antwoord op de eerste vraag. Immers, er is nog nood aan de VLD in de zin van een Vlaamse, liberale en democratische partij. Nu de partij aan de macht is —en wanneer anders dan wanneer ze aan de macht is kan een partij haar programma direct proberen uit te voeren?— slaagt ze er niet of amper in Vlaamse, liberale of democratische accenten te leggen. Brussel-Halle-Vilvoorde vloekte tegen zowel het Vlaamse als het democratische. Het EU-referendum tegen de kern van het democratische, net zoals het cordon sanitaire. Het afschieten van de maatregel-Bolkestein gaat dan weer in tegen het ekonomische liberalisme. De enige liberale klemtonen die de federale regering kan leggen zijn de ethisch liberale, maar dan enkel omdat op dat punt de standpunten van VLD en PS samenvallen. Voeg daar nog bij dat het principe van goed bestuur, dat toch ook één van de speerpunten van een liberale partij zou moeten zijn, met figuren als Flahaut, Onkelinx en Lizin constant flagrant geschonden wordt zonder dat de VLD bij machte is daar ook maar iets aan te doen. Om nog te zwijgen over het ecologisch zootje ongeregeld dat het land mocht teisteren ten tijde van paars-groen.

Ziedaar de balans van zes jaar VLD in de federale regering. Het eerste kwartaal van 2005 leverde een nulgroei op, maar ook dat is naar het schijnt de schuld van Brussel-Halle-Vilvoorde en die dekselse CD&V en N-VA. Van de 200.000 banen die Verhofstadt ging scheppen valt nog niets te merken. Criminaliteitscijfers dalen wel in de aankondigingen, maar niet in de feiten. En het succes van paars dat gemeten kon worden aan de teruggang van het Vlaams Blok, nu Vlaams Belang, is symptomatisch: van 1999 naar 2004 is de aanhang met 50% gegroeid, wat de partij de grootste van Vlaanderen maakt. Waarom zou ik, als er vandaag verkiezingen zouden zijn, voor de VLD moeten stemmen?

zondag, mei 15, 2005

De Stemmenkampioen

Uit de resultaten van de Stemmenkampioen zou moeten blijken dat «VLD'ers als één man achter hun premier» staan. Jammer genoeg valt moeilijk te achterhalen hoeveel VLD'ers er nog rondlopen in Vlaanderen.

De Stemmenkampioen vroeg verleden week of de federale regering nog verder moest regeren. Een bijzonder groot aantal van de deelnemers die aangaven voor de VLD te willen stemmen vond dat de federale regering aan moest blijven, of zoals Luc van der Kelen het schrijft:
Verhofstadt onverwoestbaar: bij de VLD is de populariteit van de premier absoluut onaangetast. # procent wil hem gewoon zien doorgaan en slechts # procent vindt dat zijn regering er moet mee ophouden. Bij dit resultaat werd de invloed van de deelnemers-partijleden weggefilterd, zoniet zouden de cijfers nog explicieter zijn geweest.
Dat is natuurlijk één verklaringsmogelijkheid. Een andere mogelijkheid is dat alleen wie nog achter Verhofstadt staat zich kan inbeelden voor de VLD te stemmen, en dat de anderen ondertussen al vertrokken zijn. Er circuleren immers geruchten over geheime opiniepeilingen waaruit zou blijken dat de aanhang van de VLD gezakt is tot 15% en lager. Ik wil daarbij opmerken dat niemand kan vertellen waar die stemmen dan wel naartoe zouden gaan, wie de opdracht gaf voor die opiniepeiling en hoe betrouwbaar die was. (Ik heb hier trouwens de getallen van een andere geheime opiniepeiling voor mijn neus liggen, en daaruit blijkt dat de VLD 0% van de stemmen haalt!) Hoe dan ook, als het inderdaad zo is dat de aanhang van de VLD de laatste maanden met enkele procenten is gedaald, is mijn verklaring van de uitslag van de Stemmenkampioen daar toch iets consistenter mee dan de uitleg van Luc van der Kelen. Zat ik in de Melsenstraat, zou ik er dus toch maar niet zo gerust in zijn.

Overigens, uit de resultaten valt af te leiden dat als de resultaten juist afgerond zijn, minstens 476 deelnemers (10,5%) «onbeslist» waren. Zou het kunnen dat ook dat een symptoom is?

Nu we het toch over opiniepeilingen hebben: naar ik vermoed komen er in juni drie nieuwe opiniepeilingen, en die worden waarschijnlijk zo rond deze dagen uitgevoerd.

vrijdag, mei 13, 2005

De aap uit de mouw van Doornaert

Mia Doornaert komt vandaag met een commentaarstuk waarin ze de vinger op de Vlaamse wonde legt. Mia zou echter geen barones Doornaert zijn als op het einde van haar stukje de Belgische aap niet uit de mouw zou komen.

Mia Doornaert haalt een aantal rake punten aan met haar verwijzingen naar Québec en de vergelijking van het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde met de tegenstand tegen de Bolkestein-richtlijn. Wie kan haar ongelijk geven wanneer zij de volgende woorden in de mond van de modale Vlaming legt:
Wij spreken Frans als we naar Franstalig België gaan, wij staan Franstaligen ook in Vlaanderen in het Frans te woord. De Franstaligen misbruiken die vriendelijkheid om zich niet aan te passen en dan te zeggen, nu zijn we de meerderheid, nu willen we ook nog dat het gemeentebestuur ons in het Frans bedient. En als wij dan zeggen dat dat niet strookt met de grondwet, dan zijn wij het nog die 'onverdraagzaam' en 'imperialistisch' zijn.
Maar daarna is het uit de situatieschets, en volgt de morele les. Want het is niet omdat met de Franstaligen geen land te bezeilen valt, zoals ze zelf duidelijk aantoont, dat er met de Franstaligen geen land te bezeilen zou vallen. Immers, «de, nochtans wenselijke, federale solidariteit die nodig is voor de oplossing van prangende problemen» moet gevrijwaard worden, terwijl de gebeurtenissen van de afgelopen dagen alleen maar het kamp dat België wil zien barsten versterkt heeft. De wenselijke, federale solidariteit, zou het?

Mia barones Doornaert zou eens in haar tweewekelijkse column wat plaats moeten afzetten om uit te leggen waarom die federale solidariteit wenselijk is. Behalve voor het behoud van haar adelijke titel dan, en de machtsgreep van de PS over Wallonië dankzij het Vlaamse geld. Kijken we even naar de ekonomische toestand. Die is in Vlaanderen zo verschillend van de Waalse, dat er van een «Belgische» ekonomie niet meer gesproken kan worden, laat staan dat het nog opportuun zou zijn nationale maatregelen te nemen. Die zijn namelijk hoegenaamd niet wenselijk blijkt uit zowat elk ekonomisch rapport. Over naar de federale justitie. Wenselijk? Noch Walen noch Vlamingen zijn gediend met het potje dat Onkelinx er tegenwoordig van maakt. Ondertussen gaat André «Napoléon» Flahaut zijn gangen in het leger. Pardon, zijn wenselijke gangen in het leger. Buitenlandse Zaken was onder Louis Michel een instrument voor het veiligstellen van de belangen van de Waalse industrie in Centraal-Afrika, en Karel de Gucht had nog niet goed de eed afgelegd of hem werd al subtiel aan het verstand gebracht dat hij daar best niet te veel aan zou veranderen.

Wie nog niet overtuigd is van de noodzaak van de federale solidariteit, raakt misschien overtuigd bij het aanhalen van een aantal concrete dossiers. Het migrantenstemrecht misschien. De «splitsing» van de ontwikkelingshulp, of de plantentuin van Meise. En tussendoor mogen de inwoners van Vlaams-Brabant elke nacht volop genieten van de wenselijke, federale solidariteit die in Zaventem geproduceerd wordt: in Brussel was en is men zelfs zo vriendelijk die «solidariteit» volledig de Vlamingen ten goede te laten komen. Er is met andere woorden werkelijk voor elk wat wils.

Mia barones Doornaert doet natuurlijk maar wat ze wil, maar als je zo een artikel gelezen hebt, blijf je toch met de vraag achter waar de Vlamingen dit soort poppenkast eigenlijk verdiend hebben. Hoeveel van die prangende problemen die binnenkort op de tafel van de federale regering liggen zijn niet precies te wijten aan de «wenselijke, federale solidariteit»?

Gisteren werden we trouwens ook al getrakteerd op de beschouwingen van twee politicologen die zoveel gestudeerd hebben dat ze duidelijk niet meer weten waarover ze het hebben. Of die ook baron willen worden. Kris Deschouwer legt bijvoorbeeld uit waarom een meerderheid geen meerderheid is, ook als er geen gekwalificeerde meerderheid nodig is. En ja hoor, de alarmbelprocedure bestaat, maar ik zou aan hem willen vragen wie de Franstaligen zal tegenhouden als ze de Belgische staat zouden willen opblazen met een meerderheid van amper 51% binnen hun eigen groep? Of nog, wat is eigenlijk het probleem? Het haalt trouwens meteen ook de stelling «om te onderhandelen moet je met twee zijn» van Marc Hooghe compleet onderuit. Een Marc Hooghe overigens, die nota bene zonder verwijzing naar Naïma de Franstaligen in Vlaanderen wil belonen voor hun onwil om zich te integreren door hen te erkennen als een minderheid.

Hoeft het te verbazen dat dag op dag elf maanden na de verkiezingen van 13 juni 2004 Brussel-Halle-Vilvoorde nog steeds niet gesplitst is? En er zelfs gesuggereerd wordt dat het misschien wel zou kunnen duren tot 2011? Als we de wenselijke, federale solidariteit zo lang maar in stand kunnen houden om al onze prangende problemen op te lossen!

donderdag, mei 12, 2005

Vlaamse Galerij der Groten

Misschien is het nog een beetje te vroeg om al een definitieve balans op te maken, maar toch kunnen een aantal Vlaams politici rekenen op een plaatsje in de Galerij der Groten op basis van hun heldendaden in het dossier van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Een beknopt overzicht.
Guy Verhofstadt
Omdat hij zijn regering nog eens gered heeft
Yves Leterme
Als hoeder van het gegeven woord
Johan vande Lanotte
Omwille van zijn lessen grondwettelijk recht, die op duidelijke wijze verklaren waarom in een democratie een meerderheid de toepassing van de Grondwet niet mág afdwingen
Fientje Moerman
Omdat haar partij het onmogelijke geprobeerd heeft
Caroline Gennez
Omdat haar partij het Vlaamse regeerakkoord niet geschonden heeft
Geert Lambert
Omdat zijn partij een loyale partner van iedereen wil zijn
Steve Stevaert
Omwille van zijn wit konijn
Geert Bourgeois
Omdat hij ondanks alles een flinke Vlaamse minister was, is, en vooral wil blijven

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (37)

Zonder woorden...

woensdag, mei 11, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (36)

De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is dus voorlopig begraven. sp.a en Spirit braken de onderhandelingen af toen de Franstalige (ja toch?) VLD eiste dat de Franstalige Gemeenschap in de Vlaamse faciliteitengemeenten bevoegd zou worden voor onderwijs, welzijn en cultuur.

Gisterenavond viel het masker af: De VLD is geen Vlaamse partij, maar een Franstalige. Hoe anders kan men verklaren dat die partij een zo grote uitbreiding van de faciliteiten eiste? Dat is meer dan een stap verder dan toegeven.

Het valt nu te bezien in hoeverre de Vlaamse partijen trouw zullen blijven aan hun woord. Met het oog op de komende vertrouwensstemming is het misschien goed om Bert Anciaux (Spirit) te herinneren aan zijn uitspraken van 23 april:
Ik ben pas bereid de splitsing los te laten als we ervoor tot het uiterste gegaan zijn.
[...]
- Wanneer weet u dat de splitsing er niet komt?
Je weet dat als de regering valt of als de alarmbel wordt gebruikt - wat eigenlijk hetzelfde is. Of wanneer de regering niet meer in staat is om te besturen.
Dit betekent dat als Spirit consequent is met zichzelf, ze haar vertrouwen in de federale regering opzegt en zich uit de regering terugtrekt.

Daarna zal het de beurt zijn aan CD&V en N-VA in de Vlaamse regering. Het Vlaams regeerakkoord ligt nu volledig aan diggelen, en een verdere samenwerking met de Franstalige VLD lijkt dan ook volledig uitgesloten. Gerolf Annemans (Vlaams Belang) heeft een verhaal gelanceerd als zou Yves Leterme (CD&V) onder druk gezet zijn door koning Albert II om het splitsingsdossier niet tot een crisis te laten uitgroeien, maar Minister-President Yves Leterme heeft dat ondertussen ontkend.

dinsdag, mei 10, 2005

Ceci n'est pas une scission

België, het land van het surrealisme. De contouren van het compromis waaraan deze dagen gewerkt wordt toont dit nogmaals aan. Wat begon als een eis van de Vlamingen om de Grondwet toe te passen zonder dat ze er een prijs voor zouden moeten betalen, lijkt nu te zullen eindigen in een aanpassing van de Grondwet in hun nadeel, waarvoor een zware prijs betaald zal moeten worden. Driewerf hoera voor Guy Verhofstadt en zijn paarse regering!

Maandenlang werden we geplaagd door de waarschuwingen uit de hoek van de VLD dat we vooral niet mochten denken dat we de splitsing zouden kunnen krijgen zonder een prijs te betalen, en dat de Vlamingen hun meerderheid niet mochten gebruiken. In dit land moet er immers onderhandeld worden. Het ziet er nu naar uit dat VLD en sp.a volledig plat op de buik willen gaan liggen om een vrijwel unanieme Franstalige minderheid haar zin te geven in ruil voor een bord linzensoep. Een overzicht van de punten van het compromis zoals de Standaard ze deze morgen schetste:
De Franstaligen uit de faciliteitengemeenten zouden bij de verkiezingen in hun eigen gemeenten kunnen stemmen voor Brusselse lijsten. [...] In de faciliteitengemeenten zou het inschrijvingsrecht eeuwigdurend zijn [...]
Geen splitsing dus.
In de andere gemeenten van de kieskring Halle-Vilvoorde moet wie op Brusselse kandidaten wil stemmen ook echt naar de hoofdstad trekken. [...] het inschrijvingsrecht [zou] in de rest van Halle-Vilvoorde dan weer niet [eeuwigdurend zijn].
Geen splitsing dus.
Het is wel nog onduidelijk of de splitsing van B-H-V alleen voor de kamerverkiezingen zal gelden of ook voor de verkiezing van de Senaat en het Europees parlement.
De niet-splitsing zoals geschetst hierboven zou dus alleen gelden voor de Kamer, terwijl voor de Senaat en het Europese parlement de niet-splitsing zoals die nu is onverkort blijft gelden. Of nog: helemaal geen splitsing dus!

Voor deze niet-splitsing zal de volgende prijs betaald worden:
De rondzendbrieven Peeters en Martens moeten er aan geloven.
Dit is een uitbreiding van de faciliteiten.
Wat zo goed als vaststaat, is dat in alle scenario's meer geld voor het Brussels gewest zal worden voorzien.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer hoe vaak het Brussels Gewest nu al extra geld toegestopt heeft gekregen sedert het aantreden van de paars(-groene) regering.

Voor deze niet-splitsing met een zware prijs krijgen de Vlamingen toch de volgende compensaties:
De Vlamingen in Brussel zouden op een minimumaantal kamerleden kunnen rekenen. Door een splitsing dreigen zij slechts één verkozene over te houden.
Dit betekent dat Brussel een eigen kieskring wordt, met andere woorden, er wordt niet onderhandeld over een splitsing waarbij de lijsten uit Vlaams-Brabant en Waals-Brabant in Brussel samengevoegd worden, maar waarbij er in Brussel eigen Vlaamse en Franstalige lijsten gevormd worden. Mooie «compensatie» is dat.
Het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde zou ook worden gesplitst.
Om het pakket helemaal rond te maken zouden ten slotte nog enkele kleine bevoegdheden naar de regio's overgeheveld worden.
Het wordt interessant om te zien hoeveel van die «kleine bevoegdheden» daarmee voor de tweede keer overgeheveld worden...

En als kers op de taart de samenstelling van de meerderheid die dit compromis zal moeten stemmen:
Een tweederde meerderheid, die nodig is voor een grondwetsherziening, kan worden geleverd door het Franstalige CDH van Joëlle Milquet.
Onvoorstelbaar dat sp.a en VLD liever afzien van de Vlaamse meerderheid om zonder prijs de Grondwet toe te passen, en in de plaats daarvan stemmen gaan bedelen bij cdH om een niet-splitsing door te voeren met een zware prijs.

Eigenlijk is de hoop nu gevestigd op Spirit. Indien Spirit dit compromis niet aanvaard, is er geen meerderheid aan Vlaamse zijde. Dat betekent dat Geert Lambert en de zijnen best geen «technisch probleem» krijgen op het moment van de stemming, zoals bij de stemming over het EU-referendum. Veel zal ervan afhangen of hij hier wel toestemming voor zal krijgen van Steve Stevaert — of zou hun politieke geloofwaardigheid hen dan toch dierbaarder zijn dan hun zitje?

Over Steve Stevaert gesproken, hoe zit dat nu met dat witte konijn van hem? Wat nu op tafel ligt lijkt in de verste verte niet op een konijn. Het is het rottende, door wormen aangevreten karkas van een ordinaire rioolrat, wat opgesmukt met witte kunstpels. Ik hoop maar dat hij hiervoor geen staande ovatie verwacht!

Over de VLD wil ik het niet hebben. Ik hoop dat ze bij de volgende verkiezingen zwaar zullen bloeden voor dit schandaal.

Indien Spirit overstag gaat, zal het er voor de CD&V en N-VA op aan komen te bewijzen dat het Vlaamse regeerakkoord voor hen meer is dan een vodje papier. Blijven ze verder regeren alsof er niets aan de hand is, ondanks deze schandelijke woordbreuk, met in het beste geval wat symbolische prikacties, dan zullen ook zij daarvoor vroeg of laat het gelag moeten betalen. Ik vraag me in dat geval wel af wat de mandatarissen van N-VA op 11 juli dit jaar gaan doen, maar ik zou hen aanraden thuis te blijven.

En de winnaars aan Vlaamse zijde, wat er ook gebeurt: driemaal raden...

maandag, mei 09, 2005

Remmery: De klucht

De Standaard citeert vandaag letterlijk uit de verklaring die Rik Vannieuwenhuyse zaterdag aflegde. Pijnlijk.

Het eerste deel van het citaat gaat als volgt:
Mijn gezin en ik hebben nooit om al die heisa gevraagd. We hebben ons altijd open gesteld voor iedereen en dan krijg je dit als dank.
Het klopt dat Vannieuwenhuyse niet om die dreigbrieven gevraagd heeft, maar eens het mediacircus aan de gang was, bleef hij wel naar aandacht hengelen. Hoe anders kan je verklaren dat er een persconferentie werd ingelast toen Naïma terug aan de slag ging? Waarom stelde hij later zelfs voor Naïma als boegbeeld te gebruiken voor het CGKR? Het is duidelijk dat Vannieuwenhuyse helemaal niet vies was van wat media-aandacht... zolang hij zelf in een positief daglicht stond. Nu wordt dat natuurlijk plots anders, nu heeft hij nooit om al die heisa gevraagd. Niet echt geloofwaardig.

Waar het eerste deel misschien nog in zijn voordeel getolkt kan worden op basis van enige sympathie voor een man die zich zwaar in de moeilijkheden heeft gewerkt, gaat hij in het tweede deel wel degelijk in de fout:
Wat er al dan niet geweest is tussen Marijke en mij is iets tussen mijn vrouw en mijzelf. Daar heeft de pers geen zaken mee.
Deze uitspraak raakt kant nog wal. Men kan niet eerst vlijtig (en actief) meespelen in het mediacircus om daarna te komen klagen dat pers er eigenlijk geen zaken mee heeft wanneer de details van het échte motief (zoals het er op dit ogenblik naar uitziet) aan het licht beginnen te komen. Wanneer het land in rep en roer heeft gestaan bij elke nieuwe dreigbrief, wanneer Unizo een petitie heeft georganizeerd, wanneer de Vlaamse regering een advertentie in alle kranten heeft geplaatst, wanneer er een demonstratie is geweest, wanneer men op de thee is geweest in Laken en vervolgens de koning zelf ook thuis ontvangt, dan is wat er tussen Marijke en hem is geweest wel degelijk een zaak van de pers, en wel om de eenvoudige reden dat de echtgenoot van Marijke op dit ogenblik de hoofdverdachte is. Of denkt hij nu werkelijk dat hij er zich zomaar vanaf kon maken met de mededeling dat we bedankt zijn voor de sympathiebetuigingen, maar dat het zaakje een beetje privé is en dat we verder vooral geen vragen mogen stellen waarom zelfs de bisschop van Brugge uit zijn kot is moeten komen om een kwart van de Vlaamse bevolking eens goed de les te lezen?

Merk trouwens de subtiliteit in de melding op. «Wat er al dan niet geweest is» dus... Je zou misschien eerder een reactie verwachten in de zin van «Er is tussen mij en Marijke nooit iets geweest», en daarmee zou de kous dan af geweest zijn, maar vermoedelijk zal hij ergens een stille wenk gekregen hebben om het niet al te Clintoniaans aan te pakken. Denk ik dan.

En tot slot, om het af te leren:
Maar ik kan niet geloven dat er een verband zou zijn met de dreigbrieven.
Ik zou ze niet graag de kost willen geven, al de bedrijfsleiders die het ook niet konden geloven dat de bedrogen echtgenoot van een werkneemster achter de dreigbrieven zat.

zondag, mei 08, 2005

Remmery: De afgang

Na de ontnuchtering van gisteren volgt dan nu de volledige afgang in de zaak-Remmery. Afgang niet alleen voor Rik Vannieuwenhuyse van NV Remmery zelf, maar ook iedereen die actief (en als nuttige idioten) het mediacircus rond de zaak wekenlang aan de gang hielden.

Het beeld dat geschetst werd van Remmery was er een van peis en vree. Het leek wel alsof de werknemers er 's middags samen hand in hand naar de kantine trokken, om er in opperbeste stemming en rustig keuvelend over koetjes en kalfjes hun lunch te verorberen. Het eerste barstje in dat beeld kwam eerder deze week, toen bleek dat het tussen Marijke V.D. en Naïma dan toch niet allemaal koek en ei was, maar dat er wel degelijk ruzie («hoogoplopende ruzie») gemaakt werd. Dat beeld ligt nu wel helemaal aan stukken nu blijkt dat Rik Vannieuwenhuyse met sommige van zijn werkneemsters een bijzondere relatie had. Of was het dat waar Unizo naar refereerde toen het Remmery uitroep tot KMO-team van 2004?
De ondernemersorganisatie was zo getroffen door de open relatie die zaakvoerder Rik Vannieuwenhuyse met zijn werknemers onderhoudt dat de erkenning in het leven werd geroepen.
Open relatie, mon oeil, want je zal maar een vrouw of een dochter hebben die in een delicatessenbedrijf werkt.

Ik hoop dat ik morgen in mijn ochtendkrant een uitgebreide analyse zal kunnen lezen van het verhaal. Hoop? Ik ben er bijna zeker van, want telkens er een dreigbrief toekwam, werd die brief op en neer geanalyseerd dat het geen naam meer had, om aan te tonen hoe perfide racistisch de schrijver wel was. En dat allemaal op basis van brieven vol spellingsfouten. Nu er meer details aan de oppervlakte komen over hoe het er wérkelijk aan toegaat bij Remmery, neem ik aan dat er wel meer dan één kolom besteed zal worden aan deze zaak om de lezers alle mogelijke achtergrondinformatie te geven.

Want heb ik toch een aantal vragen. Rik Vannieuwenhuyse stuurde dus SMS-sjes naar al zijn personeelsleden. Ik zou toch wel eens willen weten wat er in die SMS-sjes allemaal stond, want merkwaardig genoeg krijg ik nooit SMS-sjes van mijn directeur. En ik heb zo een vermoeden dat de kwartaalrapporten van NV Remmery toch iets te dik zijn om via een SMS-sje rond te sturen.

Nog zoiets waarover ik zit te piekeren:
Bij het delicatessebedrijf Remmery was de stemming de voorbije dagen zeer bedrukt. Allemaal hoorden ze Marijke geregeld zeggen dat ze voor Vlaams Belang stemde.
Ik moet dus blijkbaar denken dat Rik Vannieuwenhuyse, die zijn leven veil had voor een moslimvrouw die met hoofddoek wil komen werken, dat die zou dus iets gehad zou hebben met Marijke die aan iedereen die het wilde horen verkondigde dat ze voor het Vlaams Belang stemde. Opposites attract? Het is natuurlijk gemakkelijk gezegd achteraf, maar volgende maatregel was dan toch echt wel een bijzonder slimme zet van Vannieuwenhuyse:
Marijke V.D. was boos omdat zij in november vorig jaar de plaats had moeten ruimen voor Naïma Amzil. Naïma was toen net terug bij Remmery na een jaar zwangerschapsverlof en, aansluitend, ziekteverlof.
De strafste stoot in dit deel van het verhaal komt ten slotte uit de mond van Vannieuwenhuyse:
Als je aan alle werknemers zou vragen om in het bedrijf één iemand aan te wijzen die tot zoiets in staat zou zijn, dan zouden ze vast en zeker 'Marijke' zeggen.
Dat staat in bijzonder schril contrast met wat hij eind januari nog verklaarde:
Zaakvoerder Rik Van Nieuwenhuyse ,,was er altijd van overtuigd dat de dader niet gezocht moet worden in mijn bedrijf".
Ondertussen heeft Vannieuwenhuyse zijn lesje wel geleerd, want er komt nu een persstop. Dat is nog wat anders dan de mediageilheid die hij de afgelopen maanden aan de dag wist te leggen, en ik hoop werkelijk dat hij woord houdt. Dat neemt niet weg dat hij het persbericht liet vertrekken vanuit «zijn vakantieverblijf in Frankrijk». Bijzonder snugger en heel typisch: maandenlang naar aandacht in de pers hengelen, maar van zodra de vuile was bovenkomt verdwijnt hij binnen de kortste keren naar het buitenland. Wat natuurlijk absoluut niet wil zeggen dat die vuile was meer dan een uitvergrote dorpsroddel is...

A propos, «zes speurders onderzochten [toen] twee dagen lang of de anonieme briefschrijver mogelijk een werknemer is , maar de verhoren leverden daarvoor geen aanwijzingen op.» Hoogoplopende persoonlijke ruzies met het mikpunt van de dreigbrieven en uitgebreid verkondigen dat je voor het Vlaams Belang stemt, wat kan een mens eigenlijk nog meer doen om in zo'n zaak de aandacht op zich te laten vestigen? Zes speurders die twee dagen lang onderzoeken, dat zijn dus 96 werkuren om minder op te leveren dan wat een eenvoudige vraag aan welke werknemer dan ook op vijf seconden had kunnen opleveren. Ik vraag me werkelijk af waarom er zes speurders op de zaak gezet werden, want om te kaarten kom je eigenlijk met vier speurders al toe — of was dat om ziektedagen en vakanties op te vangen?

Ondertussen wordt duidelijk dat racisme het motief niet was:
De onderzoekers zijn ondertussen wel vrij zeker dat de racistische uitlatingen in de dreigbrieven slechts afleidingsmanoeuvers waren om de andacht van media en publiek te trekken, maar niets met de grond van de zaak te maken hebben.
En, wordt er schamper aan toegevoegd:
Dat betekent wel dat de bisschop van Brugge, de Unie van Zelfstandige Ondernemers, koning Albert en koningin Paola en andere excellenties iets te vroeg naar Ledegem afzakten om de bevolking een signaal te geven.
Ik ben dan ook benieuwd of er nu snel een nieuw «signaal» zal volgen, of zou dat «niet opportuun» zijn in de gegeven omstandigheden? Er zijn er in ieder geval een paar die het bijzonder moeilijk hebben met de onthullingen van de laatste dagen. Geniet mee van de tirade van (pdw):
Dat de horens dragende echtgenoot van Van Doorne een verbitterde ex-socialist thans xenofobe Vlaams Belanger is die kogels in brieven vol racistisch gezwets heeft gestopt, ermee gedreigd heeft om de waar met kwik te vergiftigen tenzij een allochtone medewerkster werd ontslagen en alvast een executie opeiste die hij ieder moment kon uitvoeren, dàt is wel degelijk de grond van de zaak.
Waarom hij dat deed zal iedereen, en al diegenen die al eens een escargootje lusten in het bijzonder, feitelijk een rotzorg zijn.
Of kort samengevat: wat het ware motief is interesseert ons niet, want het schijnbare motief is dat wat in ons politiek kraam past, en dús plakt de tafel. Collega-zielepoot Tom Naegels tapt uit hetzelfde azijnvatje:
Als iemand zeven dreigbrieven stuurt die eisen dat een vrouw haar hoofddoek afzet, mag dat dan geen racisme genoemd worden? Zelfs al zou het motief dan persoonlijke wrok zijn?
U leest het goed: zelfs áls het motief iets totaal anders was, mag Tommetje dan niet lekker voortdoen met zijn hobby? Een witte (blanke?) leugen voor de goede zaak dus? Ik zou toch graag het deuntje van deze twee heren gehoord hebben moest de dader in zijn dreigbrieven Vannnieuwenhuyse uitgescholden hebben voor kapitalistisch zwijn, om in de naam van de arbeidersrevolutie wat gif in het eten te komen gooien. Ongetwijfeld zou de tafel in dat geval toch iets minder geplakt hebben...

Je zal Naïma maar wezen. Eerst dreigbrieven toegestuurd krijgen, dan blijkt het om een ordinaire ruzie te gaan, om nu te eindigen met een verhaal van overspel. Ondertussen blijven de linkse intortinctuelen maar doorbazelen over racisme, want ze hebben hun tanden gezet in die kluif, en ze zullen die om de donder niet meer loslaten. Je zou al voor minder je hoofddoek afleggen.

Toevoeging: Volharden in de boosheid, heet dat dan...

vrijdag, mei 06, 2005

Remmery: De ontnuchtering

De zaak van de dreigbrieven aan Remmery lijkt naar een oplossing te gaan, al weet je maar nooit. Het verhaal dat de politiediensten leveren is nog niet helemaal zuiver, maar misschien wordt dat de komende dagen wel uitgeklaard. Wat wel duidelijk is, is dat het verhaal niet echt in een richting gaat die iedereen bevalt.

Zoals gisteren reeds geschreven, lijkt racisme niet het motief maar eerder het vehikel voor de dreigbrieven. En dat komt eigenlijk eerder ongelegen. Bart Sturtewagen schetst waarom:
Het valt nauwelijks te bevatten dat zoiets onnozels een dergelijke omvang kan aannemen. Zeven keer stond het land in rep en roer omdat weer een racistische dreigbrief was verstuurd naar de zaakvoerder van het West-Vlaamse delicatessenbedrijf. De koning ontving de man en zijn door de briefschrijver gewraakte personeelslid, de uit Marokko afkomstige Naïma Amzil, ten paleize en stapte zelfs ter plaatse af in Rollegem-Kapelle om zijn solidariteit te betuigen.
Goed opgemerkt van de commentator, maar ik heb een paar vragen. Wie heeft ervoor gezorgd dat zoiets onnozels een dergelijke omvang kon aannemen? Wie heeft ervoor gezorgd dat het land in rep en roer stond omdat weer een racistische dreigbrief verstuurd was? Welke onverlaat haalt zich nu toch zoiets in het hoofd? Wie? Tja. Wat ik weet is dat ik o.a. op 2 maart een «Nieuwsalert» in mijn elektronische brievenbus kreeg met als titel «Moslima neemt ontslag na nieuwe dreigbrief Remmery», verzonden zo rond kwart voor zes 's avonds. Het land in rep en roer zetten dus, wie doet nu toch zoiets? Ze waren er in Groot-Bijgaaren nochtans als de kippen bij om het racisme in de dreigbrieven in al zijn facetten te ontleden.

Wie nu denkt dat Bart Sturtewagen zijn lesje wel geleerd zal hebben, heeft het echter verkeerd voor. Want in hetzelfde stukje waarin hij zo hard zijn best doet om nostra culpa te slaan, gaat hij alweer in de fout:
Die feiten verdwijnen niet na de banalisering van de zaak-Remmery. Statistieken zeggen iets over de werkelijkheid, maar voorbeelden maken die werkelijkheid tastbaar. Naïma was zo'n ogenopener.
Merkwaardig toch, niet? Naïma is misschien een ogenopener, maar een ogenopener van wat? Immers, na de «banalisering van de zaak-Remmery» verdwijnt alvast één zaak van racisme, zou ik zo zeggen. En «banalisering», wat is dat voor iets? Een term waarachter men zich kan verschuilen om niet te moeten zeggen dat de dreigbrieven niet zo interessant meer zijn nu blijkt dat ze toch niet passen in de strijd tegen het racisme?

Zoals ik het zie heeft Naïma twee keer pech: een eerste keer omdat ze het mikpunt was van de dreigbrieven, en een tweede keer omdat het racisme niet echt was. Ze mag de media-aandacht nu wel vergeten, laat staan dat er nog koninklijke bezoekjes op het programma zullen staan. En die carrière als boegbeeld, ook gedaan dus. Je ziet van hier dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding haar nu nog gaat promoten nu ze symbool staat niet als voorbeeld van een geslaagde integratie, maar voor hoe snel weldenkend Vlaanderen de trappers kan verliezen zodra het de kans ziet nog eens de heksenjacht te openen. Op het Madouplein kunnen ze voor de verandering nog eens een fles champagne opentrekken.

Tweemaal extremist

Naar het schijnt zou er een «lijst met extremistische en terroristische organisaties» circuleren bij de Antwerpse politie. Niet alleen ben ik lid van twee van die extremistische en terroristische organisaties, bovendien wil ik langs deze weg de Staatsveiligheid ervan op de hoogte brengen dat er een klein foutje op de lijst staat.

Dat de Vlaamse Volksbeweging op de lijst prijkt is niet meer dan normaal: die organisatie is immers staatsgevaarlijk sedert ze de separatische toer opging. Dat Vlaanderen Vlagt er ook op staat is al iets moeilijker te begrijpen, en wat het Davidsfonds op die lijst doet snap ik eerlijk gezegd al helemaal niet. Vrezen ze dat Vlaanderen Vlagt met de vlaggenstok in de hand de revolutie zal uitroepen? Wil de politie de Antwerpse agent ervoor behoeden dat hij geïndoctrineerd zou worden door de lectuur van de vele boeken van het Davidsfonds? Toch maar oppassen!

Ik vraag me wel af welke sukkel de lijst samengesteld heeft. Aangezien de naam van het Vlaams Blok in het Vlaams Belang veranderd werd, is de lijst de laatste maanden nog bijgewerkt. Waarom dan een zekere Jean-Pierre Dewijngaert als voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging geregistreerd staat is me dan ook een compleet raadsel. Op dit ogenblik is immers Rita de Bont algemeen voorzitster van de VVB. Ik hoop dat dat in een volgende versie van de lijst rechtgezet wordt!

donderdag, mei 05, 2005

Yves Leterme provoceert

Gisteren legde Yves Leterme in zijn Rerum Novarum-toespraak in Kortrijk een link tussen de zaak-Remmery en Brussel-Halle-Vilvoorde: «Wat voor Nahima Amzil kan —de taal leren en zich integreren— kan toch niet teveel gevraagd zijn voor de Franstaligen in de Vlaamse rand.» Provocaties, schrijft La Libre Belgique.

Volgens de Vlaamse Minister-President «heeft de discussie rond de kieskring te maken met het recht van elk volk en elke gemeenschap op onbetwiste grenzen, respect voor de Grondwet en de arresten van het Arbitragehof en de ethiek van het gegeven woord». Blijkbaar beseft Leterme niet dat de Franstaligen de taalgrens nooit aanvaard hebben, of toch niet in die zin dat die taalgrens niet verder naar het Noorden zou kunnen opschuiven (omgekeerd is uiteraard totaal onaanvaardbaar, dat hoeft zelfs niet gezegd geworden). Wat dat betreft hebben de Franstaligen trouwens nooit hun woord gegeven, en als zij dat wel gedaan hebben, moet dat een Vlaams misverstand zijn.

Yves Leterme bezondigt zich dus aan provocaties, met als bezwarende omstandigheid dat hij zich daarbij dan nog meent te moeten vergrijpen aan de onschuldige Nahima Amzil, «cette jeune femme, victime avec son patron de menaces de mort parce qu'elle porte le voile au travail». Is het niet erg genoeg dat zij met de dood bedreigd werd, dat ze bovendien figuurlijk verkracht moet worden door Leterme? Dat het hoe langer hoe duidelijker wordt dat die hoofddoek helemaal niet de reden was voor de bedreigingen, maar eerder het vehikel ervoor, is even niet relevant.

Hoe dan ook, wat Yves Leterme vergeet is dat een Franstalige nog liever eigenhandig zijn tong afsnijdt dan dat hij de Vloms zou leren. Die boerentaal is goed om uitgebraakt worden door het bakkes van geitenkwekers en keukenmeiden, maar een beschaafd mens verlaagt zich niet tot zoiets. Nahima Amzil is wel zo laag gevallen, maar je ziet wat ervan komt.

Maar wat meer is, wat heeft die Yves Leterme eigenlijk nog meer in zijn mars? Dat begint immers met de eis dat de Franstaligen zich moeten vernederen tot het leren van Nederlands wanneer ze in Vlaanderen komen wonen, maar wat zal het volgende zijn? Tweetalige OCMW-ziekenhuizen in Brussel? Brusselse loketten waar je in het Nederlands terecht kan? Wat nog? Gaan federale ministers in het vervolg ook in het Nederlands moeten antwoorden wanneer een Vlaams Kamerlid hen een vraag stelt? Straks gaat hij misschien nog willen dat de Franstalige Gemeenschap conform de Grondwet het Nederlandstalig onderwijs in Komen gaat betalen. Et ça, ça jamais! Yves Leterme was best sympathiek toen hij «N'ayez pas peur» zei, maar als hij verdergaat op de weg die hij nú ingeslagen is, zullen ze aan Franstalige zijde nog eens hun Duits woordenboek moeten openslaan of hem een Umlaut aan zijn broek lappen. Dat hij maar oppast!

woensdag, mei 04, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (35)

Een week lang werd er «keihard» onderhandeld. Er werd nog een week bijgedaan, niet omdat er resultaten geboekt werden, of er zelfs nog maar een begin van een akkoord gevonden was, maar «het loonde de moeite om verder te praten». Resultaat na nog een week praten: er is geen akkoord, en de Eerste Minister moet het maar naar zich toe trekken. De komende week zal er dus, jawel, keihard onderhandeld worden.

Wat hebben we ondertussen al allemaal gehad om dit niet-probleem op te lossen? Een interministeriële conferentie die op niets uitdraaide. Een kamercommissie die maar niet gestart raakte. Synoptische tabellen. Een biechtstoelprocedure die wekenlang bleef aanslepen en waardoor Johan vande Lanotte naar het schijnt veel bijgeleerd heeft over de standpunten van de verschillende partijen, zonder dat echt duidelijk is wat hij nu precies bijgeleerd heeft, laat staan dat hij die kennis nuttig heeft kunnen gebruiken. Daarna dus terug de besprekingen in de kamercommissie, en nu verkondigt Elio di Rupo dat de Eerste Minister het maar moet oplossen.

Het ligt ongetwijfeld aan mijn slecht karakter, maar de vraag waar ik mee zit is wat Guy Verhofstadt tegen volgende week zal kunnen uitvinden om het probleem ook over de volgende zitting van de kamercommissie te kunnen tillen. Op die manier kan hij zijn portefeuille alweer een weekje langer vasthouden, en als hij het kan uitzingen tot 17 mei, haalt hij misschien zelfs de zomer. Immers, welke onverlaat gaat na 17 mei de regering nog laten vallen, met als gevolg verkiezingen midden in de zomer?

Bijt Verhofstadt echter zijn tanden stuk op het dossier, zou het kunnen dat het inderdaad finaal gedaan zal zijn met deze federale regering. Belangrijker is misschien op te merken dat Elio di Rupo het dossier nu op de tafel van de federale regering heeft gebracht, maar hij heeft wel de beurt van de Franstaligen om aan de alarmbel te trekken uitgespaard. De alarmbelprocedure kan dus later (bij een eventuele volgende regering) nog eens toegepast worden.

Marburg

Dienstmededeling: Artikels over Marburg zijn te vinden op mijn Engelstalige blog.

maandag, mei 02, 2005

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (34)

Vanavond en vannacht zal er alweer druk vergaderd worden (uiteraard met «keiharde» onderhandelingen), in de hoop dat er tegen morgen een oplossing voor Brussel-Halle-Vilvoorde gevonden kan worden. Maar er gaan al stemmen op dat het volgende week eventueel ook wel goed zal zijn, of de week daarna. En als het tegen dan niet lukt, is er nog altijd Sint-Juttemis natuurlijk.

De laatste tijd lijkt het zich vooral te draaien rond het beruchte inschrijvingsrecht, wat formeel een breuk met het Vlaamse regeerakkoord is. Door het inschrijvingsrecht zullen de Franstaligen in Halle-Vilvoorde immers nog steeds voor partijen uit een ander Gewest kunnen stemmen, wat uitdrukkelijk niet de bedoeling is van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. De oppositiepartijen Vlaams Belang, CD&V en N-VA hebben al laten weten dat ze niet akkoord kunnen gaan met welke vorm van inschrijvingsrecht dan ook, en ook de Vlaamse Volksbeweging heeft al in die zin gereageerd. Bij Spirit, dat verleden week nog een federale regeringscrisis wou uitlokken indien de splitsing niet verwezenlijkt zou worden, is men misschien niet zo standvastig meer. Hugo Schiltz ziet immers een beperkt inschrijvingsrecht eventueel wel zitten. Niet schrikken dus als Geert Lambert morgen komt verklaren dat hij «een beetje zwanger» is.

Ondertussen valt op hoe hard de Franstaligen het spel spelen. Naar het schijnt zijn het de Vlamingen die egoïstisch en racistisch zijn, maar het is toch Philippe Moureaux die de term «vijanden» gebruikt en het over «Anciaux en zijn bende» heeft. Indien een Vlaams politicus zoiets in zijn hoofd zou halen, zou hij publiekelijk aan de schandpaal genageld worden, en het zou uiterst twijfelachtig zijn dat hij nog aan de onderhandelingstafel over Brussel-Halle-Vilvoorde zou mogen zitten. Vlaamse politici zijn dan ook meer gespecialiseerd in het doorschuiven van de zwarte piet en het eten van borden linzensoep.

Maar terug naar het inschrijvingsrecht. Is het eigenlijk wel verstandig van de Vlamingen om dat inschrijvingsrecht zomaar af te wijzen? Zoals het nu door de Franstaligen gepresenteerd wordt wel, maar een alternatief voor de volledige afwijzing is een uitbreiding van dat inschrijvingsrecht. Waarom niet de Franstaligen niet alleen in Halle-Vilvoorde maar ook in de rest van Vlaanderen het recht te geven in Brussel (of Namen of een andere Franstalige kieskring) te gaan stemmen, als daar tegenover staat dat de Vlamingen in het Waalse Gewest van hetzelfde recht kunnen genieten? Laat de Franstalige politici dát varkentje maar eens wassen. Bovendien moet dat inschrijvingsrecht ook uitgebreid worden naar de verkiezingen voor het Vlaams Parlement, of beter gezegd: wie als Franstalige in Vlaanderen ingeschreven is in een Waalse kieskring verliest meteen zijn recht om nog deel te nemen aan de verkiezingen voor het Vlaams Parlement. De Franstaligen zullen dus moeten kiezen tussen stemmen voor Christian van Eyken voor het Vlaamse Parlement, of Elio di Rupo voor het Europese Parlement. Beiden tegelijkertijd zal niet meer mogelijk zijn. En of het Waalse Gewest en de Franse Gemeenschap die Franstaligen stemrecht willen geven voor hun parlement is dan hún zaak.

Om het kort samen te vatten: kiest men ervoor zich in te schrijven in een andere kieskring, wordt men als uitheems behandeld, op gelijke voet met de EU-burgers nu. De Franstaligen in Vlaanderen die daarvoor kiezen zullen dus alleen nog voor de gemeenteraad lokaal kunnen stemmen, en voor alle andere kiesverrichtingen naar het Brusselse of Waalse Gewest moeten, en omgekeerd voor Vlamingen in het Waalse Gewest. Ook Belgen in het buitenland zullen moeten kiezen in welke kieskring ze willen stemmen. Veel meer dan een voorafspiegeling van wat de situatie na Vlaamse onafhankelijkheid zal zijn is dit uiteindelijk niet, maar dat is dan ook de consequentie die de Franstalige bij hun inschrijvingsrecht moeten nemen. Zij wensen immers geen Vlaamse burgers in Vlaanderen zijn, en wie zijn wij om hen dat op te dringen als we ook Britten Britten laten zijn in Vlaanderen, Spanjaarden Spanjaarden en Grieken Grieken?