Remmery: De klucht

De Standaard citeert vandaag letterlijk uit de verklaring die Rik Vannieuwenhuyse zaterdag aflegde. Pijnlijk.

Het eerste deel van het citaat gaat als volgt:

Mijn gezin en ik hebben nooit om al die heisa gevraagd. We hebben ons altijd open gesteld voor iedereen en dan krijg je dit als dank.

Het klopt dat Vannieuwenhuyse niet om die dreigbrieven gevraagd heeft, maar eens het mediacircus aan de gang was, bleef hij wel naar aandacht hengelen. Hoe anders kan je verklaren dat er een persconferentie werd ingelast toen Naïma terug aan de slag ging? Waarom stelde hij later zelfs voor Naïma als boegbeeld te gebruiken voor het CGKR? Het is duidelijk dat Vannieuwenhuyse helemaal niet vies was van wat media-aandacht... zolang hij zelf in een positief daglicht stond. Nu wordt dat natuurlijk plots anders, nu heeft hij nooit om al die heisa gevraagd. Niet echt geloofwaardig.

Waar het eerste deel misschien nog in zijn voordeel getolkt kan worden op basis van enige sympathie voor een man die zich zwaar in de moeilijkheden heeft gewerkt, gaat hij in het tweede deel wel degelijk in de fout:

Wat er al dan niet geweest is tussen Marijke en mij is iets tussen mijn vrouw en mijzelf. Daar heeft de pers geen zaken mee.

Deze uitspraak raakt kant nog wal. Men kan niet eerst vlijtig (en actief) meespelen in het mediacircus om daarna te komen klagen dat pers er eigenlijk geen zaken mee heeft wanneer de details van het échte motief (zoals het er op dit ogenblik naar uitziet) aan het licht beginnen te komen. Wanneer het land in rep en roer heeft gestaan bij elke nieuwe dreigbrief, wanneer Unizo een petitie heeft georganizeerd, wanneer de Vlaamse regering een advertentie in alle kranten heeft geplaatst, wanneer er een demonstratie is geweest, wanneer men op de thee is geweest in Laken en vervolgens de koning zelf ook thuis ontvangt, dan is wat er tussen Marijke en hem is geweest wel degelijk een zaak van de pers, en wel om de eenvoudige reden dat de echtgenoot van Marijke op dit ogenblik de hoofdverdachte is. Of denkt hij nu werkelijk dat hij er zich zomaar vanaf kon maken met de mededeling dat we bedankt zijn voor de sympathiebetuigingen, maar dat het zaakje een beetje privé is en dat we verder vooral geen vragen mogen stellen waarom zelfs de bisschop van Brugge uit zijn kot is moeten komen om een kwart van de Vlaamse bevolking eens goed de les te lezen?

Merk trouwens de subtiliteit in de melding op. «Wat er al dan niet geweest is» dus... Je zou misschien eerder een reactie verwachten in de zin van «Er is tussen mij en Marijke nooit iets geweest», en daarmee zou de kous dan af geweest zijn, maar vermoedelijk zal hij ergens een stille wenk gekregen hebben om het niet al te Clintoniaans aan te pakken. Denk ik dan.

En tot slot, om het af te leren:

Maar ik kan niet geloven dat er een verband zou zijn met de dreigbrieven.

Ik zou ze niet graag de kost willen geven, al de bedrijfsleiders die het ook niet konden geloven dat de bedrogen echtgenoot van een werkneemster achter de dreigbrieven zat.