De strategie zou door Mark Grammens in zijn Journaal voorgesteld zijn, en Marc Platel trad Mark Grammens een paar weken geleden bij in 't Pallieterke. Ik heb het originele artikel van Mark Grammens niet gelezen, maar de strategie zou hierop neerkomen dat men nu geen forcering doorvoert, maar het probleem laat sudderen tot aan de verkiezingen van 2007. Op dat ogenblik zou er dan wel een oplossing moeten gevonden worden, om de verkiezingen op grondwettelijke wijze te kunnen laten doorgaan. Wordt de splitsing niet doorgevoerd, kunnen er geen verkiezingen gehouden worden, of zouden de verkiezingen achteraf ongeldig verklaard kunnen worden.
Eerlijk gezegd, ik denk dat je een geboren en getogen Vlaming moet zijn om dit soort van strategieën te kunnen voorstellen. Een Franstalige zie ik nog niet met zo een meesterplan uitpakken. Wat zijn immers de problemen met deze strategie?
Is er een reden om aan te nemen dat de Franstaligen in 2007 toegeeflijker zullen zijn? Geldt hun redenering dan niet meer dat men toch evengoed terug kan gaan naar de oude kieskringen? Het is wel zo dat de Franstaligen niet meer zullen kunnen dreigen met een regeringscrisis, omdat de federale regering toch aan het einde van haar legislatuur zal zijn, maar de alarmbelprocedure blijft mogelijk, met alle gevolgen vandien.
Het zwakste punt van de strategie is de stelling dat er tegen 2007 een oplossing zou moeten zijn, omdat er anders geen verkiezingen kunnen gehouden worden, of ze ongeldig verklaard kunnen worden. Wat het eerste betreft kunnen we kort zijn: er zullen wel degelijk verkiezingen georganizeerd worden, ook al zullen ze onwettelijk zijn. De kat zal dan echter wel op de koord komen:
- Welke Vlaamse partij gaat die onwettelijke verkiezingen boycotten?
- Welke Vlaamse burgemeester gaat weigeren mee te werken aan die onwettelijke verkiezingen?
- Welke Vlaamse partij gaat die verkiezingen ongeldig verklaren in het parlement?
- Welke Vlaamse partij gaat die verkiezingen aanvechten voor de rechtbank?
Maar ten gronde, de Vlaamse partijen kunnen nu toch afspreken dat ze de boel zullen laten ontploffen als de kieskring tegen 2007 niet gesplitst wordt, en dat ze bijvoorbeeld niet tot de federale regering zullen toetreden? Hm, klinkt eigenlijk heel bekend. Was daar immers niet een Vlaams kartel dat niet tot de Vlaamse Regering zou treden als de kieskring niet gesplitst was? Of onmiddellijk zou worden? Of neen, onverwijld? Tien (10) maanden later is de kieskring nog altijd niet gesplitst. En gaan er nu dus stemmen op om het nóg slimmer te spelen en nog twee jaar extra te wachten. Misschien dat er tegen 2007 wel een Vlaams strateeg gevonden kan worden die het nóg slimmerder zal willen spelen door Brussel-Halle-Vilvoorde nog eens tien jaar extra in de diepvriezer te steken? Want als er tegen 2007 een oplossing gevonden moet worden, geldt dat a fortiori voor 2017, of niet soms? Aha!
Mijn conclusie: het is ongetwijfeld een voordeel dat vrijwel geen enkele Franstalige Nederlands kan lezen. Op die manier is de kans minimaal dat ze zich een kriek lachen bij het lezen van al die strategieën waar de Vlamingen mee voor de dag komen om België of Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Hoeveel ziekenhuisopnames worden op die manier niet vermeden, wat de overdrachten in de Sociale Zekerheid mede helpt te beperken? Mijn gedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten