Vlak-taks en de sp.a

De reactie van de sp.a op het voorstel van de VLD om de vlak-taks in te voeren liet niet lang op zich wachten. Ze toont meteen ook aan dat de sp.a ondanks alles haar paleo-socialistische gewaden nog niet helemaal afgelegd heeft, want dat de ene meer geld verdient dan de andere, is dat wel eerlijk?

De sp.a heeft zich de laatste jaren een wat moderner profiel aangemeten, waarbij men de klassenstrijd opgeborgen heeft ten voordele van een imago van vlotte jongens en meisjes die met hun tijd mee zijn. Het afschaffen van het kijk- en luistergeld is daar een goed voorbeeld van: een belasting die meer kost om te innen dan ze opbrengt en die de mensen uiteindelijk alleen maar wat irriteert is het niet waard nog in stand gehouden te worden. Anderzijds blijft er natuurlijk het geflirt met bijvoorbeeld Castro, dat toch ook niet helemaal onschuldig is gezien de hand- en spandiensten die de partij aan het régime levert. Maar wanneer dan de vlak-taks ter sprake komt, blijkt dat de paleo-socialistische reflexen nog steeds aanwezig zijn.

De argumentatie die de sp.a brengt tegenover de vlak-taks is op z'n zachtst gezegd van bedenkelijk allooi. Zo vindt de partij dat de vlak-taks onrechtvaardig is:

Het gaat om een vorm van forfaitaire belasting. Iedereen moet dan procentueel hetzelfde betalen. Het gaat dus om een procentuele belasting. Iemand die honderd miljoen per jaar verdient, zou in verhouding precies hetzelfde moeten afdragen als iemand die één miljoen verdient, in franken. Dat vinden wij niet kunnen.

Hun basisargument is dat zij vinden dat «de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten torsen». Nochtans, stel dat er een vlak-taks ingevoerd zou worden van bijvoorbeeld 30%, dan zou iemand die 100 miljoen frank per jaar verdient 30 miljoen belastingen betalen, terwijl iemand die 1 miljoen verdient slechts 300.000 frank zou betalen. Vindt Stevaert dan niet dat in dat geval de sterkste schouders de zwaarste lasten torsen?

Het argument dat de vlak-taks een forfaitaire belasting zou zijn is ronduit idioot. Natuurlijk is een vlak-taks een forfaitaire belasting, net zoals een progressieve belasting dat ook is. De enige belasting die niet forfaitair is, is een belasting die zo opgesteld is dat iedereen betaalt voor de diensten die hij verbruikt, niet meer of niet minder. En dat is nu precies wat de sp.a niet wil, want precies door hun argument dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten torsen geven zij aan dat die sterkste schouders niet moeten betalen voor hun verbruik, maar ook het verbruik van anderen, terwijl de zwakkere schouders van de draagkracht van de sterkere schouders mogen profiteren. En dat leidt, hoe men het ook draait of keert, altijd tot een forfaitaire belasting.

De Standaard vermeldt nog een argument dat de sp.a gebruikt tegen de vlak-taks:

De SP.A ziet veel meer in een verhoging van de belastingvrije sommen indien daarvoor budgettaire ruimte is.

Daarmee geeft de sp.a indirect de indruk als zou de vlak-taks geen belastingvrije sommen kennen of kunnen hebben. Dat is natuurlijk flagrant fout, en om het voorbeeldje van hierboven aan te halen: indien de ondergrens van de vlak-taks op 1 miljoen gelegd wordt, betaalt iemand die 1 miljoen per jaar verdient geen centiem belastingen, terwijl iemand die 100 miljoen verdient... 29.700.000 frank belastingen moet betalen. En laat ik het maar meteen zelf zeggen: die ondergrens van 1 miljoen frank is, jawel, een forfaitaire ondergrens.

Ten slotte komt in het nieuwsbericht van de sp.a ook de obligate anti-Amerikaanse aap even uit de mouw:

Stevaert vindt dat de vlak-taks overeenkomsten vertoont met het beleid van de Republikeinen in de Verenigde Staten.

En dús is een vlak-taks natuurlijk een verfoeilijk concept. Maar het kan nog erger:

Met de vlak-taks weet ik dat één groep er zeer gunstig van profiteert, de 20 procent rijksten namelijk.

Stevaert «weet» dat natuurlijk, maar ik heb zo een vermoeden dat ik niet onmiddellijk naar studies zal moeten vragen die dat kunnen bevestigen. Bovendien is het onduidelijk wat precies de waarde is van het argument, want ja, als de 20 procent rijksten er zeer gunstig van profiteert, is dat dan op zich een probleem? Stevaert wikt in ieder geval zijn woorden:

De gewone mensen gaan er niet op vooruit met de invoering van een vlak-taks.

Hij zegt dus niet dat de gewone mensen er op achteruit gaan, hij zegt alleen dat de gewone mensen er niet op vooruit gaan. Is het zo een groot probleem dat de 20 procent rijksten erop zouden vooruitgaan, als de gewone mensen daardoor er niet op achteruitgaan? Voeg daarbij de besparing die volgt uit het reduceren van de kosten voor de inning van de belasting, met, toch zeer belangrijk, de vereenvoudiging van het belastingsformulier waar precies de gewone mensen nog het meest van zullen profiteren, dan snap ik eerlijk gezegd het probleem en de onrechtvaardigheid van de vlak-taks niet. Of zit het soms zo dat de sp.a uit primaire afgunst nog liever de «gewone mensen» blijft lastig vallen met onoverzichtelijke belastingsformulieren dan dat de rijksten misschien wel een euro minder belasting zouden moeten betalen?