zaterdag, juni 28, 2008

B-H-V: Een tegenvoorstel

Brussel-Halle-Vilvoorde«Voeg de zes faciliteitengemeenten bij Brussel en alles is mogelijk,» zouden de Franstalige onderhandelaars woensdagavond gezegd hebben. «Hef het Brusselse Gewest op, voeg het bij het Vlaamse Gewest, en over de kieskring of een staatshervorming hoeven we dan verder niet meer te spreken,» zou de enige passende repliek geweest zijn, maar ik vrees dat de reactie bij de «Vlaamse» onderhandelaars eerder zal geweest zijn of drie of vier faciliteitengemeenten dan niet voldoende zouden geweest zijn…

Wanneer je leest met wat voor waanzinnige voorstellen/eisen de Franstalige onderhandelaars durven afkomen op het Heptapus-overleg, vraag je je af wat de Vlamingen bezielt om met zo'n geboefte aan de onderhandelingstafel te blijven zitten. Gebiedsuitbreiding, daar is het de Franstaligen om te doen, en niets anders, maar Yves Leterme en de zijnen blijven halsstarrig geloven dat een eerbaar akkoord mogelijk zou zijn tegen 15 juli. Zij dolen.

Neem nu het voorstel om de faciliteitengemeenten bij Brussel te voegen. Als de Vlaamse onderhandelaars daar werkelijk toe bereid zouden zijn, kunnen ze best meteen ook maar politiek asiel aanvragen in Brussel of Wallonië, want in Vlaanderen zullen ze niet meer welkom zijn. De afschaffing van het Brusselse Gewest als tegeneis is het enige gepaste antwoord op zo'n provocatie als men al aan de onderhandelingstafel wil blijven zitten. Wat deze eis van de Franstaligen in ieder geval uitstekend illustreert is dat Guy Verhofstadt blijkbaar tot veel, heel veel bereid was in 2005, met, laten we dat toch ook niet vergeten, de schuldige medeplichtigheid van toenmalig B-H-V-biechtvader Johan vande Lanotte. De eerste wordt vandaag in de media uitgebreid opgehemeld alsof hij de Redder des Vaderlands zou zijn, hoewel de titel Uiteindelijke en Feitelijke Doodgraver van België waarschijnlijk een pak dichter bij de waarheid zou zijn. (Niet dat we erom zouden treuren…) De tweede daarentegen is volledig uit de media verdwenen, maar dat heeft misschien meer te maken met de rode corruptieschandalen in Oostende waarover de bevriende pers –en welke pers in Vlaanderen is niet rood bevriend?– niet wenst te berichten.

Maar over de opheffing van het Brussels Gewest gesproken, misschien moest een Bart de Wever dat maar eens in alle ernst op de onderhandelingstafel smijten? Als de Franstaligen wel om gebiedsuitbreiding mogen vragen, waarom de Vlamingen dan ook niet? En als het de Franstaligen erom te doen is de faciliteitengemeenten en de Brusselse agglomeratie in één gewest onder te brengen, ja zelfs met bijna het volledige hinterland erbij, dan zou dat meteen ook verwezenlijkt zijn. Wat dat hinterland betreft, als dat toch zo'n bekommernis is voor de Franstaligen, en dat blijkt toch duidelijk uit de vele wetenschappelijke studies die zij daarover publiceren, kan er zelfs over nagedacht worden ook Waterloo en Terhulpen tot het Vlaamse Gewest toe te laten. Verder hoeft de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde in zoæ'n scenario niet meer gesplitst te worden, maar kan ze gewoonweg samengesmolten worden met de kieskring Leuven, en klaar is kees. Noch het Arbitragehof noch de meest extreme flamingant zouden daar graten in mogen kunnen zien, en de laatste zou er waarschijnlijk zelfs vrede mee kunnen nemen dat in ruil een staatshervorming een paar jaartjes in de koelkast gestopt zou worden. Dan kan de federale regering zich eindelijk ook toeleggen op, jawel Joëlle Milquet en Elio di Rupo, het sociaal-economische beleid.

Alleen een Franstalige van bijzonder kwade wil zou tegen dit voorstel kunnen zijn, maar Franstaligen van kwade wil, dat weet iedereen, dat bestaat niet, ja toch?

vrijdag, juni 27, 2008

Peilingen La Libre Belgique-De Standaard/VRT tegenstrijdig

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006Deze avond publiceerden De Standaard en de VRT de resultaten van een peiling, de derde al deze maand na die van Het Laatste Nieuws en La Libre Belgique. Opvallend is dat de resultaten van deze peiling voor de grote partijen niet gelijklopend zijn met die van La Libre Belgique. Wat moeten we daarvan denken?

Traditioneel wordt de peiling van La Libre Belgique beschouwd als de meer betrouwbare, maar bij de laatste twee verkiezingen bleken de peilingen van De Standaard/VRT dichter bij de uiteindelijke verkiezingsresultaten te zitten. Geen van de twee kan uiteraard enige garanties geven dat ze vandaag de meest betrouwbare is, en dus moet de lezer zelf maar een oordeel vellen. Even de resultaten van de twee laatste peilingen naast mekaar leggen is hoe dan ook een interessante oefening.

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006 (15-35%)Beginnen we met de grote Vlaamse partijen, want het is daar dat de twee peilers duidelijk van mening verschillen. «Leterme gaat kopje-onder», pakt De Standaard uit, maar is dat werkelijk zo? Het Vlaams Kartel gaat vergeleken met de verkiezingen en de vorige peiling inderdaad significant achteruit, maar de peiling van La Libre Belgique minder dan twee weken geleden merkte daar niets van en gaf nog een status quo aan voor Yves Leterme en zijn kartel. Gaan we verder terug in de tijd duikt het laatste peilingsresultaat van Le Soir/RTBf op, dat niet zo ver uit de buurt van het resultaat van De Standaard/VRT van vandaag zit, en geen van de laatste vier peilingen geeft het kartel een winst. Het is duidelijk dat CD&V-N-VA op dit ogenblik de wind niet in de zeilen heeft, maar of de toestand echt zo ernstig als De Standaard wil laten uitschuinen is toch maar zeer de vraag.

Een belangrijkere vraag is misschien wat het effect van deze uitslag zal zijn op de CD&V en de N-VA, en daarmee ook de Heptapus-onderhandelingen die op dit ogenblik aan de gang zijn. Zal het Kartel door deze slechte peiling haar standpunt verstrakken, met eventueel de val van de federale regering tot gevolg, of zal ze er eerder voor zorgen dat het Kartel meer bereid zal zijn toegevingen te doen om Yves Leterme in het zadel te houden en verkiezingen te vermijden?

Kijken we vervolgens naar de tweede Vlaamse partij, het Vlaams Belang. Die partij doet het al langer slecht in de peilingen, maar lijkt zich nu te stabiliseren. Ook hier is er een meningsverschil tussen De Standaard/VRT en La Libre Belgique, maar niet zo uitgesproken. Voor de Open Vld is het verschil wel groot, groter zelfs dan voor het Vlaams Kartel: De Standaard/VRT geeft de partij een lichte winst (bijna-significant verschil), terwijl La Libre Belgique de partij nog een klein verlies gaf (eveneens een bijna-significant verschil). Waar er uiteindelijk weinig twijfel over lijkt te bestaan dat zowel het Vlaams Kartel als het Vlaams Belang vandaag tegen negatieve cijfers moeten aankijken, is het dus zeer de vraag of de Open Vld nu goed bezig is en op winst staat, dan wel zich zorgen dient te maken omdat het op verlies staat. Gemiddeld staat de partij op een status quo, en misschien is dat nog het enige verstandige dat op dit ogenblik over die partij gezegd kan worden.

De eerste formatie waarover de meningen onder de peilers wel gelijk lopen is overigens het kartel sp.a-Vl.Pro: een status quo, al kan dat voor die formatie na de historische nederlaag van 2007 bezwaarlijk positief nieuws genoemd worden.

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006 (0-15%)Twee andere partijen waarover er eensgezindheid bestaat zijn Lijst Dedecker en Groen!. Lijst Dedecker staat op stevige winst, en komt voor het eerst met een ruime marge boven de drempel van de tien procent uit. Voor die partij is de vraag al lang niet meer óf ze winst zal maken, maar hoeveel. Een positie waar men op dit ogenblik bij Groen! alleen maar kan van dromen, want de partij blijft ter plaatse trappelen op een oncomfortabel kleine afstand van de kiesdrempel.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (24-36%)Tot slot de resultatan van La Libre Belgique voor de Franstalige partijen. MR en PS zijn op dit ogenblik in een duel verwikkeld om zich de grootste Franstalige partij te kunnen noemen. MR lijkt het voorlopig nog te halen, maar kalft langzaam af tegenover de PS die zich aan het stabiliseren is. Hier past misschien wel de bedenking bij dat de peilers vlak voor de laatste verkiezingen de plank fameus missloegen toen ze MR vijf procent onder de PS plaatsten: op de verkiezingsavond bleek de situatie immers precies omgekeerd te zijn.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (8-22%)CdH zit in de peilingen in een stijgende lijn, en dat verklaart meteen ook waarom Joëlle Milquet dezer dagen zo zelfverzekerd kan optreden. Ook hier past misschien toch even een kleine terugkoppeling naar 2007, want de peilers overschatten de aanhang van de cdH gemiddeld met meer dan twee procent. Verder Ecolo zit in een stijgende lijn – of dient men dit eerder een correctie van de peilers tegenover de laatste verkiezingen te noemen? Het verschil tussen cdH en Ecolo is bij alle peilers voorlopig nog meer dan een foutenmarge groot: over de rangorde van de twee partijen kan er voorlopig dus weinig twijfel heersen.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (0-10%)En dan het Front National nog, dat nog steeds moet vechten met de kiesdrempel. Op dit ogenblik lijkt de partij zich wat te stabiliseren, net boven die kiesdrempel, in een positie die nog minder comfortabel is dan die van Groen! in Vlaanderen. De meest dramatische peilingen lijken echter voor het Front National voorlopig weer even achter de rug, wat voor de partij misschien toch een magere troost kan zijn.

Bijlage: Alle Vlaamse en Franstalige peilingen sedert 2006 (PDF)

zondag, juni 22, 2008

Censuur, inderdaad een veelkoppig monster

Humanistisch-Vrijzinnige VerenigingAf en toe valt het nog eens voor dat ik bijna letterlijk uit de sofa rol van de stomme verbazing bij het lezen van een opiniestuk omdat het bol staat van de leugens en de interne tegenstellingen. Rik Pinxten en Björn Siffer zijn daar vandaag echter met glans in geslaagd met hun stukje «Censuur, een veelkoppig monster» in De Standaard, waarin ze alle mogelijke vormen van censuur en zelfcensuur hebben opgesomd zonder met ook maar één woord te reppen over hét censuurproject van de afgelopen decennia: het cordon sanitaire en alles wat daar bijhoort. Il faut le faire

De twee heren, respectievelijk voorzitter en woordvoerder van de Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging, schreven hun stukje naar aanleiding van de Nacht van de Censuur op 21 juni. Voor een goed begrip: Rik Pinxten houdt niet van multiculturalisme omdat het volgens hem niet ver genoeg gaat, en Björn Siffer is politiek secretaris voor de sp.a in Mechelen. Zou het er iets mee te maken hebben dat één van de grootste censuurschandalen in de Lage Landen in hun stukje volledig doodgezwegen werd?

De theoretische uitleg over censuur en zelfcensuur die de twee afleveren is op zich nochtans zo slecht nog niet, maar van zodra ze er voorbeelden bijhalen, steekt het lelijke censuurmonster alvast twee van zijn koppen op: het linkse en het Belgische. En van een leugentje hier en daar in de vorm van een verzwegen detail dat een heel ander licht op de zaken werpt zijn de auteurs ook niet vies. De grootste leugen van al is natuurlijk het ontbreken van een vermelding van het cordon sanitaire, maar het is lang de enige niet.

Zo is het toch merkwaardig dat Rik Pinxten en Björn Siffer in naam van de strijd tegen de censuur problemen schijnen te hebben met Theo van Gogh en Geert Wilders. Niet omdat de twee laatsten de censuur zouden willen invoeren, maar omdat zij de vrijheid van meningsuiting in de ogen van de eerste twee «misbruiken» om «ordinaire scheldtirades» af te leveren en «hun bekrompen wereldbeeld op te dringen aan de samenleving». Hun grootste zonde lijkt daarbij nog wel te zijn dat ze hiermee het progressieve wereldbeeld dat de samenleving opgedrongen werd door de mei '68-ers volledig aan diggelen slaan, wat dan als bewijs aangevoerd wordt om aan te tonen dat de Nederlandse samenleving vandaag de pedalen aan het verliezen is. Sommigen zouden eerder opperen dat de Nederlandse samenleving vandaag eindelijk de pedalen weer aan het terugvinden is na de progressieve ravage die aangericht werd, maar nu ben ik natuurlijk bekrompen. Maar je moet het toch maar kunnen en durven: iemand die met zijn leven heeft moeten boeten voor zijn mening nog eens door de mangel halen precies omwille van zijn mening naar aanleiding van een Nacht van de Censuur.

Spoelen we verder in het opiniestuk naar de volgende paragraaf, waar de twee het hebben over de Washington Consensus, uiteraard in de tweede betekenis. Dat iedereen die van ver of dichtbij kritiek levert op die Washington Consensus in de Europese media op handen gedragen wordt ontgaat hen blijkbaar volledig – alleen de splinter in de Amerikaanse media hebben zij opgemerkt. Alleen is er dat kleine detail: critici van de Washington Consensus komen in de Amerikaanse media natuurlijk wél aan de bak, maar wanneer was ook al weer de laatste keer dat een voorstander van de Washington Consensus in de Europese media op een serieuze en eerlijke wijze zijn zeg mocht komen doen?

En dan is er natuurlijk de onvermijdelijke Noam Chomsky, zonder wiens vermelding geen enkel artikel over censuur bij de linkse kerk volledig kan zijn. De man heeft natuurlijk knap werk afgeleverd in de taalkunde, maar politiek wordt de man helemaal niet gemarginaliseerd, zoals Rik Pinxten en Björn Siffer beweren: als libertarische socialist en anarchist ís hij gewoonweg uiterst marginaal. En puur objectief bekeken zou de man er trouwens alleen maar zijn voordeel bij doen mocht hij eens een paar weken in een psychiatrische instelling mogen verblijven om misschien een beetje van zijn paranoia genezen te raken. Dat betekent niet dat ik ervoor pleit dat de man de mond gesnoerd zou worden, integendeel zelfs, maar men moet ook niet proberen marginale figuren voor te stellen als de onderdrukten van een nationale, god betere het, kapitalistische samenzwering. Het is trouwens de ultieme frustratie van links dat Noam Chomsky voorlopig nog niet tot zwijgen gedwongen werd, en meer zelfs, door de baarlijke duivel George W. Bush en zijn neo-conservatieve akolieten nog geen strobreed in de weg is gelegd om zijn ding te doen. Stel je voor wat voor een collectief intellectueel orgasme het bij links zou uitlokken moest de man morgen één enkele dag ondergaan wat een Geert Wilders of Ayaan Hirsi Ali élke dag moeten uitstaan!

Helemaal kolderiek wordt het in de laatste paragraaf, waar het gaat over de euthanasie van Hugo Claus. Ik citeer: «De kardinaal mag spreken, Hugo Claus mag euthanasie plegen, maar mag het niet zeggen. Tegen dergelijke “new born kneuterigheid” verzetten wij ons.» Voor zover mij bekend wil de Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging niet weten van een leven na de dood, maar op één of andere manier zouden Rik Pinxten en Björn Siffer blijkbaar wel willen dat Hugo Claus zelfs nà zijn euthanasie nog zou kunnen spreken? Alle gekheid op een stokje: mocht de kardinaal dan werkelijk spreken? Voor één keer zei hij eens iets in zijn preek dat niet de indruk wekte dat hij in zijn eigen kerk op zijn eigen preekstoel het katholieke standpunt niet zou durven verdedigen, want zijn gewone stijl is die van katholiek-ma non troppo om in de media toch maar niet in een slecht daglicht gesteld te worden. Met als voorspelbaar gevolg dat hij de dag erop al bakken kritiek over zich heen kreeg.

Want ja, stel je dat even voor zeg, een katholieke kardinaal die in een katholieke kerk een katholiek standpunt verdedigt – niet moeilijk dat heel links Vlaanderen storm liep om de kardinaal collectief te veroordelen. En nog steeds storm blijft lopen. In een ander land zou een katholieke bisschop die naam waardig het katholieke standpunt echter ook buiten de kerk durven uitdragen, maar als katholiek in Noorwegen word ik op dat vlak misschien wat iets te veel verwend. Zolang Godfried Danneels in het bisschoppelijke paleis in Mechelen blijft resideren is de kans echter eerder klein te noemen dat we vanuit die hoek een klaar en duidelijke katholieke stem zouden te horen krijgen in Vlaanderen. Wat daarna zal volgen weten we natuurlijk nog niet, maar als er al een krachtiger figuur zijn intrede zou doen in Mechelen, is het nog maar de vraag of hij ook in de Vlaamse media aan bod zou mogen komen zonder het daarop volgende obligate nummertje over… inderdaad… kneuterigheid. Wie was het ook al weer die volgens de Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging niet mocht spreken?

maandag, juni 16, 2008

Aanvaardt CD&V dan het principe van de corridor?

CorridorDe eis van de Franstaligen om een corridor te verkrijgen tussen Brussel en Wallonië, en vooral het feit dat de eis zo concreet is dat gedetailleerde kaarten reeds de ronde doen, dat alles mag dan wel verbazing wekken, nog merkwaardiger is dat die geruchten niet tegengesproken worden door de CD&V én dat die partij de onderhandelingstafel nog niet verlaten heeft. Zou dit betekenen dat de partij het principe van een corridor aanvaardt, en het njet van Bart de Wever voor hen zelfs geen relevantie meer zou hebben?

Het enige geluid dat vandaag uit de hoek van de CD&V waar te nemen viel kwam van de CD&V-schepen Anne Sobrie uit… inderdaad, Sint-Genesius-Rode. Om de corridor krachtig van de hand te wijzen? Neen, om te vertellen dat die corridor misschien toch wel het overwegen waard is, niettegenstaande ze tegelijkertijd vindt dat er geen toegevingen gedaan mogen worden. Je moet echt een tsjeef eerste klas zijn om je woorden op zo'n manier te kunnen «wikken en wegen»! Maar van een reactie van bijvoorbeeld Jo Vandeurzen of Marianne Thyssen heb ik voorlopig toch nog niets gehoord…

En dat maakt dat het akelig stil is bij de CD&V-top over die corridor. Bart de Wever mag dan al een njet uitspreken over die corridor, hij zit niet mee aan de onderhandelingstafel, en dus weet hij niet óf er bij het overleg kaarten gebruikt worden, en hoe die kaarten eruit zouden zien. De vraag is ook of hij zich echt wel helemaal comfortabel voelt bij het feit dat de CD&V het overleg niet dreigt op te blazen –of nog niet opgeblazen heeft– wanneer die kaarten werkelijk op tafel gegooid worden of werden. Betekent dit dat het principe van een corridor voor de CD&V-top wel aanvaardbaar is, en dat de discussie er alleen maar uit bestaat hoe die corridor er precies moet uitzien? Of moeten we geloven dat een Herman van Rompuy vandaag alleen maar de neutrale notaris speelt om de Franstalige eisen te noteren, maar de deur onmiddellijk dicht zal slaan wanneer er echt onderhandeld zal worden? Ik heb namelijk zo mijn twijfels over dat laatste.

En over merkwaardige zaken gesproken: het is eigenlijk toch wel om helemaal van je stoel te vallen dat een krant als De Standaard na het uitlekken van de concrete plannen rond een corridor onmiddellijk een reporter het bos heeft ingestuurd om te documenteren dat er in die corridor vooral geen Vlamingen zouden wonen. Zou dat in de tijd van Manu Ruys en AVV-VVK ook het geval geweest zijn? De enige Vlaming die dan toch gevonden kon worden is de eigenaar van een meubelzaak, met Franse naam, die niet snapt waarom de Vlamingen zich niet wat gewilliger laten verfransen. Overtuig mij maar eens dat zijn meubelzaak 65 jaar geleden geen Duitse naam zou gehad hebben.

Wat moeten we ondertussen van de andere Vlaamse partijen verwachten? Vlaams Belang heeft de corridor uiteraard volledig afgewezen. Open Vld heeft voorlopig nog niet gereageerd, maar we weten dat men daar desnoods wel drie of vier volledige faciliteitengemeenten wil overhevelen naar het Brusselse of het Waalse Gewest als men daarmee een paar maanden langer in de federale regeringszetels kan blijven zitten. En sp.a zal als naar gewoonte geen weg weten met dit dossier: enerzijds wil ze als oppositiepartij de regering wel aanvallen, maar anderzijds kan dit communautaire dossier hen geen moer schelen en kunnen ze dat maar moeilijk verbergen. En willen ze vooral niet de indruk wekken Vlaamse belangen te willen verdedigen…

En dan is er natuurlijk nog Groen!, dat in tegenstelling tot de N-VA wel mee onderhandelt. Wat het lot zal zijn van het stuk Zoniënwoud als het overgeheveld wordt naar het Brusselse of Waalse Gewest laat zich gemakkelijk raden: binnen de kortste keren zullen er een aantal bomen moeten sneuvelen om een bredere verbindingsweg aan te leggen, misschien nog aangevuld met een spoorwegverbinding en wat nog meer. Zal de partij zich daartegen verzetten, of zullen ze de bomen mee helpen kappen om het Belgische koninkrijk bij mekaar te houden en in ruil, ik zeg maar wat, de volledige sluiting van de luchthaven van Deurne vragen om er vijf struiken te kunnen beschermen? Benieuwd welke principiële houding die partij zal aannemen.

En het is precies die houding van Groen! die zal bepalen wat de relevantie van het njet van Bart de Wever is. Heeft men bij de CD&V al de rekening gemaakt, en is men er tot de slotsom gekomen dat men net zo goed nu al de N-VA kan laten vallen in ruil voor wat ecologische kruimels voor Groen! en de federale regeringsmacht tot in 2011, inclusief de glans van een Europees voorzitterschap? Herinneren we toch nog maar even aan de woorden van Yves Leterme uit maart eerder dit jaar in een interview met Het Belang van Limburg:
Wij laten ons niet gijzelen. Ik vind het spijtig dat soms te sterk de nadruk wordt gelegd op symbolen. Ik ga voor rationaliteit. Daarom zeg ik in alle duidelijkheid: als de N-VA in juli om de verkeerde redenen vindt dat de staatshervorming niet genoeg is, dan nemen wij onze verantwoordelijkheid op.

zaterdag, juni 14, 2008

Daar is de corridor!

Daar is dus die beruchte corridor, waar de Franstaligen het al enkele weken over hebben, maar waarover in de Vlaamse pers op een eenzame zwaluw na bitter weinig te lezen viel. Een corridor is trouwens het enige niet wat de Franstalige eisen in ruil voor een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde: ze willen ook een behoud van het stemrecht voor de Franstaligen in de Rand, bestendiging van de faciliteiten, en het afschaffen van de rondzendbrieven. Wat er dan nog overblijft van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, behalve een splitsing van Halle-Vilvoorde, is zeer de vraag.

De corridor, waarvan Le Soir vandaag twee kaartjes publiceert, is een strook grond van 2,5 op 3,5 kilometer tussen Ukkel en Waterloo over het grondgebied van Sint-Genesius-Rode, en dat vooral een deel van het Zoniënwoud omvat. Zo concreet en gedetailleerd zijn de plannen dus al dat men aan Franstalige zijde precies weet welke straten en dreven de grenzen vormen van deze corridor:


Waar zit men ondertussen aan Vlaamse zijde? Toeval of niet, in De Standaard staat net vandaag een stukje van de hand van Steven Samyn over die corridor, waarin hij zijn lezers een beetje lijkt te willen sussen dat het allemaal misschien toch zo'n vaart niet zal lopen. Als dat werkelijk de bedoeling was, werd hij mooi in zijn blootje gezet door Le Soir, maar één paragraaf uit zijn stukje vraagt toch wat meer aandacht:
Het voorstel Brussel uit te breiden in ruil voor een splitsing van BHV is te gek voor woorden. Maar wat als de «geen morzel grond»-doctrine zou worden opgegeven in ruil voor de overheveling van echte hefbomen naar de regio's en een definitieve oplossing voor de faciliteitengemeenten en BHV? Is de vraag stellen of een stuk Zoniënwoud een te hoge prijs is, vloeken in de Vlaamse kerk? Op de Franstalige partijhoofdkwartieren worden de scenario's in elk geval niet weggelachen.
Een definitieve oplossing voor de faciliteitengemeenten? Het is inderdaad net dat wat de Franstaligen vragen, maar dan wel een oplossing waardoor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde volledig wordt uitgehold. Wat voor zin heeft het Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen als de Franstaligen toch stemrecht in Brussel zullen krijgen? En wat betekent die eis tot bestendiging («consolidation») van de faciliteiten, die toch al ten overvloede gebetonneerd zijn: een nieuwe laag beton, of schuilt hier misschien het Minderhedenverdrag achter? Je vraagt je af wat die Vlaamse «sherpa's» nog aan de onderhandelingstafel zitten te doen en waarover daar precies gemarchandeerd wordt wanneer ze te maken hebben met zulke «gesprekspartners»…

Ook ironisch is dat Eric Defoort eerder deze week in een interview met Knack, dat overigens op z'n zachtst gezegd controversieel genoemd mag worden, vertelde dat hij dit weekeinde een denkdag organiseert voor de top van Vlaamse Volksbeweging (VVB) onder de werktitel «Het flamingantisme voorbij». Het is maar de vraag of hij niet iets te vroeg is om al het post-flamingantische tijdperk te kunnen uitroepen, maar gebrek aan stof tot nadenken zou er op die denkdag toch niet mogen zijn.

dinsdag, juni 10, 2008

Separatisme en migrantenstemrecht

Dit week-end ontstond er enige ontreddering in de media omdat een peiling van Het Laatste Nieuws «voor het eerst» een Vlaamse meerderheid voor separatisme had aangetoond. Deze morgen kon er echter met de publicatie van een studie van Marc Swyngedouw en Nathalie Rink een grote zucht van verlichting geslaken geworden, want de professor had nog maar «wetenschappelijk» aangetoond dat er dan toch geen meerderheid separatisten te vinden zou zijn. Maar klopt dit wel?

Het is met het separatisme zoals het vroeger ook met het migrantenstemrecht was: vroeg je de Vlaming op de man af of hij voor of tegen migrantenstemrecht was, dan bleek steevast dat ongeveer 80% tegen was. Tegelijkertijd toonde de ene «wetenschappelijke» studie na de andere aan dat er tòch een meerderheid vóór migrantenstemrecht zou bestaan, wat gretig aangegrepen werd om het uiteindelijk toch maar door te drukken (met een links-Franstalige meerderheid), met als gevolg dat deze Belgische «verworvenheid» zelfs in een onafhankelijk Vlaanderen vermoedelijk niet meer terug te draaien zal zijn. Hetzelfde scenario in verband met separatisme: al enkele jaren rapporteren peilingen die de Vlaming op de man af vragen of hij een splitsing van België voorstaat een kleine meerderheid vóór, terwijl de «wetenschappelijke» studies aantonen dat er slechts tien procent separatisten zouden zijn. Hoe is dit mogelijk? Een portie psychologie helpt het bedrog te verklaren.

Eerste bedrog: de asymmetrische meerkeuzevraag. Vraag aan een kind of het een snoepje wil, en de kans is groot dat het ja zegt. Vraag aan een kind of het een snoepje, een koekje, een appel, een boterham, of misschien iets te drinken wil, en de kans wordt onmiddellijk al een pak kleiner dat het voor het snoepje kiest. En dus hebben kinderen eigenlijk feitelijk geen zin in snoep, zullen «wetenschappers» als een Marc Swyngedouw en een Dave Sinardet in koor uitroepen (terloops en voor een goed begrip: beiden zijn medewerkers van Sampol). Dezelfde truuk werd gebruikt in de wetenschappelijke onderzoeken over het migrantenstemrecht, waar de ondervraagden een batterij mogelijke en onmogelijke varianten op het migrantenstemrecht werd voorgehouden, en hetzelfde deden Marc Swyngedouw en Nathalie Rink dus ook in hun studie. Let trouwens op de asymmetrie in het opstellen van de meerkeuzevraag: tegenover één antwoord tegen migrantenstemrecht stonden vaak vier of vijf antwoorden vóór migrantenstemrecht, precies zoals er in deze studie ook vier antwoorden vóór België staan tegenover slechts één antwoord tegen België.

Tweede bedrog: het onaantrekkelijke verkeerde antwoord. Een ondervraagde wekt niet graag de indruk dat hij een moeilijk of extremistisch mens is. En dat geldt a fortiori voor Vlamingen – daarom ook dat België nog steeds bestaat. Krijg je dus de keuze tussen «België moet gesplitst worden» –en let daarbij dus op de zeer elegante en uitnodigende formulering– en «De federale staat moet blijven maar met meer bevoegdheden voor de gemeenschappen en gewesten dan nu het geval is», dan moet je al goed bij de pinken zijn en beseffen hoe deze studie later als propagandamateriaal zal gebruikt worden om het antwoord te geven dat werkelijk overeenstemt met je mening. Het zou me absoluut niet verbazen als enkele van de ondervraagden zich vandaag voorgenomen hebben de volgende keer een straffer antwoord te geven moesten ze nogmaals ondervraagd worden.

Derde bedrog: de arbitraire reductie. Na het opsplitsen van de binaire vraag naar een asymmetrische meerkeuzevraag, waarbij het ongewenste antwoord dan nog eens zo geformuleerd werd dat het onaantrekkelijk wordt, volgt opnieuw de reductie naar een dichotomie. Wie bijvoorbeeld voor meer Vlaanderen koos, wordt onverbiddelijk in de groep aanhangers van België geplaatst. En wie de meeneem-Chinees die al twintig jaar in Vlaanderen woont en perfect Nederlands spreekt ook wel wat stemrecht wil gunnen voor, ach wat, bijvoorbeeld de provincieraad, is plots een voorstander van migrantenstemrecht. Tel echter de 45% voorstanders van meer Vlaanderen bij de 10% onvoorwaardelijke splitsers, en de studie wordt opmerkelijke consistent met de peiling van Het Laatste Nieuws: een kleine meerderheid wil eigenlijk van België af. Of nog, met het cijfermateriaal van de studie is er eigenlijk niets fout, maar over de analyse en vooral de bewerking ervan valt duidelijk wel één en ander te zeggen…

Want op deze manier wordt dus zelfs onder de kiezers van het Vlaams Belang een meerderheid voor België gevonden, wat gretig aangegrepen wordt door Marc Swyngedouw & Co om aan te tonen dat Vlaanderen echt geen splitsing van België wil. Hij beseft natuurlijk niet dat hij op die manier de poten vanonder zijn eigen «wetenschappelijke» stoel wegzaagt, want een betere illustratie van zijn bedrog bestaat er niet. Helemaal absurd wordt het wanneer hij de «resultaten» van zijn studie aangrijpt om te beweren dat sp.a en Groen!, die het eerste pakket van de staatshervorming toch zouden willen goedkeuren, mogelijk op een breuk met hun kiezers zouden afstevenen. Ten eerste is dat eerste pakket zo klein en miniem dat zelfs de hardste unitarist het per ongeluk zou durven goedkeuren, en ten tweede is er van een breuk met de kiezers geen spoor te bekennen wanneer alleen naar de cijfers in de studie gekeken wordt. Maar misschien was dat laatste ook de bedoeling niet.

maandag, juni 09, 2008

Peiling Vers l'Avenir: bevestiging winst cdH en verlies MR

Alle Franstalige peilingen sedert 2006Het is duidelijk hoogseizoen voor de peilers: na Het Laatste Nieuws publiceert nu ook Vers l'Avenir de resultaten van een peiling, en de komende weken mogen we nog nieuwe peiling van De Standaard/VRT en La Libre Belgique verwachten. Deze peiling bevestigt in ieder geval grotendeels de trends die eerder dit jaar al opgemeten werden, ook door de andere peilers.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (24-36%)Wat de twee grootste partijen betreft pakt de krant uit met de titel dat de PS terug het leiderschap in Franstalig België overneemt van de MR. Dat is misschien toch iets te kort door de bocht: statistisch gezien staan de twee partijen op gelijke hoogte. Dit betekent wel dat deze peiling de achteruitgang van de MR bevestigt, terwijl de PS de score van de laatste verkiezingen nog steeds niet evenaart. De resultaten voor beide partijen zijn in overeenstemming met wat de andere peilers eerder al lieten zien.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (8-22%)Bij de cdH zullen de resultaten van deze peiling zeker met enthousiasme gelezen worden: ze bevestigt immers dat de partij er stevig op vooruit gaat vergeleken met de laatste verkiezingen, voorlopig een winst van ongeveer vijf procent. Deze trend is in ieder geval in overeenstemming met wat de andere peilers eerder al suggereerden. Ook voor de Ecolo bevestigt deze peiling wat andere peilers al registreerden: die partij lijkt een beetje over een top gegaan te zijn, en stabiliseert zich nu op een lichte winst tegenover de laatste verkiezingen.

Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (0-10%) Tot slot de resultaten voor het Front National. De partij komt opnieuw net boven de kiesdrempel uit, maar echt gerust kan die partij er voorlopig toch nog niet in zijn. Ook hier zijn de resultaten in overeenstemming met wat andere peilers al aantoonden.

Bijlage: Alle Franstalige peilingen sedert 2006 (PDF)

zondag, juni 08, 2008

Peiling Het Laatste Nieuws: Winst voor LDD en separatisme

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006Gisteren publiceerde Het Laatste Nieuws de resulaten van een nieuwe peiling. Voor slechts één partij werd een significante wijziging gemeten: Lijst Dedecker, dat vooruitgaat tegenover de verkiezingen van verleden jaar. Voor de andere partijen zijn de verschuivingen kleiner dan de foutenmarge.

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006 (15-35%)Het Vlaams Kartel en het Vlaams Belang gaan lichtjes achteruit tegenover de verkiezingen van bijna één jaar geleden, maar over significante verschillen hebben we het nog lang niet. Open Vld en sp.a-Vl.Pro gaan dan weer lichtjes vooruit, en voor die partijen zijn de verschillen zelfs nog kleiner. Al bij al zijn dit dus eigenlijk geen resultaten om over naar huis te schrijven, maar zo verkoopt men natuurlijk geen kranten, en dus heeft de krant het over het Vlaams Kartel dat «licht van zijn pluimen zal verliezen» en het Vlaams Belang dat «de neergang niet kan stoppen». Vooral dat laatste is opmerkelijk: de krant publiceert voor het eerst in meer dan een jaar een peiling, maar wil dus wel even aan trendanalyse doen…

Alle Vlaamse peilingen sedert 2006 (0-10%)De enige partij die dus wel een significante sprong maakt is Lijst Dedecker, maar de partij blijft problemen hebben om de kaap van tien procent te overschrijden. De partij laat wel concurrent Groen! duidelijk achter zich, en die laatste lijkt maar niet weg te kunnen komen uit de buurt van de kiesdrempel. Partijvoorzitster Mieke Vogels mag dan in het Vlaams Parlement wel beweren dat de bevolking de communautaire problemen spuugzat zou zijn, voorlopig valt er echter nog geen stormloop richting haar partij waar te nemen…

Tot slot nog een ander opmerkelijk resultaat uit de peiling van Het Laatste Nieuws: 49,7% van de Vlamingen is voor een splitsing van België, terwijl 45,7% België voorlopig nog wil behouden. Volgens de krant is het de allereerste keer dat een peiling een meerderheid voor separatisme aantoont, maar in december 2005 tekende De Stemmenkampioen, dat nota bene ondersteund werd door Het Laatste Nieuws, in een peiling een erg gelijkaardig resultaat op, ook met een meerderheid voor separatisme. Dat belet natuurlijk niet dat iemand als een Dave Sinardet hardnekkig zal blijven beweren dat er in Vlaanderen maar tien procent separatisten rondlopen, ook al probeerde Matthias Storme hem onlangs nog op betere –en correcte– gedachten te brengen. Nu ja, Dave Sinardet raadpleegt voor zijn stelling het degelijke onderzoek –schrijft hij toch– en peilingen die meer dan tien procent separatisten aantonen zijn misschien gewoonweg per definitie al ondegelijk voor het lid van de Pavia-groep?

Bijlage: Alle Vlaamse peilingen sedert 2006 (PDF)

zaterdag, juni 07, 2008

Pakistaanse ambassadeur: «Mohammed-cartoon is terrorisme»

Terrorisme?De Pakistaanse ambassadeur Rab Nawaz Khan heeft formeel een klacht ingediend bij het Noorse Ministerie van Buitenlandse Zaken naar aanleidin van de publicatie van een Mohammed-cartoon in de krant Adresseavisen eerder deze week. «Terrorisme is het uitvoeren van een handeling die sterke reacties oproept. Moslims over de hele wereld voelen zich gekrenkt door deze cartoon, en daarom is dit een daad van een terrorisme,» aldus de ambassadeur in een interview met de Noorse commerciële zender TV2.

Sommige moslims schijnen maar niet te willen begrijpen dat een beledigende cartoon niet meer kan zijn dan dat wat het is: een beledigende cartoon. Gelijkheidstekens zetten tussen een cartoon in een Noorse krant en het opblazen van de Deense ambassade in de Pakistaanse hoofdstad kan alleen maar getuigen van een zwaar verwrongen wereldbeeld.

In het interview met TV2 toont de Pakistaanse ambassadeur zich «bezorgd», omdat de publicatie van een cartoon in Adresseavisen het leven van Noorse burgers over de hele wereld in gevaar kan brengen. Verder wijst hij erop dat een aantal Noorse bedrijven vestigingen en commerciële belangen in Pakistan hebben. De verklaring van de redactie van Adresseavisen dat de cartoon niet Mohammed maar een terrorist die zich voordoet als Mohammed afbeeldt wijst hij echter van de hand. Volgens Arne Blix, hoofdredacteur van de krant, wou de cartoonist aantonen dat iemand die terreur pleegt in religieuze kleren in de naam van een godsdienst totaal ongeloofwaardig is, maar deze stelling gaat blijkbaar het petje van de Pakistaanse ambassadeur ver te boven.

Erna Solberg, partijvoorzitter van de oppositionele Conservatieve Partij (Høyre), meent alvast dat de ambassadeur sterk overreageert. Volgens haar moeten diplomaten in Noorwegen zich inwerken in de Noorse situatie en de Noorse vrijheid van meningsuiting, en moet de Noorse overheid zich niet verontschuldigen voor de publicatie van de cartoon. In de plaats daarvan zou de Noorse overheid beter verklaren dat in Noorwegen nu eenmaal de vrijheid van pers geldt, en dat het geen terreurdaad is daar ook gebruik van te maken. De ambassadeur mag natuurlijk misnoegd zijn over de cartoon, maar ze gelijkstellen met een terreurdaad is volgens haar totaal fout.

maandag, juni 02, 2008

Alle Franstalige hens aan dek!

OctopusoverlegGroen! en Ecolo treden toe tot het overleg over het tweede deel van de staatshervorming, terwijl sp.a aan de kant blijft staan. Daarmee nemen met uitzondering van het marginale Front National àlle Franstalige partijen deel aan het overleg, terwijl aan Vlaamse zijde amper de helft van de zetels gehaald wordt. En hoe lang zal het duren eer de CD&V in deze constellatie gechanteerd zal worden om zware toegevingen te doen?

Eerste vaststelling: door het toetreden van Groen! tot het overleg is de N-VA niet meer nodig voor een bijzondere meerderheid. Tweede vaststelling, zonder die N-VA, die misschien niet eens rechtstreeks zal deelnemen aan het overleg, ziet het er eigenlijk bijzonder belabberd uit voor de strategische positie van de CD&V binnen dat overleg. Immers, de CD&V zal geen enkele Vlaamse medestander hebben bij dat overleg en geconfronteerd worden met vier Franstalige partijen (MR, PS, cdH en Ecolo) die de rangen gesloten lijken te hebben, in het beste geval aangevuld met twee Belgische partijen (Open Vld en Groen! dus), in het ergste geval met twee meelopers met de Franstalige partijen.

Groen! zal er bijvoorbeeld geen probleem van maken om desnoods heel Vlaams-Brabant bij het Waalse Gewest te voegen en in de rest van Vlaanderen faciliteiten in te voeren, als in ruil daarvoor wat meer Fair Trade-koffie geschonken zal worden in één of ander ministerie. En van Open Vld mag je alleen maar Vlaamse standpunten verwachten als hen dat toevallig eens goed uitkomt om Yves Leterme en/of de CD&V wat in het nauw te drijven, maar verder eisen zij wel een federale kieskring en compensaties voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde (en kom me maar eens vertellen dat dat laatste niet waar zou zijn).

Hoe lang zal het dan duren eer de CD&V in dat Octopusoverleg geconfronteerd zal worden met platte chantage van zes tegen één om haar tot zware toegevingen te brengen? Open Vld deed die oefening al eens eerder, toen vier tegen één, en zal er absoluut geen probleem van maken om dat nog een keertje over te doen. De CD&V zal dan een moeilijke keuze moeten maken: ofwel vasthouden aan het Kartel, Yves Leterme opofferen en de zwarte piet toegeschoven krijgen voor nieuwe (ongrondwettelijke!) federale verkiezingen in een bijzonder chaotische atmosfeer, ofwel toch maar voor de macht en de postjes kiezen, N-VA opofferen en hopen op een mirakel in juni volgend jaar.

Zou het dan allemaal zoveel beter geweest zijn met ook de sp.a aan boord? Uiteraard niet, want ook die partij blinkt niet echt uit door haar Vlaamsgezindheid. Als de partij vandaag bij momenten al eens een lichte neiging tot Vlaamse reflex zou durven vertonen heeft dat meer de maken met oppositioneel opportunisme dan enig historisch besef of echt sociaal inzicht. Maar door de PS in de federale regering toe te laten, het Franstalige front zich te laten verenigen met de toetreding van Ecolo tot het Octopusoverleg met als neveneffect de aanwezigheid van Groen! die een eventueel afhaken van de N-VA kan neutraliseren, heeft de CD&V zich vandaag in een bijzonder lastig parket geplaatst. En toppunt van strategische miskleun: ze hebben er nog zelf aan meegewerkt ook!

Aan de vooravond van de onderhandelingen –of zijn we voorlopig nog maar aan de vooravond van de onderhandelingen over de onderhandelingen?– ziet het er dus niet zo goed uit gezien vanuit een Vlaams standpunt. Aan Franstalige zijde heeft men alle hens aan dek geroepen en zet men zich schrap om werkelijk het onderste uit de Belgische kan te kunnen halen. Men houdt er in het Zuiden van het land duidelijk rekening mee dat dit misschien wel eens het eindspel van België zou kunnen zijn, en men denkt en argumenteert er tegenwoordig in geo-strategische termen. De Vlaamse politici lijkt het echter zowat het laatste van hun zorgen te zijn:

Aan de top van de Open Vld wordt er immers gesparteld en gespind door het trio Somers-De Gucht-Dewael dat het een lieve lust is, in de hoop op die manier de CD&V harder te beschadigen dan henzelf. De ene dag wordt de Vlaamse kaart getrokken, de andere de Belgische, en op sommige dagen allebei tegelijk. De enige echte reden waarom sp.a dan weer niet toetreedt tot het Octopusoverleg is –une fois n'est pas coutume– warempel ook diegene die ze zelf opgeven: ze gunnen Yves Leterme en de CD&V een eventueel succes niet, of dat nu ook in hun eigen en/of het Vlaams belang is of niet. De partij heeft het moeilijk om haar communautaire draai te vinden, omdat ze van nature uit Belgisch-behoudend is, maar tegelijkertijd aanvoelt dat daar vandaag zelfs bij haar eigen achterban geen electorale punten meer mee te scoren vallen. Dat ligt anders bij de partij Groen!, die bij haar (eerder marginale) achterban wél kan scoren met haar uitgesproken Belgische profilering, en er dan ook voluit voor gaat. Terwijl de Franstalige partijen dus de rangen sluiten om samen de Franstalige belangen zo goed mogelijk te verdedigen, zijn de Vlaamse partijen druk in de weer mekaar zoveel mogelijk stokken in de wielen te steken.

Wat had de CD&V dan moeten doen? Het probleem van de CD&V is dat de partij, en met haar Yves Leterme, nog steeds gevangen zit in het Belgische referentiekader, en daardoor de laatste maanden al enkele malen haar afspraak met de geschiedenis gemist heeft. Mag ik even dagdromen? De partij had al enkele malen zonder problemen in het Vlaams Parlement kunnen laten vaststellen dat er met de Franstaligen werkelijk geen land meer te bezeilen valt, en daarna Yves Leterme laten uitroepen tot eerste Vlaamse president, tot de splitsing van België volledig uitgeklaard was geweest. Electoraal zou het hen in ieder geval geen windeieren hebben gelegd: enerzijds zou de N-VA dan volledig kunnen samensmelten met de CD&V, anderzijds zou het misschien wel een vierde tot een derde van de achterban van het Vlaams Belang kunnen recupereren, zeker in de eerstvolgende verkiezing. Voor de verkiezingen van juni 2007 zou de vraag dan niet geweest zijn of de CD&V boven de 30% zou uitkomen, maar wel hoe dicht ze de 40% zou benaderen.

Zover zijn we echter voorlopig dus nog niet, en de gretigheid waarmee Yves Leterme nu in het buitenland rondreist als Belgisch Eerste Minister spreekt boekdelen. De partij zal dan ook de komende zes weken moeten doorbrengen aan de onderhandelingstafel met vier ronduit vijandige partners en twee totaal onbetrouwbare. Of daar uiteindelijk veel eer mee te rapen zal vallen is een bijzonder twijfelachtige zaak, maar de manier waarop ze nu zichzelf al in een lastig parket heeft gebracht voorspelt niet veel goeds.