woensdag, juni 29, 2005

Grafschennis in Sint-Niklaas

Het Vlaams Belang wordt terechtgewezen omdat het in een lokaal partijbladje in Sint-Niklaas «onthulde» dat een recent geval van grafschennis het werk zou geweest zijn van immigranten, en dat dit in de doofpot werd gestoken door de politie. Burgemeester Willockx (sp.a) eiste een verontschuldiging, maar trok voor alle zekerheid ook maar naar het CGKR dat prompt een onderzoek instelde waarvan het op voorhand al de uitslag aankondigde met zeer grote zekerheid.

Laat het duidelijk zijn, hier is een heksenjacht aan de gang. De snelheid waarmee een klacht werd ingediend, de snelheid waarmee een onderzoek wordt ingesteld, de snelheid waarmee men op voorhand al de uitslag van dat onderzoek kan voorspellen, het wekt allemaal verbazing. Vooral het feit dat burgemeester van Sint-Niklaas Willockx het Vlaams Belang niet bepaald veel tijd gaf om de geëiste verontschuldigingen in te dienen vóór hij een klacht indiende bij het CGKR, roept toch wel vragen op over de ware beweegredenen. Als dan bovendien blijkt dat die verontschuldigingen er zelfs al waren gekomen, maar dat hij tóch een klacht heeft ingediend, is er nog weinig twijfel waarover het hier werkelijk gaat: men heeft een stok gevonden om die schurftige hond te slaan, en die hond zál dus ook geslagen worden. De hevigheid van de commentaar van Bart Sturtewagen («dwaas», «crapuleuze figuren», «platte racistische praatjes») spreekt trouwens boekdelen.

Nog merkwaardiger is misschien dat dit gebeurt op het ogenblik dat er in Sint-Niklaas wel degelijk problemen met immigranten zijn, namelijk in De Ster. Nu ja, merkwaardig. De stok wordt iets té gretig gehanteerd om niet met de indruk achter te blijven dat men geen klein beetje blij is de aandacht van de problemen in De Ster te kunnen afleiden. Bart Sturtewagen is dan ook zo slim om in zijn commentaarstukje in alle talen te zwijgen over de «dwazen», de «crapuleuze figuren» en de «platte racistische praatjes» die in dat verhaal optreden.

Trouwens, waaraan is de lokale afdeling van het Vlaams Belang eigenlijk schuldig? Wie de zaken even nuchter bekijkt, merkt dat ze «te goeder trouw» gehandeld hebben, zoals dat heet. Zij waren er immers van overtuigd dat de grafschennis wel degelijk door immigranten was uitgevoerd, en van racistische leugens kunnen ze dus niet beschuldigd worden. Stel dat het lokale partijbladje van Groen! in Antwerpen morgen zou schrijven dat BASF de zwaarste vervuilende stoffen recht in de Schelde loost, en dat het stadsbestuur dat weet maar in de doofpot steekt, en later blijkt dan dat Groen! om de tuin geleid werd door hun bron, gaat men dan Groen! ook voor de rechter slepen?

Ten slotte zou het misschien toch passen dat men zich op het Madouplein eens bezint over waar men mee bezig is, want het is duidelijk dat men op amper een jaar na de veroordeling met vuur aan het spelen is. De obsessie die men bij het Vlaams Belang aan de dag legt om alles wat met criminaliteit te maken heeft in verband te brengen met immigratie zou men toch maar beter eens afleggen. Erkenning van het probleem is daarbij al de eerste stap. Zeker, er zijn problemen, maar als men een doofpotoperatie aan het licht wil brengen, zou men er toch maar beter voor zorgen dat men zijn schaapjes volledig op het droge heeft, en dat was deze keer duidelijk niet het geval. Wie het Vlaams Belang eens een flinke peer wil stoven, hoeft niet meer te doen dan zich voor te stellen als een betrouwbare bron die kan onthullen dat de laatste nieuwe baldadigheden in de gemeente het werk zijn geweest van immigranten, en dat het hele zaakje in de doofpot wordt gestoken door het régime, en prompt ruimt men al plaats in voor een artikeltje in het lokale partijkrantje. Succes verzekerd.

maandag, juni 27, 2005

Herfederalisatie geluidsnormen onzinnig

Bart Somers stelt voor om de geluidsnormen te herfederaliseren indien de Brusselse Regering voet bij stuk houdt. Afgezien van het feit dat dit onmogelijk is, is het bovendien onzinnig.

Zoals nogal wat politici opmerkten, een herfederalisatie van de geluidsnormen is onmogelijk indien de meerderheid in het Brusselse Parlement toch niet wil versoepelen. Er is immers een bijzondere meerderheid nodig, dus ook een meerderheid in dat Brusselse Parlement, om de geluidsnormen te herfederaliseren. Waarom zou een meerderheid in het Brusselse Parlement daarin toestemmen, als ze geen regionale versoepeling willen doorvoeren? Het voorstel van Bart Somers is dus ofwel een losse flodder, ofwel snapt Bart Somers niets van het Belgische politieke stelsel. Hoe dan ook, dubbel en dik gebuisd in deze examentijden.

Maar het voorstel is ook onzinnig. Indien het niveau van de Gewesten niet het gepaste niveau is om de geluidsnormen te regelen, waarom de geluidsnormen dan niet op Europees niveau regelen in plaats van op Belgisch? Als nachtlawaai in Brussel bij wet even storend is als in Vlaanderen, waarom zou het dan ook niet even storend zijn in de Algarve, in Karelen en op Kreta? Het antwoord is eenvoudig: de Vlaamse politici krijgen het Brusselse Gewest niet onder controle (tiens, wie was dat ook allemaal weer die ervoor zorgden dat Brussel uitgroeide tot een volwaardig derde Gewest?), en daarom moeten de bevoegdheden van Gemeenschappen en Gewesten nog maar eens ad hoc aangepast worden. En zoals reeds gezegd, als ze het Brusselse Gewest niet onder controle krijgen, hoe gaan ze dan een herfederalisatie van de geluidsnormen afdwingen? Onze Vlaamse helden slagen er nog niet eens in Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen met een gewone meerderheid, zelfs niet als ze die meerderheid volledig in handen hebben! Bart Somers moet maar eens zijn dagboeken raadplegen. A propos, zou hij nog steeds van plan zijn die te publiceren?

Bart Somers zou er dan ook beter aan doen de problematiek van Zaventem in een breder verband te zien. Brussel heeft voorlopig geen enkele reden om meegaand te zijn in dit dossier, integendeel, en zolang de Vlamingen hun tanden niet laten zien, zal daar ook geen verandering in komen. Koppel echter de financiering van het Brusselse Gewest aan de geluidsnormen, of beter nog, de «solidariteit» in de Sociale Zekerheid, en Elio di Rupo zal Evelyne Huytebroeck desnoods hoogstpersoonlijk vanuit Bergen op haar plaats komen zetten. De vraag is echter of Bart Somers zoveel politieke moed heeft. Het is immers niet zeker dat Elio di Rupo de kant van de Vlamingen zou kiezen, en liever de federale regering opblaast in plaats van in Brussel een coalitiepartner te moeten terechtwijzen. En dan staat Bart natuurlijk onmiddellijk in zijn blootje, want als noch het migrantenstemrecht noch Brussel-Halle-Vilvoorde een regeringscrisis waard waren, waarom zou Zaventem dat dan wel zijn?

zondag, juni 26, 2005

VLD zakt verder weg

Uit een nieuwe opiniepeiling van La Libre Belgique, Het Laatste Nieuws, RTL en VTM blijkt dat de VLD verder blijft zakken. Vergeleken met de vorige peiling verliest de partij 1,9%, en gemiddeld verliest de partij nu al 2,6% tegenover de verkiezingen van iets meer dan een jaar geleden.

In tegenstelling tot de vorige opiniepeiling halen CD&V en N-VA in deze tiende opiniepeiling sedert 13 juni 2004 geen 30% van de stemmen, maar het Vlaams Kartel gaat er toch op vooruit. Gemiddeld is het kartel nu meer dan 2% gestegen op één jaar tijd. Het Vlaams Belang daarentegen blijft in de opiniepeilingen iets boven de verkiezingsresultaten hangen rond de 24,5%.

De VLD zakt dus verder weg, en het verlies bedraagt ondertussen reeds meer dan 2,5%, ver buiten de foutenmarge dus. De resultaten komen echter niet bepaald als een verrassing, maar zijn eerder een bevestiging van wat iedereen al weet. Sp.a-Spirit daarentegen heeft het voorbije halfjaar een winst van iets meer dan 1% opgebouwd. Merk op dat de winst van sp.a-Spirit het verlies van de VLD niet compenseert, en samen haalt paars nu 38,3% in Vlaanderen, een achteruitgang van 1,2% tegenover de verkiezingen van juni 2004. Op die manier bekeken heeft de federale regering in Vlaanderen op dit ogenblik maar weinig legitimiteit. Ter vergelijking, CD&V, N-VA en het Vlaams Belang halen samen meer dan 52%.

Voor Groen! is dit de tweede peiling met een slecht resultaat, met gemiddeld nu een verlies van 0,9%. Als deze trend zich verderzet zal de partij stilaan weer moeten worstelen met de kiesdrempel. Er moet echter opgemerkt worden dat dit verlies nog steeds binnen de foutenmarges zit, maar voor een partij met een zo kleine aanhang als Groen! is dit misschien toch genoeg om al een alarmbelletje te doen rinkelen.

Tot slot de gemiddelden van alle partijen in één grafiekje. Het toont duidelijk aan dat bij de VLD de meeste beweging zit, in negatieve zin dan, terwijl CD&V-N-VA de grootste winnaar is. De twee partijen vormen samen afgetekend het grootste kartel, maar Vlaams Belang is vermoedelijk nog steeds de grootste partij.

woensdag, juni 22, 2005

Vlamingen geen partij voor Cliveti en Laloy

De Vlaamse politici (of wat daar toch voor moet doorgaan) laten zich weer eens van hun naïefste en simpelste kant zien bij de Raad van Europa. Rapporteur Minodora Cliveti en senatrice Marie-José Laloy (PS) spelen duidelijk «minimaal» onder één hoedje, en de Vlamingen vinden dat… «niet netjes».

Eigenlijk stond het in de sterren geschreven, want met wie zou de Roemeense socialiste Cliveti, die vlot Frans spreekt, van alle Belgische partijen het meest affiniteit voelen? Ik vrees dat Spirit, vertegenwoordigd door Bert Anciaux en Geert Lambert, weinig kans maakt om hoog op die ranglijst te staan. Overigens is er nog een raakvlak tussen Cliveti en Laloy: ze zijn beiden nogal geëngageerd in vrouwenvraagstukken, en zitten trouwens allebei in de Subcommissie voor Kinderen van de Raad van Europa. Het is dus zelfs goed mogelijk dat het gesprekje dat Cliveti en Laloy de dag ervoor nog hadden niets te maken had met de resolutie, maar dat illustreert nog maar eens dat er wel degelijk een band bestaat tussen de twee, en dat men behoorlijk kan twijfelen aan de onpartijdigheid van Cliveti.

Verder blijk uit het artikel bij De Standaard helemaal niet dat Luc Goutry (CD&V) plaatsvervangend lid is in de Commissie Sociale Zaken, uitgerekend voor Marie-José Laloy (de kwaliteitskrant slaagt er niet eens in haar voornaam correct te schrijven). Wie het artikel leest komt dus niet te weten hoe Laloy precies in het verhaal past, en waarom Cliveti met haar überhaupt een gesprek zou willen aanknopen, maar het is wel essentieel om te begrijpen waarom Luc Goutry met een «ambetant vermoeden» zit.

Het valt echter op hoe zowel Luc Goutry als Geert Lambert hier voor simpele duiven van dienst spelen. Geert Lambert vindt de manier waarop de aanpassingen aan de resolutie gebeurd zijn «niet netjes». Alsof de Franstaligen er iets aan gelegen zou zijn zich in zulke dossiers «niet netjes» te gedragen, want dan zouden ze toch gewoon de taalwetten toepassen en daarmee gedaan. Of was de afhandeling van het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde dan wel «netjes», om over Zaventem en de «solidariteit» in de Sociale Zekerheid nog maar te zwijgen. Luc Goutry vindt dan weer dat «als het over mensenrechten gaat, dergelijk gelobby niet [past]». Misschien past dergelijk gelobby inderdaad niet, maar wie naar de afloop ervan kijkt kan alleen maar zeggen dat het wel degelijk gebeurt en resultaten oplevert. Ondertussen zijn onze Vlaamse helden weer druk bezig om mekaar te overtroeven in het volgen van de regeltjes tot op de letter en de komma, en staan er verder maar wat beteuterd bij als de tegenpartij dat niet doet.

Cordon médiatique «doorprikt»?

De Standaard bespreekt vandaag de masterproef van Lieve Dierickx, en meent uit haar resultaten te kunnen afleiden dat er van een cordon médiatique geen sprake is. En toont in hetzelfde artikel meteen nog maar eens aan waar het precies fout zit.

Reeds in de inleiding van het artikel duikt de omschrijving «de wegens racisme veroordeelde partij» op. Het was dan ook al veertien dagen geleden dat die omschrijving nog gebruikt werd in Groot-Bijgaarden. Van «wegens corruptie veroordeelde partijen» is er voorlopig nog geen sprake.

Seventeen or Bust vindt achtste priemgetal

Seventeen or Bust, het gedistribueerde project dat het probleem van Sierpiński tracht op te lossen, heeft verleden week een nieuw priemgetal gevonden. Het priemgetal is het achtste dat het project vindt, en op dit ogenblik het grootste priemgetal dat geen Mersenne-priemgetal is. Al wie een paar CPU-cycli overheeft mag natuurlijk meehelpen en zich aansluiten bij Flanders-Distributed.

maandag, juni 20, 2005

Van Cau over het Marshall-plan

Verleden week probeerde Bart Sturtewagen Vlaanderen nog wijs maken dat de PS met het Marshall-plan «het heil niet van elders verwacht», maar die ballon werd gisteren door Jean-Claude Van Cauwenberghe (PS) in Mise au Point mooi doorprikt.

Wat voor onzin schreef Bart Sturtewagen ook al weer? Een uitgebreid citaat:
Het is ongelukkig dat [Elio di Rupo] op zijn oproep voor een algemene Waalse mobilisatie voor een economische relance de term ,,Marshallplan'' heeft geplakt. Die wekt immers de indruk dat Wallonië opnieuw de hand ophoudt voor financiële steun. Uit wat hij erover zegt valt op te maken dat hij zijn publiek juist duidelijk wil maken dat ze het heil niet van elders —van de federale regering, van Vlaanderen— moeten verwachten. De Walen moeten zelf de handen uit de mouwen steken.
Leg dat naast de verklaringen van Van Cauwenberghe van gisteren, aldus verwoord door La Libre Belgique:
Et de fait, on sentait dimanche un Van Cau comme sur la défensive, prompt à «renvoyer la patate chaude» ailleurs qu'en Région wallonne. En effet, insistant d'abord sur le fait que, nulle part dans le monde, une région ne peut se redresser seule, il a surtout désigné ses adversaires en parlant de l' «indolence fédérale» et de la «morosité de l'Europe». D'ailleurs, note-t-il également, le même fédéral doit «prendre des mesures fortes» et c'est aussi «à lui que s'adressait Elio Di Rupo».
Jammer dat De Standaard geen plaats over had in de rubriek Kreten en Gefluister, waar Bart Dobbelaere het vandaag nogal druk had met Danny Smagghe. Hoe dan ook, Van Cauwenberghe laat er dus geen twijfel over bestaan dat Elio di Rupo zijn oproep ook naar het federale niveau richtte, en zoals Bart Sturtewagen zelf opmerkt, het federale niveau, dat is dus Vlaanderen.

Overigens is het zeer twijfelachtig of Van Cauwenberghe op deze manier veel sympathie zal kunnen winnen in Vlaanderen, want dat Vlaanderen, dat nu al jaarlijks zes miljard euro naar het Zuiden ziet vertrekken, wordt dus «onverschilligheid» verweten. Bijzonder ongepast in de gegeven context, zou ik zeggen, want hij bijt niet alleen de hand die hem voedt, hij bijt de hand waarvan hij verwacht dat ze hem zelfs nog meer zal voeden. Freya van den Bossche (sp.a) zal ongetwijfeld al in de wolken zijn over de mentaliteit van Van Cauwenberghe. Van Cauwenberghe mag trouwens eens komen vertellen hoeveel Vlaanderen elk jaar moet lammeren eer het een beetje respect en misschien zelfs wat dankbaarheid mag verwachten vanuit het Zuiden van het land. Als Vlaanderen al onverschilligheid verweten kan worden, dan is dat vooral omdat het die zes miljard euro zomaar laat vertrekken zonder daarover openheid en vooral rekenschap en resultaten te eisen.

zaterdag, juni 18, 2005

Dienstmededeling: In Flanders Fields

De artikels van deze blog zullen vanaf nu ook opgenomen worden in de groepsblog In Flanders Fields.

«Tweede» nationale luchthaven duikt weer op

Na het arrest van het Brusselse Hof van Beroep over de nachtvluchten van Zaventem duiken aan Franstalige zijde weer «constructieve» voorstellen op om een tweede nationale luchthaven uit te bouwen. Als je het mij vraagt, een vos die de passie preekt.

Misschien ligt het gewoon aan mijn slecht karakter, maar ik heb er sterk mijn twijfels over dat de Franstaligen werkelijk pleiten voor een «tweede» nationale luchthaven. Mijn vermoeden is dat de Franstaligen eigenlijk maar één nationale luchthaven willen, maar dan wel één die in Wallonië ligt, en als het even kan liefst nog betaald met Vlaams geld ook. Kwaadwillig? Het is misschien goed om eens na te denken over hoe een plan om dit doel te verwezenlijken eruit zou kunnen zien.

De eerste fase was het stoppen van alle ontwikkeling op de luchthaven van Zaventem. DHL was duidelijk van plan om niet alleen in Zaventem te blijven, maar er ook te groeien, en daar moest een stokje voor gestoken worden. De Brusselse Regering heeft zich daarbij goed van haar taak gekweten door onmogelijke geluidsnormen op te stellen. Het resultaat is bekend: DHL begreep dat er met de Franstaligen geen land te bezeilen viel, en koos eieren voor haar geld. Meteen ook een signaal aan andere bedrijven die met plannen zouden rondlopen om in Zaventem te groeien om die maar meteen op te bergen.

De tweede fase is al aan de gang en zelfs gedeeltelijk verwezenlijkt: een status quo op Zaventem onmogelijk maken. Door het vertrek van DHL is men immers eigenlijk al begonnen aan een inkrimping van Zaventem, en het nieuwe arrest van het Brusselse Hof van Beroep dreigt zelfs de luchthaven op korte termijn volledig te sluiten. De halsstarrigheid van Evelyne Huytebroeck (Ecolo) in dit dossier zal ondertussen ook al wel opgevallen zijn bij de koeriers- en andere luchtvaartbedrijven die in Zaventem werken.

Ondertussen is men al druk bezig met de voorbereiding van de derde fase: uitbouw van een (voorlopig) tweede nationale luchthaven. O ja, Oostende prijkt ook op het lijstje van alternatieven, maar Oostende ligt vergeleken met Bierset en Charlerio zo perifeer dat men zich daar vooral geen begoochelingen over hoeft te maken. En ontbreekt opvallend op het lijstje van Didier Reynders: Deurne. Zal wel toeval zijn. Hoe dan ook zal die tweede nationale luchthaven vooral nationaal (lees: 60% Vlaams) zijn zolang er rekeningen te betalen vallen: de constructie van de luchthaven zelf, en daarnaast al de infrastructuur die daarbij komt kijken. Of die luchthaven ook onder tweetalig régime zal komen nadat de laatste rekening betaald werd, zoals Zaventem nu, valt nog af te wachten. Wanneer het de Franstaligen goed uitkomt, ligt Zaventem immers plots wél in Brussel, maar voor de overlast ligt Zaventem volledig in Vlaanderen, en mutatis mutandis zal dat ook voor de tweede nationale luchthaven wel gelden.

En o ja, de bouw van die tweede nationale luchthaven zou wel eens toevallig zoveel geld kunnen kosten dat de IJzeren Rijn alweer een paar jaar in de koelkast moet. Men mag natuurlijk niet alles tegelijk willen…

En van zodra die tweede nationale luchthaven goed en wel uitgebouwd is, komt de vierde fase: de doodsteek voor Zaventem. Best mogelijk dat men de Brusselse geluidsnormen tijdelijk optrekt in de derde fase zolang Vlaanderen moet lammeren voor de Waalse luchthaven, maar daarna zullen ze onverbiddellijk weer naar beneden gaan. En heeft Bruxelles absoluut geen reden meer om zich constructief op te stellen of wat dan ook. Of men in de omgeving van de Waalse luchthaven ook zo streng zal zijn met geluidsnormen als in Brussel lijkt me bijzonder onwaarschijnlijk. Net zoals de spitsvondige aanpassingen van de wet op de tabaksreclame Francorchamps veilig kon stellen, en de ontdekking van «prille democratieën» de wapenindustrie aan de gang kon houden, zal men ook aan de geluidsnormen wel een mouw kunnen passen.

Jean-Marie Dedecker (VLD) vindt ondertussen dat Zaventem een regeringscrisis waard is, maar zoals Skender terecht opmerkt, wat is die uitspraak eigenlijk waard? Ze is zelfs ronduit ergerlijk, want hij weet net zo goed als iedereen dat Verhofstadt desnoods zijn eigen kinderen zou verkopen om zijn portefeuille te mogen behouden, en die 20.000 banen in Zaventem zijn wat hem betreft dus een bijzonder klein offer om aan de macht te blijven. En Dedecker schijnt niet te beseffen dat er wel eens wat meer aan de hand zou kunnen zijn dan alleen maar wat Brusselse dweerzigheid over geluidsnormen.

Het is best mogelijk dat er geen groter plan schuilgaat achter de overduidelijke Franstalige poging tot sabotage van de luchthaven van Zaventem, maar er zijn toch ook grenzen aan hoe dom en naief men zich aan Vlaamse kant kan en mag blijven gedragen. De onderhandelingen over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde hebben echter aangetoond dat men zelfs bereid was de integriteit van het eigen territorium op te geven, dus valt op federaal vlak met deze regering het ergste te vrezen.

vrijdag, juni 17, 2005

Tweetaligheid alleen in Brussel discriminerend?

Johan vande Lanotte was donderdag te gast bij de PS voor een gesprek over Brussel-Halle-Vilvoorde. In de marge van dat gesprek wees Brussels parlementslid Rachid Madrane (PS) op de hemeltergende discrinatie die immigranten in Brussel ondervinden omdat zij Nederlands moeten leren.

Om het even over Johan vande Lanotte te hebben: tijdens het gesprek lichtte hij opnieuw een tip van de sluier over de onderhandelingen over de splitsing van het arrondissement op:
Nous étions prêts à refinancer Bruxelles et à y faire un effort sur les règles de bilinguisme.
Zozo, voor die gratis splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde waren de Vlaamse (nou ja) onderhandelaars dus bereid nog maar eens over de brug te komen met vers geld voor Brussel, en bovendien aan de tweetaligheid te morrelen. Misschien dat hij de Franstaligen hiermee onder de indruk kan brengen over wat voor een gouden kans ze gemist hebben, maar als Vlaming heb ik de indruk dat men aan «Vlaamse» zijde van de onderhandelingstafel bereid was bijzonder ver te gaan voor iets dat men via een gewone wet had kunnen stemmen, en waarvoor men een meerderheid ter beschikking had. En laat de Franstaligen dan maar eens aan de alarmbel trekken.

Ondertussen huichelt men aan Franstalig-Brusselse zijde tegen de sterren op. Anne-Sylvie Mouzon, OCMW-voorzitster van Sint-Joost-ten-Node drukt het als volgt uit:
Pour nous, le territoire, ce n'est pas lié à la culture et à la langue. Bruxelles, c'est aussi l'arabe, le turc ou le lingala!
Inderdaad, zo lang het maar geen Nederlands is. En zo lang het maar beperkt blijft tot Brussel, want in Wallonië moet je er nog niet aan denken dat le territoire geen verband zou houden met taal en cultuur. Ga het maar eens navragen in Komen.

De prijs voor de grootste communautaire onzin van de avond gaat echter zonder twijfel naar Rachid Madrane:
Si on demande un assouplissement sur le bilinguisme, ce n'est pas par mépris pour le néerlandais. C'est parce que pour beaucoup d'immigrés, apprendre le néerlandais, c'est apprendre une troisième langue, et cela leur fait encore une discrimination de plus.
Is het daarom dat men in de Brusselse OCMW-ziekenhuizen niet altijd terecht kan in het Nederlands? Zo ver is het nu al gekomen, dat Vlamingen in hun eigen hoofdstad hun eigen taal moeten opgeven, omdat die taal immigranten extra zou discrimineren.

Misschien kan Madrane zijn drogreden even doorspelen naar Marokko. Daar wil men immers het Berbers niet erkennen als officiële taal. Ook Ankara zal wel appreciatie kunnen opbrengen voor de spitsvondigheid van Madrane, want het kan toch niet makkelijk zijn voor immigranten in Turkije om naast het Turks ook het Koerdisch te moeten leren in de Koerdische gebieden. Maar ik hoor Madrane er niet voor pleiten om in één moeite door ook in de faciliteitengemeenten de tweetaligheid terug te schroeven, kwestie van ook daar de immigranten niet extra te discrimineren. Het valt in ieder geval geen klein beetje op dat het toch net weer in Brussel juist het Nederlands is dat verantwoordelijk is voor alweer een sociaal probleem, terwijl het discriminerende karakter van tweetaligheid elders dan toch niet zo absoluut is als men op het eerste zicht misschien zou kunnen denken…

Göran Persson redt zijn hachje

Dankzij het Franse Non en het Nederlandse Neen is het leven van Göran Persson nu toch wel een stuk gemakkelijker. Er bestaat geen twijfel over dat hij de Europese Grondwet liever wél aangenomen zag, maar anderzijds komt het hem bijzonder goed uit dat hij twee zwartepieten gevonden heeft.

De Zweedse regering was van plan om de Europese Grondwet in de Rijksdag te laten goedkeuren, niettegenstaande er binnen zijn eigen sociaal-democratische partij een aanzienlijk aantal dissidenten is dat ervoor pleit een referendum te houden. Bovendien dreigde de Milieupartij ermee zonder referendum het samenwerkingsverband met de sociaal-democraten op te zeggen, wat uiteindelijk wel eens tot een conservatieve regeringsovername zou kunnen leiden na de parlementsverkiezingen van 2006. Maar Göran Persson wou anderzijds toch ook niet het risico lopen zélf de zwartepiet toegeschoven te krijgen wanneer een meerderheid van de Zweedse bevolking in een referendum Nej zou stemmen, zoals ze dat ook al deed in 2003 in het referendum over de euro.

Persson zat dus met een levensgroot probleem, maar het Franse Non en het Nederlandse Neen redden hem uit deze hachelijke situatie. Door te vragen dat Frankrijk en Nederland eerst nieuwe referenda zouden organiseren vóór Zweden het ratificatieproces kan voortzetten, begraaft hij in de praktijk de Europese Grondwet op een bijzonder elegante manier. Enerzijds vraagt hij niet iets onredelijks, maar anderzijds hoeft hij de Grondwet niet meer door de Rijksdag te jagen, wat hem in Zweden alleen maar slechte punten bij de bevolking had kunnen opleveren. Bovendien verdwijnt plotsklaps het dreigende probleem met de Milieupartij, en ook de dissidentie in eigen partij is nu verdwenen. In Zweden oogst hij in ieder geval alleen maar bijval, al merkt de oppositie fijntjes op dat de Zweedse regering eigenlijk toch niet veel keuze had.

Guy Verhofstadt heeft het ondertussen nog steeds niet begrepen. Volgens hem moeten álle landen zich uitspreken over de Europese Grondwet, zonder pauzes, omdat een pauze «een verkeerd signaal» aan de Europese bevolking zou zijn. Gemakkelijk gezegd als je in je eigen land geen referendum hoeft te houden dankzij het veto van Elio di Rupo. En een dreigend Non in Luxemburg en peilingen die een zo goed als zeker Iers No aangeven zijn, als duidelijke signalen van wat die Europese bevolking over heel het zaakje denkt, niet aan onze Eerste Voluntarist besteed.

donderdag, juni 16, 2005

Hellend Vlak

Het gaat niet goed met Rik Torfs. Eerst werd Ratzinger tot paus verkozen, en daarna moest hij zelf in het zand bijten bij de rectorverkiezingen van de KULeuven. Over dat laatste kan hij moeilijk zijn beklag blijven doen in zijn column Het Hellend Vlak, maar het eerste is een dankbaar onderwerp om nog eens wat over door te zagen.

Dat de studenten van de KULeuven een stokje staken voor zijn verkiezing tot rector was voor Rik Torfs maar moeilijk te verteren. De studenten verweten hem daarbij dan nog dat hij «reactionair» was, terwijl hij zich net wil profileren als progressief. Pak vast:
De definitie die Torfs aan 'progressief' geeft, is trouwens gebaseerd op mei '68. Dat is intussen ook al lang geleden.
De reactie van Rik Torfs op zijn nederlaag bewijst trouwens meteen waarom hij absoluut geen goed rector zou geweest zijn:
Soms zijn de studenten progressief, soms zijn ze conservatief. Wel, nu zijn de studenten conservatief, en de professoren progressief. En hoe komt het dat de proffen progressief zijn? Omdat ze slim zijn, anders waren ze geen professor geworden.
Moet er nog zand zijn?

Maar goed, over naar één van de favoriete zwarte beesten van De Standaard — neen, niet Elio di Rupo, maar paus Benedictus XVI. Een paar dagen geleden had men zich al eens ferm verwonderd over het feit dat er blijkbaar Vlamingen te vinden zijn die niet «kritisch» tegenover de paus staan, ja, dat er zelfs een heleboel zo'n Vlamingen te vinden zijn. Vandaag was het dan de beurt aan Rik Torfs om de oefening nog eens over te doen. De teneur van het stukje is trouwens van die aard dat ik vermoed dat het geschreven werd met een ochtendhumeur van formaat.

Wat is het probleem van Torfs? Blijkbaar wordt hij dagelijks geconfronteerd met mensen die zo ongevoelig zijn hun enthousiasme en respect voor de nieuwe paus zomaar te ventileren. Dimitri Kitsikis bijvoorbeeld, die niet eens katholiek is, of die vele jonge katholieken die de paus een kans willen geven. Een ongeluk komt duidelijk nooit alleen: eerst als voltijds beroepsprogressieveling gewraakt worden door studenten wegens «reactionair», en nu willen uitgerekend jongeren die conservatieve paus een kans geven! Slimme Rik Torfs (anders was hij geen professor geworden) weet wel beter:
De aangekondigde verrassing bestaat niet.
Voilà. Als de jongeren en studenten nu toch eens naar hem zouden willen luisteren! In mei '68 luisterden ze ook al niet naar de oude garde, maar dat was natuurlijk anders.

Helemaal mooi wordt het waar hij katholieken die niet kritisch staan tegenover de paus verwijt dat zij bewondering hebben voor een paus die… kritisch staat tegenover allerlei «verworvenheden» in de westerse samenleving. Hij meent zelfs te kunnen vermoeden dat al die behoudende katholieken stiekem hopen dat die verworvenheden niet zullen verdwijnen. Dat zijn dus behoudende katholieken die opkijken naar Benedictus XVI, maar als puntje bij paaltje komt toch maar liever kiezen voor abortus, euthanasie, homo-huwelijken en nu ook het adoptierecht voor holebi's. Als dat de behoudende katholieken zijn, vraag ik me af hoe het zit met de progressieve katholieken.

Hoe dan ook, religie moet volgens Rik Torfs «over schoonheid gaan, over de droom en het visioen». Het visioen van een paus die ons nog zal verrassen hoort daar evenwel niet bij. En religie mag zich ook «niet beperken tot kritiek op wat lelijk is». Of beter, tot wat lelijk is «en wat tegelijk niemand echt wil missen». En Benedictus XVI kan in de wereld van Rik Torfs zonder probleem gemist worden, dus hoeft hij zich ook niet in te houden voor wat gemakkelijke kritiek op die lelijke paus.

dinsdag, juni 14, 2005

Bart Sturtewagen te kwader trouw

Bart Sturtewagen gaf gisteren commentaar op de oproep van Elio di Rupo voor een Marshallplan voor Wallonië. Na lezing van het stukje zit ik met de indruk dat zelfs Elio di Rupo betrouwbaarder is in dit debat dan de redactie van De Standaard.

Om te beginnen een pareltje om van te snoepen:
Uit recente peilingen blijkt in welke mate hijzelf [Elio di Rupo] daarbij, grotendeels ten onrechte, het favoriete zwarte beest van de Vlamingen is geworden.
Ja, grotendeels ten onrechte dus. Dan toch liever Robert Stouthuysen die tenminste zegt waarom Elio di Rupo het favoriete zwarte beest van de Vlamingen is geworden:
Tijdens de BHV-onderhandelingen hebt u partij gekozen voor de rijke Franstalige bourgeoisie in de Brusselse rand, die zelfs geen passief Vlaams wil leren en met haar geld de zwakkere autochtone Vlamingen probeert te verdringen. Dat moet u, als een voorbeeld van positieve integratie, erg storen. ,,Die Franstalige bourgeoisie was belangrijker dan de sukkelaars in Brussel'', zo verklaarde uw socialistische kameraad Johan Vande Lanotte.
Ochgottekes toch, waar die man om maalt, niet waar! Ongetwijfeld een communautaire scherpslijper, die erevoorzitter van het VEV, die maar niet kan of wil snappen dat Elio di Rupo best wel een toffe pee is.

Neen, volgens Bart Sturtewagen verdien Elio di Rupo steun uit Vlaanderen, zij het wel waakzame steun, want de PS is niet meer wat ze geweest is:
Aan de top is de PS een moderne, haast hippe club, met een zeer duidelijk inzicht in wat er moet gebeuren om Wallonië en Brussel uit het slop te halen. Maar de kracht of de moed om dat met zoveel woorden te zeggen en om met een pijnlijke boodschap de weerstandskrachten te trotseren, die ontbrak.
Zou Bart Sturtewagen zijn eigen krant lezen? Daarin stond immers nog niet zo lang geleden een vermelding van een interview waarin Jean-Claude Van Cauwenberghe met het handje open kwam vertellen dat de Vlamingen nog tien jaar geduld moeten hebben. Of zou Van Cauwenberghe, minister-president van de Waalse regering, niet tot dat moderne, haast hippe clubje van de top van de PS behoren? Ik dacht nochtans dat hij één van de dikke legumen van de PS was.

En dan komt het dus, want Bart Sturtewagen moet in de voormalige AVV-VVK-krant natuurlijk ook een sneer kunnen geven naar alles wat naar Vlaams-nationalisme ruikt:
Daarvoor is wel vereist dat het debat aan Vlaamse kant loskomt van de clichés. Het is niet zo dat Vlaanderen een paradijs wordt als we ,,het geld van de Walen afpakken''. Wie die illusie in stand houdt, is te kwader trouw.
[...]
Voor de gezondheid van de Vlaamse samenleving is het van het grootste belang dat we af geraken van het eeuwige vijandbeeld van een inerte PS die de transfers van noord naar zuid in stand houdt. Die karikatuur vergiftigt het politieke debat en duwt Vlaanderen op het pad van de verzuring.
Ha ja, die eeuwige verzuring. Wat dat betreft zou Vlaanderen er al veel op vooruitgaan indien Bart Sturtewagen de azijnfles wat vaker zou laten staan in plaats van zijn commentaarstukjes in benevelde toestand te schrijven. Hij zou zich dan misschien ook wat meer tot de feiten kunnen houden. Niemand in Vlaanderen pleit ervoor «het geld van de Walen af te pakken», tenzij die zes miljard euro in de Sociale Zekerheid Waals geld is dat toevallig uit Vlaanderen afkomstig is. Ervoor pleiten «Vlaams geld niet meer door de Walen laten afpakken» zou al heel wat meer in de richting zijn.
En dan dat vijandbeeld dus. Het volstaat nog eens te herlezen wat Van Cauwenberghe in mei nog kwam verkondigen, om te beseffen dat het beeld van «een inerte PS die de transfers van noord naar zuid in stand houdt» nog steeds bijzonder actueel is, en dat er zelfs een concrete termijn op te plakken valt: nog minstens tien jaar. Dit is geen karikatuur, dit is geen eeuwig vijandbeeld waar we dringend vanaf moeten, maar een correcte weergave van de situatie. Inderdaad, over kwade trouw gesproken.

Kunnen ze rekenen bij De Stemmenkampioen?

Zou men bij De Stemmenkampioen wel kunnen rekenen? Ik begin het me meer en meer af te vragen. Verleden week stuurde Het Laatste Nieuws een bericht de wereld in over de score van de VLD —gretig en kritiekloos overgenomen door alle andere kranten— om dan deze week de volledige resultaten vrij te geven op de webstek. Toch is er iets aan de hand met de resultaten.

Wanneer men kijkt naar de resultaten van Weekvraag 5, merkt men dat het verschil tussen de afgeronde resultaten voor «Geen mening» en «Weet niet» voor «Onbeslist» slechts 0,2% bedraagt. Dit kan alleen maar als er minstens 333 personen in de categorie «Onbeslist» thuishoren, en uit de concrete resultaten kan men zelfs makkelijk afleiden dat het er 376 of meer moeten zijn. Op 5626 deelnemers betekent dit dat minstens 6,7% van hen tot «Onbeslist» horen. Nochtans beweert De Stemmenkampioen dat er onder de 10.000 deelnemers slechts 3,0% in de categorie «Anderen» thuishoren. Men zou nog kunnen stellen dat die categorie blijkbaar sterk oververtegenwoordigd is in Weekvraag 5, maar dan nog betekent het dat 376 van de 300 «Anderen» aan die vraag hebben deelgenomen, wat onmogelijk is.

Hier zijn dus twee dingen mogelijk: ofwel kan men bij De Stemmenkampioen niet afronden, hoewel de resultaten er voor de rest wel uitzien alsof ze wel degelijk correct afgerond zijn, ofwel knoeit men ergens met de resultaten van de peilingen. Wat dat laatste betreft heb ik de oefening van zaterdag nog eens overgedaan, maar dan voor een combinatie van Weekvraag 2 en 5 in plaats van Weekvraag 1 en 2. De resultaten zijn gelijkaardig als voor de vorige keer, zoals te zien is in de grafiek hiernaast: Vlaams Belang sterk oververtegenwoordigd en Groen! sterk ondervertegenwoordigd, en voor de andere partijen een «tja». Ik laat het aan de lezer over om te besluiten of die resultaten consistent zijn omdat ik twee keer met spek van hetzelfde varken schiet, of…

zondag, juni 12, 2005

Marshallplan voor Wallonië: wat wil de CD&V eigenlijk?

In een persmededeling reageert de CD&V vandaag negatief op de oproep van Elio di Rupo om een Marshallplan voor Wallonië in het leven te roepen. Maar wat stelde Hendrik Bogaert (CD&V) twee weken geleden ook al weer voor? Juist ja, een Marshallplan voor Wallonië.

Tegenwoordig is het al nieuws als één van de kamerleden van de CD&V zijn christelijke overtuiging laat meespelen in een ethisch debat, en bijvoorbeeld verklaart dat hij van plan is tegen het wetsvoorstel voor adoptie door holebi's te stemmen. Maar op andere punten lijkt de CD&V dan toch het gebod van Christus te willen volgen:
Maar als je aalmoezen geeft, laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. (Mt 6,3)
Misschien is het dus in die zin dat we het voorstel van Hendrik Bogaert («straffe Hendrik» voor de fans dus) in overeenstemming kunnen brengen met de afkeuring van vandaag? Bij mijn weten werd Hendrik Bogaert nooit teruggefloten.

Hoe dan ook maakt de CD&V zich meer en meer belachelijk op dit vlak. Zij verkopen vandaag straffe taal, maar wanneer het ging om de sociale bijdrage op het vakantiegeld van de Vlaamse ambtenaren, en het dus werkelijk hun beurt was, waren ze al blij met een dode mus. O ja, Vlaanderen mag het geld behouden, maar mag er wel niets mee doen omdat anders de federale begroting in de problemen komt. Vlaanderen bespaart zich kapot en snijdt desnoods wel in eigen vlees opdat de federale en de Franstalige regeringen de broeksriem niet al te hard zouden moeten aanspannen. Voeg daar dus het voorstel van Hendrik Bogaert bij, en je weet wel waar Elio di Rupo het lef vandaan haalt om meer geld te vragen. Geef hem maar eens ongelijk.

zaterdag, juni 11, 2005

Stemmenkampioen verkoopt onzin

Het Laatste Nieuws meldt vandaag dat volgens de resultaten van De Stemmenkampioen een derde van de VLD-kiezers afhaakt. Waarom ze dit bericht de wereld insturen is me een raadsel, want het is duidelijk dat dit nonsens is, en dat weten ze zelf ook.

Allereerst een principiële opmerking die aantoont waarom het bericht onzinnig is. Indien het klopt dat de VLD nog slechts 13,3% zou halen, waar zijn dan al die kiezers naartoe? Dit resultaat ligt immers bijna 3% onder dat van de laatste opiniepeiling van Le Soir en de RTBf, en zelfs 4,5% onder het gemiddelde resultaat. Aangezien we wel kunnen aannemen dat de kiezers die de VLD ontvluchten niet naar Groen! overlopen, en slechts in mindere mate naar sp.a-SPIRIT, betekent dit dat ofwel CD&V-N-VA, ofwel Vlaams Belang, ofwel allebei een belangrijke winst maken. Men zou kunnen denken dat ook dat wel een vermelding waard zou zijn, tenzij er natuurlijk iets niet klopt…

En er klopt inderdaad iets niet. De Stemmenkampioen publiceert zoveel gegevens, dat je aan de hand van de eerste twee weekvragen de aanhang van elk van de partijen kan uitrekenen in de veronderstelling dat die dezelfde was voor beide vragen. Dit laatste is natuurlijk niet helemaal waar omdat er meer deelnemers aan de tweede weekvraag waren dan aan de eerste, maar het is toch interessant de oefening te maken. Het resultaat staat hierboven afgebeeld, en toont dat de VLD ongeveer 17% van de stemmen haalt. Ook voor sp.a-SPIRIT en CD&V-N-VA wijken de resultaten niet zoveel af van wat uit de opiniepeilingen blijkt, maar voor het Vlaams Belang en Groen! is er toch duidelijk een probleem. Het Vlaams Belang zou immers meer dan 30% van de stemmen halen, en Groen! zo goed als geen.

Wat als we het resultaat van 13,3% voor de VLD invullen? Merk vooreerst op dat dit eigenlijk fout is, omdat dit percentage voor de derde weekvraag geldt, niet voor de eerste twee. Het negatieve resultaat voor Groen! is daar misschien nog wel het beste bewijs voor. De verschuivingen die optreden leren echter dat CD&V-N-VA en Vlaams Belang communicerende vaten zijn, en als je naar de resultaten gaat kijken blijkt inderdaad dat de aanhang van CD&V-N-VA en Vlaams Belang vrijwel eenzelfde profiel hebben. (Hetzelfde geldt trouwens ook min of meer voor sp.a-SPIRIT en Groen!.) Gevolg is dat men voor CD&V-N-VA en Vlaams Belang alleen maar naar de som kan kijken, en die bedraagt in de twee gevallen ongeveer 57%, wat zo'n 5% meer is dan in de andere opiniepeilingen.

Ik ben geneigd te denken dat het Vlaams Belang sterk oververtegenwoordigd is bij De Stemmenkampioen, en Groen! sterk ondervertegenwoordigd. Voor de tweede weekvraag valt trouwens gemakkelijk aan te tonen dat Groen! ofwel 271 stemmen (4,9%), ofwel 461 stemmen (8,4%) of meer kreeg, als ze bij De Stemmenkampioen tenminste kunnen afronden en hun resultaten niet bijgewerkt hebben. Noch het eerste noch het tweede resultaat is erg realistisch, of toch ook minstens een artikel waard.

Naar mijn mening zijn de resultaten van De Stemmenkampioen wat de aanhang per partij betreft dus absoluut niet betrouwbaar. En daarmee staan we terug aan het begin: waar komt het getal 13,3% vandaan, en waar is de aanhang van de VLD naartoe? Zolang Het Laatste Nieuws niet meer details publiceert over hoe zij aan dat getal gekomen zijn —misschien maken ze een vergelijking tussen wie zegt nu nog voor de VLD te stemmen en wie dat bij de vorige verkiezingen heeft gedaan, maar wie zal het zeggen?— lijkt dit artikel meer op stemmingmakerij dan wat anders. Bart Somers heeft zeker redenen tot treuren, maar de onzin van Het Laatste Nieuws hoort daar niet toe.

Catalina 2005 JQ

Hoe zat dat nu met die komeet Catalina 2005 JQ die op 11 juni 2085 met onze planeet in botsing zou komen?

Zowat elke komeet die ontdekt wordt geeft aanleiding tot een rampenscenario zoals dat geschetst werd voor Catalina 2005 JQ, maar na verloop van tijd blijkt dan dat het alarm vals is. Wanneer er meer gegevens bekend zijn over de precieze baan van de komeet kan men eventuele botsingen met de aarde uitsluiten, en kan iedereen 's nachts weer rustig slapen. Deze keer was het echter anders:
De astronomen dachten eerst dat verdere observaties de mogelijkheid van een botsing volledig zouden uitsluiten. Het tegendeel bleek waar.
Wie echter het lijstje van de NASA nakijkt, merkt dat er van Catalina 2005 JQ geen spoor te ontdekken valt. Waarom niet? Omdat het tegendeel van het tegendeel waar bleek: op dinsdag 7 juni kon Catalina 2005 JQ verwijderd worden van het lijstje van potentieel bedreigende objecten. Eens benieuwd hoe lang het zal duren eer er weer een nieuwe bedreigende komeet opduikt…

vrijdag, juni 10, 2005

Grote partijen drijven uit mekaar

Zoals deze morgen reeds gemeld, werden vandaag de resultaten van een nieuwe opiniepeiling gepubliceerd. Nogal wat van de resultaten van deze opiniepeiling wijken af van die van de vorige opiniepeiling, en daardoor vallen er nogal wat bewegingen te noteren voor de verschillende partijen.

Deze peiling is de negende peiling sedert de regionale verkiezingen van 2004. CD&V-N-VA haalt voor het eerst meer dan 30% in de peilingen, terwijl de VLD het slechtste resultaat tot nu toe haalt.

Om met de grootste partijen te beginnen: gemiddeld over de drie peilers blijft het Vlaams Belang nu ter plaatse trappelen vergeleken met de verkiezingen van verleden jaar, terwijl CD&V-N-VA er 1,6% op vooruitgaat. Dat laatste is voor het gemiddelde een significant verschil. Het verschil tussen CD&V-N-VA en Vlaams Belang bedraagt nu trouwens 3,5%. De trends voor de twee partijen zijn nu door de nieuwe resultaten sterk verschillend van wat ze amper twee weken geleden nog waren: CD&V-N-VA heeft een sterk stijgende trend, terwijl het Vlaams Belang er lichtjes op achteruitgaat.

Voor sp.a-SPIRIT en VLD is er geen trendbreuk vergeleken met de vorige peiling: sp.a-SPIRIT blijft verder stijgen, terwijl VLD verder blijft dalen. Het verschil tussen de twee partijen bedraagt nu 3,1%. Vergeleken met de laatste verkiezingen gaat de VLD er gemiddeld 1,9% op achteruit, een meer dan significant verlies. Let trouwens ook op de resultaten van de VLD gesplitst per peiler: voor alle drie de peilers is er een duidelijk dalende trend voor de VLD.

Groen! behaalt deze keer een slecht resultaat, maar gemiddeld daalt de partij amper, namelijk minder dan 0,4%. De partij hoeft er zich dus voorlopig nog geen zorgen over te maken dat ze zou dalen, maar ernstiger is misschien dat de partij er in ieder geval niet in lijkt te kunnen slagen te stijgen in de peilingen.

En dan ten slotte het overzicht voor alle partijen samen, dat de conclusies van hierboven nog eens onderstreept: CD&V-N-VA en sp.a-SPIRIT zitten in een stijgende trend, het Vlaams Belang lijkt wat terug te vallen naar de uitslag van de vorige verkiezingen, VLD maakt een duidelijk verlies, terwijl Groen! ongeveer stabiel blijft.

Een vraag die men zich bij dit alles toch wel moet stellen is wat de waarde van dit alles is. Het valt immers op dat twee opiniepeilingen die gepubliceerd worden op amper twee weken van mekaar verschillen vertonen van meer dan 2% voor drie van de vijf partijen.

Beweging in nieuwe opiniepeiling

Een nieuwe opiniepeiling van Le Soir/RTBf doet alle partijen bewegen, zelfs Groen!.

dinsdag, juni 07, 2005

Franstaligen geen vragende partij

Tijdens de onderhandelingen over Brussel-Halle-Vilvoorde stelden de Franstalige partijen unisono dat ze niets vroegen. Vandaag vragen ze voorlopig niets meer dan 2 miljoen euro voor Francorchamps.

Terwijl de Vlaamse regering niet eens zelf mag bepalen wat het doet met de sociale bijdrage op het vakantiegeld van de Vlaamse ambtenaren (zo'n 31 miljoen euro), schrijft de Waalse regering vlotjes 3 miljoen euro in de begroting in, waarbij het in één moeite door ook 2 miljoen euro van de federale overheid verwacht. Wie echter denkt dat het hierbij stopt, vergist zich, want hou je vast: Guy Verhofstadt is bereid de vraag te onderzoeken. Met wat geluk krijgen de Franstaligen het geld onverwijld uitbetaald, zeg maar ergens tegen 2050 dus, maar ik heb zo een vermoeden dat dit niet het geval zal zijn.

O ja, het evenement zou voor «belangrijke fiscale inkomsten» voor het federale niveau en voor de internationale uitstraling van ons land zorgen. Het zou misschien passen dat op die belangrijke fiscale inkomsten eens bedragen zouden geplakt worden, zodat we weten waarover we spreken. Concreet: betaalt de federale belastingbetaler, die voor 60% Vlaams is, voor het dure en luidruchtige speelgoed van de Franstaligen, of houden we er ook nog iets aan over? En wat internationale uitstraling betreft, daar hebben we dankzij Karel de Gucht al meer dan genoeg van, dus daar hoeven we het zeker niet voor te doen.

«De wegens racisme veroordeelde partij»

Bart Brinckman lijkt een nieuwe hobby gevonden te hebben: het Vlaams Belang omschrijven als «de wegens racisme veroordeelde partij». Incorrect en inconsequent, en bovendien heeft het gewoonlijk verder niets met de zaak te maken.

Wie eens in het archief van De Standaard duikt en er zoekt naar artikels die de uitdrukking «de wegens racisme veroordeelde partij» bevatten, merkt dat die uitdrukking de laatste weken een paar keer gebruikt werd, telkens door Bart Brinckman. Wat nog meer opvalt is dat het de laatste vijf keren voorkwam in artikels waar die omschrijving totaal naast de kwestie was, onder andere in de bespreking van de laatste opiniepeiling en een artikel over de campagne van het Vlaams Belang in Brussel.

Dat de omschrijving irrelevant is, is één zaak. Een andere zaak is dat ze niet correct is. Niet het Vlaams Belang werd veroordeeld, zelfs het Vlaams Blok niet, maar wel drie vzw's van het Vlaams Blok. Bart Brinckman gaat dus wel even snel door de bocht met zijn omschrijving, tenzij het de bedoeling is de omschrijving zo vaak te gebruiken dat de lezer van de «kwaliteits»krant op den duur denkt dat het wel degelijk het Vlaams Belang was dat veroordeeld werd.

Ten slotte is de omschrijving behoorlijk inconsequent, want de sp.a wordt niet systematisch omschreven als «de wegens corruptie veroordeelde partij», of beter nog, ze wordt helemaal niet op die manier omschreven. Het is dus vruchteloos zoeken naar artikels die refereren naar Steve Stevaert als «voormalig voorzitter van de wegens corruptie veroordeelde partij», of Spirit als «kartelpartner van de wegens corruptie veroordeelde partij». Nochtans werden de kopstukken van de toenmalige SP in de affaire-Agusta en affaire-Dassault veroordeeld voor corruptie, met dan nog als fundamenteel verschil dat de wetten niet op maat gemaakt moest worden om tot een veroordeling te komen.

maandag, juni 06, 2005

Noorwegen, 7 juni 1905

Morgen is het precies honderd jaar geleden sedert Christian Michelsen vanop het spreekgestoelte van het Noorse Storting een einde maakte aan de Zweeds-Noorse personele unie.

Op 7 juni 1905 beklom Christian Michelsen het spreekgestoelte van het Noorse parlement, Stortinget, en bood er het ontslag van zijn regering aan. Door het ontslag van de regering verloor de Zweedse koning Oscar II zijn macht over Noorwegen, die hij immers uitoefende via zijn regering. Als reactie daarop nam het Storting een verklaring aan, waarin het de pas afgetreden regering nieuwe machten gaf, en het benoemde haar tot de nieuwe Regering van Noorwegen. Hiermee kwam een einde aan de personele unie tussen Noorwegen en Zweden die amper haar negentigjarige bestaan had overleefd.

De directe aanleiding voor dit alles was een conflict over het oprichten van een eigen Noorse diplomatieke dienst en eigen Noorse consulaten in het buitenland. De dieper liggende reden was het nationalisme dat zowel in Zweden als in Noorwegen de kop opstak, maar in de twee landen van totaal verschillende aard was. In Noorwegen was het nationalisme liberaal en democratisch gezind, terwijl het in Zweden eerder conservatief en monarchistisch van aard was. Bovendien was Zweden ekonomisch vooral op Duitsland georiënteerd, terwijl Noorwegen zich als zeenatie meer op Engeland richtte. In dat opzicht is het misschien merkwaardig dat het onafhankelijke Noorwegen toch voor de monarchie koos, maar die keuze was vooral van strategische aard, zoals dat ook het geval was in 1830 in België.

Het einde van de unie vond plaats zonder dat er een schot gelost werd. Vanaf 1890 vond er wel een wapenwedloop plaats tussen Noorwegen en Zweden, en werden nogal wat forten aan de grens versterkt, maar dankzij het tactische inzicht van de onderhandelaars aan beide zijden kon Noorwegen de onafhankelijkheid bekomen zonder bloedvergieten. In de zomer van 1905 kwam er nochtans wel een mobilisatie aan Noorse zijde aan te pas.

Zijn de gebeurtenissen van 1905 het bestuderen waard? Er zijn toch wel een aantal puntjes die best eens onder de aandacht van zowel belgicisten als Vlaams-nationalisten gebracht mogen worden. Dat Noorwegen en Zweden een verschillende geo-politieke oriëntatie hadden moet bekend in de oren klinken. Vroeg of laat moest dit tot een scheiding leiden, en de consulatenzaak was daar een goede aanleiding toe. Misschien belangrijker is de analyse waarom Noorwegen er daadwerkelijk in slaagde de personele unie op te lossen. Enkele troefkaarten die de Noorse politici goed wisten uit te spelen:
  • De Noorse politici traden als één blok op.
  • Bovendien trad Christian Michelsen proactief op, en wist het referendum dat de Zweedse koning eiste te kapen door het zélf in het openbaar voor te stellen voor Oscar II daar kans toe had. Het resultaat was dat op 13 augustus 368.208 Noren vóór het oplossen van de personele unie stemden, tegenover 184 tegenstemmen.
  • De Noorse politici, en dan in het bijzonder de ontdekkingsreiziger Fridtjof Nansen, bespeelden ook de internationale grootmachten, en kregen in een vroeg stadium onder andere Engeland aan hun zijde door hun goed onderbouwde publicaties in de internationale pers.
  • Ook traden zij zeer tactisch op. Alhoewel zowel Fridtjof Nansen als Bjørnstjerne Bjørnson overtuigde republikeinen waren, kozen zij toch voor de monarchie om een Noorse onafhankelijke staat aanvaardbaarder te maken.

zondag, juni 05, 2005

Karel de Gucht liegt

Gisteren wou ik hem nog het voordeel van de twijfel geven, maar vandaag blijkt uit de opnames van het interview dat Karel de Gucht helemaal niet omschreven heeft hoe «de media» Balkenende omschrijven. Het ging wel degelijk om zijn eigen mening.

Skender plaatste eerder deze morgen een link naar een clip uit het Nederlandse nieuws, waarin een stukje van de opnames van het interview afgespeeld worden. Een letterlijke transcriptie van het fragment:
Enkele maanden later maar wordt Balkenende…
…die daar het volledige tegendeel van is…
…als er nu een stijfburgerlijk mens is dan is het hij toch wel.
Ik bedoel, 't is mij nog altijd niet duidelijk wat daar het charisma kan van zijn.
Ongetwijfeld een intelligente man hoor, daar gaat het mij niet over…
…maar dat is eigenlijk de stijfburgerlijkheid bij uitstek…
…een beetje Harry Potter-figuur, hé?
Een mengeling van de twee: stijfburgerlijkheid en Harry Potter-figuur.
Niets geen «de media omschrijven Balkenende als» of iets in die zin. Uit de arrogantie die van de uitspraken afdruipt is het duidelijk dat het hier wel degelijk gaat om de eigen, persoonlijke mening van Karel de Gucht.

Ondertussen paste Karel de Gucht vanuit China zijn uitvlucht aan: hij deed zijn uitspraken in verband met het contrast tussen Jan Peter Balkenende en Pim Fortuyn. Het was zelfs een beetje als compliment bedoeld, probeert hij nu te laten uitschijnen, en hij vindt het jammer dat Balkenende, de Nederlandse regering, de hele Nederlandse bevolking en zelfs iedereen die een beetje Nederlands begrijpt dat niet schijnt te snappen. Kijk, dat is nu het eeuwige probleem van Karel de Gucht: hij probeert steeds zo gul complimentjes uit te delen in alle richtingen, maar de rest van de wereld snapt hem niet, en wil hem blijkbaar ook niet snappen. Ongetwijfeld het lot van iedere superintelligente man. Nu ja, dat laatste zeg ik niet, dat zeggen «de media».

Toevoeging: Ook Het Laatste Nieuws zegt, in bedekte termen, dat Karel de Gucht liegt:
De tekst die werd afgedrukt, was helemaal gebaseerd op de uitspraken die de heer minister deed en die —sinds de vrijgave van de interviewtape aan de NOS en aan VTM— welbekend zijn.
De redactie van Het Laatste Nieuws betreurde zondagnamiddag dat de minister zowel zaterdag als zondag poogde de geloofwaardigheid van de krant in twijfel te trekken, maar wenst daar verder geen commentaar bij te geven.

zaterdag, juni 04, 2005

De Gucht weer

Minister van Buitenlandse Beledigingen Karel de Gucht vond het dit week-end nodig om eens uit te halen naar Jan Peter Balkenende. Gevolg: de Belgische ambassadeur in Nederland zal het maandag mogen komen uitleggen bij Ben Bot, de Nederlandse Minister van Buitenlandse Zaken.

In een interview met Het Laatste Nieuws had Karel de Gucht verklaard dat Jan Peter Balkenende «een mix van Harry Potter en brave stijfburgerlijkheid, een man in wie ik geen spoortje charisma kan ontwaren» was. Noch het ene noch het andere lijken me gepast voor een Minister van Buitenlandse Zaken. Waarom doet Karel de Gucht dan zo een uitspraak? Misschien omdat hij een mix is van… ach, laat maar. En wat het charisma van Karel de Gucht zélf betreft: een natte dweil die een hele nacht aan de wasdraad heeft gehangen heeft meer charisma dan de krokodil uit Berlare.

Ondertussen probeert De Gucht zich te verweren door te zeggen dat zijn woorden niet correct weergegeven zijn. Hij zou slechts gezegd hebben hoe «de media» Balkenende omschrijven, en dus is het niet zijn eigen mening. Klinkklare onzin, want waarom zou hij in een interview moeten weergeven hoe «de media» Balkenende omschrijven, tenzij zijn eigen mening daar dicht bij aan zou leunen? Een gemakkelijke uitvlucht om te kunnen zeggen dat hij niet gezegd heeft wat hij gezegd heeft, meer is dat niet.

Waarover ging het interview trouwens? Over het Nederlandse referendum, onder de titel «België had ja gestemd». De Gucht vond de Nederlandse campagne te negatief:
Zo overtuig je de mensen niet. Dan hadden Verhofstadt en ik het wel anders aangepakt. Zeker weten dat België ja had gestemd.
De Gucht beseft waarschijnlijk niet dat hij met die uitspraak zichzelf alleen maar intellectueel belachelijk maakt :
  1. Om te beginnen kunnen we even teruggaan naar de tussenkomst van Verhofstadt in de campagne in Nederland. Als die interventie, waarin hij zei dat de ratificatie gewoon moest doorgaan ook al zou Nederland tegen stemmen, al een verschil heeft uitgemaakt, zal het wel in het voordeel van het Neen-kamp geweest zijn. Derk-Jan Eppink verwoordde het in De Tijd als volgt: «Die uitspraak werkt averechts op eigenzinnige Nederlanders. Nu zullen ze de elite helemaal een 'poepje laten ruiken'. Guy, bedankt!». Zou Balkenende het ook zó aangepakt hebben in een Belgisch referendum?
  2. België zou dus ja gestemd hebben. Het referendum in Nederland toont nochtans duidelijk aan dat dat allesbehalve zeker is. Had iemand amper een paar maanden geleden nog durven beweren dat Nederland met meer dan 60% bij een opkomst van meer dan 60% tegen de Grondwet zou stemmen, men zou hem stante pede compleet zot verklaard hebben. Karel de Gucht staat daar natuurlijk mijlenver boven.
  3. En ten slotte, als het dan toch zo zeker is dat België Ja zou gestemd hebben, waarom is er dan geen referendum gehouden? Was daar niet Elio di Rupo die er ervoor waarschuwde dat er in Vlaanderen misschien wel een ander resultaat zou behaald worden dan in Wallonië? Doe de berekening zelf maar eens: indien heel Wallonië Oui zou stemmen, moet er nog altijd een Ja-meerderheid in Vlaanderen gevonden worden om over heel België aan 70% te komen. Omgekeerd moet er in Vlaanderen al een meerderheid van 83,3% gevonden worden om een eventueel Waals Non om te kunnen buigen. Ik zie het probleem dus niet, tenzij…
En in dat laatste puntje zit een angel verborgen die aantoont wat voor een inferieure minkukels De Gucht en Verhofstadt wel zijn vergeleken met Bot en Balkenende. Want De Gucht kan het in een veilig kranteninterview wel halen van Afrikaanse despoten en de Minister-President van een bevriende buurstaat, maar wanneer we even naar de daden van onze papieren held uit Berlare kijken, blijkt hij een bijzonder mager kieken te zijn: het migrantenstemrecht kostte hem zijn voorzitterschap van de VLD, bij de eedaflegging als Minister van Buitenlandse Zaken werd hij al onmiddellijk getrakteerd op een ferme bolwassing door een oude sasa waar alleen maar wat gestamel van zijnentwege op volgde, tijdens de onderhandelingen over Brussel-Halle-Vilvoorde eiste Verhofstadt dat Vlaanderen een hogere prijs zou betalen dan wat de Franstaligen vroegen (tot hun stomme verbazing, en overigens ondertussen links en rechts bevestigd), en na het Non van Di Rupo wat het EU-referendum betreft moest de VLD braafjes in het zand bijten. Nog goed dat ze dat in Nederland misschien allemaal niet weten, want ze zouden zich boven de Moerdijk nogal een kriek lachen om zoveel onmacht en onbenulligheid.