Remmery: De afgang

Na de ontnuchtering van gisteren volgt dan nu de volledige afgang in de zaak-Remmery. Afgang niet alleen voor Rik Vannieuwenhuyse van NV Remmery zelf, maar ook iedereen die actief (en als nuttige idioten) het mediacircus rond de zaak wekenlang aan de gang hielden.

Het beeld dat geschetst werd van Remmery was er een van peis en vree. Het leek wel alsof de werknemers er 's middags samen hand in hand naar de kantine trokken, om er in opperbeste stemming en rustig keuvelend over koetjes en kalfjes hun lunch te verorberen. Het eerste barstje in dat beeld kwam eerder deze week, toen bleek dat het tussen Marijke V.D. en Naïma dan toch niet allemaal koek en ei was, maar dat er wel degelijk ruzie («hoogoplopende ruzie») gemaakt werd. Dat beeld ligt nu wel helemaal aan stukken nu blijkt dat Rik Vannieuwenhuyse met sommige van zijn werkneemsters een bijzondere relatie had. Of was het dat waar Unizo naar refereerde toen het Remmery uitroep tot KMO-team van 2004?

De ondernemersorganisatie was zo getroffen door de open relatie die zaakvoerder Rik Vannieuwenhuyse met zijn werknemers onderhoudt dat de erkenning in het leven werd geroepen.

Open relatie, mon oeil, want je zal maar een vrouw of een dochter hebben die in een delicatessenbedrijf werkt.

Ik hoop dat ik morgen in mijn ochtendkrant een uitgebreide analyse zal kunnen lezen van het verhaal. Hoop? Ik ben er bijna zeker van, want telkens er een dreigbrief toekwam, werd die brief op en neer geanalyseerd dat het geen naam meer had, om aan te tonen hoe perfide racistisch de schrijver wel was. En dat allemaal op basis van brieven vol spellingsfouten. Nu er meer details aan de oppervlakte komen over hoe het er wérkelijk aan toegaat bij Remmery, neem ik aan dat er wel meer dan één kolom besteed zal worden aan deze zaak om de lezers alle mogelijke achtergrondinformatie te geven.

Want heb ik toch een aantal vragen. Rik Vannieuwenhuyse stuurde dus SMS-sjes naar al zijn personeelsleden. Ik zou toch wel eens willen weten wat er in die SMS-sjes allemaal stond, want merkwaardig genoeg krijg ik nooit SMS-sjes van mijn directeur. En ik heb zo een vermoeden dat de kwartaalrapporten van NV Remmery toch iets te dik zijn om via een SMS-sje rond te sturen.

Nog zoiets waarover ik zit te piekeren:

Bij het delicatessebedrijf Remmery was de stemming de voorbije dagen zeer bedrukt. Allemaal hoorden ze Marijke geregeld zeggen dat ze voor Vlaams Belang stemde.

Ik moet dus blijkbaar denken dat Rik Vannieuwenhuyse, die zijn leven veil had voor een moslimvrouw die met hoofddoek wil komen werken, dat die zou dus iets gehad zou hebben met Marijke die aan iedereen die het wilde horen verkondigde dat ze voor het Vlaams Belang stemde. Opposites attract? Het is natuurlijk gemakkelijk gezegd achteraf, maar volgende maatregel was dan toch echt wel een bijzonder slimme zet van Vannieuwenhuyse:

Marijke V.D. was boos omdat zij in november vorig jaar de plaats had moeten ruimen voor Naïma Amzil. Naïma was toen net terug bij Remmery na een jaar zwangerschapsverlof en, aansluitend, ziekteverlof.

De strafste stoot in dit deel van het verhaal komt ten slotte uit de mond van Vannieuwenhuyse:

Als je aan alle werknemers zou vragen om in het bedrijf één iemand aan te wijzen die tot zoiets in staat zou zijn, dan zouden ze vast en zeker 'Marijke' zeggen.

Dat staat in bijzonder schril contrast met wat hij eind januari nog verklaarde:

Zaakvoerder Rik Van Nieuwenhuyse ,,was er altijd van overtuigd dat de dader niet gezocht moet worden in mijn bedrijf".

Ondertussen heeft Vannieuwenhuyse zijn lesje wel geleerd, want er komt nu een persstop. Dat is nog wat anders dan de mediageilheid die hij de afgelopen maanden aan de dag wist te leggen, en ik hoop werkelijk dat hij woord houdt. Dat neemt niet weg dat hij het persbericht liet vertrekken vanuit «zijn vakantieverblijf in Frankrijk». Bijzonder snugger en heel typisch: maandenlang naar aandacht in de pers hengelen, maar van zodra de vuile was bovenkomt verdwijnt hij binnen de kortste keren naar het buitenland. Wat natuurlijk absoluut niet wil zeggen dat die vuile was meer dan een uitvergrote dorpsroddel is...

A propos, «zes speurders onderzochten [toen] twee dagen lang of de anonieme briefschrijver mogelijk een werknemer is , maar de verhoren leverden daarvoor geen aanwijzingen op.» Hoogoplopende persoonlijke ruzies met het mikpunt van de dreigbrieven en uitgebreid verkondigen dat je voor het Vlaams Belang stemt, wat kan een mens eigenlijk nog meer doen om in zo'n zaak de aandacht op zich te laten vestigen? Zes speurders die twee dagen lang onderzoeken, dat zijn dus 96 werkuren om minder op te leveren dan wat een eenvoudige vraag aan welke werknemer dan ook op vijf seconden had kunnen opleveren. Ik vraag me werkelijk af waarom er zes speurders op de zaak gezet werden, want om te kaarten kom je eigenlijk met vier speurders al toe — of was dat om ziektedagen en vakanties op te vangen?

Ondertussen wordt duidelijk dat racisme het motief niet was:

De onderzoekers zijn ondertussen wel vrij zeker dat de racistische uitlatingen in de dreigbrieven slechts afleidingsmanoeuvers waren om de andacht van media en publiek te trekken, maar niets met de grond van de zaak te maken hebben.

En, wordt er schamper aan toegevoegd:

Dat betekent wel dat de bisschop van Brugge, de Unie van Zelfstandige Ondernemers, koning Albert en koningin Paola en andere excellenties iets te vroeg naar Ledegem afzakten om de bevolking een signaal te geven.

Ik ben dan ook benieuwd of er nu snel een nieuw «signaal» zal volgen, of zou dat «niet opportuun» zijn in de gegeven omstandigheden? Er zijn er in ieder geval een paar die het bijzonder moeilijk hebben met de onthullingen van de laatste dagen. Geniet mee van de tirade van (pdw):

Dat de horens dragende echtgenoot van Van Doorne een verbitterde ex-socialist thans xenofobe Vlaams Belanger is die kogels in brieven vol racistisch gezwets heeft gestopt, ermee gedreigd heeft om de waar met kwik te vergiftigen tenzij een allochtone medewerkster werd ontslagen en alvast een executie opeiste die hij ieder moment kon uitvoeren, dàt is wel degelijk de grond van de zaak.
Waarom hij dat deed zal iedereen, en al diegenen die al eens een escargootje lusten in het bijzonder, feitelijk een rotzorg zijn.

Of kort samengevat: wat het ware motief is interesseert ons niet, want het schijnbare motief is dat wat in ons politiek kraam past, en dús plakt de tafel. Collega-zielepoot Tom Naegels tapt uit hetzelfde azijnvatje:

Als iemand zeven dreigbrieven stuurt die eisen dat een vrouw haar hoofddoek afzet, mag dat dan geen racisme genoemd worden? Zelfs al zou het motief dan persoonlijke wrok zijn?

U leest het goed: zelfs áls het motief iets totaal anders was, mag Tommetje dan niet lekker voortdoen met zijn hobby? Een witte (blanke?) leugen voor de goede zaak dus? Ik zou toch graag het deuntje van deze twee heren gehoord hebben moest de dader in zijn dreigbrieven Vannnieuwenhuyse uitgescholden hebben voor kapitalistisch zwijn, om in de naam van de arbeidersrevolutie wat gif in het eten te komen gooien. Ongetwijfeld zou de tafel in dat geval toch iets minder geplakt hebben...

Je zal Naïma maar wezen. Eerst dreigbrieven toegestuurd krijgen, dan blijkt het om een ordinaire ruzie te gaan, om nu te eindigen met een verhaal van overspel. Ondertussen blijven de linkse intortinctuelen maar doorbazelen over racisme, want ze hebben hun tanden gezet in die kluif, en ze zullen die om de donder niet meer loslaten. Je zou al voor minder je hoofddoek afleggen.

Toevoeging: Volharden in de boosheid, heet dat dan...