Allereerst de uitspraak van Laurette Onkelinx:
Het maakt me kwaad dat we zoveel tijd moeten stoppen in discussies die niet prioritair zijn. Noch voor de Vlamingen, noch voor de Franstaligen.Blijkbaar weet Onkelinx dus beter dan de Vlamingen wat voor hen prioritair is en wat niet. Maar bovendien wil ze ons doen geloven dat de Franstaligen de alarmbelprocedure zouden willen gebruiken en desnoods zelfs de federale regering zouden doen vallen over een probleem dat voor hen... niet prioritair is! Als ze consequent met zichzelf zou zijn, zou ze de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde al lang hebben laten passeren, om belangrijke problemen aan te pakken. De werkloosheid in Wallonië bijvoorbeeld, of de Sociale Zekerheid, om nu maar iets te noemen.
Eerder liet Elio di Rupo dus al een ferme steek vallen door er openlijk voor te pleiten «dat we na de crisis over Brussel-Halle-Vilvoorde 5 à 10 jaar moeten zwijgen over verdere staatshervormingen». Blijkbaar is hij niet zo een groot strateeg als sommige Vlaamse media ons willen doen geloven. Feit is dat hij natuurlijk gelijk heeft met zijn pleidooi, gezien vanuit Franstalig perspectief: het zou immers betekenen dat de Vlamingen de splitsing van de Sociale Zekerheid, de toepassing van de taalwetten in Brussel en problemen in verband met de Waalse werkloosheid niet meer op tafel zouden kunnen gooien de komende jaren. Maar hij had dit beter laten opnemen als een soort geheime clausule in een akkoord over Brussel-Halle-Vilvoorde, in plaats van het openlijk in de media, en dan nog in de Vlaamse media, te komen verkondigen. De arrogantie van de macht heeft al meer dan één strateeg doen blunderen.
Anderzijds hebben Elio di Rupo en Laurette Onkelinx de laatste maanden absoluut niet te klagen gehad. In werkelijkheid is Onkelinx niet kwaad maar ongetwijfeld dankbaar dat er zoveel energie gestoken wordt in Brussel-Halle-Vilvoorde, want als dat er niet geweest was, zouden CD&V en N-VA meer energie hebben kunnen steken in de dingen die explosiever zouden zijn. Brussel-Halle-Vilvoorde is voor veel Vlamingen immers inderdaad een ver-van-mijn-bedshow, zelfs al wonen ze in een aangrenzende gemeente. Het zou wel snel iets anders worden als CD&V en N-VA bijvoorbeeld jaarlijks een concrete belastingsverlaging zouden voorstellen en onmiddellijk weer zouden intrekken om solidair te blijven met de Franstaligen. De VLD zou er telkens een puntje mogen aan zuigen, en de sp.a zou het ook lastig hebben om altijd weer te verklaren waarom dit goed is voor de «mensen».
Geen opmerkingen:
Een reactie posten