Niet toevallig ben ik een tijdje geleden aan het boek Habemus papam begonnen. Rik Torfs en Kurt Martens zijn de samenstellers, en daarmee weet je onmiddellijk al uit welke hoek de zure wind waait.Ook Staf Nimmegeers mocht een stukje schrijven, en onder de titel «Verlanglijstje voor Sinterklaas» doet hij zijn beklag over de vorige paus: «Toch maar meteen stellen dat ik vurig hoop dat de volgende paus, op enkele schaarse punten na, duidelijk zou verschillen van de huidige kervorst.» Maar wat schrijft hij enkele zinnen verder?
En in de marge: stop alstublieft met de mallemolen van recordaantallen zalig- en heiligverklaringen en de trukendoos van de vereiste mirakels ter zake. Moet een zalig- en heiligverklaring niet meer de bezegeling zijn van een proces dat van beneden uit groeit en niet door roomse instanties wordt geclaimd en op basis van kerkpolitieke strategieën gedicteerd?Heiligverklaringen op basis van «Santo Subito», zou hij daar nog steeds achter staan? Of was het allemaal zo niet bedoeld? De laatste weken moeten voor hem bijzonder moeilijk geweest zijn, en misschien heeft hij het zelfs niet eens zien aankomen. Dat er ondertussen mirakels aan de lopende band gerapporteerd worden om een zalig- en heiligverklaring van Johannes Paulus II te ondersteunen, een bevestiging dat de vraag «van beneden uit» duidelijk bestaat, moet voor hem een bittere pil zijn.
Wat de rest van het boek betreft, het is inderdaad zoals Luk Vilain schrijft allemaal nogal veel «eigen branche eerst». Herman Decroo verraste echter, want hij schreef een stukje waarin een profiel van de volgende paus wordt geschetst meer in het belang van de Kerk dan zijn eigen kerk. De anderen wilden duidelijk alleen een kloon van zichzelf op de Stoel van Petrus zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten