Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (13)

sp.a en VLD verbraken vandaag het Vlaamse regeerakkoord door de bespreking van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde met een maand uit te stellen. Van onverwijld is dus geen sprake meer. De bal ligt daarmee nu in het kamp van de CD&V, die zal moeten laten zien of haar dreiging met een crisis in de Vlaamse regering gemeend was of niet.

In de kamercommissie Binnenlandse Zaken werd vandaag besloten om de bespreking van de splitsing met een maand uit te stellen. Het scenario dat Johan Vande Lanotte schetst heeft een verkennende rond die tot 20 februari zal duren, waarna de bespreking zullen starten, na nog eens een week pauze omwille van het bezoek van een «buitenlands staatshoofd» (i.e. George W. Bush — hoeft het te verbazen dat Vanden Lanotte zijn naam niet eens over zijn lippen krijgt terwijl de sp.a wel hand- en spandiensten levert aan het communistische régime van Castro?). «Onverwijld» kan men zo een procedure niet noemen, en dus schenden de sp.a en de VLD hiermee het Vlaamse regeringsakkoord ontegensprekelijk.

Overigens is de voorstelling van zaken die Vande Lanotte gisteren voor de VRT gaf misleidend en eigenlijk ronduit stuitend:

Als ik Van Rompuy goed begrijp, zegt hij: Ik krijg iets niet van de Walen en dus blaas ik de Vlaamse regering op.

Het probleem is namelijk niet dat de Walen iets moeten «geven» aan de Vlamingen, maar dat sp.a en VLD weigeren te nemen wat ze in het Vlaamse regeringsakkoord beloofd hebben te zullen nemen. Hierbij is het interessant eens een vergelijking te maken met de Franstalige houding: cdH en Ecolo hoeven niet eens met een crisis binnen de Waalse of Franstalige regering te dreigen om de PS tot een harde houding te dwingen, en de Franstaligen bekwamen vandaag dan ook tijdswinst van minstens een maand, of alweer een veldslag gewonnen.

Hoe dan ook is het nu vrijwel zeker dat tegen midden februari nog geen resultaten te zien zullen zijn, een einddatum die twee weken geleden nog door Luc van den Brande werd genoemd om tot een oplossing te komen. Het is nu dus wachten op de reactie van de CD&V, maar het verontrustend dat de CD&V in een eerste reactie de crisis minimaliseert. Bij N-VA is er daarentegen wel sprake van een crisissfeer, maar herinner dat de N-VA niet nodig is voor een Vlaamse meerderheid, en dat een ontslag van Geert Bourgeois de Vlaamse regering niet in gevaar kan brengen. Groter probleem is dat N-VA hiermee het kartel met de CD&V op het spel zet als de CD&V ervoor kiest in de Vlaamse regering te blijven, iets waar waarschijnlijk noch N-VA noch CD&V mee gediend zijn in het licht van de volgende verkiezingen.