Noorse koning Olav buitenechtelijk kind?

Donderdag werd in Noorwegen het boek Folket (Het Volk) gepresenteerd waarin de auteur Tor Bomann-Larsen stelt dat de Noorse koning Haakon niet de biologische vader van koning Olav zou zijn.

In tegenstelling tot wat de titel van het artikel in De Standaard suggereert, is koning Olav geen buitenechtelijk kind, ook al zou hij biologisch niet de zoon van zijn vader zijn. Er is immers geen sprake van dat Olav het resultaat is van een avontuurtje van prinses Maud, maar wel van kunstmatige inseminatie.

Om te beginnen is er enige achtergrondinformatie nodig over hoe het moderne Noorse koningshuis ontstaan is. In 1905 scheurde Noorwegen zich af van de Personele Unie tussen Noorwegen en Zweden. Om een grotere kans op slagen te hebben, kozen de separatisten ervoor van Noorwegen een koninkrijk en geen republiek te maken. Bovendien genoot een Scandinavische prins de voorkeur, zodat men een band kon leggen met de vroegere Noorse koningen. Uiteindelijk viel de keuze op de Deense prins Carl, kleinzoon van de toenmalige Deense koning, onder andere omdat hij tot dan toe een voorbeeldig leven had geleden, en niet in het minst omdat hij reeds een zoontje had waardoor de opvolging verzekerd was. Deze prins Carl nam bij de aankomst in Noorwegen de naam Haakon aan, terwijl Alexander Edward Christian Frederik, het zoontje, de nieuwe naam Olav kreeg, om aan te sluiten bij de namentraditie van de oude Noorse koningen. Het is rond de biologische band tussen deze twee mannen dat de sensatie van de laatste dagen draait.

De schrijver Bomann-Larsen laat zijn stelling rusten op een aantal aanwijzingen die zouden moeten aantonen dat Olav niet de natuurlijke zoon is van Haakon. Het gaat om de volgende punten:

1. Het duurde zes jaar eer prinses Maud zwanger raakte, ook al had zijzelf een sterke wens om kinderen te krijgen.


2. Prins Carl zou onvruchtbaar geworden zijn door een ontsteking tijdens wat de schrijver een «nogal liederlijke marinetocht naar West-India» noemt. Volgens hem gaat het over een ziekte in lichaamsdelen die een betekenis zouden kunnen hebben voor de vruchtbaarheid, zoals een prostaatontsteking of een ontsteking in de bijballen. Tegelijkertijd geeft de auteur toe dat de diagnose die hij kreeg bijzonder vaag was, en de mogelijkheid dat het over een geslachtsziekte ging, wordt niet vermeld.


3. De rustkuur van prinses Maud in de zomer en herfst van 1902 was uiterst geheim en gebeurde in een privaat ziekenhuis in Londen. Prins Carl was op dat ogenblik in het buitenland, en zag zijn vrouw pas twee maanden later terug, namelijk op 17 oktober 1902. Koning Olav werd geboren op 2 juli 1903, en dit betekent voor een «normale zwangerschap» dat Olav ergens tussen de 7de en de 10de verwekt zou zijn. Bovendien zijn er geen aanwijzingen dat Olav te vroeg geboren zou zijn, waaruit zou moeten volgen dat prins Carl niet bij prinses Maud was toen Olav verwekt werd.


4. Prinses Maud stond tijdens haar rustvakantie onder het toezicht van de zeer discrete vertrouwensman dr. Francis Laking. Bomann-Larsens theorie is nu dat deze dokter prinses Maud bevrucht zou hebben met zijn eigen zaad, of dat van zijn zoon Sir Guy Francis Laking. Kunstmatige bevruchting was in die dagen niet bekend voor de meeste mensen, maar onder medici was dit anders. Bomann-Larsen stelt vervolgens dat als er een medische verklaring is voor het «wonder in Appleton», dat dr. Laking dan de meest effectieve en discrete donor zou geweest zijn die men zich kon wensen, en dat niemand een garantie voor een beter resultaat had kunnen geven.


5. Bomann-Larsen sluit niet uit dat het de zoon van dr. Francis Laking was die zaaddonor was, en vermeldt onder meer dat de zoon zeer geliefd was bij de Britse koning Edward. Sir Guy was echter in het buitenland op het ogenblik van de conceptie, tenzij Olav minstens een week over tijd geboren zou zijn.


6. Als kroonstuk voor de bewijsvoering presenteert de auteur portretten van Sir Guy Francis Laking en koning Olav.

   Sir Guy Fancis Laking	Koning Olav

   De gelijkenis is opvallend, maar men moet hier toch voorzichtig zijn. De haarsnit is immers vrijwel identiek, beiden hebben een jas met hoge kraag, en medailles opgespeld. Ook de pose is vrijwel identiek en typisch voor die tijd. De Noorse politicoloog Jon Gunnar Arntzen, hierover ondervraagd door Aftenposten, merkte overigens op dat op die manier ook de Noorse Eerste Minister Jens Brattlie tot broer van de dr. Francis Laking kan uitroepen.


7. De zwangerschap werd lange tijd geheim gehouden, en dr. Laking hield nogal wat détails errond geheim, onder andere wanneer de zwangerschap begonnen zou zijn.


8. De Deense koning Christian IX kende Sir Francis Laking het Grootkruis van de Dannebrog (de Deense vlag) toe «omdat hij -door zijn miraculeuze kuur- de koning een nieuwe Deense prins had geschonken».

De bewijsstukken die aangevoerd worden zijn niet volledig sluitend, en zolang er geen DNA-onderzoek wordt gedaan kan men eigenlijk blijven speculeren. Het Noorse koningshuis heeft echter ondertussen laten weten dat het geen informatie heeft die zou doen besluiten dat koning Olav niet de biologische zoon van koning Haakon was, maar dat natuurlijk elke auteur het recht heeft te schrijven wat hij wil.

Voor de Noorse bevolking is de hele zaak uiteraard sensationeel nieuws, maar het verandert de houding tegenover het koningshuis vrijwel niet. Enkel bij een fractie van het republikeinse gedeelte van de bevolking, zo'n dikke twintig percent, zou de houding tegenover het koningshuis nu negatiever zijn dan vroeger.