Verkeerd geciteerd... op zijn eigen blog!

Hoe vaak valt het niet voor dat een politicus een interview laat afnemen, en de volgende dag merkt dat hij totaal verkeerd geciteerd is? Of dat hij dat toch probeert te beweren? Vandaag lijkt Bert Anciaux te willen beweren dat hij verkeerd geciteerd werd op zijn eigen blog.

Een vriend van Bert Anciaux heeft hem verteld dat er al wekenlang een e-mail zou circuleren waarin «aangetoond» wordt dat hij een landsverrader is aan de hand van een citaat uit zijn weblog. Zelf heb ik die e-mail niet gezien, maar ik heb wel commentaar geleverd op de uitspraken die vermoedelijke geciteerd worden.

Het is toch interessant om de uitspraak van vandaag te vergelijken met de uitspraak die precies een maand geleden gedaan werd. Dit schreef Bert Anciaux op 27 oktober:

Ik hoop dat we voldoende blijven inzien dat Wallonië ons kan helpen in het voorkomen van een onverdraagzame rechtse machtsgreep tegen de vrijheid van denken, tegen de seksuele vrijheid, tegen de godsdienstvrijheid en tegen culturele vrijheid in.

Vandaag schrijft hij het volgende:

Ik wou gewoon zeggen dat het ook wel eens mogelijk is dat er een progressieve meerderheid op federaal vlak bestaat, zelfs met een conservatieve meerderheid in Vlaanderen.
Ik ben niet beschaamd vast te stellen dat zo het migrantenstemrecht is gerealiseerd. Is dit daarom ondemocratisch? Zolang er federaal bevoegdheden blijven, is het toch ok dat deze bevoegdheden ook federaal moeten steunen op een meerderheid, niet?

Ten eerste is het niet zo dat het alleen maar mogelijk is dat er een progressieve meerderheid op federaal vlak zou bestaan met een conservatieve meerderheid in Vlaanderen, maar dit is wel degelijk al jaren het geval. Erger is dat de SP.A dankzij die federale progressieve meerderheid al jarenlang in Vlaanderen op regionaal niveau de lakens uitdeelt, ondanks die Vlaamse conservatieve meerderheid. Of dat zo democratisch is, weet ik toch niet.

Een andere zaak is het migrantenstemrecht. Het is begrijpelijk dat in een federale staat af en toe wetten worden goedgekeurd die geen meerderheid genieten in één van de deelstaten. Dat in één van de deelstaten 60% of meer tegen een bepaalde wet is die desondanks toch goedgekeurd wordt, is inderdaad niet ondemocratisch. Is 70% van de bevolking in één van de deelstaten tegen, zou er toch al een waarschuwingslampje mogen beginnen branden, maar wanneer in een fundamenteel tweeledig federale staat een wet goedgekeurd wordt waar 80% van de bevolking van één van de deelstaten tegen is, dan is men toch ferm over de schreef gegaan. Te meer daar men wel verwacht dat diezelfde deelstaat op alle vlakken federaal loyaal moet zijn, ja zelfs solidair aan een tempo van enkele miljarden euro per jaar. Meer zelfs, wanneer die deelstaat met eigen wensen op de proppen komt, mag zij niet de macht van het getal uitspelen om bijvoorbeeld de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde door te voeren.

Een stap verder is de hulp van het buitenland (zoals Bert Anciaux vandaag zélf stelt) inroepen om de eigen macht veilig te stellen tegen een meerderheid in. Volgens mij is het wel degelijk op die manier dat de eerste uitspraak van hem geïnterpreteerd moet worden. Dit hoeft natuurlijk geen landsverraad te zijn, afhankelijk van de motivatie die erachter steekt. Indien het er om gaat dat men oprecht meent dat de uitvoering van de eigen agenda in het belang van het land is, kan men ervoor argumenteren dat dit geen landsverraad is. Maar die agenda moet dan wel van een andere orde zijn dan dat men niet wil dat er een rechts beleid gevoerd zou worden conform de wens van de meerderheid, terwijl men zelf niet over een grotere aanhang beschikt dan de schamele 20% die bij de laatste verkiezingen op jou en je kartelpartner heeft gestemd.

Juiste proporties

De Standaard brengt vandaag een interview met Jamal Maftouhi en Nadia Fadil naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh. Zij klagen erover dat de Vlaamse moslims zich onbegrepen voelen, en brengen tussendoor de moord op Theo van Gogh terug op juiste proporties.

Jamal Maftouhi is een islamleraar en free-lance imam uit Hoboken, terwijl Nadia Fadil een sociologe is uit Borgerhout. Nadia doctoreert op dit ogenblik aan de Katholieke Universiteit van Leuven, en zal ongetwijfeld slagen in haar doctoraat, want enige voeling met de realiteit is al totaal verdwenen. Op de vraag of het niet vaak zo is dat meisjes door hun omgeving verplicht worden om de hoofddoek te dragen, en dat zij dus feitelijk geen keus hebben, antwoordt zij het volgende:

Waarop baseert men zich om dat te beweren? Waar zijn de cijfers? En als dat in individuele gevallen gebeurt, dan betekent dat nog niet dat het in de hele gemeenschap het geval is.

Ten eerste weet zij duidelijk niet hoe het eraan toe gaat in de banlieue van Parijs wanneer een meisje daar overweegt om geen hoofddoek te dragen. Ten tweede mogen daarover geen cijfers opgemaakt worden, want zulke cijfers zijn a priori racistisch en krenkend voor de islam, nu ja, volgens sociologen dan toch. En ten derde geeft zij blijkbaar dan toch toe dat het wel degelijk voorkomt, maar verbergt zij zich achter de term «individuele gevallen». Makkelijk zat.

Verder in het interview brengen beiden de moord op Theo van Gogh terug tot zijn juiste proporties. Volgens Nadia Fadil is het «een politieke moord van een individu door een ander individu». Dat ondertussen een heel netwerk rond Mohammed B. met vertakkingen tot in Spanje wordt onderzocht staaft alleen maar het feit dat Mohammed B. een individu is. Verder stelt zij dat «Mohammed B. handelde uit politieke motieven», terwijl ze een politieke moord definieert als «twee ideologieën die botsen, met dramatische afloop». Dit is eigenlijk hoogst interessant, want het betekent dat zij de islam opvat als een ideologie, niet als een religie zonder meer. Dat is ook precies wat de critici van een integratie van de islam in Europa stellen: dat de islam zich niet laat integreren in de Westerse maatschappij, omdat de islam niet alleen een religie is, maar ook een ideologie.

Ook Jamal Maftouhi draagt zijn steentje bij om de moord op Theo van Gogh te duiden:

De moordenaar van Mohamed Achrak was 'psychisch gestoord'. Als Van Gogh vermoord wordt, is het de schuld van de islam.

Er zijn nochtans vier fundamentele verschillen tussen de moord op Mohamed Achrak en de moord op Theo van Gogh:

1. De moordenaar van Mohamed Achrak had wel degelijk een psychiatrisch verleden, en dus hoeft men geen aanhalingstekens te zetten rond «psychisch gestoord».
2. De moordenaar van Mohamed Achrak vermoordde zijn buurman, iemand waarmee hij dus sociaal contact had, terwijl Mohamed B. Theo van Gogh uitkoos, een persoon waarmee hij geen sociaal contact had.
3. De moord op Theo van Gogh was nauwgezet op voorhand gepland.
4. De motivatie voor de moord op Theo van Gogh was duidelijk religieus(-politiek?).

Als dit dubbelinterview een poging was van De Standaard om twee redelijke gezichten van de islam een forum te geven, dan vrees ik dat dit mislukt is. Nadia Fadil probeert alles wat fout loopt in de migrantengemeenschap te reduceren tot «individuen» en «individuele gevallen», terwijl Jamal Maftouhi er zelfs niet voor terugschrikt een loopje met de waarheid te nemen om Vlaanderen een equivalent voor de moord op Theo van Gogh in de schoenen te schuiven. Waar zou anders de vergelijking tussen die moorden voor nodig zijn?

Zolang men aan migrantenzijde feiten en eigen probleem niet wenst te onderkennen, vrees ik dat ze zich onbegrepen zullen blijven voelen, maar dat dit niet de schuld is van de autochtone bevolking. Het is trouwens opvallend dat men de moord op Theo van Gogh «begrijpt», maar anderzijds niet wil begrijpen dat een psychisch gestoorde man geen racistische moord op z'n buurman pleegt. Wat echter ontbreekt in het verhaal is of de migranten die de moord op Theo van Gogh «begrijpen», de recente brandstichtingen in moskeeën en moslimscholen in Nederland evenzeer «begrijpen». Jammer dat nog geen enkele journalist die vraag gesteld heeft.

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (4)

De Conferentie van Burgemeesters van Halle-Vilvoorde dreigt ermee de viering van 175 jaar België in de war te sturen. Benieuwd in hoeverre die dreiging hardgemaakt zal worden, in het bijzonder dan in Vilvoorde.

Concreet dreigt de conferentie in een open brief aan Albert II ermee de medewerking aan de feestelijkheden te weigeren als de kieskring en het gerechtelijke arrondissement tegen dan niet gesplitst is. Bovendien vraagt de conferentie zich af waarom de rest van Vlaanderen niet solidair op dezelfde manier zou reageren.

Men kan dit initiatief natuurlijk alleen maar welkom heten, maar enige voorzichtigheid is toch geboden. Ten eerste was ook de organisatie van de Europese verkiezingen in juni «voorwaardelijk», zonder dat er veel hinder opgemerkt werd. Het valt te bezien of het deze keer zoveel anders zal zijn. Meer bepaald kan ik me trouwens moeilijk voorstellen dat Jean-Luc Dehaene, burgemeester van Vilvoorde, de viering zou boycotten. Verder is de vraag wat het effect van een boycot van de feestelijkheden zal zijn. Zal men er in Laken werkelijk van wakker liggen als het 175-jarige bestaan van België in Opwijk en Bever niet uitbundig gevierd wordt?

En ten slotte is het al te gemakkelijk om een eventuele boycot te omzeilen, door «spontane» gemeentelijke comités op te richten waarin goede Belgen zich «belangeloos» inzetten om de feesten toch door te laten gaan. Als er al kracht zou moeten uitgaan van een eventuele boycot, moet die eruit bestaan dat die feesten door de burgemeesters verboden zouden worden in hun gemeenten, want alleen maar medewerking weigeren kan onmogelijk voldoende zijn om welk effect dan ook te halen. Maar welke burgemeester zal die stap willen zetten?

Overigens interessant om te lezen dat ook de Conferentie niet meer gelooft in een splitsing voor 1 januari. Sedert de laatste verkiezingen zijn er onverwijld al meer dan vijf maanden verstreken...

Twee landen

Een vergelijking van de artikels in de Vlaamse en Franstalige pers over het recente debat in de Sociale Zekerheid leert dat de respectievelijke journalisten duidelijk in twee verschillende landen leven. Al jaren.

Een artikel in La Libre Belgique bevat enkele puntjes die een mens de wenkbrauwen doen fronsen. Eigenlijk start het al met de eerste zin in de ondertitel:

Des ténors flamands accusent les hôpitaux wallons de multiplier les examens préopératoires inutiles.

Let op het woordje «accusent». Het gaat dus over beschuldigingen. Dit staat echter in contrast met wat in het artikel zélf staat, want daar wordt onder meer «une étude détonante» aangehaald die aantoont dat de Franstalige ziekenhuizen niet alleen meer consumeren dan de Vlaamse, maar dat volgens internationale wetenschappelijke studies het consumptiegedrag van de Franstalige ziekenhuis onnodig hoog is. Gaat het dan nog over beschuldigingen, of eerder over vaststellingen?

Overigens, die studie is voor La Libre Belgique détonante. Misschien omdat ze zwart op wit bewijst wat men in Vlaanderen al jarenlang weet? Het valt dus te vrezen dat de voltallige redactie er van zijn stoel viel toen het document hen onder de ogen kwam.

De reacties van de twee ziekenhuizen zijn ook al veelzeggend. Het Bergense ziekenhuis Ambroise Paré omzeilt mooi de vaststelling dat die extra onderzoeken over het algemeen niet nodig zijn. Waarom zou men in achtergestelde streken systematisch meer gebruik moeten maken van ECDs? Ongetwijfeld bestaat daar een zeer eenvoudige reden voor, maar we komen ze niet te weten. Dan klinkt het toch anders bij Centre hospitalier de l'Ardenne, waar men in feite precies hetzelfde zegt als in Vlaanderen. Als dat niet détonant is!

Overigens hebben de Vlamingen absoluut geen reden om te klagen. Want zie, in de psychiatrie verbruiken de Vlamingen meer dan de Franstaligen. Aha! Waarbij La Libre Belgique plots zelfs met zeer concrete getallen voor de dag komt. Spijtig dat ook die voor de andere sectoren niet weergegeven werden, want ze zouden ongetwijfeld haarscherp hebben kunnen aantonen dat de Vlamingen best een toontje lager zouden mogen zingen.

Voorstel Franstalige ziekenhuizen

In een reactie op de (ongetwijfeld totaal ongegronde) beschuldigingen over overconsumptie door hun Vlaamse collega's, komen de Waalse ziekenhuizen met een voorstel: de Vlamingen mogen een weekje bij hen komen meedraaien.

Jean-Claude Luperto en Georges Grinberg stellen concreet het volgende voor:

Pour répondre aux allégations récurrentes et partisanes sur la consommation des prestations médicales dans les deux autres régions du pays, la chambre francophone de l'Aeps invite des praticiens de Flandre à se joindre à leurs homologues hospitaliers en Wallonie et à Bruxelles pour participer une semaine durant aux activités diagnostiques et thérapeutiques pratiquées au quotidien dans les institutions publiques du sud et du centre du pays.

Dit is natuurlijk een mooi symbolisch gebaar, maar is dit het correcte? Zou het niet beter zijn als de Franstalige artsen eens een weekje zouden meedraaien in één van de zuinigere Vlaamse ziekenhuizen, zodat ze leren dat het met een beetje minder ook kan?

De Gucht

Herman Boel plaatste net een interessante commentaar over het recente en niet zo recente wedervaren van Karel de Gucht. Anderzijds is er toch ook de analyse van La Libre die een aantal interessante punten bevat.

Alles wat Karel de Gucht aanraakt lijkt in lood te veranderen. Francis van de Woestyne heeft gelijk wanneer hij het volgende schrijft:

Il est utile de condamner les travers de pays qui ne sont pas des modèles de démocratie. La question est de savoir s'il faut le faire en tête à tête avec les dirigeants ou, en l'occurrence à propos du Congo, dans une déclaration publique au Rwanda.

Een opmerking die raak zit, als men weet dat Karel de Gucht het helemaal anders ging doen dan zijn voorganger Louis Michel die uitdrukkelijk geen diplomaat wou zijn. Maar anderzijds merkt Francis van de Woestyne terecht op dat Karel de Gucht veilig zit. Er zal al veel moeten gebeuren eer hij uit de regering verdwijnt.

Alhoewel. Er is een groot verschil tussen het geflater van Karel de Gucht en de uitspattingen van Louis Michel. Louis Michel verstond de kunst om systematisch die landen te schofferen die Vlaanderen pijn konden doen, maar waar de Franstalig-Brusselse industrielobby en aristocratie verder weinig mee vandoen had. In Centraal-Afrika daarentegen ging hij zonder problemen platte broodjes bakken met dictators allerhande, ethische buitenlandse politiek of niet. En net daar trapte Karel de Gucht nu dus op zere tenen, ondanks het publieke standje dat hij kreeg van Albert II toen hij nog maar pas de eed had afgelegd. Het is dus moeilijk om in dit verband enige Schadenfreude te onderdrukken.

Karel de Gucht zou in ieder geval toch maar beter zijn hoofd wat meer bij de zaak houden als hij graag nog lang Minister van Buitenlandse Zaken wil blijven spelen. En a propos het gebrek aan staatsmannen in Afrika, hoeveel staatsmannen zou hij al in België gezien hebben? Buiten zichzelf in de spiegel natuurlijk.

JFK Reloaded

JFK Reloaded, uitgebracht door het Schotse bedrijf Traffic, zorgt voor opschudding: het videospelletje is een reconstructie van de moord op JFK, waarbij de speler onder andere op JFK moet schieten. Is er nood aan zo een videospelletje?

De bespreking door BBC News of MSNBC vermeldt geen fouten in het spel of onnodige sensatiezucht, en zelf weet ik ook niet in hoeverre het spelletje waarheidsgetrouw is. Maar men kan zich toch afvragen of zo'n spelletje nodig is. Als het spelletje er alleen uit bestaat dat men in de huid van de moordenaar kruipt, vrees ik dat het opwekken van de interesse voor geschiedenis eerder als schaamlapje moet dienen voor de commerciële doeleinden. Men had immers ook een spelletje kunnen maken waarbij men in de huid van de onderzoekers moest kruipen, wat bovendien misschien meer ruimte zou laten om meerdere pistes rond de moord voor te stellen.

Anderzijds, vroeg of laat moest zo'n spelletje toch opduiken. Kirk Ewing, de directeur van Traffic, beweert contact opgenomen te hebben met Sen. Ted Kennedy, maar afgaande op de reacties van diens woordvoerder is de aard van dat contact eerder twijfelachtig. Hopelijk leidt de commotie rond het uitbrengen van het spelletje ertoe dat het in ieder geval grondig gecontroleerd zal worden wat de kwaliteit van de feiten betreft die in het spelletje verwerkt werden.

Nu het spelletje uit is, en zeker indien het ook een commercieel succes wordt, is er echter een grens overschreden. Wat wordt de volgende titel van Traffic? Een simulatie van de vlucht van de Enola Gay? Of bestaat die al als onderdeel van een flight simulator? De uitbating van een rubberplantage in de Vrijstaat Congo misschien? Kampwacht spelen in een Duits concentratiekamp, of naspeling van de dagboeken van Anne Frank?

Demotte brengt splitsing SZ dichterbij

Je kan je afvragen waar Minister Demotte eigenlijk mee bezig is. Door halsstarrig vast te houden aan de communautaire scheeftrekkingen in de Sociale Zekerheid kan hij enkel de splitsing van de Sociale Zekerheid doen versnellen, tenzij hij nu al weet dat SP.A en VLD overstag zullen gaan.

Vandaag verschenen er berichten waaruit blijkt dat de Vlaamse openbare en katholieke ziekenhuizen menen dat de gezondheidszorg onmiddellijk gesplitst moet worden. Aanleiding zijn de besparingsmaatregelen die Minister Demotte op 9 november had voorgesteld, en die voor de ziekenhuizen niet door de beugel kunnen. Die maatregelen komen er immers op neer dat er lineair bespaard wordt, in plaats van dat er bespaard wordt daar waar er overconsumptie bestaat.

Uit onderzoek is volgens Julien van Camp, voorzitter van VVI (Verbond van Vlaamse Verzorgingsinstellingen) gebleken dat wat betreft de pre-operatieve onderzoeken de 25 duurste ziekenhuizen Franstalig zijn en de 35 goedkoopste Vlaams. Na de besparingen van Demotte zullen dus de 25 duurste ziekenhuizen nog steeds diezelfde Franstalige ziekenhuizen zijn, en de 35 goedkoopste diezelfde Vlaamse ziekenhuizen zijn. Of nog: een Waals ziekenhuis dat het vandaag breder laat hangen dan een Vlaams ziekenhuis, zal het ook morgen breder mogen laten hangen dan dat Vlaamse ziekenhuis.

De reactie van Minister Demotte daarentegen is ronduit stuitend. Verder dan «dat ook in Vlaanderen sommige ziekenhuizen te veel uitgeven» en «dat de Vlaamse ziekenhuizen hun verantwoordelijkheid afschuiven naar het Zuiden» komt het natuurlijk niet. Dit laatste klopt zelfs helemaal niet. Het is immers Minister Demotte die als PS-minister het relatieve oververbruik in de Waalse ziekenhuizen wil blijven financieren door de Vlaamse ziekenhuizen even grote lineaire besparingsmaatregelen op te leggen.

Jarenlang is zulke houding geen enkel probleem geweest, omdat de Vlaamse partijen in de federale regering een oogje dichthielden. Vandaag is echter de situatie anders, omdat er in de Vlaamse regering een hond in het kegelspel rondloopt, namelijk de CD&V/N-VA. En laat nu net een minister van de CD&V, Inge Vervotte, op de post Welzijn en Volksgezondheid zitten. Zij steunt de eisen van de Vlaamse ziekenhuizen uitdrukkelijk, en zegt rechtuit dat «de federale regering er bovendien niet in slaagt om de duidelijke uitgavenverschillen in de gezondheidszorgen tussen Vlaanderen en Wallonië aan te pakken en weg te werken». Inderdaad, duidelijke uitgavenverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië.

En daarmee komen SP.A en VLD tussen hamer en aambeeld te zitten. Zij kunnen immers moeilijk in de Vlaamse regering het licht ontkennen, want daarvoor zijn de verschillen in de Sociale Zekerheid de laatste maanden teveel in de actualiteit geweest. Maar anderzijds kunnen zij in de federale regering moeilijk de wegwerking van de verschillen eisen, want het is precies daarom dat Frank Vandenbroucke uit de federale regering moest verdwijnen (ook al beweert hij zelf met klem dat dat niet het geval is), laat staan de splitsing van de Sociale Zekerheid. Verhofstadt kan dan immers de post van Eerste Minister vaarwel zeggen. De oplossing zal er vermoedelijk in bestaan dat het probleem doorgeschoven wordt naar het beruchte Forum, waar de Franstalige partijen niet gehaast zullen zijn om het te behandelen.

Waarom dan de stelling dat Demotte de splitsing van de Sociale Zekerheid dichterbij brengt? Omdat de Vlaamse opinie nu duidelijk met de neus op de feiten gedrukt wordt. Het is mogelijk dat Demotte nu al weet dat de VLD en de SP.A overstag zullen gaan, maar zijn probleem is dat de CD&V en N-VA vanuit de federale regering niet «controleerbaar» zijn, en dus geen reden hebben om snel in te binden, toch niet zolang het staatsbelang (lees: Laken) niet roept. Uiteindelijk zullen de twee partijen ook in dit dossier voor dezelfde keuze geplaatst worden als in het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde: langzaam buigen (daar lijkt het in dat laatste dossier voorlopig toch op) in de hoop dat de Vlaamse kiezer het niet helemaal in de gaten heeft, om uiteindelijk te barsten of te doen barsten. In het eerste geval stevent het Vlaams Belang bij de volgende verkiezingen weer op een éclatante overwinning af, in het tweede geval verzekeren CD&V en N-VA zich van een goede start in de Vlaamse republiek. Aan hen de keuze.

Wangari Maathai over AIDS

In een opinieartikel, gepubliceerd in Aftenposten op 18 november, neemt Wangari Maathai afstand van uitspraken als dat AIDS gecreëerd zou zijn in laboratoria in het Westen als een massavernietigingswapen tegen Afrika.

Hieronder volgt de vertaling van twee paragrafen die over het onderwerp handelen:

Net zoals vele anderen heb ik vragen gesteld rond het ontstaan, de aard en het gedrag van het HIV-virus. Ik ben er me van bewust dat men het er in internationale wetenschappelijke kringen grotendeels eens over is dat het virus zich hoogst waarschijnlijk ontwikkeld heeft in Afrika, ook al is daarvoor nog geen eindelijk bewijsmateriaal voorhanden. Maar tegelijkertijd ben ik er zeker van dat onderzoekers zich zullen blijven inspannen om het eindelijke bewijs te vinden voor het ontstaan van het virus, zodat alle stellingen als zou deze tragedie veroorzaakt zijn door biologische experimenten die zo fataal mislukt zijn in een of ander laboratorium eens en voor goed afgewezen kunnen worden.

[...]

Het is daarom voor mij van het grootste belang vast te stellen dat ik niet geloof, en daarom ook niet beweer, dat het virus dat nu rondwaart, aangemaakt zou zijn door blanke wetenschappers of staatsmachten met het doel de Afrikaanse bevolking uit te moorden. Zulke standpunten zijn boosaardig en vernietigend voor een goede verstandhouding.

Het is overigens niet zeker dat men in progressieve kringen onverdeeld enthousiast zal zijn over het opinieartikel, want Wangari Maathai schrijft ook het volgende in hetzelfde opinieartikel:

Ik geloof dat jonge mensen in onze moeilijke situatie een goede brijdrage leveren door zich te onthouden van sex voor het huwelijk, en dat beide partners na het huwelijk trouw aan mekaar blijven. Ik zeg ook dat het condoom een hulpmiddel kan zijn om besmetting te voorkomen. Maar allerbelangrijkst is dat we alle gekende en goede hulpmiddelen in de strijd tegen AIDS op een goede en verantwoorde manier gebruiken.

Staatsveiligheid wil dialoog met Vlaamse Beweging

Koen Dasssen, de topman van de Staatsveiligheid, wil een dialoog aangaan met de Vlaamse Beweging, ook met radicale groepen. De Staatsveiligheid wil meer doen dan repressief optreden, zei Dassen zaterdagmiddag. Een moord zoals in Nederland op Theo Van Gogh vanuit Vlaamse hoek kan echter wel uitgesloten worden.

"We hoeven de kans op dat soort feiten dus niet eens te verminderen", zegt Koen Dassen. Hij bevestigt wel dat België niet ontsnapt aan het fenomeen van de "sleepers", vaak jonge Vlamingen die perfect controleerbaar lijken maar - net zoals bij de moord op Van Gogh - plots op het Vlaams Belang stemmen.

Net zoals in Nederland stelt Dassen een radicalisering van Vlamingen vast. "We willen ook een dialoog aangaan met geradicaliseerde groepen om het fenomeen in al zijn facetten beter te begrijpen. Het is verkeerd te denken dat we problemen met Vlamingen kunnen oplossen door te verhinderen dat Soetkin meedeed aan het Eurosongfestival", aldus Dassen.

Niet echt overgenomen van Het Laatste Nieuws.

Een Belg dus

Gisteren werd de man gearresteerd die ermee gedreigd had Mimount Bousakla af te slachten. Ik hoop dat hij uitgebreid de gelegenheid zal krijgen om in veilige bewaring over zijn daden na te denken. Het is wel opmerkelijk hoe de media deze keer met bijzonder weinig schroom de nationaliteit van de man vermeldden.

Volgens Gazet van Antwerpen is het «een 38-jarige Belgische man uit Gent die zich tot de islam heeft bekeerd». Volgens Het Laatste Nieuws dan weer is het een «Moslimvlaming uit Gent». La Libre Belgique schrijft dat het «un Gantois de 38 ans de nationalité belge, converti à l'islam» is, net zoals Le Soir.

Dissonante noot echter bij De Standaard. Het artikel start met de beschrijving «de Gentenaar Philippe D.C. (38) », maar verder in het artikel staat het volgende:

De werkloze textielarbeider D.C. is de zoon van een Algerijnse vader en een Belgische moeder. Hij is getrouwd met een Marokkaanse vrouw en heeft twee kinderen.

Aan het eind van het artikel komen we trouwens ook de naam van zijn broer te weten: «Zijn broer Ahmed D.C.».

Het plaatje blijkt dus toch iets anders in mekaar te zitten dan de (kwade, of bange?) blanke man die zich op een dag tot de islam bekeert en vervolgens de geïntegreerde immigrante Mimount Bousakla naar het leven staat omdat ze een aantal uitspraken heeft gedaan over de Moslimexecutieve en extremistische moskeeën. In menig redactielokaal zal men gedacht hebben dat het wel jammer was dat de man tot de islam bekeerd was, maar dat men zich deze keer niet de kaas van de boterham zou laten stelen. Wat sneu dat men dat in Groot-Bijgaarden niet helemaal in de gaten had.

Het wordt echter grotesk wanneer men nu ook probeert te suggereren dat het misschien wel om racistische bedreigingen zou gaan. Ten eerste gaat het overduidelijk over een religieuze zaak, en ten tweede betwijfel ik sterk dat een man die zelf een Algerijnse vader heeft en getrouwd is met een Marokkaanse vrouw met racistische bedreigingen zou komen tegenover een Marokkaans-Belgische politica. Tenzij men natuurlijk erfzonde langs moederskant in rekening zou willen brengen (maar dat is geen racisme).

The Tech Support Generation

SlashDot bespreekt vandaag een artikel op MSNBC over de Tech Support Generation. De auteur vertelt een zeer herkenbaar verhaal...

Het volgende citaat is een goede samenvatting van het artikel:

We are the Tech-Support Generation. Our job is to troubleshoot the complex but imperfect technology that befuddle mom and dad, veterans of the rotary phone, the record player and the black-and-white cabinet television set. Next week [voor Thanksgiving], on our annual pilgrimage home, we’ll turn our Web-trained minds and joystick-conditioned fingers to the task of rescuing our parents from bleeding-edge technology on the blink.

Overigens gaat het niet alleen over ouders, maar ook over de rest van de familie, vrienden, kennisen, vrienden van vrienden, en ach, zelfs mensen die je van haar noch pluim kent durven je wel eens thuis uitnodigen in de hoop dat je en passant een handoplegging op hun computer zou willen uitvoeren. Wat een verschil met tien jaar geleden. Toen vertelde ik nog liever dat ik een pooier of een drugsdealer was dan dat ik iets met computers te maken had («O ja? Je zag er nochtans sympathiek uit!»). Vandaag doe ik dat nog, maar om totaal andere redenen.

Dit is eigenlijk een symptoom van het ultieme falen van de technologie. Wanneer je tot je afgrijzen ontdekt dat een computer permanent aan het internet gekoppeld is zonder een brandmuur of wat dan ook, en de eigenaar niet eens weet waarover het gaat, maar er geen bezwaar tegen maakt dat je er even eentje installeert op voorwaarde dat hij achteraf niets verder hoeft te configureren, dan weet je dat er eigenlijk iets loos is. Anderzijds is het toch een hele opluchting dat de enige commentaar die je krijgt als je sluiks Firefox installeert is dat het ikoontje er wat anders uitziet.

Overigens, de eerste twee reacties bij SlashDot zijn goud waard. En ik kan alleen maar schuld bekennen...

Over Karel de Gucht en zinnige en onzinnige mensen

De Standaard publiceert vandaag een interview met Karel de Gucht. Karel de Gucht vertelt een aantal zinnige dingen, en toont zich duidelijk de meerdere van Brinckman die het interview afnam. Maar naar het einde van het interview blijkt duidelijk dat naar mate men dichter bij huis komt, de blik van Karel de Gucht troebeler en troebeler wordt.

Ook Luc van Braekel bespreekt het interview, en de ondertitel van het interview is inderdaad op z'n minst merkwaardig. Als er iemand in het interview intellectueel oneerlijk is, moet het wel Brinckman zijn, want de ondertitel moet blijkbaar refereren naar het volgende citaat:

De Amerikanen zijn zo gefocust op terrorisme dat ze elke vorm van fundamentalisme ook als terrorisme bestempelen. Intellectueel is dat niet eerlijk. In Irak kun je niet alles tot terrorisme terugbrengen.

Vandaar naar de algemene uitspraak dat de Amerikanen intellectueel oneerlijk zijn is toch wel een heel grote stap. Vergelijk dit overigens met een andere uitspraak van De Gucht:

Cruciaal wordt de vraag of de Amerikanen Irak onder controle krijgen. Daarover ben ik heel pessimistisch. Ik geloof nooit dat het wegblazen van Fallujah de zaken oplost, al weet ik niet hoe je de zaken dan wel op orde krijgt.

Karel de Gucht heeft het recht pessimistisch te zijn over Irak en wat de Amerikanen daar doen (ik deel zijn mening niet op dat vlak), maar in tegenstelling tot nogal wat professionele anti-amerikanen gaat hij verder dan gratuit kritiek te uiten, en bekent hij dat hij zelf niet weet hoe het dan wel zou moeten. Dat is nog iets anders dan zoals Brinckman er snel uitflappen dat «[g]een zinnig mens gelooft dat je in Irak verkiezingen kunt organiseren». Moeten de VS dan maar de verkiezingen afgelasten? Je ziet Brinckman al in de voorste rij staan roepen als de VS dat inderdaad zouden doen.

Wat verder in het interview komen we al wat dichter bij huis, namelijk Nederland met de moord op Theo van Gogh. Wat moeten we denken van volgende uitspraak:

De moord is onaanvaardbaar. Maar we moeten ons de vraag durven te stellen of Theo Van Gogh wel zo verstandig was.
Ik denk het niet, want hij heeft het met zijn leven bekocht.

Hoe men de vrije meningsuiting kan koppelen aan verstandig zijn of niet als men uitspraken achteraf met zijn leven moet bekopen begrijp ik eerlijk gezegd niet. Bestaat de vrijheid van meningsuiting er niet precies uit dat men zelfs de domste uitspraken mag doen zonder dat je voor je leven hoeft te vrezen? Karel de Gucht speelt hier een gevaarlijk spelletje met de grondbeginselen van de huidige Westerse maatschappij. Symptomatisch daarbij is de volgende stelling:

Een van de grootste uitdagingen van tegenwoordig is de manier waarop onze westerse maatschappij kan samenleven met islamieten.

Hierbij draait hij de zaken om, want is de uitdaging niet eerder een manier te vinden waarop de islamieten kunnen samenleven met onze Westers maatschappij? Immers, moet de Westerse maatschappij zich aanpassen aan hen (en dus mensen die onverstandige dingen zeggen de mond snoeren en tegen zichzelf beschermen), of moet wie ervoor kiest in Europa te komen wonen zich aanpassen aan Europa, en maar weer naar het eigen land terugkeren als men zich niet kan vinden in de Westerse maatschappij waar sommigen moslims geitenneukers willen noemen? Ik woon zelf in een luthers land en frons soms de wenkbrauwen wanneer ik meningen hoor verkondigen over de katholieke Kerk. Maar als het mij te gortig zou worden, moet men dan maar hier de mond houden, of wordt het dan tijd dat ik ophoepel? Ik denk eerlijk gezegd het laatste, maar Karel de Gucht lijkt de mening toegedaan te zijn dat het het eerste moet zijn. Ik heb het er anderzijds moeilijk mee me voor te stellen dat Karel de Gucht er ooit zou toe komen om denigrerende uitspraken over de katholieke Kerk als onverstandig af te schrijven als de man of vrouw in kwestie op straat neergestoken zou worden.

Gaan we ten slotte naar het einde van het interview, waar het over het onvermijdelijke Vlaams Belang gaat. Karel de Gucht treft hierbij een zeldzame nagel op de kop wanneer hij Brinckman en de rest van de Vlaamse pers even op hun plaats zet:

Jullie turen met een vergrootglas naar het Blok in de hoop de democratische en ondemocratische Blokkers tegen elkaar op te kunnen zetten. Het Blok zendt die signalen toch niet uit?

Je zou waarempel denken dat hij mijn artikel over de tweespalt bij het Vlaams Belang van een paar dagen gelezen heeft. Maar verder lijkt hij zich in Vlaanderen vooral te specialiseren in het intrappen van open deuren:

Morel en Verstrepen zijn opportunisten.

Uiteraard zijn Morel en Verstrepen opportunisten. Waren Jaak Gabriëls (ex-VU), Johan van Hecke (ex-CVP), Vincent van Quickenborne (ex-SPIRIT), Fons Borginon (ex-VU), en vergeet het niet, ook Bart Somers (ex-VU) dat soms niet? Een andere open deur volgt:

Het enige wat het Blok interesseert, is het creëren van omstandigheden waarin ze aan de macht kunnen komen zonder dat ze hun programma moeten aanpassen.

Op welke manier verschilt het Vlaams Belang hierin van, zeg maar, de VLD? Misschien bestaat de vrees van Karel de Gucht eruit dat het Vlaams Belang het wel eens zou aandurven om sommige punten uit dat partijprogramma ook te willen uitvoeren, iets wat men de VLD niet kan verwijten, zoals hij zelf heeft moeten ondervinden in verband met het migrantenstemrecht. En ten slotte:

Wat vertelt Vanhecke? Eigen Volk Eerst mogen we niet meer zeggen, maar denken doen we dat nog wel.

Uiteraard denkt men dat nog steeds bij het Vlaams Belang. Of moet men nu werkelijk denken dat men politici op andere ideeën kan brengen door middel van een in scène gezet proces? Of gooit De Gucht morgen zijn geloof in de democratie en het pluralisme overboord als beiden bij wet verboden zouden worden? Over opportunisme gesproken...

Geen200jaar.be

Een paar dagen geleden lanceerde de N-VA de nieuwe webstek Geen200jaar.be. Een schot in de roos!

Het lijkt erop dat de N-VA met het binnenhalen van Mark Demesmaeker in ieder geval een bijzonder goede zet heeft gedaan. Hij heeft zich de laatste tijd meermaals in positieve zin doen opvallen, met bijvoorbeeld gisteren nog een pleidooi voor een actief beleid in de Vlaamse Rand rond Brussel.

Ondertussen is gebleken dat de vorige Vlaamse regering, onder leiding van Somers, de huidige regering een ferm cadeau aan de hand gedaan heeft: een dotatie van niet minder dan 1,3 miljoen aan «175-25»:

Inzake de financiering zal de Vlaamse Regering de afspraken nakomen die werden aangegaan door haar voorganger in het kader van de begroting 2005.

Daar sta je dan als Vlaams-nationale partij in de Vlaamse Regering! Maar weerom blijkt dus wat voor een ramp de vorige Vlaamse regering was: het rapport over de overdrachten in de Sociale Zekerheid werd discreet in de lade geschoven en er ook hardnekkig in gehouden, terwijl ze op kosten van de volgende regering geld uitdeelde aan een Belgisch feest.

Ironie - of kleurenblind en onwetend?

Koen van Keer vindt in een opinieartikel in De Standaard dat de kleurenkeuze voor het logo van het Vlaams Belang «ironisch» is. Een grijze leeuwentong is volgens mij nochtans noch rood noch zwart.

Zo staat het er letterlijk:

Door in het nieuwe logo geel en zwart te gebruiken en bovendien de afgebeelde leeuwenkop een zwarte tong te geven, trekt het Vlaams Belang de kaart van diegenen die beweren dat ,,de echte flamingant zijn authenticiteit bewijst door de volledig zwarte leeuw te voeren''. De ironie wil echter dat de oorspronkelijke Vlaamse leeuw volgens de middeleeuwse beschrijving wel degelijk een rode tong en rode klauwen bezat.

Hier kunnen meerdere commentaren bij gemaakt worden:

1. Het klopt dat het nieuwe logo geel en zwart gebruikt, en geen rood, maar een zwart-geel-rode combinatie zou ronduit «Belgisch» overkomen, en is dus voor een anti-Belgische partij totaal onbruikbaar.
2. Geel en zwart worden over het algemeen als de Vlaamse kleuren erkend. Een eenvoudige referentie naar controverse rond de zwart-gele palen met de verkeerslichten volstaat om dit aan te tonen. Geel en zwart zijn trouwens overduidelijk de hoofdkleuren in de Vlaamse vlag, daar waar het rood enkel franje is.
3. De afgebeelde leeuwenkop heeft geen zwarte tong, en de leeuwenkop zelf is ook niet eens zwart, maar grijs. De tong heeft wel dezelfde grijswaarde als de kop, en dus geeft het logo de indruk dat de tong zwart is, ook al is ze grijs.
4. Het klopt dat volgens de middeleeuwse beschrijving (correctie: vanaf de 16de eeuw) de leeuw «getongd en genageld van keel» (rood) was, maar bij vereenvoudigde weergaven van de leeuw (omwille van technische, technologische of ekonomische redenen) is het geen fout om heel de leeuw zwart te kleuren. Het is precies die vereenvoudiging die geleid heeft tot de leeuw die Vlaamser is dan de Vlaamse leeuw.

Aan de rest van het opiniestuk wil ik niet veel woorden vuil maken. De toon is van die aard dat het erop lijkt dat het stuk besteld is als een denigrerend stukje over het logo van het Vlaams Belang. De kritiek lijkt te zijn dat het logo te agressief is naar de smaak van de auteur omdat er geen rood in voorkomt. Wat mij betreft wekt het verbazing dat nota bene een grijze leeuw (een zwarte leeuw gewassen met een slecht wasproduct op een te hoge temperatuur?) agressief zou zijn. Als men al kritiek kan leveren op het logo, zou het mijns inziens eerder in die richting moeten gaan dat een partij die van zichzelf vindt dat ze de kampioen van het Vlaams-nationalisme is, uitpakt met een afgekookte leeuw, en op die manier als vlag niet helemaal de lading dekt. Dat vergt echter dat men zijn persoonlijke opinie over het Vlaams Belang even aan de kant zet en objectief probeert na te denken over het logo. Maar dat is misschien net iets te veel gevraagd voor een opiniestuk in een zelfbenoemde kwaliteitskrant.

Kristalnacht 2004, Oslo: Vervolg

De Mozaïsche Geloofsgemeenschap heeft twee mensen uit de leiding van het Noors Israëlcentrum uitgesloten omdat ze samen met Demokratene deel wouden nemen aan de herdenking van de Kristalnacht.

Volgens Rolf Kirschner, woordvoerder van de gemeenschap, klopt het niet dat de Mozaïsche Geloofsgemeenschap of joden niet welkom waren op de demonstratie. Anderzijds is het wel zo dat de gemeenschap niet deel wou nemen aan de demonstratie omdat er verleden jaar nogal sterke meningen werden verkondigd over het conflict in het Midden-Oosten die eenzijdig tegen de joden gericht waren, wat ervaren werd als racistisch.

De twee leden werden uitgesloten omdat ze samenwerkten met extreem-rechtse en anti-islamitische verenigingen.

Grün - kleur van de islam...

Als gevolg van de moord op Theo van Gogh stelt de Duitse politicus Christian Ströbele (Die Grünen) voor om een christelijke vakantiedag te schrappen ten voordele van een islamitische feestdag.

Ströbele is de mening toegedaan dat de enige juiste reactie op de moord op Theo van Gogh eruit moet bestaan dat de moslims beloond worden voor de wandaden van één van hen. Het is echter stuitend dat Ströbele met zulk een voorstel komt amper enkele dagen nadat Schröder al bakzeil moest halen omdat hij de Duitse nationale feestdag wou afschaffen als een wettelijke vakantiedag. De bevolking was tegen die maatregel in de opstand gekomen, waardoor duidelijk werd dat Schröder op een andere planeet dan de meerderheid van de Duitse bevolking leeft. Ströbele toont nu op zijn manier aan dat hij niet eens in hetzelfde zonnestelsel lijkt te wonen. Ik durf er niet aan denken met welk voorstel Ströbele voor de dag zal komen wanneer er een tweede Nederlander zou vermoord worden door een islam-fundamentalist.

Overigens kreeg Ströbele de steun van de Duitse Minister van Milieu en partijgenoot Jürgen Trittin, terwijl Katrin Göring-Eckardt zich eerder kritisch uitliet. SPD en CDU/CSU reageren afwijzend, waarbij Günther Beckstein, de Beierse Minister van Binnenlandse Zaken voor de CSU ronduit stelt dat de Grünen duidelijk nog niets geleerd hebben uit hun gefaalde Multi-Kulti-Politik.

Erger dan kattekwaad?

Het wordt echt een zware week voor de politiek correcte media in Vlaanderen. Nu blijkt dat de Vlaamse kinderpremier, o gruwel, «ronduit vertelde over zijn voorkeur voor het Vlaams Belang»! Als het nu nog voor de PvdA was geweest...

Ik vrees echter dat we over het kinderparlement het komende jaar niet veel meer zullen horen tot er een nieuwe kinderpremier verkozen is, deze keer een democratische. Toeval of niet, maar GvA kopte gisteren nog dat Verhofstadt wil dat politici bij de les blijven. En aangezien het kinderparlement op woensdagnamiddagen samenkomt, zou het me niet verbazen als binnenkort de vrije woensdagnamiddagen op school afgeschaft zouden worden.

Kristalnacht 2004, Oslo: Joden niet welkom

Dinsdag 9 november organiseerde SOS Rasisme een herdenking van de Kristalnacht (9 november 1938). Waren niet welkom op de demonstratie: joden (waaronder een overlevende van de Holocaust) en een delegatie van Demokratene die wouden opstappen achter de Israëlische vlag. Reden: precies omdat ze achter een Israëlische vlag wouden opstappen kon hun veiligheid niet gegarandeerd worden, want de Israëlische vlag zou nogal provocerend zijn voor de andere betogers.

Om te beginnen moet gezegd worden dat Demokratene niet bepaald onschuldige lammetjes zijn in de Noorse politiek. De splinterpartij vaart hard uit tegen immigranten (in het bijzonder de islamitische immigranten), en steunt anderzijds Israël en in het bijzonder de politiek van Ariël Sharon. En precies omdat ze een splinterpartij zijn, zijn ze ook niet echt vies van een provocatie hier en daar.

Maar het stemt toch nadenken dat de politie een groep joden en een delegatie van Demokratene uit de demonstratie moest houden «omdat hun veiligheid niet gegarandeerd kon worden», en dan in het bijzonder omdat ze een Israëlische vlag bij zich hadden. De zaak werd vervolgens aan het licht gebracht door de Noorse private omroep TV2, die op zijn beurt omwille van de «eenzijdige dekking» van het verhaal kritiek van SOS Rasisme te verwerken kreeg. Die kritiek bevat enkele bijzonder opmerkelijke uitspraken, en er staat ondermeer letterlijk dat noch Israëlische noch Palestijnse vlaggen toegelaten zijn op de betoging, omdat ze van de herdenking geen strijdtoneel willen maken voor of tegen de Israëlische staat. Dat er geen Palestijnse vlaggen mogen meegedragen worden is te begrijpen, omdat die inderdaad provocatief zouden kunnen overkomen, maar dat ook Israëlische vlaggen op een herdenking van de Kristalnacht provocatief zouden zijn, is toch wel merkwaardig. Meer zelfs, wat heeft iemand die vindt dat Israël geen bestaansrecht heeft eigenlijk te zoeken op een herdenking van de Kristalnacht? De herdenking zou dus inderdaad geen strijdtoneel mogen zijn voor of tegen de Israëlische staat, maar het feit dat SOS Rasisme die discussie wil begraven door zowel Palestijnse als Israëlische vlaggen te verbieden, is nogal symptomatisch voor de geestesgesteldheid in het comité.

De concrete aanleiding voor het uitsluiten van Demokratene uit de betoging is een persmededeling die zij in de namiddag verstuurden waarin ze aankondigden dat ze wouden deelnemen aan de betoging met een Israëlische vlag «om aan te tonen dat niet alle Noren anti-semieten zijn». Verleden jaar werd immers op de herdenking van de Kristalnacht geëist dat de muur die Israël aan het bouwen is weer afgebroken zou worden, en volgens Demokratene toonde dit aan «dat de herdenking in Noorwegen overgenomen is door Noorse joden- en Israëlhaters».

Een groep die wel mocht deelnemen aan de herdenking was de extreem-linkse groepering Blitz. Op 13 oktober brak die groep nog binnen op het domein van de Israëlische ambassade om er grafzerkjes met Palestijnse vlaggen op te zetten «uit protest tegen de Israëlische terreur in Gazah». De groep heeft ook acties gehouden op joodse kerkhoven in Noorwegen, en opgeroepen tot een boycot van alle joodse winkels in Oslo. Men kan zich dus afvragen wat die groep eigenlijk kwam doen op een herdenking van de Kristalnacht.

Overigens bleek later op de avond dat de veiligheid van joden en Demokratene niet zeker was, want de groep werd in de buurt van Grand Hotel in het centrum van Oslo aangevallen door een groep extreem-linkse betogers. Kan het nog politiek correcter?

Zure druiven bij De Standaard

Bij De Standaard zijn de druiven tegenwoordig eerder aan de zure kant. Eerst was er al de verkiezingsoverwinning van Bush, en nu dus de succesvolle lancering van de nieuwe naam Vlaams Belang door het Vlaams Blok.

Vandaag gaat de rubriek En nu even ernstig toch lelijk over de schreef door een nauwelijks verholen oproep aan Jeroen Soenen om de internetdomeinen vlaamsbelang.be en vlaams-belang.be te misbruiken voor een anti-Blokcampagne. Wat moet men anders denken van het volgende citaat?

Zou Soenen het aandurven op met zijn sites verwarring te zaaien bij argeloze surfers door de site van het Belang te kopiëren en er andere standpunten in te gooien? Of speelt hij zijn adressen door aan Blokwatch, Antifa of Blokbuster.

Jeroen Soenen doet natuurlijk wat hij wil met de twee domeinnamen, en er zijn genoeg mensen in de entourage van het Vlaams Belang te vinden die precies hetzelfde al gedaan hebben met andere partijen en niet zouden aarzelen om het opnieuw te doen als ze de kans zouden krijgen, maar van een krant die zichzelf «kwaliteitskrant» meent te moeten noemen zou men toch beter mogen verwachten. Hoe zou De Standaard reageren indien iemand, om nu maar een voorbeeld te nemen, standaard.net zou overkopen van InnoVat BV om «verwarring te zaaien bij argeloze surfers door de site van De Standaard te kopiëren en er andere berichten in te gooien»? Men zou er bijvoorbeeld, o gruwel, vrije tribunes van Vlaams Belang-kopstukken kunnen plaatsen, of er kunnen berichten over de Amerikanen die op Bush gestemd hebben en toch niet oliedom zijn! Ik kan me voorstellen dat ze daar in Groot-Bijgaarden in dat geval geen klein beetje op hun billen zouden kletsen van plezier om zo een geslaagde grap...

Tweespalt bij het Vlaams Blok

Het Vlaams Blok is nu al enkele dagen in de actualiteit, dus werd het weer hoog tijd voor De Morgen om een tweespalt bij de top te ontdekken.

De laatste dagen is het Vlaams Blok constant in de actualiteit geweest omwille van de bevestiging van de veroordeling door het Hof van Cassatie, even afgewisseld door de farce rond le prince Philippe die vijftig meter afstand wenst te houden van Marie-Rose Morel. Zoveel niet-negatieve persaandacht voor het Vlaams Blok is natuurlijk teveel om te slikken, en dus werd het tijd om nog eens de tweespalt bij de top van het Vlaams Blok vanonder het stof te halen.

Al jarenlang probeert men het Vlaams Blok een tweespalt aan te praten tussen een groepering rond Filip Dewinter enerzijds (de «racistische»), en Gerolf Annemans anderzijds (de «Vlaams-nationalistische»). Soms probeert men ook een fractie rond Alexandra Colen (de «conservatieve») te onderscheiden. Hoeveel zou daarvan waar zijn?

Het zou me eerlijk gezegd eerder verbazen indien de top van het Vlaams Blok een monolithisch blok van vrolijke, vrolijke vrienden zou zijn. Anderzijds is het wel zo dat als er zoveel rivaliteit zou bestaan tussen de fracties als De Morgen de lezer wil doen geloven, het Vlaams Blok er bijzonder goed in slaagt om die rivaliteit naar buiten uit toe te dekken. Zo is bij mijn weten voorzitter Frank Vanhecke nog nooit in allerijl uit vakantie moeten terugkeren omdat iemand een open brief had geschreven, maar misschien gaat hij gewoon niet zo vaak als Steve Stevaert op theevisite bij dictators? Ik kan me ook niet herinneren dat men bij het Vlaams Blok ooit al de voorzitter heeft moeten vervangen door een interim-voorzitter omdat hij de standpunten van de partij over het migrantenstemrecht te fel verdedigde. Of dat één van de kopstukken op z'n webstek een lofrede aan zijn broer publiceert nadat een mooi wicht net een grote post heeft binnengehaald.

Er valt natuurlijk niet te ontkennen dat opeenvolgende verkiezingsoverwinningen niet van die aard zijn om problemen te doen openbarsten. Maar vergeleken met andere partijen zal het dus al bij al nogal meevallen met die tweespalt bij de top van het Vlaams Blok. De Morgen zou zich dus, gebeten om te weten als ze is, misschien toch maar beter concentreren op wat er morgen op het congres werkelijk te gebeuren staat, dan de lezers dingen aan te praten die, als ze al waar zijn, op dit ogenblik weinig of geen relevantie hebben.

Groen!e grootheidswaanzin

Vera Dua, voorzitster van Groen!, een partijtje dat bij de laatste verkiezingen goed en wel 7,6% van de stemmen behaalde, meent dat het Vlaams Parlement een voorbeeld zou moeten stellen en de dotatie van het Vlaams Blok zou moeten intrekken. Van een partijtje dat zelf niet meer in aanmerking komt voor een federale dotatie omdat ze noch in de Kamer noch in de Senaat verkozenen hebben, zou je meer bescheidenheid mogen verwachten, zoals ook Bart de Wever opmerkt.

Overigens meent Groen! niet alleen dat de dotatie afgepakt moet worden, maar dat er zelfs retro-actieve maatregelen genomen moeten worden. Blijkbaar zijn ze in hun overwinningsroes volledig de trappers kwijtgeraakt.

Gelukkig hebben ze bij CD&V, VLD en N-VA meer gezond verstand, en zijn die drie partijen alvast niet van plan om de dotatie van het Vlaams Blok af te nemen. Ook Norbert de Batselier (SP.A) is tegenstander. De kans dat het Vlaams Blok dus zijn dotatie zal verliezen is eerder klein, al weet je het natuurlijk maar nooit.

Vlaams Blok veroordeeld

Op dezelfde dag dat Theo van Gogh gecremeerd wordt, wordt in Vlaanderen de grootste politieke partij de facto verboden. De veroordeling van het Vlaams Blok leidt tot twee vragen: wat wordt de nieuwe naam van de partij, en hoeveel nieuwe kiezers zou de partij er vandaag bijgekregen hebben?

Bart Somers schoot in zijn eerste reactie in ieder geval de hoofdvogel af. Hij had het over de scheiding der machten, terwijl iedereen goed weet dat de wetten waarmee het Vlaams Blok veroordeeld werd à la tête du client gemaakt werden. Als hij een greintje verstand zou hebben, zou hij dus precies dat argument achterwege laten, en beter zwijgen als vermoord. Of is hij soms een onderzeeër in dienst van het Vlaams Blok?

Laten we maar hopen dat le prince Philippe tijdens de handelsmissie naar China niet te dicht in de buurt van Marie-Rose Morel komt, ook al is ze formeel geen lid van het Vlaams Blok, of hij raakt misschien ook nog besmet. Dat hij maar voor alle zekerheid 100 meter uit haar buurt blijft, in plaats van de oorspronkelijke 50...

Gewapende Islamitische groep bedreigt Nederland

Zover is het nu al gekomen dat een gewapende islamitische groep spreekt over «onze» scholen en moskeeën in Nederland, en officiële excuses eist van de Nederlandse overheid. Over excuses voor de moord op Theo van Gogh heeft de groep het blijkbaar niet.

In eigen land heeft Steve Stevaert geen behoefte aan oorlogsrethoriek, maar vindt hij dat men vooral het hoofd koel moet houden. Of zoals het in de brief van de vrienden van Theo van Gogh staat: «Laten we vooral proberen de boel bij elkaar te houden».

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (3)

Vandaag werd besloten tot de oprichting van een Interministeriële Conferentie die zou moeten beslissen over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, terwijl Onkelinx (PS) deze morgen er nog de tweetaligheid van de Brusselse magistraten aan koppelde.

Wat dat laatste betreft, de Franstaligen zijn ondertussen al met de volgende eisen gekomen in verband met de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde:

• Uitbreiding van het Brusselse Gewest
• Uitbreiding van de faciliteiten
• Intrekking van de rondzendbrief-Peeters
• Ondertekening van het Minderhedenverdrag

Daar komt nu dus ook de tweetaligheid van de Brusselse magistraten bij. Men kan van de Franstalige partijen veel zeggen, maar niet dat ze moeilijk doen, want ze geven de Vlaamse onderhandelaars een ruim aanbod van punten waarop ze overstag kunnen gaan.

De Interministeriële Conferentie dan weer wordt opgericht om te vermijden dat Vlaanderen de splitsing er eenzijdig zou doordrukken. Premier Verhofstadt (VLD) verwoordde het zo:

Een oplossing voor Brussel-Halle-Vilvoorde kan niet gevonden worden door een dictaat van de ene gemeenschap ten overstaan van de andere, wel door een akkoord tussen de gemeenschappen.

Dit is een herhaling van de toegeving die Verhofstadt reeds eerder gedaan heeft, en die erop neerkomt dat Vlaanderen afziet van zijn meerderheidspositie in Kamer en Senaat. Het is nu immers voldoende dat een gewone meerderheid in de Franstalige Gemeenschap tegen de splitsing is, opdat ze geblokkeerd wordt, waar er anders een drie-vierdemeerderheid nodig zou zijn om een alarmbelprocedure in gang te zetten. Het opent ook de deur voor toegevingen (waarover zou men anders kunnen spreken op die Conferentie?), terwijl de Franstalige partijen tegelijkertijd meer tijd kunnen winnen. CD&V en N-VA lijken in ieder geval in de val te trappen, want ze sturen Yves Leterme en Geert Bourgeois, beide ministers in de Vlaamse regering, naar de Conferentie.

Overigens zullen er binnen een paar dagen al onverwijld vijf maanden verstreken zijn sedert de regionale verkiezingen, en de splitsing lijkt nog niet bepaald voor morgen te zijn...

Vrije meningsuiting: ja, maar?

Na de moord op Theo van Gogh werd door Vlaamse politici menig krokodillentraan geplengd, maar wanneer puntje bij paaltje komt, is het hemd toch nog altijd nader dan de rok. De moord op Van Gogh veroordelen is gemakkelijk, maar wanneer het over de vrijheid van meningsuiting gaat van een directe politieke concurrent, en dan nog een succesvolle ook, heeft men het duidelijk veel moeilijker met de grote principes waar men anders graag mee uitpakt.

Bart Somers verklaarde vandaag dat het «de eerste maal [is] dat een groep mensen het wezen van de democratische rechtsstaat in gevaar brengt.» Bert Anciaux schreef op 2 november nog het volgende:

Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht. Vrijheid van denken is een basiswaarde van onze samenleving. Openheid en verdraagzaamheid zijn pijlers van onze samenleving.

Vandaag komt er echter een ander geluid. Je zou verwachten dat wie vindt dat vrijheid van meningsuiting een grondrecht is, ferm van leer zou trekken tegen een mogelijk verbod van een politieke partij die ondertussen al een kwart van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigt. Niets daarvan. Bij een verwijzing naar de uitspraak die het Hof van Cassatie op dinsdag zal leveren, schrijft hij enkel

Ik ben ervan overtuigd dat het Hof van Cassatie het blok opnieuw zal veroordelen.

Echt rouwig schijnt hij daar verder echter niet om te zijn. Een moord kan nooit de oplossing zijn voor een politiek meningsverschil, maar een gerechtelijk verbod kan dat evenmin. Als Bert Anciaux het Vlaams Blok wil bestrijden, dan mag hij dat doen, maar met argumenten, om de bevolking en de kiezers van het Vlaams Blok te overtuigen.

Overigens merkwaardig dat Bart Somers opmerkt dat het voor het eerst is dat het wezen van de democratisch rechtsstaat in gevaar is. Waart het spook van het nationalisme al niet meer dan tien jaar in Vlaanderen rond, fascistische lichaamstaal incluis, zoals zijn partijgenoot Patrick Dewael het in het Vlaamse Parlement uitdrukte? Was dat niet de achtergrond voor het instellen van het cordon sanitaire? En was dat niet precies de reden waarom drie vzw's van het Vlaams Blok voor de rechter gedaagd werden? Blijkbaar heeft Bart Somers vandaag impliciet toe dat het Vlaams Blok nooit een gevaar voor de rechtsstaat is geweest.

Goedkoop Bush-bashing en Europese onmacht

Het is al wekenlang aan de gang, maar woensdag was ongetwijfeld het hoogtepunt: het goedkope platte Bush-bashing dat zo bon ton is in het hoogstaande Europa.

Vrijdagavond was ik op een bedrijfsfeestje, waar op een gegeven moment iemand uitroept of er soms een Bush-aanhanger aanwezig was, want hij had zin in een lynch-partijtje. Dit uiteraard met de grootste vanzelfsprekendheid dat er uiteraard in ons bedrijf niemand te vinden zou zijn die Bush zou steunen, want we zijn tenslotte toch allemaal universitairen, nietwaar...

De laatste dagen dook het thema ook al af en toe op tijdens de lunch, over hoe dom die Amerikanen toch wel moeten zijn om voor Bush te stemmen, over hoe ze het nog niet kunnen vatten dat zijn herverkiezing mogelijk was, en hoe het nu toch verder moet. Allemaal variaties op dezelfde thema's die in de Europese pers uitgebreid aan bod komen. Maar ik begin me toch stilaan af te vragen wie hier werkelijk de domste is, Bush, of de Europese «intellectuelen» die het maar niet schijnen te snappen.

Het is overigens bijzonder leerrijk om een debat aan te gaan met zo een Europese «intellectueel». Al te intelligent hoeft men duidelijk niet te zijn om zich onmetelijk veel slimmer te voelen dan die domme Amerikaantjes. Het Amerikaanse kiessysteem bijvoorbeeld gaat menig Europees «intellectueel» het petje ver te boven. Dat al bij al de macht van de Amerikaanse president sterk beperkt is, is nog zoiets waar de meeste Europeanen nooit van gehoord hebben. Dat Bush zoveel macht heeft omdat hij in het Huis van Afgevaardigden en in de Senaat een Republikeinse meerderheid achter zich heeft, die overigens versterkt uit de verkiezingen kwam, is over het algemeen een totaal onbekend feit. Niettemin weet men allerlei problemen te onderscheiden in het Amerikaanse kiessysteem of ziet men gevaren in de machtsuitoefening van de Amerikaanse president.

Nog zo een mythe is de Amerikaanse onwetendheid over de rest van de wereld. Zo zouden de meeste Amerikanen er niet in slagen Iraq aan te duiden op een blinde kaart. Best mogelijk, zelfs hoogst waarschijnlijk, maar hoeveel Europeanen zouden Iraq op een blinde kaart kunnen aanduiden, overwegend dat Iraq een pak dichter bij Europa ligt dan bij de VS? Ik weet trouwens uit eigen ervaring dat de meeste mensen in Vlaanderen het al behoorlijk moeilijk hebben bij het plaatsen van Noorwegen op de Europese kaart, om nog maar te zwijgen over het lidmaatschap van de EU of deelname aan de euro.

Ondertussen uit men nu de vrees dat Bush in de komende vier jaren «zich zal laten gaan», en bijvoorbeeld Syrië of Iran zou aanpakken. Daarbij vergeet men -uit schaamte?- dat Frankrijk en Duitsland de laatste maanden uitgebreid de kans hebben gehad om Iran op andere nucleaire gedachten te brengen, maar dat dit op een compleet fiasco is uitgedraaid. En dat het misschien niet zo een slechte zaak zou zijn als de theocratie in Iran tot een einde zou komen; getuige daarvan de protestacties in Iran die de laatste maanden af en toe toch het wereldnieuws haalden. De vrees voor een Amerikaans ingrijpen is de uiting van een bekommernis, maar de bekommernis is mijns inziens naar de verkeerde kant gericht. In plaats van zich op te winden over Amerikaanse oorlogszucht, zou men beter eens nadenken over hoe het komt dat Frankrijk en Duitsland in Iran geen enkele vooruitgang hebben kunnen boeken. Want als Frankrijk en Duitsland niet alleen over een vredesrhetoriek zouden beschikken, maar ook macht achter hun woorden zouden kunnen plaatsen, zou er geen reden geweest zijn om een eventuele Amerikaanse «oorlogszucht» te vrezen.

Vlaamse gestileerde leeuw bedreigde diersoort?

Marie-Rose Morel maakte er eerder al melding van, en nu heeft ook De Standaard een artikel over de gestileerde Vlaamse leeuw die door de Vlaamse overheid als logo gebruikt wordt (werd?).

Het is goed dat de Vlaamse regering de eigen huisstijl regelmatig onderzoekt en aanpast aan de tijd. Wat vandaag een flitsende stijl is met een knap logo, is binnen een paar jaar een fletse stijl met een oubollig logo. In principe dus geen probleem, en het is ook op die manier dat de gestileerde leeuw geïntroduceerd werd.

Het wordt echter problematisch wanneer zo een onderzoek als alibi gebruikt wordt om eeuwenoude symbolen af te schaffen. Men kan discussiëren over de noodzaak van een gestileerde leeuw naast de klassieke heraldische leeuw, en ook over de esthetische kwaliteiten van de gestileerde leeuw, maar het blijft een duidelijk herkenbare Vlaamse leeuw. Het aangrijpen van de schimmige studie van Patrick Dewael, waaruit zou gebleken zijn dat de Vlaamse leeuw in het buitenland agressief overkomt, doet het ergste vermoeden, ook al spreekt Ben Weyts (N-VA) tegen dat er sprake zou zijn van het afschaffen van de Vlaamse leeuw. Ik hoop maar dat hij gelijk heeft, en dat Marie-Rose Morel de zaken overtrokken heeft voorgesteld. Want wat moet men denken van een volk en een regio die de eigen eeuwenoude symbolen afschaffen?

Moord op Van Gogh dan toch geen «daad van een individu»?

Onmiddellijk na de moord wisten zowel Tarek Frahi (Federatie van Marokkaanse Democratische Organisaties) als Naima Charkaoui (Forum Migrantenorganisaties) al dat de moord op Theo van Gogh een daad van een individu was. Hoe wisten zij dat zo snel?

De Nederlandse politie trekt zich in ieder geval weinig of niets aan van deze specialisten ter zake, en onderzoekt op dit ogenblik een «terreurcel». Uit de verklaringen over de achtergrond van de dader blijkt dat het in ieder geval moeilijk wordt om dit als een daad van een alleenstaand individu af te schrijven.

Snel nieuws met een week vertraging

Waarom De Standaard met een week vertraging het nieuws over de «grap» van Gatas Parlament vandaag in Snelnieuws plaatst, gaat mijn petje te boven.

Reeds zes dagen geleden schreef ik al over het gebrek aan «humor» bij de Amerikaanse ambassade in Oslo. Vandaag brengt De Standaard een kort artikel over het wedervaren van Gatas Parlament, onder Snelnieuws. Inderdaad, Snelnieuws. Als zes dagen vertraging «snel nieuws» is, hoe zou het dan met de rest van de nieuwsartikelen zijn?

Maar er is nog iets aan de hand met het artikel. Er wordt wel een link gelegd naar de webstek killhim.nu (waar overigens de datum 29 oktober duidelijk leesbaar aangegeven staat, zelfs voor wie geen Noors begrijpt), maar merkwaardig genoeg niet naar de webstek van Gatas Parlament zelf, namelijk www.gatasp.no. Wil men de argeloze lezer beschermen tegen het logo van Gatas Parlament, dat niet bepaald veel aan fantasie overlaat? Bij de verkiezingen van 2001 riep Gatas Parlament nog op om te stemmen voor de kandidaten van Rød Valgallianse, een extreem-linkse partij vergelijkbaar met de PvdA in Vlaanderen. Eén van de liedjes (nou ja) van Gatas Parlament, beschikbaar op hun webstek, draagt de titel «Spis de rike», «Eet de rijken».

Theo van Gogh neergestoken

Toen Pim Fortuyn doodgeschoten werd, was het zeer onkies te beweren dat de kogel van links kwam. Eens benieuwd waar deze keer het mes vooral niet vandaan kwam. Ayaan Hirsi Ali is in ieder geval voor alle zekerheid al ondergedoken.

Meer info bij geenstijl.nl - misschien wel iets minder sereen dan hoe de Vlaamse media zullen rapporteren.

Reacties:

• N-VA
• Vlaams Blok
• SPIRIT
• Jurgen Verstrepen
• Bert Anciaux
• Dog of Flanders
• Entre nous
• Herman Boel
• Maarten
• Luc van Braekel
• De aandacht van En nu even ernstig werd deze morgen «even afgeleid»

Overigens kwam ik vanavond toevallig op een artikel uit dat schetst hoe de hetze tegen Theo van Gogh gevoerd werd. In maart werd er nog een elektronische petitie georganiseerd om hem een schrijfverbod op te leggen.

Dyab Abou Jahjah bakt het anders al onmiddellijk mooi bruin in De Standaard:

Volgens Jahjah zal Nederland van Van Gogh wel een martelaar maken. ,,Daar zullen de kliek van Ayaan Hirsi Ali en haar politieke vrienden wel voor zorgen. Het past in de strategie van de angst voor de moslims die op dit moment in Nederland gevoerd wordt. Ik zie het al voor mij: 'Van Gogh, de witte ridder die vocht tegen de zwarte pest in Nederland' en dat soort onzin. Alleen daarom al was onze strategie de juiste. Hem gewoon links laten liggen.''

Jammer genoeg is het zo dat niet Nederland maar de dader van Van Gogh een martelaar gemaakt heeft, en dat «de kliek van Ayaan Hirsi Ali en haar politieke vrienden» daar niets mee te maken hebben.

En waar het mes vandaan kwam? Tarek Frahi weet het al:

Deze moord was het werk van een individu, niet van een gemeenschap.

Dacht ik het niet! Ook Naima Charkaoui weet het al:

Wij veroordelen alle geweld en benadrukken dat dit de daad is van een individu.

En wat ik van het volgende moet denken weet ik werkelijk niet (nadruk door mij toegevoegd):

Toch hopen we dat men zal beseffen dat de meerderheid van de Marokkanen dit soort acties veroordeelt.

Het zou er nog aan ontbreken, zou ik zo denken. Ik hoop maar dat Charkaoui zich gewoon slecht heeft uitgedrukt...