Jamal Maftouhi is een islamleraar en free-lance imam uit Hoboken, terwijl Nadia Fadil een sociologe is uit Borgerhout. Nadia doctoreert op dit ogenblik aan de Katholieke Universiteit van Leuven, en zal ongetwijfeld slagen in haar doctoraat, want enige voeling met de realiteit is al totaal verdwenen. Op de vraag of het niet vaak zo is dat meisjes door hun omgeving verplicht worden om de hoofddoek te dragen, en dat zij dus feitelijk geen keus hebben, antwoordt zij het volgende:
Waarop baseert men zich om dat te beweren? Waar zijn de cijfers? En als dat in individuele gevallen gebeurt, dan betekent dat nog niet dat het in de hele gemeenschap het geval is.Ten eerste weet zij duidelijk niet hoe het eraan toe gaat in de banlieue van Parijs wanneer een meisje daar overweegt om geen hoofddoek te dragen. Ten tweede mogen daarover geen cijfers opgemaakt worden, want zulke cijfers zijn a priori racistisch en krenkend voor de islam, nu ja, volgens sociologen dan toch. En ten derde geeft zij blijkbaar dan toch toe dat het wel degelijk voorkomt, maar verbergt zij zich achter de term «individuele gevallen». Makkelijk zat.
Verder in het interview brengen beiden de moord op Theo van Gogh terug tot zijn juiste proporties. Volgens Nadia Fadil is het «een politieke moord van een individu door een ander individu». Dat ondertussen een heel netwerk rond Mohammed B. met vertakkingen tot in Spanje wordt onderzocht staaft alleen maar het feit dat Mohammed B. een individu is. Verder stelt zij dat «Mohammed B. handelde uit politieke motieven», terwijl ze een politieke moord definieert als «twee ideologieën die botsen, met dramatische afloop». Dit is eigenlijk hoogst interessant, want het betekent dat zij de islam opvat als een ideologie, niet als een religie zonder meer. Dat is ook precies wat de critici van een integratie van de islam in Europa stellen: dat de islam zich niet laat integreren in de Westerse maatschappij, omdat de islam niet alleen een religie is, maar ook een ideologie.
Ook Jamal Maftouhi draagt zijn steentje bij om de moord op Theo van Gogh te duiden:
De moordenaar van Mohamed Achrak was 'psychisch gestoord'. Als Van Gogh vermoord wordt, is het de schuld van de islam.Er zijn nochtans vier fundamentele verschillen tussen de moord op Mohamed Achrak en de moord op Theo van Gogh:
- De moordenaar van Mohamed Achrak had wel degelijk een psychiatrisch verleden, en dus hoeft men geen aanhalingstekens te zetten rond «psychisch gestoord».
- De moordenaar van Mohamed Achrak vermoordde zijn buurman, iemand waarmee hij dus sociaal contact had, terwijl Mohamed B. Theo van Gogh uitkoos, een persoon waarmee hij geen sociaal contact had.
- De moord op Theo van Gogh was nauwgezet op voorhand gepland.
- De motivatie voor de moord op Theo van Gogh was duidelijk religieus(-politiek?).
Als dit dubbelinterview een poging was van De Standaard om twee redelijke gezichten van de islam een forum te geven, dan vrees ik dat dit mislukt is. Nadia Fadil probeert alles wat fout loopt in de migrantengemeenschap te reduceren tot «individuen» en «individuele gevallen», terwijl Jamal Maftouhi er zelfs niet voor terugschrikt een loopje met de waarheid te nemen om Vlaanderen een equivalent voor de moord op Theo van Gogh in de schoenen te schuiven. Waar zou anders de vergelijking tussen die moorden voor nodig zijn?
Zolang men aan migrantenzijde feiten en eigen probleem niet wenst te onderkennen, vrees ik dat ze zich onbegrepen zullen blijven voelen, maar dat dit niet de schuld is van de autochtone bevolking. Het is trouwens opvallend dat men de moord op Theo van Gogh «begrijpt», maar anderzijds niet wil begrijpen dat een psychisch gestoorde man geen racistische moord op z'n buurman pleegt. Wat echter ontbreekt in het verhaal is of de migranten die de moord op Theo van Gogh «begrijpen», de recente brandstichtingen in moskeeën en moslimscholen in Nederland evenzeer «begrijpen». Jammer dat nog geen enkele journalist die vraag gesteld heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten