Je kan je afvragen waar Minister Demotte eigenlijk mee bezig is. Door halsstarrig vast te houden aan de communautaire scheeftrekkingen in de Sociale Zekerheid kan hij enkel de splitsing van de Sociale Zekerheid doen versnellen, tenzij hij nu al weet dat SP.A en VLD overstag zullen gaan.
Vandaag verschenen er berichten waaruit blijkt dat de Vlaamse openbare en katholieke ziekenhuizen menen dat de gezondheidszorg onmiddellijk gesplitst moet worden. Aanleiding zijn de besparingsmaatregelen die Minister Demotte op 9 november had voorgesteld, en die voor de ziekenhuizen niet door de beugel kunnen. Die maatregelen komen er immers op neer dat er lineair bespaard wordt, in plaats van dat er bespaard wordt daar waar er overconsumptie bestaat.
Uit onderzoek is volgens Julien van Camp, voorzitter van VVI (Verbond van Vlaamse Verzorgingsinstellingen) gebleken dat wat betreft de pre-operatieve onderzoeken de 25 duurste ziekenhuizen Franstalig zijn en de 35 goedkoopste Vlaams. Na de besparingen van Demotte zullen dus de 25 duurste ziekenhuizen nog steeds diezelfde Franstalige ziekenhuizen zijn, en de 35 goedkoopste diezelfde Vlaamse ziekenhuizen zijn. Of nog: een Waals ziekenhuis dat het vandaag breder laat hangen dan een Vlaams ziekenhuis, zal het ook morgen breder mogen laten hangen dan dat Vlaamse ziekenhuis.
De reactie van Minister Demotte daarentegen is ronduit stuitend. Verder dan «dat ook in Vlaanderen sommige ziekenhuizen te veel uitgeven» en «dat de Vlaamse ziekenhuizen hun verantwoordelijkheid afschuiven naar het Zuiden» komt het natuurlijk niet. Dit laatste klopt zelfs helemaal niet. Het is immers Minister Demotte die als PS-minister het relatieve oververbruik in de Waalse ziekenhuizen wil blijven financieren door de Vlaamse ziekenhuizen even grote lineaire besparingsmaatregelen op te leggen.
Jarenlang is zulke houding geen enkel probleem geweest, omdat de Vlaamse partijen in de federale regering een oogje dichthielden. Vandaag is echter de situatie anders, omdat er in de Vlaamse regering een hond in het kegelspel rondloopt, namelijk de CD&V/N-VA. En laat nu net een minister van de CD&V, Inge Vervotte, op de post Welzijn en Volksgezondheid zitten. Zij steunt de eisen van de Vlaamse ziekenhuizen uitdrukkelijk, en zegt rechtuit dat «de federale regering er bovendien niet in slaagt om de duidelijke uitgavenverschillen in de gezondheidszorgen tussen Vlaanderen en Wallonië aan te pakken en weg te werken». Inderdaad, duidelijke uitgavenverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië.
En daarmee komen SP.A en VLD tussen hamer en aambeeld te zitten. Zij kunnen immers moeilijk in de Vlaamse regering het licht ontkennen, want daarvoor zijn de verschillen in de Sociale Zekerheid de laatste maanden teveel in de actualiteit geweest. Maar anderzijds kunnen zij in de federale regering moeilijk de wegwerking van de verschillen eisen, want het is precies daarom dat Frank Vandenbroucke uit de federale regering moest verdwijnen (ook al beweert hij zelf met klem dat dat niet het geval is), laat staan de splitsing van de Sociale Zekerheid. Verhofstadt kan dan immers de post van Eerste Minister vaarwel zeggen. De oplossing zal er vermoedelijk in bestaan dat het probleem doorgeschoven wordt naar het beruchte Forum, waar de Franstalige partijen niet gehaast zullen zijn om het te behandelen.
Waarom dan de stelling dat Demotte de splitsing van de Sociale Zekerheid dichterbij brengt? Omdat de Vlaamse opinie nu duidelijk met de neus op de feiten gedrukt wordt. Het is mogelijk dat Demotte nu al weet dat de VLD en de SP.A overstag zullen gaan, maar zijn probleem is dat de CD&V en N-VA vanuit de federale regering niet «controleerbaar» zijn, en dus geen reden hebben om snel in te binden, toch niet zolang het staatsbelang (lees: Laken) niet roept. Uiteindelijk zullen de twee partijen ook in dit dossier voor dezelfde keuze geplaatst worden als in het dossier Brussel-Halle-Vilvoorde: langzaam buigen (daar lijkt het in dat laatste dossier voorlopig toch op) in de hoop dat de Vlaamse kiezer het niet helemaal in de gaten heeft, om uiteindelijk te barsten of te doen barsten. In het eerste geval stevent het Vlaams Belang bij de volgende verkiezingen weer op een éclatante overwinning af, in het tweede geval verzekeren CD&V en N-VA zich van een goede start in de Vlaamse republiek. Aan hen de keuze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten