Gelezen op dezelfde dag in dezelfde krant

Twee berichten uit De Standaard van vandaag: het ene over een politieke bedreiging, het andere over vandalisme tegen de auto van een verkozen politicus. Aan het ene bericht worden drie artikels geweid, het andere is een itempje in de rubriek «Kreten en gefluister».

Gisteren was een «zwarte dag voor Vlaanderen»:

,,Ik betreur dat de terreur het heeft gehaald op de redelijkheid'', zegt Jozef Dewitte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding

En nog:

CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen kondigt aan dat zijn partij ,,deze vorm van maatschappelijke gijzeling'' niet zal aanvaarden.

Zijn partijvoorzitter zegt dan weer:

En ook zijn partijgenoot, de Vlaamse minister-president Yves Leterme, reageert vol afschuw. ,,Dit is een zwarte dag voor Vlaanderen. Ik hoop dat dit alle onverdraagzamen in ons land tot nadenken stemt.''

Marino Keulen (VLD):

een nederlaag voor de democratie

Wie dacht dat het hier over reacties op de feitelijke aanslag ging, en dat die aanslag drie artikels waard was, is eraan voor de moeite. Neen, het gaat hier over de bedreigingen. De feitelijke aanslag is goed voor de cursiefjesrubriek, waar er verder niet te veel aandacht aan besteed moet worden.

Nu wil ik de bedreigingen aan het adres van Remmery niet minimaliseren, maar verbrijzelde ruiten zijn in mijn wereld nog altijd een iets krachtiger statement dan een brief met twee kogels, en dat om de eenvoudige reden dat men in het eerste geval al fysiek te werk is gegaan. Het is dan ook merkwaardig hoe men op één en dezelfde dag groot misbaar kan maken rond bedreigingen, met reacties die bol staan van de tremelo's, terwijl een feitelijk aanslag dat dus niet waard is. Zou het kunnen dat het iets te maken heeft met de slachtoffers? Vooral de reactie van Jozef Dewitte stemt tot nadenken:

Ik hoop dat iedereen nu reageert en zegt dat dit niet het Vlaanderen is dat wij willen.

Nogmaals, hij heeft het dus over de bedreiging, niet over de feitelijke aanslag. Zijn verontwaardiging is bijzonder selectief en helemaal niet geloofwaardig als hij er alleen maar in slaagt te reageren tegenover bedreigingen aan het adres van moslims, terwijl een democratisch verkozen politicus niet eens in Leuven deel kan nemen aan een politiek debat zonder er te moeten voor vrezen dat zijn auto tegelijkertijd grondig bewerkt wordt. Of zou hij zo'n Vlaanderen soms wél willen?