De essentie van de verdediging ligt eigenlijk vervat in de volgende twee zinnen in de tweede paragraaf van het commentaarstuk:
Omdat hij met kunst vecht tegen conservatieve reflexen, geniet hij internationaal veel erkenning. Als zo iemand onverwachte dingen zegt, moeten we ze ernstig nemen.Het klopt dat Mortier tegen conservatieve reflexen vecht, en dat hij daar internationaal erkenning voor krijgt. In de progressieve media. De rest van de wereld, en in Vlaanderen meer dan 70% van de bevolking dus, moet niet veel hebben van een «kunstenaar» die zijn eigen politieke mening zo interessant vindt dat hij ze om de haverklap moet ventileren, gepast of niet gepast. Het klopt dan ook niet dat Mortier «onverwachte dingen» zegt, integendeel zelfs, indien iemand uit de kunstwereld de verdediging van het Vlaams Belang zou opgenomen hebben, dan zou dát onverwacht geweest zijn. En dat we Mortier ernstig moeten nemen komt al helemaal niet onverwacht uit de hoek van De Standaard, ook dat ligt volledig, maar dan ook volledig in de lijn van de verwachtingen.
Neen, de redactie van De Standaard laat zich hier, nogmaals, van haar kleinste kant zien. De commentaar van vandaag komt over als een zielige poging tot verdediging van Mortier, waarbij de redactie duidelijk zelf snapt dat het eigenlijk een hopeloze zaak is. Want zelfs als we Mortier ernstig moeten nemen, heeft hij eigenlijk niet gezegd wat hij gezegd heeft. Ja, hij kon het «wat handiger aanpakken», en het ging niet over Antwerpen, maar over de hele kunstwereld. Wie gelooft zoiets? Het is erg gesteld met de zelfverklaarde kwaliteitskrant uit Groot-Bijgaarden als zelfs de domste uitspraken van de eerste de beste idioot verdedigd worden, als ze maar tegen het Vlaams Belang gericht zijn. Had Mortier bijvoorbeeld eens fel uitgehaald tegen Charleroi omdat het een rode PS-burcht is, zou men wel een heel ander geluid hebben kunnen opvangen. Maar dat zou dan ook een totaal àndere zaak geweest zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten