België is duidelijk op sterven na dood. Het beste bewijs is dat men rond de «viering» van 175 jaar België nu ook al «markante uitspraken» verzamelt. Ter vergelijking: dit jaar viert Noorwegen 100 jaar onafhankelijkheid, en niemand die het hier in zijn hoofd haalt om industriëlen en vakbondsbazen uit de salons te halen om hen te laten verkondigen dat ze zich Noors voelen.
De aangehaalde uitspraken zijn anderzijds inderdaad markant te noemen: als ze niet bol staan van de leugens, druipt de onbenulligheid er zo af. Als bijvoorbeeld Rudi Thomaes verkondigt dat hij als topman van Alcatel-België ijverde voor het behoud van tewerkstelling in heel het land, zegt hij eigenlijk niet meer dan dat hij zijn job deed. Baudouin Velghe vindt dan weer dat België één moet blijven omdat sommige Limburgers voor Standard Luik supporteren. Goed dat Pfaff niet meer voor Bayern München speelt, want anders hadden we ons misschien nog moeten aansluiten bij de Duitse Bondsrepubliek.
En dan de leugens dus. Ons land is teveel versnipperd en al zo klein. Een pleidooi voor de aanhechting van Luxemburg? Een splitsing zou duur zijn, maar of dat duurder wordt dan de «solidariteit» in de Sociale Zekerheid wordt er niet bij verteld. Een onafhankelijk Vlaanderen zou in de Europese context niet meetellen, alsof België op dit ogenblik wél een zwaargewicht zou zijn. Het is trouwens een bekentenis van formaat als België niet meer is dan een verstandshuwelijk om de invloed van Vlaanderen en Wallonië op Europees vlak groter te maken dan wat eigenlijk natuurlijk zou zijn.
En dan de klassieker dat België twee culturen zou verenigen. Ten eerste telt België drie (cultuur)gemeenschappen (als zelfs de «Belgen» dat al niet meer weten!), en tweede is die vereniging zo intens dat Franstaligen die zich in Halle-Vilvoorde komen vestigen en er al tientallen jaren wonen gewag maken van schendingen van de mensenrechten, ja zelfs een genocide als ze vijf woorden Nederlands moeten praten aan het gemeenteloket.
Het is slecht gesteld met de Belgische staat als het niet meer vanzelfsprekend is dat de inwoners zich Belg voelen. Als men bovendien zijn toevlucht moet nemen tot onbenulligheden en zelfs leugens om België te verantwoorden is het duidelijk dat de ontbinding slechts nog een kwestie van tijd is. Het gaat er dus niet meer over óf België zal verdwijnen, maar wel wanneer en hoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten