Steve Stevaert stelt de biechtstoelprocedure voor om een oplossing voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde te versnellen. Zo een procedure zou echter zonder twijfel precies het omgekeerde effect hebben, een vertraging dus, want het stelt de bespreking van de wetsvoorstellen in de Kamercommissie nog maar eens uit.
Aangezien de CD&V reeds een synoptische tabel klaar heeft, is er eigenlijk geen reden om morgen de bespreking van de wetsvoorstellen voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde niet aan te vatten. Het is dan ook merkwaardig dat Steve Stevaert een oplossing voorstelt voor een probleem dat er eigenlijk niet is. Er is immers geen «zoektocht naar een oplossing» die versneld moet worden, want de oplossing is reeds gekend, en de sp.a heeft er zich bij de vorming van de Vlaamse regering toe verbonden de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde onverwijld te helpen realiseren.
Bovendien is het onnodig dat de Vlaamse partijen bij Vande Lanotte en Reynders (MR) zouden komen aangeven hoe ver zij kunnen gaan in het dossier,want ook dat is reeds gekend: voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde zal er geen prijs betaald worden (gratis dus), en ook daartoe heeft de sp.a zich verbonden bij de vorming van de Vlaamse regering. De uitspraak van Stevaert over het politieke luik van een compromis, namelijk «wie geeft wat en wie krijgt wat», is dan ook flagrant in strijd met het Vlaamse regeerakkoord, tenzij alleen de Franstaligen zouden geven en alleen de Vlamingen zouden krijgen. Van een compromis is er dan ook geen sprake. Als echter de vertegenwoordigers van de sp.a morgen in de Kamercommissie dezelfde lijn volgen als Steve Stevaert, zullen CD&V en N-VA opnieuw hun houding tegenover hun Vlaamse regeringspartners moeten evalueren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten