Ondertussen hebben een aantal politici gereageerd op de uitspraken van prins Filip in het interview met Story. Sommige reacties zijn best wel interessant om nog eens een overzicht te krijgen van waar de verschillende politici en partijen voor staan.
De reactie van Eerste Minister Guy Verhofstadt was voorspelbaar: hij kan moeilijk prins Filip dekken —daarvoor zijn de uitspraken veel te ver over de schreef— maar anderzijds kan hij ook moeilijk prins Filip openlijk tot de orde roepen. Daarom probeert hij het interview te degraderen tot een emotioneel moment, wat dat ook moge wezen.
Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael heeft blijkbaar niet goed begrepen waar het over gaat wanneer hij stelt dat «iedereen moet strijden tegen extreem-rechts». Prins Filip heeft immers geen uitspraak gedaan over extreem-rechts, maar over het separatistische standpunt van het Vlaams Belang, en aan dat standpunt is niets extreem-rechts aan. Tenzij ook een tijdschrift als Meervoud nu als extreem-rechts gecategoriseerd moet worden.
De reactie van het Vlaams Belang is duidelijk overtrokken, in een poging er zoveel mogelijk munt uit te slaan. Of dat zo verstandig is, betwijfel ik, want op die manier maakt de partij zich kwetsbaar. Het klopt immers niet dat prins Filip zich volgens de Grondwet zou moeten onthouden van politieke uitspraken. Filip Dewinter riskeert dus op die manier zijn hand te overspelen. De reacties van N-VA en Geert Lambert van SPIRIT zijn daarentegen juridisch veel correcter en consequenter over de hele lijn.
Maar Filip Dewinter is niet de enige die zich vergallopeert. De voorzitster van de cdH, Joëlle Milquet, vindt dat Guy Verhofstadt de uitspraken van prins Filip had moeten dekken «omdat ze slaan op de verdediging van de democratische principes van het land». Welk democratisch principe er precies bedreigd wordt wanneer een miljoen Vlaamse kiezers op een partij stemt die hun mening vertolkt is echter niet helemaal duidelijk. Separatisme op zich is alvast niet ondemocratisch, en wordt zelfs erkend als een onderdeel van het volkerenrecht. Ik betwijfel bijvoorbeeld sterk dat Joëlle Milquet het onafhankelijkheidsstreven van de Franstalige bevolking in Québec ook als ondemocratisch zou afschrijven.
Volgens Elio di Rupo getuigt het van moed dat prins Filip zich afzet tegen een partij die hem zijn toekomstige job wil afpakken. Veel moed is daar volgens mij toch niet voor nodig. Verder volgt bij hem hetzelfde discours als dat van Joëlle Milquet, want ook volgens Elio di Rupo is het blijkbaar al fundamenteel ondemocratisch dat er een partij bestaat die België wil doen barsten.
Isabelle Durant ten slotte denkt dat prins Filip zegt wat de meerderheid van de Belgen heel stilletjes denkt. Ook zij plaatst dus geen vraagtekens bij het feit dat ondertussen al meer dan een kwart van de Vlaamse kiezers in het stemhokje alvast uitdrukking geeft van een heel andere mening te zijn. Overweldigend kan die meerderheid in Vlaanderen dus niet zijn, en dat is ook het enige wat relevant is voor het uitroepen van de Vlaamse onafhankelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten