Blauwe kat in nood

Een kat in nood maakt rare sprongen, en Guy Verhofstadt en de Open Vld hebben de laatste tijd aangetoond dat dat ook geldt voor blauwe katten.

De campagne van de Open Vld loopt niet lekker, om niet te zeggen ronduit vierkant, en soms zelfs dat nog niet. Misschien moet men zich bij de Open Vld stilaan eens gaan bezinnen over de rol (en misschien vooral het loon) van Noël Slangen daarin, tenzij men denkt dat het zonder hem nog slechter had gekund.

Het is immers duidelijk dat de partij absoluut geen greep heeft op de huidige verkiezingscampagne, en dat is dodelijk voor een politieke partij. Zo schreeuwt de partij al enkele weken krampachtig uit dat ze inhoud wil zien, maar hangt ondertussen Vlaanderen vol met een Verhofstadt-affiche waar niet eens het partijlogo opstaat. Die affiche zou overigens moeten passen in een «presidentiële campagne», een kopie van wat Patrick Janssens verleden jaar in Antwerpen deed dus. Een reclamestrategie die niet meer is dan een kopie van de vorige campagne van een grote concurrent is zelden een succes. Het is overigens ironisch dat uitgerekend de man die de partij de laatste acht jaar volledig in de vernieling reed omwille van zijn persoonlijke ambities vandaag het partijlogo niet op zijn verkiezingsaffiches plaatst. Het omgekeerde zou misschien logischer geweest zijn, en de Open Vld meer stemmen opleveren.

En de Open Vld kopieert wel meer. Enkele weken geleden zag Guy Verhofstadt immers het communautaire licht, en vond het plotseling ook nodig dat er een nieuwe staatshervorming kwam. Zeggen CD&V en N-VA dat ondertussen niet al drie jaar? En zou deze ingeving door iets anders ingegeven zijn dan het besef dat de liberalen na de verkiezingen weinig kans maken om aan de federale bak te komen als er geen bijzondere meerderheid nodig is? Van een inhoudelijk argument is er dus weinig sprake, temeer daar uitgerekend de Open Vld nu al enkele weken behoorlijk wat energie steekt in het verwerpen van alle vormen van separatisme (behalve dat van 1830, of wat dacht je), met idiote slogans als dat we allemaal toch wel mensen zouden zijn. Als dat waar zou zijn, vraag je je af waarom de Franstaligen in de Rand er zoveel problemen van maken om een paar woordjes van de Nederlandse mensentaal te leren en op Vlaamse lijsten te stemmen bij de verkiezingen.

Ook de ruzie binnen de Vlaamse regering over de positie van Yves Leterme kan bezwaarlijk inhoudelijk genoemd worden. Weinig meer dan een ordinair «Houd de dief!» is dat uiteindelijk niet. De Open Vld eist van de CD&V duidelijkheid over wat er na 10 juni zal gebeuren, maar wil de partij bijvoorbeeld vandaag zelf al kleur bekennen over wie ze zal steunen na 10 juni: Yves Leterme of Elio di Rupo? Of meent de partij dat de kiezer, met de peilingen van het laatste jaar in het achterhoofd, de kandidatuur van Guy Verhofstadt echt ernstig moet nemen? Of Elio di Rupo voor een vervanger aan het hoofd van de Waalse regering zal moeten zorgen als hij informateur of formateur zou worden is echter zeer de vraag, en Louis Michel neemt gewoonweg vakantie uit de Europese Commissie om campagne te voeren. Misschien is de Europese Commissie voor de Open Vld wel niet zo belangrijk als de Vlaamse regering?

Over de kandidatuur van Yves Leterme gesproken: de laatste dagen heeft Guy Verhofstadt echt wel zijn best gedaan om te bevestigen dat Yves Leterme wel degelijk de enige echte kandidaat-premier aan Vlaamse zijde is door zijn vraag –of moeten we zeggen smeekbede– voor een rechtstreeks debat met Yves Leterme. Waarom immers Yves Leterme? Is een debat met Johan vande Lanotte niet goed genoeg? Of een debat met drie, zoals de VRT op 20 mei wil organiseren? En als de partij toch zo tegen separatisme is, waarom niet eens met Frank Vanhecke? Yves Leterme zou een fles wijn naar Guy Verhofstadt moeten sturen voor de presidentiële campagne die hij de laatste dagen voor hem gevoerd heeft!

Tot slot de uitspraak van Guy Verhofstadt van gisteren, als zou het partijprogramma van de CD&V niet meer zijn dan een afgezwakte versie van het paarse regeringsbeleid. Het verschil tussen het rode en het blauwe partijprogramma is dankzij de paarse regering al een paar jaren zoek, en nu beweert Guy Verhofstadt dat ook de christen-democraten niet meer dan wat verwaterde paarse wijn in roomse zakken zouden verkopen. Waar hebben we die stelling nog horen verkondigen? Was dat niet bij het verguisde Vlaams Belang, dat met zijn schandelijke apenaffiche in zijn precampagne precies hetzelfde beweerde als wat Guy Verhofstadt vandaag zegt?

Ziedaar de rare sprongen van de laatste dagen van de Gentse blauwe kat in nood, want het is eigenlijk toch al ver gekomen dat de kandidaat-Eerste Minister van de Open Vld niet alleen de vorige verkiezingscampagne van de socialistische burgemeester van Antwerpen moet recycleren, maar bovendien ook de retoriek van de precampagne van het Vlaams Belang overneemt en verder de suprematie van de kandidatuur van zijn grootste concurrent Yves Leterme herhaaldelijk blijft onderstrepen. Hoeveel zou Noël Slangen voor zo'n draak van een mediacampagne eigenlijk betaald worden?