Hoogmoed komt voor de val, zegt een Vlaams spreekwoord. Of Didier Reynders en met hem de Franstaligen over enkele maanden een pijnlijke val zullen meemaken is zeer de vraag; de hoogmoed is er in ieder geval vandaag al. En mensen met hoogmoed willen wel eens diep in hun kaarten laten kijken, zoals Didier Reynders dit week-end deed in een interview met De Standaard.Gaan we eerst eens een paar weken terug, naar eind november, toen Johan vande Lanotte, voorzitter van de sp.a, als een donderslag bij heldere hemel van de vaststelling beviel dat de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde geen Vlaams probleem meer was, maar een Franstalig. Het is maar hoe je je waar verkoopt natuurlijk, maar de professor grondwettelijk recht vergat in zijn betoog te vertellen op welke manier Brussel-Halle-Vilvoorde een probleem voor de Franstaligen zou kunnen vormen. Omdat ze daardoor ook tot aan de poorten van Aalst en Mechelen stemmen moeten gaan ronselen, of erger nog, door die stemmen extra zetels in de Kamer moeten opvullen? Ze liggen er ongetwijfeld nu al wakker van. Of omdat verkiezingen met een ongesplitst Brussel-Halle-Vilvoorde onwettig zouden zijn? Alsof de Franstaligen zich van dat laatste ook maar ene moer zouden aantrekken: als puntje bij paaltje komt is het immers de Kamer die de verkiezingen voor geldig verklaart, en ik durf er gif op innemen dat de partij van Vande Lanotte er zich niet op zal laten betrappen de komende onwettige verkiezingen ongeldig te laten verklaren.
Het is daarom ook dat Didier Reynders er behoorlijk gerust in is en languit in zijn zetel kan uitzakken tijdens het interview met De Standaard. Van enige commotie rond Brussel-Halle-Vilvoorde heeft hij het afgelopen jaar niets gemerkt, stelt hij vast, en gelijk heeft hij. Hij vergist zich echter wel op een ietwat opmerkelijke manier wanneer hij denkt dat de provincie- en gemeenteraadsverkiezingen het juiste forum zouden geweest zijn voor verdere acties van de burgemeesters – helemaal thuis in de materie schijnt hij dus toch niet te zijn.
Zijn analyse is echter wel pijnlijk scherp waar het over de CD&V en haar communautair gedrag gaat. Partijvoorzitter Frank Vanhecke van het Vlaams Belang zou het niet beter kunnen zeggen (maar dan zou het ook niet in De Standaard hebben gestaan, denk ik):
[…] agressieve voorstellen […] soms –niet alle dagen– van Yves Leterme. De communautaire standpunten die bijvoorbeeld CD&V op de VRT vertolkt, verschillen nogal van wat die partij op de RTBf vertelt.En nog:
[…] ik zal wel wachten op de communautaire standpunten van CD&V tot ná de verkiezingen. Dat is altijd zo geweest met de CVP: je moet niet te veel luisteren naar wat ze zeggen voor de verkiezingen, van belang is wat erna komt.Het gebeurt niet vaak dat ik het eens ben met Didier Reynders, maar deze keer slaat hij toch wel spijkers met koppen. En als ik overweeg dat hij met dit discours eigenlijk niet veel te winnen heeft, tenzij hij bewust stemmen die de paarse partijen in Vlaanderen verliezen niet naar het Vlaamse Kartel maar naar het Vlaams Belang wil jagen, kan ik niet anders dan tot het besluit komen dat er enige hoogmoed in het spel is en hij verder niets anders dan de waarheid vertelt, toch gezien vanuit zijn Franstalig perspectief. Toch eens iets waar de Vlaamse kiezer over zou moeten nadenken de komende maanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten