Marshallplan voor Wallonië: wat wil de CD&V eigenlijk?

In een persmededeling reageert de CD&V vandaag negatief op de oproep van Elio di Rupo om een Marshallplan voor Wallonië in het leven te roepen. Maar wat stelde Hendrik Bogaert (CD&V) twee weken geleden ook al weer voor? Juist ja, een Marshallplan voor Wallonië.

Tegenwoordig is het al nieuws als één van de kamerleden van de CD&V zijn christelijke overtuiging laat meespelen in een ethisch debat, en bijvoorbeeld verklaart dat hij van plan is tegen het wetsvoorstel voor adoptie door holebi's te stemmen. Maar op andere punten lijkt de CD&V dan toch het gebod van Christus te willen volgen:

Maar als je aalmoezen geeft, laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. (Mt 6,3)

Misschien is het dus in die zin dat we het voorstel van Hendrik Bogaert («straffe Hendrik» voor de fans dus) in overeenstemming kunnen brengen met de afkeuring van vandaag? Bij mijn weten werd Hendrik Bogaert nooit teruggefloten.

Hoe dan ook maakt de CD&V zich meer en meer belachelijk op dit vlak. Zij verkopen vandaag straffe taal, maar wanneer het ging om de sociale bijdrage op het vakantiegeld van de Vlaamse ambtenaren, en het dus werkelijk hun beurt was, waren ze al blij met een dode mus. O ja, Vlaanderen mag het geld behouden, maar mag er wel niets mee doen omdat anders de federale begroting in de problemen komt. Vlaanderen bespaart zich kapot en snijdt desnoods wel in eigen vlees opdat de federale en de Franstalige regeringen de broeksriem niet al te hard zouden moeten aanspannen. Voeg daar dus het voorstel van Hendrik Bogaert bij, en je weet wel waar Elio di Rupo het lef vandaan haalt om meer geld te vragen. Geef hem maar eens ongelijk.