Hellend Vlak

Het gaat niet goed met Rik Torfs. Eerst werd Ratzinger tot paus verkozen, en daarna moest hij zelf in het zand bijten bij de rectorverkiezingen van de KULeuven. Over dat laatste kan hij moeilijk zijn beklag blijven doen in zijn column Het Hellend Vlak, maar het eerste is een dankbaar onderwerp om nog eens wat over door te zagen.

Dat de studenten van de KULeuven een stokje staken voor zijn verkiezing tot rector was voor Rik Torfs maar moeilijk te verteren. De studenten verweten hem daarbij dan nog dat hij «reactionair» was, terwijl hij zich net wil profileren als progressief. Pak vast:

De definitie die Torfs aan 'progressief' geeft, is trouwens gebaseerd op mei '68. Dat is intussen ook al lang geleden.

De reactie van Rik Torfs op zijn nederlaag bewijst trouwens meteen waarom hij absoluut geen goed rector zou geweest zijn:

Soms zijn de studenten progressief, soms zijn ze conservatief. Wel, nu zijn de studenten conservatief, en de professoren progressief. En hoe komt het dat de proffen progressief zijn? Omdat ze slim zijn, anders waren ze geen professor geworden.

Moet er nog zand zijn?

Maar goed, over naar één van de favoriete zwarte beesten van De Standaard — neen, niet Elio di Rupo, maar paus Benedictus XVI. Een paar dagen geleden had men zich al eens ferm verwonderd over het feit dat er blijkbaar Vlamingen te vinden zijn die niet «kritisch» tegenover de paus staan, ja, dat er zelfs een heleboel zo'n Vlamingen te vinden zijn. Vandaag was het dan de beurt aan Rik Torfs om de oefening nog eens over te doen. De teneur van het stukje is trouwens van die aard dat ik vermoed dat het geschreven werd met een ochtendhumeur van formaat.

Wat is het probleem van Torfs? Blijkbaar wordt hij dagelijks geconfronteerd met mensen die zo ongevoelig zijn hun enthousiasme en respect voor de nieuwe paus zomaar te ventileren. Dimitri Kitsikis bijvoorbeeld, die niet eens katholiek is, of die vele jonge katholieken die de paus een kans willen geven. Een ongeluk komt duidelijk nooit alleen: eerst als voltijds beroepsprogressieveling gewraakt worden door studenten wegens «reactionair», en nu willen uitgerekend jongeren die conservatieve paus een kans geven! Slimme Rik Torfs (anders was hij geen professor geworden) weet wel beter:

De aangekondigde verrassing bestaat niet.

Voilà. Als de jongeren en studenten nu toch eens naar hem zouden willen luisteren! In mei '68 luisterden ze ook al niet naar de oude garde, maar dat was natuurlijk anders.

Helemaal mooi wordt het waar hij katholieken die niet kritisch staan tegenover de paus verwijt dat zij bewondering hebben voor een paus die… kritisch staat tegenover allerlei «verworvenheden» in de westerse samenleving. Hij meent zelfs te kunnen vermoeden dat al die behoudende katholieken stiekem hopen dat die verworvenheden niet zullen verdwijnen. Dat zijn dus behoudende katholieken die opkijken naar Benedictus XVI, maar als puntje bij paaltje komt toch maar liever kiezen voor abortus, euthanasie, homo-huwelijken en nu ook het adoptierecht voor holebi's. Als dat de behoudende katholieken zijn, vraag ik me af hoe het zit met de progressieve katholieken.

Hoe dan ook, religie moet volgens Rik Torfs «over schoonheid gaan, over de droom en het visioen». Het visioen van een paus die ons nog zal verrassen hoort daar evenwel niet bij. En religie mag zich ook «niet beperken tot kritiek op wat lelijk is». Of beter, tot wat lelijk is «en wat tegelijk niemand echt wil missen». En Benedictus XVI kan in de wereld van Rik Torfs zonder probleem gemist worden, dus hoeft hij zich ook niet in te houden voor wat gemakkelijke kritiek op die lelijke paus.