De kaviaar druipt er met kilo's tegelijk langs links af, en de openingszin zet eigenlijk meteen al de toon voor de rest van zijn column van 2 september in De Standaard: «We gaan drie keer per jaar naar de Dominicaanse Republiek, maar er mag geen delinquente jongere naar het voetbal, of we ontpoppen ons als een volk van armoezaaiers.» Na de soapverslaafde, de VTM-kijker en de bewoner van het beruchte fermetteke heeft Vlaanderen er deze zomer blijkbaar een nieuwe bevolkingscategorie bijgekregen die kan dienen als pispaal bij uitstek voor de Noord-Belgische linkselende columnisten-met-intellectueel-brilletje (zie foto): de regelmatige bezoeker van de Dominicaanse Republiek. Ik moet in de komkommertijd het artikel gemist hebben over het wetenschappelijk onderzoek dat aantoonde dat precies deze categorie meer dan gemiddeld voor het Vlaams Belang stemt, want dat is toch waar Tom Naegels het werkelijk over heeft, niet? Ik wil echter geen open deur intrappen door me af te vragen of hij ook zo gebeten is op wie drie keer per jaar naar het nabijgelegen Cuba reist – dat is iets te goedkoop voor deze blog.
Wat echter tegen de borst stuit is hoe hij meent de ouders van Joe van Holsbeeck even door de mangel te mogen halen. Ze beginnen hem de oren uit te komen. En inderdaad, het leed van de ouders verbleekt vergeleken met dat van Tom Naegels die het land moet delen met ouders die minder dan een half jaar na de moord op hun zoon niet van plezier een gat in de lucht springen als één van de daders er even van tussenuit mag. Waar is de tijd dat zij geroemd werden om hun sereniteit? Het kan verkeren, Bredero wist het al, maar zolang zij braafjes mee in de pas liepen van het paars-progressieve establishment, zoals bijvoorbeeld tijdens de stille mars van 23 april, werden zij de hemel in geprezen. Vandaag ziet het plaatje er echter heel anders uit natuurlijk, en krijgen zij door wraakengel van dienst Tom Naegels het etiket POPULISME opgeplakt. Die zit. En in zijn razernij valt zelfs het woord «ranzig», een beetje als een gele kaart, om het in voetbaltermen uit te drukken, ongetwijfeld als voorbode van de onverbiddelijke rode kaart, fascisme, als ze niet snel van discours veranderen. Nog een beetje en ze moeten van Tom Naegels straks nog hun excuses aanbieden aan de échte slachtoffers van het hele verhaal. Voor de niet zo snuggere lezers: Mariusz O. en Adam G. natuurlijk, of wat had je gedacht?
Het moet overigens zijn dat Tom Naegels in zijn kilometers hoge ivoren toren zowat alle voeling met de realiteit verloren heeft, afgaande op het volgende citaat:
(Terzijde: Mariusz amuseert zich niet “op onze kosten”, zoals vader Van Holsbeeck en talloze lezersbrievenschrijvers nog aanklaagden. De KBVB schenkt de tickets aan de jeugdinstellingen. Hij ging dus op kosten van de voetbalbond.)Dat Mariusz O. dus niet op de kosten van de belastingbetaler naar de Rode Duivels mocht gaan kijken zal ongetwijfeld een enorm verschil uitmaken voor de ouders van Joe. (Werden zijn begeleiders en het transport ook door de KBVB betaald?) Ik kan me zelfs voorstellen dat vader Van Holsbeeck en met hem talloze lezersbrievenschrijvers zich diep schaamden over hun uitlatingen toen hen dat werd verteld. Dat ze er eens diep over nadenken op weg naar de Dominicaanse Republiek; de vlucht is er lang genoeg voor!
Wat ik echter niet van me kan afschudden, en zo ben ik nu eenmaal, is de vraag hoe de column van Tom Naegels eruit zou gezien hebben was het niet Mariusz O. geweest die naar België–Kazachstan was gaan kijken, maar ene Hans van T. (De hemel behoede ons daar overigens voor, letterlijk, want van het Belgische justitiewezen kunnen we tegenwoordig werkelijk àlles verwachten.) Of de opmerkingen van de familie van Oulematou of de vader van Luna dan ook «ranzig» of «populistisch» zouden geweest zijn moesten ze niet prompt voorgesteld hebben het voetbalticket uit eigen zak te betalen. Of ze hem zijn oren zouden uitgekomen zijn, moesten ze het niet minstens jammer gevonden hebben dat ze niet samen met hem de match hadden kunnen bijwonen, had iemand hen op voorhand maar een seintje gegeven? Of zou Tom Naegels dan driftig meegedaan hebben aan het «hysterisch opbod»? Ik heb zo mijn vermoedens, maar wie ben ik om aan zijn woord te twijfelen dat het niet «straf op straf op straf» mag zijn, dat we niet wraakzuchtig of afgunstig mogen zijn, maar dat we er moeten voor zorgen dat dader en slachtoffer voor willekeur behoed zouden worden.
Maar nu moet ik eerst eens kijken hoeveel zo'n reis naar de Dominicaanse Republiek eigenlijk wel kost…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten