Dodelijk gif dat de rede lamlegt en de emoties de vrije teugel laat

Volgens Herman de Croo zijn Vlaams-nationalisten mentaal gehandicapt. Wie de column van Mathias de Clercq van vandaag in De Morgen leest, kan zich echter niet van de indruk ontdoen dat het met de geestelijke gezondheid van laatstgenoemde op dit ogenblik niet echt goed gesteld is.

Niettegenstaande Mathias de Clercq lid is van een partij die in haar naam nog steeds de V van Vlaanderen draagt, lijkt hij behoorlijk allergisch te zijn aan alles wat van ver of nabij kan doen denken aan Vlaanderen, of, erger zelfs, Vlaams-nationalisme. Zijn bijdrage is dan ook doorspekt met termen waar de anti-Vlaams-nationalistische haat zo van afdruipt. Een bloemlezing:

• mediocriteit
• provincialisme
• slachtofferisme
• vermeende superioriteit
• onder de IJzertoren staan krijsen
• communautaire scherpslijpers die er alles aan doen om redelijke compromissen onmogelijk te maken
• een horde radicale nationalisten
• gebrul en zwaaiende leeuwenvlaggen
• vastgeklemd en meegezogen
• opstoot van bruut nationalisme
• Vlaamse spierballen
• vendelgezwaai en leeuwengeklauw
• de mythe van een bloedgemeenschap

Ontbreken in deze lijst: de klassiekers «kaakslag», «korte broek» en «Vlaamsch». Wat de eerste term betreft misschien wel vooral omdat de Vlamingen de laatste maanden nog geen kaakslag hebben moeten incasseren, terwijl de Belgen nog steeds niet goed zijn van de uppercut die ze te verwerken kregen toen «een horde radicale nationalisten» van de N-VA op de verkiezingsavond met leeuwenvlaggen stonden te zwaaien toen Yves Leterme zijn verkiezingsoverwinning opeiste. En te brullen, hoewel ik me dat niet echt meer kan herinneren, maar misschien heeft Mathias de Clercq dat er ondertussen al bij gefantaseerd? Riep één van die vlaggenzwaaiers daar trouwens niet «Heil Leterme» of «Heil De Wever»? Het zou anders wel gekund hebben… Mathias de Clercq sleurt er in ieder geval Louis Paul Boon bij met volgend citaat:

Vandaag of morgen zullen zij weer door onze straten trekken met hun leeuwenvlaggen, hun benagelde botten, hun roffelende trommen.

En wat verder klinkt het «Daar begint de discriminatie, het racisme en finaal de uitsluiting.» Kwestie van dat de lezer vooral niet uit het oog zou verliezen dat de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en de vraag aan de Franstaligen die zich in Vlaanderen komen vestigen om toch maar een mondje Nederlands te leren niet anders kan dan eindigen met etnische zuiveringen, concentratiekampen, und so weiter…

Nog een citaat, deze keer een pareltje van Mathias de Clercq zelf: «Het nationalisme is als een dodelijk gif dat de rede lamlegt en de emoties de vrije teugel laat.» Dat kan tellen van iemand die iets tevoren heeft moeten bekennen dat hij staat te kokhalzen omdat de militanten van een partij met de eigen vlag stonden te zwaaien nadat ze een spetterende want groter dan verwachte overwinning haalde. In elk ander land zou men daar nog niet eens de wenkbrauwen voor fronsen –probeer je het tafereel eens in Nederland of Frankrijk voor te stellen, en geen haan zou er naar kraaien–, maar in Vlaanderen hebben sommige er drie maanden later nog nachtmerries over die ze dan van zich af moeten schrijven in één of andere krant.

De kers op de tricolore taart komt echter wanneer Mathias de Clercq meent Bart de Wever eens goed te moeten aanpakken. Lees mee:

Neem de ronduit vulgaire uitspraak van Bart De Wever over Herman de Croo: «Het is niet omdat die man Nederlands praat dat hij Vlaming is.» De voorzitter van de N-VA, die het steeds heeft over de verdediging van “onze” Vlaamse belangen, eigent zich het recht toe om te bepalen wie een Vlaming is en wie niet. Ik huiver van mensen die anderen opsluiten in een vermeende collectieve identiteit en in naam daarvan bepalen wie er al dan niet toe behoort.

En even later, na het inroepen van de hulp van Mario Vargas Llosa (name-dropping?), ontneemt hij zelfs Bart de Wever het recht om in zijn naam of die van andere Vlamingen te spreken! Ik zou daarom willen afsluiten met volgend persoonlijk bericht aan Mathias de Clercq:

Beste Mathias de Clercq,

Gij zielenpoot, gij stuk Belgische pretentie, enkel en alleen verkozen en tot schepen gebombardeerd omdat ge de achternaam van uw grootvader draagt, maar verder totaal ongeschikt en in ieder geval onrijp voor welk politiek mandaat dan ook, zelfs al was het in het kleinste, achterlijkste gehucht, gij zijt nog niet waardig dat Bart de Wever u een deugddoende stamp tegen uw driekleurig achterste zou geven. Het was immers Herman de Croo die zich eerst liet ontvallen dat Vlaams-nationalisten mentaal gehandicapt zijn, waarna hij een dag later zijn verontschuldigingen aanbood aan… de mentaal gehandicapten. Ik heb u toen niet weten huiveren over opsluitingen van anderen, noch sluikse verwijzingen zien planten naar allerlei kwaadaardige régimes die hun gangen gingen met wie zij afschreven als mentaal gehandicapten. Eén-twee-drietjes van discriminatie, racisme en finaal uitsluiting zouden toen veel meer ter zake geweest zijn, maar ge hebt toen gezwegen als vermoord. Het ware dan ook beter geweest als ge ook nu gezwegen zoudt hebben, want het is toen dat ge zelf het recht verloor om vandaag Bart de Wever tot de orde te roepen, laat staan hem rechten te ontnemen op wat dan ook. Voor zover ik weet deed Bart de Wever trouwens zijn uitspraak over Herman de Croo niet in uw of iemand anders naam, en meer zelfs, ik ben er vrij zeker van dat hij er zich voor zou hoeden uitspraken te doen op zo'n manier dat men zou durven vermoeden dat zij ook in naam van gevallen zoals u zouden kunnen gedaan zijn.

Mag ik u trouwens iets aanraden? In plaats van opstelletjes te schrijven zou u er beter aan doen eens goed uit te slapen, wat vakantie te nemen, en als ook dat niet helpt professionele hulp te zoeken. Dat u drie maanden later nog staat te kokhalzen omdat partijmilitanten een verkiezingsoverwinning vierden met wat vlaggengezwaai is duidelijk een lichamelijk symptoom dat er één en ander niet helemaal in orde is in uw bovenkamer. Dat is ook de raad die ze u bij De Morgen hadden moeten geven toen ge daar uw briefje kwaamt afleveren, maar erg toerekeningsvatbaar zijn ze daar op de redactie wel nooit geweest. Waart ge met uw schrijfsel naar de redactie van een échte krant gestapt, had de publicatie ervan misschien voorkomen kunnen worden, maar daar is het nu dus te laat voor.

En leer verdragen dat iemand zijn vreugde uit door met de vlag van zijn volk of gemeenschap te zwaaien, ook al is dat een vlag waar ge zelf niet naar zoudt grijpen. Verdraagzaamheid heet dat, maar dan in de praktijk gebracht en niet er hoogdravend en betweterig over geschreven in één of andere progressieve krant die niet kan verdragen dat er mensen rondlopen met een andere mening. Dat zal in de toekomst ongetwijfeld nog veel misselijkheid en gekokhals kunnen voorkomen.