Woorden en daden: één maand Herman van Rompuy

Exact één maand was Herman van Rompuy verkenner in dienst van de koning, en wat is het resultaat? Allerlei geruchten over mogelijke akkoorden en semi-akkoorden doen de ronde, maar het enige echt tastbare resultaat is dat de CD&V in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken op de rem stond.

Het is toch wel de moeite waard om even te overlopen wat nu precies het resultaat is van de verkenningsopdracht van Herman van Rompuy die precies één maand duurde. Het overzicht plaatst immers de relatief stoere verklaringen die de laatste dagen aan Vlaamse zijde afgelegd werden in een merkwaardig perspectief:

1. Wat Herman van Rompuy precies bereikt heeft tijdens de gesprekken die hij gehad heeft is duidelijk een groot staatsgeheim, want behoudens hijzelf en de koning lijkt alleen Yves Leterme op de hoogte te zijn van de resultaten ervan. En zelfs dat laatste is niet helemaal zeker, want Yves Leterme heeft Herman van Rompuy nodig als «helper». Zou het kunnen dat zelfs Yves Leterme nog niet mag weten wat voor plannetjes en afspraakjes Herman van Rompuy gemaakt heeft met de Franstalige partijen, en daarom vooral wat het communautaire betreft zijn rol eigenlijk nog niet helemaal uitgespeeld heeft? Hier zit een luchtje aan!

2. Bart de Wever beweert dat de Franstaligen, zeg maar Joëlle Milquet en Olivier Maingain, in de media heel andere dingen zeggen dan aan de onderhandelingstafel. Alleen, hoe weet Bart de Wever dat? Letterlijk «van horen zeggen», want in tegenstelling tot Joëlle Milquet zat Bart de Wever de laatste dagen niet aan de onderhandelingstafel. En of ook de Vlaamse onderhandelaars met twee tongen spreken, één aan de onderhandelingstafel en een andere in de media, daar hebben we maar het raden naar.

3. Woorden zijn trouwens maar woorden, daden zijn echter nog iets anders. En wat dat betreft valt is het duidelijk dat Herman van Rompuy alvast één feit op zijn conto kan schrijven: namelijk dat hij de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde met minstens één week heeft weten te vertragen, terwijl de Franstaligen op dat vlak nog niet één steek hebben laten vallen in verhouding tot wat ze tot nu toe gezegd hebben. En Bart de Wever zal het wel met mij eens zijn dat politici uiteindelijk toch vooral op hun daden, en niet op hun woorden aan onderhandelingstafels of in de media afgerekend moeten worden.

4. Trouwens, over woorden gesproken: nu ook de Jong CD&V, net zoals ongeveer al de anderen van die partij, pleit voor samenvallende verkiezingen, verklaart Bart de Wever dat het dossier wat hem betreft «geen punt van geloof» is en dat ook nooit zal worden. Daarmee staat dan wel de hele Vlaamse Beweging mooi te kijk. En aangezien de Franstaligen demandeurs de rien zijn, zie ik CD&V en Open Vld er nog toe in staat een prijs te willen betalen voor deze terugschroeving van de Vlaamse (en Waalse!) autonomie. Wie trouwens de persmededeling van Jong CD&V leest krijgt sterk de indruk dat hun grootste klacht wel lijkt te zijn dat hun eigen partij niet meer ongestraft kiezersbedrog kan plegen en daarom naast de hoofdprijs dreigt te grijpen, en daar dus dringend wat aan gedaan worden.

5. Wat hoe dan ook waar blijkt te zijn is dat van een uitgebreide staatshervorming vóór de regeringsvorming geen sprake meer is. Handig toch dat Herman van Rompuy de laatste weken Bart de Wever van de onderhandelingstafel weg heeft gehouden: daarover is duidelijk al een akkoord bereikt met de Franstaligen, en het zal aan Bart de Wever zijn om dat akkoord nu of de komende dagen af te schieten, om vervolgens de zwarte piet toegeschoven te krijgen. De oprichting van een Bijzonder Commissie, zoals de Costa versie 2007 vandaag genoemd wordt,voorspelt in ieder geval weinig goeds en zou toch een déjà vu moeten zijn voor de hele N-VA. In combinatie met een gefaseerde staatshervorming zou je warempel gaan denken dat het erom te doen is de N-VA zo diep mogelijk in het stof te doen kruipen voor hun ministerportefeuille, zodat ze het niet in hun hoofd zullen halen om voortijdig de stekker uit Leterme I te trekken als één van de fases, liefst nog de derde als het even kan, te lang op zich zou laten wachten.

We zullen zien wat de komende weken zullen brengen, en of de N-VA zelf geconfronteerd zal worden met beloftes aan de onderhandelingstafel waar ze later in de media een eigen uitleg aan zal moeten geven, dan wel of ze recht in de schoenen zal kunnen blijven staan. De eerste afspraak komt deze woensdag al, wanneer we zullen zien hoe de CD&V zich zal gedragen in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken, en het Vlaamse front opnieuw zal beschamen zoals verleden week, of voor één keer dan toch een beetje politieke moed aan de dag zou leggen. Met een «helper» als Herman van Rompuy nog steeds actief (in wiens échte dienst?) vrees ik echter het ergste.