Wel spotten met Jezus, maar niet met Mohammed

Finn Graff, die in de jaren '60 en '70 nog satirische tekeningen maakte over Jezus Christus, durft vandaag geen cartoons te tekenen die de spot drijven met Mohammed. Uit angst en «uit respect».

Naar aanleiding van de overname van de beruchte Deense cartoons door Magazinet, (overigens ook overgenomen door Dagbladet, en op 22 november verleden jaar ook al gedrukt door Aftenposten) interviewt de christelijke krant twee Noorse cartoonisten: Morten M. Kristiansen van de tabloid VG, en Finn Graff van Dagbladet. In het interview vertelt Kristiansen dat hij jarenlang massa's lezersbrieven heeft gekregen telkens hij een spotprent maakte met Jezus, en dat dat lange tijd ook zo geweest is voor cartoons over Mohammed, maar de laatste jaren is dat overgegaan in regelrechte bedreigingen. In 2004 kreeg hij zelfs een doodsbedreiging in een e-mail uit Iran, en sindsdien heeft hij er nog gekregen. Hij vindt echter dat de vrijheid van meningsuiting verdedigd moet worden, omdat ze waardevol is, en laat zich dan ook niet afschrikken.

Anders is het met Finn Graff. Hij verwijst naar de tekeningen in Jyllands-Posten, en vindt dat er een grens bereikt is wanneer ermee gedreigd wordt de keel over te snijden. Maar hij beweert dat zijn besluit evenzeer gebaseerd is op «respect». Hij heeft immers de indruk dat er bij de moslims geen plaats is voor een satirische voorstelling van hun geloof, en zeker niet van hun profeet Mohammed. Cartoons van islamitische politici zijn echter geen probleem.

De redacteur van Magazinet, Vebjørn K. Selbekk, lijkt het deeltje over respect in het antwoord van Finn Graff niet gelezen te hebben. Hij onderstreept dat er iets fundamenteels fout is in de maatschappij wanneer iemand als Finn Graff, die jarenlang met alles en iedereen de spot gedreven heeft, en niet in het minst christenen, Mohammed niet durft te tekenen.

Mij lijkt het vooral dat sommige grote helden van weleer vandaag heel kleine bange jongetjes geworden zijn op een ogenblik dat het er werkelijk op staat, en ze nog iets riskeren ook. En dat zij dan naar het schaamlapje «respect voor moslims» durven grijpen, zij die nooit enig respect hebben willen opbrengen voor christenen, is daarbij wel bijzonder ironisch te noemen. Bij zoiets past geen homerisch gelach, maar alleen maar diep medelijden, want het kan geen pretje zijn op je oude dag op zo een manier volledig je gezicht te verliezen. Immers, wie zal nog respect voor hem opbrengen?