Gry Larsen boycot Israël «niet meer»

Gry Larsen, naaste medewerker van Minister van Buitenlandse Zaken Jonas Gahr Støre en voorzitster van de jongerenorganisatie AUF van de Noorse Arbeiderspartij (Ap) is vandaag tegen een boycot van Israël. AUF is echter nog steeds voor, maar steunt toch haar voorzitter.

Naar aanleiding van het incident rond Kristin Halvorsen (SV) en haar «persoonlijke» boycot van Israël, kwam de naaste medewerker van Jonas Gahr Støre in het zoeklicht. Enerzijds is zij immers voorzitster van AUF, de jongerenorganisatie van de Arbeiderspartij, die pleit voor een boycot van alle producten uit Israël. Anderzijds is het standpunt van de Arbeiderspartij zelf, en het officiële regeringsstandpunt dat Jonas Gahr Støre ook verdedigt, dat een boycot van Israël ongewenst is, enerzijds omdat Noorwegen wil blijven bemiddelen in het Midden-Oosten, anderzijds omwille van de historische vriendschappelijke banden tussen Noorwegen en Israël. Gevraagd naar een commentaar over het standpunt van Gry Larsen verklaarde de Minister van Buitenlandse Zaken daar niet op te willen ingaan. Gry Larsen was zelf onbereikbaar omdat ze… in Antarctica zat, voor een bezoek aan de Noorse poolbasis Troll.

De Noorse tabloid VG kon haar echter toch bereiken voor een interview, en wat blijkt nu? Gry Larsen is tijdens een reis naar Ramallah en Jeruzalem samen met Gahr Støre tot andere inzichten gekomen, en meent dat er nog steeds mogelijkheden tot dialoog zijn. Daarom is een boycot van Israël op dit ogenblik niet opportuun, en stelt ze zich dus volledig achter het standpunt van de regering. Anderzijds vertrouwt ze erop dat AUF als organisatie voor zichzelf wel kan uitmaken welke standpunten ze moet innemen, en ziet ze er dus geen graten in dat de vereniging waarvan ze voorzitster is er een totaal ander standpunt op na houdt. De vice-voorzitter van AUF, Martin Henriksen, laat er overigens geen twijfel over bestaan dat AUF nog steeds voorstander is van een boycot van Israël. De zaken zijn natuurlijk wel niet meer zo eenvoudig als ze eens waren, en wat een boycot van Israël betreft is hij tegenwoordig de woordvoerder van AUF, niet Gry Larsen. Dat betekent niet dat Gry Larsen niet meer op het vertrouwen van AUF zou kunnen rekenen — dat probleem is zelfs niet aan de orde van de dag, aldus Henriksen. Twee regionale AUF-voorzitters menen overigens hetzelfde.

Ondertussen heeft het partijbureau van de Socialistische Partij van Links (SV) vandaag in een vergadering de solidariteitscampagne voor de Palestijnen zoals eerder gepland eenstemmig goedgekeurd. Maar ook bij SV zit men met een voorzittersprobleem, en daarom besloot het partijbureau dat niet Kristin Halvorsen maar partijsecretaris Edle Daasvand Skjæveland de campagne zal leiden. De redacteur van het lokale blad Helgelands Blad maakte er zich in een commentaar alvast behoorlijk vrolijk over dat zowel Kristin Halvorsen als Gry Larsen blijkbaar bijzonder snel van mening kunnen veranderen als dat nodig is om in de regering te kunnen blijven, en vraagt zich retorisch af of «politici van mening veranderen om op de carrièreladder te kunnen klimmen». Voor Vlamingen die zich de helden Wilfried «Geef ons wapens!» Martens, Guy «Burgermanifesten» Verhofstadt, en Hugo «Leve België!» Schiltz herinneren uiteraard een totaal overbodige vraag.

Misschien is het wel op zijn plaats om de indruk te corrigeren als zou «heel Noorwegen» voorstander zijn van een boycot tegen Israël. Kijken we immers naar de politieke partijen, dan zijn alleen de linkser-dan-linkse Socialistische Partij van Links en de extreem-linkse Rode Verkiezingsalliantie (RV) voorstander van een boycot. De twee partijen waren bij de parlementsverkiezingen van 2005 goed voor respectievelijk 8,8% en 1,2% van de stemmen, een zeer kleine minderheid dus. De andere partijen zijn van voorstander van een dialoog, waarbij ze de historische vriendschappelijke banden met Israël onderstrepen, tot ronduit Israël-vriendelijk zoals de Vooruitgangspartij (Frp). Die laatste partij alleen al haalt met 22,1% meer dan het dubbele van de stemmen van de twee Israël-vijandige partijen samen. Het verschil tussen Frp en SV is echter dat SV voor het eerst in de regering zit, en blijkbaar denkt iets te kunnen bereiken door nu op het anti-Israëlische standpunt te hameren. De partij slaat daarbij, en trouwens ook in menig ander dossier, meer dan eens op de eigen duimen, met pijnlijke retraites als die van Kristin Halvorsen tot gevolg. Het levert vaak déjà-vu-gevoelens op uit de tijd van Agalev en de paars-groene regeringen. Met misschien een ultiem déjà-vu-gevoel in 2009 bij de volgende Noorse parlementsverkiezingen? Het zou mij alvast niets verbazen, want ik denk niet dat Kristin Halvorsen en SV de laatste dagen veel punten gescoord hebben bij de kiezers.