«Tieners» in een Parijse voorstad

Bij rellen in de Parijse voorstad Clichy-sous-Bois waren alleen maar «tieners» en «jongeren» betrokken.

Althans, dat is het enige dat de Vlaamse pers wil loslaten over de incidenten van de laatste dagen. Bij Libération en Le Figaro wordt echter toch een tip van de sluier opgelicht: de twee «jongeren» die donderdag door elektrocutie omkwamen, heetten merkwaardig genoeg niet Pierre en Louis, maar wel Ziad en Banou. Het zal wel toeval geweest zijn.

Op zaterdag was er trouwens een samenkomst en stille optocht om de twee jongeren te herdenken. Belhacen, voorzitter van de Association Culturelle Musulmane de Clichy-sous-Bois, en Chouaïeb, voorzitter van de Fédération d’Associations Musulmanes de Clichy-sous-Bois, spraken daarbij de 300 deelnemers toe en veroordeelden het geweld van de dag ervoor, en riepen op tot kalmte. De burgemeester van Clichy-sous-Bois, Claude Dilain (PS), zei dan weer van zijn kant dat er een onderzoek naar de omstandigheden ingesteld zou worden. Hij riep ook de bewoners van Clichy op «à montrer qu’il est possible de vivre ensemble» en «rendre hommage aux victimes dans le respect et la dignité».

Als socialistisch burgemeester is het voor hem natuurlijk dansen op een slappe koord, want wanneer je daar voor een herdenkende menigte staat kan je maar beter niet doen herinneren aan wat men tot dusver weet over de omstandigheden waarin de «slachtoffers» Ziad en Banou omkwamen. Nicolas Sarkozy zette nochtans in een reactie even de puntjes op de i:

Lorsque la police est arrivée [op de bouwwerf van Livry-Gargan], un certain nombre de jeunes sont partis en courant. Trois d'entre eux, qui n'étaient pas poursuivis physiquement par la police, sont allés se cacher en escaladant un mur d'enceinte de trois mètres de haut qui abritait un transformateur.

Ongeveer een uur later kreeg EDF een eerste alarm, en om 18:53 kwam de brandweer ter plaatse. Zodra het bericht van de dood van de twee «de straat» bereikte, werd er verzamelen geblazen onder de «vrienden», en werd de brandweer bekogeld. De brandweermannen, die dus uitgerukt waren uitgerekend om de slachtoffers te komen helpen, zagen zich uiteindelijk genoodzaakt om zich in alle haast terug te trekken. Daarna was het hek van de dam, en de rellen waarbij 23 voertuigen in brand werden gestoken bleven duren tot 2 uur in de morgen.

Het zal waarschijnlijk aan mij liggen, maar de enige slachtoffers die ik in dit verhaal kan ontdekken zijn de brandweerlui die bekogeld werden, de politiemannen die een stadsguerilla moesten uitvechten, en de sukkelaars die hun auto op het verkeerde ogenblik in de verkeerde straat geparkeerd hadden. Ik betwijfel het sterk dat burgemeester Claude Dilain het over deze slachtoffers had in zijn toespraak.