Heeft Karel de Gucht zijn buik al ingevet?

Ik heb de laatste dagen al veel aan Karel de Gucht moeten denken, en dan vooral zijn buik. Twee maanden geleden zat hij nog in De Zevende Dag, en voorspelde er met zijn zo typische arrogantie dat Bart de Wever en de N-VA plat op hun buik zouden moeten gaan liggen om onder de lat door te kunnen. Maar morgen moeten Karel de Gucht zélf en met hem de hele Open Vld misschien wel onder de anti-sp.a-lat door.

Karel de Gucht is een ietwat speciaal figuur in de Vlaamse politiek, vooral tragisch ook. Er was een tijd dat de man steevast omschreven werd als de slimste van alle politici, en alleen idioten durfden dat al eens in vraag stellen. De verklaring voor waarom hij dan al eens, regelmatig, vaker dan gemiddeld, eigenlijk aan de lopende band, een flater uithaalde was dan ook telkens snel gevonden: zijn probleem was dat de rest van de wereld niet zo slim als hem was, en hem dus constant verkeerd begreep. Het probleem zal ongetwijfeld nogal wat van mijn lezers bijzonder bekend voorkomen…

Een goede twee maanden geleden was deze Karel de Gucht dus uitgenodigd in het zondagse politieke praatprogramma De Zevende Dag, en mocht er eens zijn phare laten schijnen over de regeringsonderhandelingen. En de journalisten die hem uitgenodigd hadden kregen waar voor hun geld, want Karel de Gucht was in goede doen en scheidde het ene pareltje van een politieke commentaar na het andere af, als was hij een oester in een zee van EPO.

Laten we beginnen met zijn commentaar over de tweede poging van Yves Leterme zelf: «Mijn inschatting is dat deze formatiepoging zal lukken.» Niet dus: hij zat er al even ver naast als elke andere sterveling op dat ogenblik. Wat echter zo speciaal is aan Karel de Gucht, is dat hij soms de kunst verstaat om de rol van een soort anti-Cassandra te spelen: de man slaagt er namelijk af en toe in om de situatie te analyseren op precies dezelfde manier als de rest van de wereld, en dus de grootste vanzelfsprekendheden te brengen, maar door het feit dat hij die vanzelfsprekendheden brengt met de grootst mogelijk arrogantie en een misprijzen voor de tegenstrever dat er zo afloopt, zorgt hij er ook voor dat de tegenstander die het moet ontgelden vastberadener is dan ooit om zeker niet toe te geven.

De volgende uitspraak heeft dan ook hoogstwaarschijnlijk goed meegeholpen om het Vlaams Kartel bij mekaar te houden en vooral de houding van de N-VA te verstrakken, met uiteindelijk de mislukking van de formatie tot gevolg: «Ik denk dat zowat alle partijen onder de lat door zullen moeten, behalve wijzelf omdat we van in het begin hebben ingeschat dat we daar enorm mee moeten opletten. […] CD&V zal onder die lat moeten, ook de MR zal er onder moeten en de N-VA kan maar best plat op de buik gaan liggen.» Zowel CD&V als N-VA hingen onmiddellijk hoog in de gordijnen, terwijl Bart Somers moest proberen de gemoederen te bedaren door te verkondigen dat Karel de Gucht niets meer gezegd had dan wat iedereen al lang wist.

Vandaag zijn we twee maanden verder, en blijkt dat, hoewel Karel de Gucht volkomen gelijk had en inderdaad niets meer verteld had dan wat iedereen al lang wist, hij door zijn uitspraak goed meegeholpen heeft om uiteindelijk ongelijk te krijgen. Meer zelfs: vandaag is het de Open Vld die zelf in de tang wordt genomen door de andere partijen, en onder de lat door gedwongen wordt om de sp.a toch maar te aanvaarden. Nota bene met inbegrip van de blauwe broeders van over de taalgrens, de MR! Het zal je als flamingante Belg maar overkomen. En hebben ze blijkbaar daar in de partijtop van de Open Vld dan toch niet zo goed opgelet bij het leggen van de latten.