Linkse hypocrisie over Total en Burma

Met haar oproep tot een boycot van Total laat Verenigd Weldenkend Links zich weer eens van haar meest hypocriete kant zien: Total investeert immers even goed in Iran, maar daar malen sp.a, SPIRIT en Groen! niet om, en dat communistisch China de junta in Burma de hand boven het hoofd houdt is ook al een detail dat hen blijkbaar volkomen ontgaan is. Het misbaar dat de partijen, die nog steeds sympathiseren met régimes zoals dat op Cuba, maken over de investeringen van Total in Burma heeft immers maar één echt doel: een lekker rondje zelfbevrediging tegen een multinational. En hadden ze nu nog een Amerikaanse in plaats van een Franse multinational gevonden was hun geluk waarschijnlijk compleet geweest.

Ga het maar nakijken op de webstek van de sp.a: Kurt de Loor die het opneemt voor de Cuban Five, maar nog nooit gehoord heeft van de journalisten die op Cuba achter de tralies zitten, en zelfs vindt dat de blokkade van Cuba door de VS zo snel mogelijk opgeheven moet worden omdat «het natuurlijk het Cubaanse is volk dat lijdt onder deze blokkade». Meer zelfs, de sp.a stuurde computers, autobussen en ziekenwagens naar Cuba, niet betaald uit eigen zak, maar uit die van alle Vlamingen. Probeer dat maar eens te rijmen met het hysterische gekrijs van de laatste dagen om Total te boycotten. Excuseer me dus even als ik kotsmisselijk word van het stukje slecht theater en smoelentrekkerij dat Els van Weert en Bruno Tobback opvoeren wanneer ze hun tankkaart voor een paar dagen links zullen laten liggen, want meer dan zich wat goedkoop profileren op de kap van een hoop Burmese lijken is dit dus echt niet.

Wat Total betreft hebben trouwens noch sp.a, noch SPIRIT, noch Groen! ooit ook maar één keer hun mond opengetrokken toen die Franse multinational zwaar investeerde in Iran, nochtans ook niet bepaald het meest democratische régime dat men zich kan voorstellen. Hier geldt waarschijnlijk eerder het adagio dat de vijand van mijn vijand mijn vriend is, en durf ik zelfs niet uit te sluiten dat wereldverbeterend links het diep van binnen zelfs een beetje tof vond van die Fransen dat ze één van de ergste vijanden van de VS een handje toestaken. Zo eenvoudig kunnen de zaken soms zijn.

En dat ondertussen de echte schurken niet in het hoofdkwartier van Total zitten maar wel in Beijing past misschien ook al niet goed in het plaatje dat links vandaag probeert te maken. Niet Total is bij machte om de junta in Burma te doen aftreden of op z'n minst van dodelijk geweld te laten afzien, maar communistisch China waarschijnlijk wel, of in ieder geval toch een pak beter. In Beijing bekommert men zich echter geen snars om een Burmees lijk meer of minder, als het allemaal maar het Chinese imago niet beschadigt in de aanloop naar de Olympische Spelen. Indien links dus niet alle krachten zou gebruiken om zo hard mogelijk te schreeuwen dat ze Total gaan boycotten, maar in de plaats daarvan China eens het vuur aan de schenen zou leggen, dan zou haar kritiek al iets geloofwaardiger overkomen. Probleem is natuurlijk dat wanneer het communistische régime in China ter sprake komt, links dat anders zo graag het hoogst op de barricades springt plots niet zo schreeuwerig meer wil zijn. De belangen van de Chinese bevolking, weet u wel, net zoals op Cuba.

Trouwens, over communisten gesproken, zou iemand eens het boekje van de junta in Burma willen opendoen? Waarom heb ik bijvoorbeeld in mijn krant nog niet het epitheton «rechts» zien opduiken voor de term «junta»? De Engelstalige Wikipedia licht een tip van de sluier op: de periode van 1962 tot 1988 in Burma wordt er omschreven als de «military socialist era» tijdens de welke de machthebbers streefden naar de «Burmese Weg naar het Socialisme». Na 1988 werd het socialisme officieel wel opgegeven, maar China blijft het régime dus wel de hand boven het hoofd houden en fundamenteel is er hoe dan ook niet erg veel veranderd: de economie is er volledig om zeep, wat trouwens de directe aanleiding is voor de protesten van de laatste dagen en weken. Misschien zou links daar eens diep over moeten nadenken, en er zich eens over kunnen bezinnen of hieruit lering zou kunnen getrokken in verband met, ik zeg maar wat, Venezuela. Of zou het kunnen dat links precies daarom zo hard van leer trekt tegen Total, zodat niet opvalt wat er in Burma werkelijk aan de hand is?