Eigen VW-Volk Eerst, maar liever geen bussen van Van Hool

De kreet «Eigen volk eerst» en «Jeder für sich» was niet van de lucht deze week. Vooral de Franstalige pers blonk uit door het aanhalen van de oude Vlaams Blok-slogan. Vanuit het Zuiden van het land gezien is er niet zoveel verschil tussen een slechte Duits en een slechte Vlaming: is le flamand immers geen boers dialect van l'allemand? Laten we trouwens eerlijk zijn, veel goede Duitsers en goede Vlamingen lopen er sowieso niet rond, en «Eigen volk eerst» in de mond van een Duitse manager stoppen is dus al even natuurlijk als een Italiaan een voorkeur voor spaghetti toedichten.

Maar wat is nu eigenlijk de klacht van het Verenigde Belgische Proletariaat bij de afslanking van VW? Dat de Duitse directie liever in het buitenland bespaart dan in eigen land? Laten we de zaken even omdraaien: als men in Vorst kunstmatig een fabriek open houdt om 5.000 Belgische banen in stand te houden, dan zijn dat net zo goed 5.000 Duitse banen die moeten verdwijnen. Of Braziliaanse banen, of waar dan ook. Waar men dus eigenlijk over klaagt is niet het protectionisme van de Duitse directie, maar de eigen onmacht om zelf niet een protectionistische maatregel te nemen. De onmacht om zelf «Eigen volk eerst» toe te passen met andere woorden, niet meer of niet minder dan dat. Om de VW-Vorst open te houden, niet in het belang van het algemeen, globaal nut, maar om eigen Belgische banen veilig te stellen. Dat sommige persstemmen nu oproepen ervoor te zorgen dat de beslissingscentra zoveel mogelijk in België behouden zouden moeten worden doet trouwens herinneringen oproepen aan Luc van de Brande, die daarvoor toen uitgebreid de huid volgescholden werd. Hij wou dan ook de beslissingscentra in Vlaanderen verankeren, en niet in (Franstalig) België, en dat is natuurlijk iets helemaal anders.

En terwijl de Franstalige persstemmen toch zo hard roepen, is het misschien eens goed te herinneren aan het aankoopbeleid van de Waalse vervoersmaatschappij TEC. Er was al de illegale aankoep van Franse bussen in 1993, maar amper veertien dagen geleden greep Van Hool alweer naast een contract bij TEC, deze keer ten voordele van een Belgisch filiaal van de Franse groep Irisbus. Liever Franstalige bussen uit het buitenland dan Vlaamse bussen uit België. Plots maakt het niet zoveel meer uit waar het beslissingscentrum van een bedrijf ligt, en het begrip «federale solidariteit» vinden zij niet terug in hun dictionnaire. Van hypocrisie gesproken.