Paars was even weer helemaal terug

Paars was even weer helemaal terug van weggeweest: in de Kamer vloog Eerste Minister Guy Verhofstadt er eens goed in, in zijn bekende/beruchte «voluntaristische» stijl terwijl hij de oppositie afsnauwde en uitschold. Zijn beleidsverklaring kwam er echter met een vertraging van een week door: de zelfopgelegde deadline kon naar paarse traditie niet gerespecteerd worden wegens hommeles binnen de regering. Buiten het parlement prees de pers de Eerste Minister de hemel in, in plaats van haar werk te doen.

Nu ja, Guy Verhofstadt werd niet helemaal de hemel in geprezen door de verzamelde kwaliteitspers, maar tussen de lijnen van de commentaren en de analyses over de merkwaardige wederopstanding van paars door was duidelijk te lezen dat de journalisten het wel zagen zitten. Paars had het naar het schijnt goed gedaan op 8 oktober, ook al kregen zowel VLD-Vivant als sp.a-SPIRIT allebei tegenover 2004 een verlies aan hun broek gelapt. Maar vergeleken met de desastreuze prognoses van de opiniepeilers viel het allemaal best nog wel mee, en zo werd een licht verlies zelfs een grote overwinning.

De pers had echter beter eens haar werk gedaan. Zeker, de oppositie had ook enige commentaar mogen leveren op de beleidsverklaring van de Premier, maar men bleef toch graag en lang stilstaan rond het feit dat dit nu al het zevende jaar was dat de regering een sluitende begroting afleverde. Dat de oppositie daar eerder schamper over deed werd meer gezien als een bewijs van verzuring dan nuchterheid, maar amper een paar dagen later kwam Eurostat toch maar lelijk roet in het eten gooien: plots was de begroting van 2005 helemaal niet sluitend meer, maar had ze een tekort van maar liefst 2,4%. Exit de zeven jaren met een sluitende begroting dus, en paars ontmaskerd als een bende professionele leugenaars. Met wat tegenslag was men zelfs onder de Maastricht-norm gezakt. Pijnlijk ook voor de hondstrouwe pers, want hun applaus voor de toch alweer puike prestatie van de paarse ploeg klonk nog na.

In dezelfde categorie horen de cijfers van de OESO over de belastingdruk thuis. In 2004 bedroeg die in België nog 45,0%, om een jaar later gestegen te zijn tot 45,5%. Alleen Zweden en Denemarken belasten hun burgers nóg meer. Hoe legt een Vlaams-blauwe Eerste Minister zulk Waals-rood beleid uit aan zijn achterban? Na zeven jaar paars de schuld voor de hoge belastingdruk naar de voorgangers doorschuiven kan al lang niet meer – is het daarom dat de pers zich zo koest houdt over zulke cijfers? En de vraag wie er in dit land eigenlijk baat heeft bij een verhoging van de belastingdruk in plaats van een verlaging van de overheidsuitgaven wordt al helemaal niet gesteld door al die slimme Wetstraatjournalisten. Pappen en nat houden is het motto, en hopen op een koninklijk lintje volgend jaar.

Ondertussen vallen in Charleroi de lijken met massa's tegelijk uit de kast. Al 42 (tweeënveertig) dossiers werden er in Charleroi geopend, of heb ik dat verkeerd gelezen? Jean-Claude van Cauwenberghe wordt er helemaal cynisch van, en vindt het verdacht dat Jacques van Gompel in Charleroi wél achter de tralies vliegt, terwijl zijn collega Bernard Anselme in Namen dat lot bespaard bleef. Wil Van Cauwenberghe morgen ook straffeloos door het rood rijden als iemand dat in Namen ook doet? Ik onthou in ieder geval dat hij in zijn verdediging niet durft te stellen dat er in Charleroi niets aan de hand zou zijn, alleen dat er in een andere stad misschien ook iemand de cel in zou moeten. Als bekentenis kan dat eigenlijk wel tellen. Het is in ieder geval een hele opluchting dat de post van Justitie stevig in handen is van de PS, en dat de laatste maanden bewezen hebben dat zelfs de grootste schandalen daar niets aan kunnen veranderen. Voor een federale crisis hoeft dus niet gevreesd worden. En heeft het gerecht gewacht tot na 8 oktober «om het democratisch proces niet te beïnvloeden», procureur des konings Christian de Valkeneer verklaart evenzeer dat de eerste rechtszaken pas in de herfst van 2007 van start zullen kunnen gaan. Lees: na de federale verkiezingen dus. Waarschijnlijk ook «om het democratisch proces niet te beïnvloeden». Om precies dezelfde reden zal men dan weer het Vlaams Belang nog vóór de verkiezingen wél proberen te veroordelen bij de Raad van State, maar dat is dan ook een totaal andere zaak. Met ook daar de nadruk op «democratisch».

En dan was er nog Brussel-Halle-Vilvoorde. De paarse partijen sp.a, SPIRIT en VLD slagen er zelf in desnoods hun eigen voorstellen weg te stemmen om de federale regering overeind te houden. (Wie zich de vorige paragraaf van dit stukje nog herinnert zal dat ongetwijfeld volledig begrijpen, vooral dan van de kant van de VLD.) Maar men kan daarmee gerust stellen dat het de tweede keer was dat de haan kraaide, na de vaudeville die we hebben moeten ondergaan in 2004. Als Guy Verhofstadt één verwezenlijking op zijn palmares mag zetten, dan wel dat hij Brussel en Halle-Vilvoorde zelfs tegen de Grondwet en het Arbitragehof in één heeft weten te houden. Het communautaire en het economische was eigenlijk geen thema bij de voorbije verkiezingen, en misschien is het dat wel dat de VLD gered heeft. De vraag is nu of paars de haan nog een derde keer zal laten kraaien: een vervroeging van de federale verkiezingen zodat men de kieskring niet hoeft te splitsen, toch niet als men het niet zo nauw neemt met allerlei «vodjes papier». In Halle-Vilvoorde zal dan de kiesbrief alleen al met daarop dus ook de Franstalige partijen letterlijk één groot verkiezingspamflet voor CD&V-N-VA en Vlaams Belang zijn.

Ziedaar dus Paars dat even weer helemaal terug was: een Eerste Minister die staat te liegen in de Kamer onder applaus van de pers, terwijl elders de leugens van de regering reeds doorprikt worden. En niet in het minst: de loochening van de eigen verkiezingsbeloftes om een half jaartje langer aan de macht te kunnen blijven samen met een partij die door en door corrupt is, om over haar arrogantie nog maar te zwijgen. Benieuwd of Noël Slangen erin zal slagen dat allemaal onder de mat te vegen om de kiezer in 2007 een nieuw paars oor te kunnen aannaaien. Nog goed dat Vlamingen geen Hongaren zijn.