Waarom Dewael Brussel-Halle-Vilvoorde geen probleem vindt

Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael liet zich deze avond ontvallen dat nieuwe federale verkiezingen wel degelijk mogelijk zijn, en zelfs juridisch verdedigd kunnen worden. Hij somt daarvoor drie argumenten op, maar die argumenten kunnen net zo goed gebruikt worden om een cijnskiesrecht of een meervoudige stemplicht enkel voor mannen goed te praten.

Patrick Dewael is in een ver verleden ooit nog Vlaams Minister-President geweest, maar dat betekent niet dat de man, en bij uitbreiding heel zijn partij, zich ook maar iets gelegen zou laten aan de Vlaamse belangen. Vanavond debiteerde hij in ieder geval klinkklare onzin over het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde als een gewillige handpop in dienst van de Franstaligen. Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst? Dan maar verkiezingen met een unitair Brussel-Halle-Vilvoorde, want als de Open Vld zin heeft om in juni 2009 al naar de kiezer te trekken omdat zij vermoedt daar electoraal voordeel uit te kunnen halen, zal een vodje papier als de Grondwet haar niet tegenhouden. In juni 2007 werd die houding trouwens al eens duidelijk geïllustreerd door de verkiezingen met veertien dagen te vervroegen van 24 juni naar 10 juni.

Laten we beginnen met het eerste argument: de Raad van State en het Grondwettelijke Hof hebben zich altijd onbevoegd verklaard over vragen over de grondwettelijkheid van de samenstelling van het parlement. Dit is waarschijnlijk maar best ook, want de chaos die zou ontstaan indien de Raad van State of het Grondwettelijke Hof het ooit in hun hoofd zouden halen zich wel bevoegd te verklaren en vervolgens de samenstelling ongrondwettelijk bevinden, zou ongetwijfeld niet te overzien zijn. Daar komt nog bij dat die onbevoegdverklaring geen grondwettelijkheid van de samenstelling van het parlement impliceert, verre van, alleen dat die twee instanties een oordeel daarover overlaten aan het parlement zelf. Met vermoedelijk de aanname dat geen enkel parlement het ooit in zijn hoofd zou halen moedwillig ongrondwettelijke verkiezingen te organiseren of achteraf goed te keuren, tenzij daar een breed maatschappelijk draagvlak voor zou bestaan. Of dat laatste het geval was in 1919, bij de invoering van het algemeen stemrecht voor mannen, laat ik in het midden, maar het is duidelijk dat de wetgever geen rekening heeft gehouden met politici van het morele «kaliber» van een Patrick Dewael.

Ook het tweede argument van Patrick Dewael slaat eigenlijk nergens op. Het is niet omdat Kamer en Senaat ontbonden worden, op welke wijze dan ook, dat de daarop volgende verkiezingen automatisch grondwettelijk worden. Stel dat Kamer en Senaat het stemrecht voor vrouwen zouden afschaffen, en vervolgens in het Staatsblad een lijst met voor herziening vatbaar verklaarde grondwetsartikelen publiceren, zou Patrick Dewael ook in dat geval durven stellen dat die verkiezingen dan wel grondwettelijk zullen zijn? Ook het derde argument kan op dezelfde manier afgewezen worden: het is niet omdat Kamer en Senaat er niet in slagen de kieswetgeving op tijd in overeenstemming te brengen met de Grondwet, het probleem automatisch verdwijnt.

Laten we tot slot zijn conclusie eens even tegen het licht houden:

De stelling dat er zonder BHV-oplossing geen verkiezingen meer zouden kunnen georganiseerd worden houdt geen steek, daar dit in abstracto zou inhouden dat de huidige Kamers onbeperkt zouden kunnen blijven voortzetelen.

Zou ik daar het volgende mogen tegenover stellen?

De stelling dat er zonder BHV-oplossing verkiezingen zouden kunnen georganiseerd worden zonder juridische problemen houdt geen steek, daar dit in abstracto zou inhouden dat Brussel-Halle-Vilvoorde nooit gesplitst hoeft te worden.

Je kan je meteen afvragen waarom de Open Vld zich eigenlijk überhaupt ooit met het probleem-Brussel-Halle-Vilvoorde beziggehouden heeft…

Niet dat we ons de laatste tijd nog veel illusies over de Open Vld gemaakt hebben, maar de manier waarop de top van die partij tegenwoordig liever zelfs nog wat extra energie gebruikt om desnoods op achterbakse en leugenachtige wijze de CD&V stokken in de wielen te steken in plaats van voor één keer eens samen met de CD&V het belang van Vlaanderen of de bevolking te verdedigen is werkelijk om te kokhalzen. Gerolf Annemans verklaarde naar aanleiding van het ontslag van Yves Leterme dat de laatste blijkbaar dan toch niet genoeg «rat» was. Er is inderdaad een andere partij waar het zelfs puilt van de ratten.