Onderzoek na onderzoek levert steevast op dat in Vlaanderen ongeveer drie kwart van de journalisten «links» genoemd kan worden, waarbij «links» voor de eenvoud gelijkgesteld wordt met stemmen voor sp.a, Groen! of aanverwanten. Een vluchtige blik op de laatste peilingen leert dan weer dat minder dan een kwart van de bevolking vandaag even «links» zou stemmen, en de ultieme opiniepeilingen, de verkiezingsuitslagen van de laatste jaren, kunnen dit alleen maar bevestigen. Dat er in Vlaanderen minstens een lichte discrepantie bestaat tussen de politieke overtuiging van de gemiddelde journalist en de gemiddelde kiezer, en dus vermoedelijk ook de gemiddelde lezer, hoeft daarom geen verder betoog. Er kan daarom ook aangenomen worden dat zelfs indien de meeste Vlamingen met plezier een krant zouden vastpakken om hun eigen mening bevestigd te zien, een groot deel van hen dag na dag moet vaststellen dat dat gewoonweg niet mogelijk is, en dus geen andere keuze heeft dan zich maar in alle kleuren van de regenboog te ergeren aan de «berichtgeving» zoals die voorgeschoteld wordt in de dagelijkse portie bedrukt papier bij de ochtendkoffie. Het is alvast één opmerking die bij het artikel gemaakt kan worden.
Een andere gaat echter over de eerlijkheid van de journalisten, en dus de kranten. Steven Stroeykens stelt het namelijk in de inleiding van zijn artikel voor alsof journalisten allemaal eerlijke mensen zijn, die hard hun best doen om de waarheid boven te spitten, en er niet van zouden dromen hun lezers onzin wijs te maken, ja zelfs opzettelijk fout te informeren om hun groot gelijk bij de lezer in te gieten, samen met die ochtendkoffie. Het idee alleen al! Het is alleen jammer dat uitgerekend De Standaard zich gisteren nog op een platte leugen van héél laag niveau liet betrappen.
Zo analyseerde Peter de Lobel gisteren er een beetje op los over hoe lang de kersverse regering-Van Rompuy I het zou uithouden, en haalde daarbij volgende «feit» aan:
In de peilingen komen er in Vlaanderen vier partijen uit tussen de 22 en de 15 procent: CD&V, Open Vld, LDD en sp.a.Vier partijen? Ontbreekt daar niet één bepaalde partij? Of zijn er eigenlijk maar drie zo'n partijen? Als we er de resultaten van de laatste peiling van De Standaard even bij nemen, blijkt namelijk dat sp.a (overigens mét aanhangsel dat toen nog de naam Vl.Pro droeg) niet verder raakte dan 14,3%. Ach, misschien wou Peter de Lobel wel gewoon een beetje mild zijn voor die partij? Maar waarom dan niet ook voor het Vlaams Belang, dat in diezelfde peiling nog 14,0% haalde? Al even merkwaardig is dat Lijst Dedecker wél in het goede gezelschap van die vier «grote» partijen opgenomen wordt, terwijl het toch lang nog niet zeker is dat het huidige niveau van de partij in de peilingen substantieel is. Een half jaar geleden was die partij trouwens al heel erg blij (en sceptisch) als ze eindelijk eens boven de tien procent kon scoren.
Neen, het is duidelijk dat Peter de Lobel zijn lezers een platte leugen verkocht. Ik kan me echt niet van de indruk ontdoen dat hier van kwaad opzet sprake is: eerst de lat op 15% leggen om het Vlaams Belang niet te hoeven vermelden, maar vervolgens wel de favoriete partij meetellen hoewel ook die de grens niet haalt, en tot slot de hardste concurrent van het Vlaams Belang zonder kanttekening meetellen. Peter de Lobel had zich ook een eerlijk journalist kunnen tonen, en kunnen schrijven dat in de peilingen vijf partijen tussen de 22 en de 14 procent uitkomen. Blijkbaar is de man daar te klein voor, en moet zelfs in een artikel dat over een heel andere zaak gaat de strijd tegen het Vlaams Belang nog maar eens gestreden worden. Pijnlijk dan dat sommige lezers zich de laatste peiling uit de eigen krant van amper twee maanden geleden nog weten te herinneren…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten