Alweer een jaar dichter bij Vlaamse onafhankelijkheid? (4)

Vandaag sluiten we de reeks over het afgelopen jaar af met enkele beschouwingen over koning Albert II, en maken we de eindbalans op. Is de taak van koning Albert II er gemakkelijker op geworden, of is de koord waarop hij moet dansen dit jaar alweer wat slapper komen hangen?

Koning Albert II hoeft voorlopig zeker nog niet te vrezen voor een spontane volksopstand die hem uit zijn paleizen zal komen verdrijven, maar het is toch duidelijk dat hij het afgelopen jaar een aantal steken heeft laten vallen. In 2007 had hij al de indruk nagelaten zich eigenlijk niet zo erg te bekommeren om zijn feitelijke job: er zijn wanneer de politici hun poppenkast in Laken willen opvoeren. Op vakantie gaan naar Zuid-Frankrijk stond blijkbaar een plaatsje hoger op zijn prioriteitenlijst dan zijn rol te spelen in de formalismen rond de regeringsonderhandelingen. Dit jaar organiseerde hij dan weer een stoet van oude krokodillen naar aanleiding van de Fortis-crisis, met als toppunt een Wilfried Martens die met vrouw en kinderen teruggeroepen werd uit Eurodisney om het land te komen redden. Had men nog beter kunnen illustreren dat de koning en zijn raadgevers op een totaal andere planeet wonen dan de modale Vlaming of Franstalige?

Liet koning Albert II enkele steken vallen, hét zwaard van Damocles boven de kroon (en heel het land) is en blijft natuurlijk prins Filip, de troonopvolger. Koning Albert II mocht zopas zijn 75ste verjaardag vieren en werd daarmee de langst levende Belgische vorst ooit. Dat hij zulke records breekt hoeft eigenlijk niet te verbazen met de stijgende algemene levensverwachting, maar eeuwig jong blijft de koning natuurlijk niet. Ter vergelijking: in Nederland gonsde het op de laatste Koninginnedag van de geruchten dat zijn ambtgenote koningin Beatrix haar aftreden zou afkondigen, en zij is vier jaar jonger dan hem. In België roept echter niemand om een vervroegd aftreden van de koning. De vraag is immers al lang niet meer óf België zal kunnen overleven met een koning Filip aan het roer, maar eerder hoe lang België dat zal kunnen overleven. Niemand van de gevestigde machten wil dat proces vroeger dan strikt noodzakelijk inzetten. Dat prins Filip vrijwillig de kroon aan zich voorbij zou laten gaan, kan trouwens rustig uitgesloten worden.

Wat ook vast staat, is dat de job van koning Albert II er het laatste jaar een pak moeilijker op geworden is. Een derde van de zitjes in het Vlaams Parlement wordt nu reeds bezet door leden van separatistische partijen. De Brusselse haute finance heeft het afgelopen jaar een zware opdoffer moeten incasseren waarvan het nog steeds niet hersteld is, en waarvan het misschien ook nooit meer zal weten te herstellen. Zelf maakte hij geen al te beste beurt, en ondertussen blijft de klok om de BHV-tijdsbom onbarmhartig verdertikken. Echt kwalijk kan je het koning Albert II dus niet nemen wanneer hij liever zijn vakanties doorbrengt in het Zuiden van Frankrijk dan in «eigen» land.

Wat de Vlaamse onafhankelijkheid betreft is er het laatste jaar duidelijk vooruitgang geboekt, maar dat betekent nog niet dat die onafhankelijkheid er op korte termijn al zit aan te komen. Het dossier-Brussel-Halle-Vilvoorde kan natuurlijk altijd nog voor een kettingreactie zorgen die uiteindelijk uit de hand loopt. Ondanks de vooruitgang kan men immers rustig stellen dat de kans dat er vóór de volgende regionale verkiezingen van 2014 nog een zogenaamde «EOV» (eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring) komt bijzonder klein is.