Alleen Vlamingen kunnen racist zijn

De laatste dagen is er nogal wat te doen geweest rond de «kwetsende» spreekkoren op de voetbaltribunes. De spreekwoordelijke bal ging aan het rollen na de wedstrijd Genk–Tubeke, toen «Les Wallons, c'est du caca» geroepen werd. Racistisch, roepen de Franstalige politici in spreekkoor. Op steun van het CGKR hoeven ze echter niet te rekenen, want dat stelde naar aanleiding van de rel tussen Pierre Bouillon en Bart de Wever verleden jaar onomstotelijk vast niet bevoegd te zijn voor eventueel racisme tussen Vlamingen en Franstaligen.

Het valt niet vaak voor dat ik het eens ben met Tom Naegels, maar zijn commentaar over de hele heisa rond de spreekkoren vandaag kan ik alleen maar bijtreden. (En zijn terloopse opmerking dat de Vlaamse spreekkoren polyglot zijn is eigenlijk zeer pijnlijk: ik zie het nog niet onmiddellijk gebeuren dat de aanhangers van een Waalse voetbalploeg Nederlands zouden uitbraken.) Ik kan me trouwens niet voorstellen dat politici of de media evenveel aandacht aan de zaak zouden geschonken hebben als één of andere groep Waalse voetbalaanhangers sales flamins had gescandeerd, laat staan dat er pleidooien zouden gevallen zijn om desnoods de wet te wijzigen moest blijken dat dit nog niet strafbaar was. De kers op de taart van de doortrappers werd echter afgeleverd door Groen!-kamerlid Wouter de Vriendt, die de Belgische voetbalbond «wereldvreemdheid» verweet. De mandatarissen en leden van Groen! staan er inderdaad alom voor bekend met beide voeten steeds op de grond te staan en zich tussen de mensen te bevinden, en zich nooit te bezondigen aan wereldvreemdheid, naïviteit of het in stand houden van illusies. Toch niet als het over Vlaams racisme gaat. En zo kennen we ze trouwens ook: als het erom gaat Vlaanderen nog eens te schande te maken staan sp.a en Groen! altijd gewillig op de eerste rij om de Franstaligen een helpende hand toe te steken. Niet dat Open Vld of CD&V te beroerd zouden zijn om zich ook aan zoiets schuldig te maken, maar daar is men tenminste nog zo slim in ruil minstens een bord linzensoep te vragen.

Laten we immers wel wezen: scanderen dat Walen caca of pédo zijn is natuurlijk niet bepaald netjes, maar er bestaan ergere zaken. De supporters hadden hen bijvoorbeeld luiheid of corruptie kunnen aanwrijven. Wat er echter beledigend of racistisch is aan de slogan «Walen buiten!» ontgaat mij volledig. Wil iemand Vietnamezen racisme aanwrijven als ze «Yankee, go home!» zouden roepen, of denk men in Franstalig België nog steeds dat de splitsing van de universiteit van Leuven een zwaar onrecht was dat hen door de Vlamingen werd aangedaan? Maar ten gronde: in de gemiddelde lezerscommentaar onder de on-line artikelen van Le Soir staan vaak veel ergere dingen te lezen, om over de pamfletten van het FDF nog maar te zwijgen. En vooral, laten we niet vergeten dat verleden jaar, toen Pierre Bouillon voorstelde om alle N-VA-leden, kiezers en sympathisanten op een boot te zetten en die in het midden van de oceaan tot zinken te brengen, de Franstalige media… de rangen sloten. Van enig racisme was toen geen sprake, en het CGKR haastte zich dan ook om zichzelf in de zaak totaal onbevoegd te verklaren.

Toppunt van hypocrisie is dat de heisa piekte in dezelfde week dat Rudy Aernoudt door Olivier Maingain van het FDF nog sneller uit de MR geknikkerd werd dan Jean-Marie Dedecker destijds door het ACW uit de N-VA. Wat dat met de zaak te maken heeft? Guido Fonteyn lijkt alvast de mening toegedaan dat het feit dat Rudy Aernoudt een Vlaming is één van de redenen was waarom Olivier Maingain hem niet op de Europese lijst van de MR wou zien staan. Wallonien flamenfrei dus? Geldt trouwens in zulke zaken niet de omgekeerde bewijslast, d.w.z. dat de werkgever, in casu de MR en Didier Reynders, moet aantonen dat racisme geen rol speelde bij het ontslag van werknemer Rudy Aernoudt? Of hoeft dat niet, omdat in België nu eenmaal alleen Vlamingen racist kunnen zijn, maar Franstaligen (en immigranten) niet?

Feit is in ieder geval dat het gekrakeel bij het FDF verleden week zo groot was dat er meer dan ruimte genoeg was om te vermoeden dat er meer aan de hand was dan het partijlidmaatschap van Rudy Aernoudt of zijn «beledigende» uitspraken tegenover Waalse werklozen alleen. De suggestie alleen al dat het FDF zich ook maar één moer zou aantrekken van beledigingen aan het adres van Waalse werklozen is zo grotesk dat er amper woorden voor zijn. Neen, het echte probleem dat het FDF met Rudy Aernoudt had was dat hij niet alleen de mythe dat 90% van de Brusselaars Franstalig zou zijn doorprikte, maar bovendien, en eigenlijk nog veel erger, zijn minderwaardige Vlaamse achtergrond niet verloochende om zich aan te sluiten bij de Francofone Verlichting. Dát is immers de kern van de FDF-ideologie, het francofonisme, met zijn Franstalige uitbreidingsdrang, dáár ligt ook het racisme van het FDF, en dát is meteen ook de reden waarom het FDF niet op één lijst kon staan met Rudy Aernoudt. De kans is echter groter dat de spionkop van een Vlaamse voetbalploeg bij een volgende bezoek van een Waalse ploeg «Walen zijn tof» zingen, dan dat de Franstaligen in België ooit zullen willen toegeven dat zij met een kanjer van een racistische balk in hun oog zitten.