De drie breekpunten van de VLD kunnen als volgt samengevat worden: «neen aan elke vorm van separatisme», behoud van de paarse «ethische tolerantie» en een njet tegen belastingverhogingen en administratieve overlast. Om met dat laatste puntje te beginnen: merkwaardig dat de VLD pas na acht jaar deelname aan de macht daar plots een breekpunt van wil maken. Als de VLD de laatste twee regeringen al iets aangetoond heeft, dan wel dat ze met belastingverhogingen niet echt veel problemen heeft, als het maar niet te openlijk gebeurd. Of neen, de belastingen werden eigenlijk niet verhoogd, er werden er alleen maar nieuwe bijgemaakt. Als ik me niet vergis was het Didier Reynders die het een jaar of wat geleden bestond die enormiteit te produceren. Over de administratieve overlast wil ik nog niet beginnen, want gisteren bleek nog dat de fiscus er ondertussen zelf al niet meer aan uit geraakt. Erg onder de indruk zijn we dus niet van dat derde breekpunt van de VLD.
Het behoud van de «ethische tolerantie» is natuurlijk ook een lachertje. Het is maar wat je «tolerantie» en «ethisch» wil noemen, maar naar mijn bescheiden mening zijn geen van de twee begrippen van toepassing op de twee regeringen-Verhofstadt. Let trouwens op de woordkeuze: «tolerantie». Wie het niet eens is met de paarse cultuur van de dood van de laatste acht jaar wordt meteen in de intolerante zak gestoken, en wie wil er nu iets te maken hebben met intolerante pilaarbijters? Maar verder wil de VLD natuurlijk wel een open dialoog hebben, voor het geval u dat even vergeten was.
Tot het slot het communautaire luik, met een «neen aan elke vorm van separatisme». Ik zal maar niet zo flauw zijn te vragen of ook het separatisme van 1830 onder «elke vorm van separatisme» valt, maar als ik voorzitter Bart Somers moet geloven valt het separatisme van de N-VA –en ik die dacht dat die partij independentistisch was– daar in ieder geval wel onder. «Zelfs als ze niet met een separatistische programma naar de verkiezingen van 2007 trekken,» en daarmee citeer ik hem letterlijk, «beschouwen zij de staatshervorming toch als een opstapje naar het separatisme.» Het gaat hem wat de N-VA betreft dus niet om wat zij feitelijk en concreet eisen, maar wel wat hun verdere achterliggende intenties zijn. Kan wel tellen qua open dialoog.
Het was overigens Rolf Falter die verleden week de opmerking maakte dat hij er problemen mee had die drie breekpunten van de VLD echt serieus te nemen, en meer nog dat ze volgens hem in ieder geval niet tegen de PS gericht waren. Wat het breekpunt over de belastingverhogingen betreft kan daar eventueel nog over geredetwist worden, maar zoals reeds gezegd heeft de VLD op dat vlak de voorbije jaren reeds uitgebreid bewezen wat zij werkelijk waard is. Maar wat de twee andere breekpunten betreft is het inderdaad opvallend dat de VLD vooral de strijd met de CD&V en N-VA wenst aan te gaan,en niet met de Franstalige partijen. Ik heb Bart Somers of Guy Verhofstadt bijvoorbeeld nog niet horen eisen dat het nu toch wel tijd wordt dat Brussel-Halle-Vilvoorde nu eindelijk eens gesplitst zou worden, of dat de Franstaligen in Brussel de taalakkoorden moeten respecteren, om over de geldstromen in de Sociale Zekerheid nog maar te zwijgen. Maar uitgerekend tegenover een andere Vlaamse partij wil de VLD wel op voorhand reeds een veto uitspreken op basis van de intenties van die andere partij, zonder nog maar naar de concrete eisen geluisterd te hebben. Nogmaals, een open dialoog was het waar de VLD het over had.
Het is echter intriest te moeten vaststellen dat op meer dan honderd dagen voor de federale verkiezingen de VLD reeds vrijwillig de broek laat zakken voor de PS van Elio di Rupo, en als het perfecte schandknaapje nu al één van de Vlaamse partners eens goed wil uitkafferen. De Franstaligen hoeven niet eens zelf hun belangen te komen verdedigen, Bart Somers zal dat wel voor hen doen. Flamingante Belg, mon œil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten